Μπορεί, αρκετές μέρες τώρα, τα φώτα της δημοσιότητας να έχουν στραφεί στη διαδικασία εκκένωσης 25 οικισμών και στα επεισόδια μεταξύ ισραηλινού στρατού και εποίκων στη Λωρίδα της Γάζας, αλλά η πραγματικότητα της Μέσης Ανατολής δε σημαδεύεται μόνον, ή, κυρίως, απ' τα γεγονότα αυτά. Πολύ περισσότερο, για παράδειγμα, σημαδεύεται από το τείχος της ντροπής, που συνεχώς επεκτείνεται. Μια μικρή άποψη του πανύψηλου αυτού τσιμεντένιου τείχους βλέπεται στη διπλανή φωτογραφία. Το σύνθημα, που είναι γραμμένο πάνω του, λέει «Ισραηλινά διαμερίσματα με αμερικάνικα χρήματα» και στη βάση του περπατά μια ομάδα Κορεατών, που έκαναν πρόσφατα πορεία διαμαρτυρίας από την Ιερουσαλήμ μέχρι τη Βηθλεέμ, ζητώντας την κατεδάφισή του. Είναι ένα τείχος, που όχι μόνο χωρίζει στα δυο γειτονιές, συγγενείς, φίλους και λαούς. Οχι μόνο θέλει να μαντρώσει τους πόθους και τις ελπίδες των Παλαιστινίων για λευτεριά και ανεξαρτησία, και, μάλιστα, μέσα στην ίδια τους τη γη. Αποτελεί, επίσης, την αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι η αποχώρηση ενός μέρους των Ισραηλινών εποίκων, κάθε άλλο παρά σημαίνει πως άλλαξε πολιτική η ηγεσία του Ισραήλ και βρήκε το δρόμο της η δίκαιη λύση του παλαιστινιακού προβλήματος.