Οσο τα αδιέξοδά τους μεγαλώνουν. Οσο η πίεση που ασκεί η εργατική - λαϊκή κινητοποίηση δημιουργεί ρήγματα - εμποδίζει την εφαρμογή της βαθιά αντιδραστικής - αντεργατικής πολιτικής τους, τόσο σκυλιάζουν. Εχουν φτάσει στο σημείο που μόνο για την ανάγκη να πέσει βούρδουλας δε μιλάνε. Αν και όλα τα μέτρα που παίρνουν ισοδυναμούν με βούρδουλα.

Προς το παρόν είναι υποχρεωμένοι να περάσουν από τοη βάσανο της πολιτικής νομιμοποίησης των αποφάσεών τους. Κι αυτό ισοδυναμεί με ξεβράκωμα για όλους τους.

Στη γραμμή του ΣΕΒ για πάγωμα μισθών «τώρα και για πάντα» κινείται σχεδόν το σύνολο των άρθρων στον αστικό Τύπο. Με το «Βήμα» στην πρώτη γραμμή της επίθεσης να αποκαλύπτει τον πανικό της αστικής τάξης για την ύπαρξη του ΠΑΜΕ και να καταφεύγει σε χοντράδες περί επιδίωξης των συνδικάτων να κλείσουν τα εργοστάσια! Ακόμα πιο χοντρά η «Εστία» ζητά να καταργηθούν ακόμα κι αυτές οι αποζημιώσεις για τις απολύσεις.

Καθώς, όμως, δεν περπατάνε εύκολα όλα αυτά, δείχνουν τα δόντια τους σχεδιάζοντας το μέλλον της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας τους έτσι που να κόβουν και να ράβουν χωρίς την ενοχλητική παρουσία όσων αντιστέκονται. Η πρόταση του Πάγκαλου, ούτε λίγο ούτε πολύ, λέει πως δικαίωμα να νομοθετούν έχουν μόνο τα δύο κυρίαρχα προς το παρόν αστικά κόμματα κι αυτά πρέπει να μπορούν να εκλέγουν άνετα την πλειοψηφία που τους χρειάζεται. Οι υπόλοιποι ας αρκεστούν στο ρόλο της κοινοβουλευτικής γλάστρας.

Τα ψέματα τελειώσανε κι ένας ένας όλοι αυτοί που ακούνε εργάτης και βγάζουν μπιμπίκια, συντάχθηκαν πίσω από τις κεντρικές αξιώσεις του κεφαλαίου και μπήκαν στη σειρά για να βάλουν την υπογραφή τους, όχι απλά για το θάψιμο όποιας εργατικής κατάκτησης έχει απομείνει, αλλά για το απόλυτο τσάκισμα των εργατών.

Πρώτοι και καλύτεροι οι «κοινωνικοί εταίροι», ο ΣΕΒ και η ΓΣΕΕ, συμφώνησαν χτες και επίσημα, το έβαλαν στο χαρτί, δηλαδή, να απαλλαγεί το μεγάλο κεφάλαιο από τις ασφαλιστικές εισφορές και ό,τι άλλο χαρακτηρίζουν «μη μισθολογικό κόστος». Κι αυτό μια μέρα μετά την ανακοίνωση των επίσημων στοιχείων, που δείχνουν ότι τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν ήδη τιναχτεί στον αέρα ακριβώς γιατί οι καπιταλιστές και δεν πληρώνουν όσα πρέπει να πληρώσουν, αλλά και καταστρέφουν εργατική δύναμη.

Από κοντά αστικά κανάλια και έντυπα προανήγγειλαν σαν τελεσίδικη καταδικαστική απόφαση την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και των κανονισμών εργασίας στις ΔΕΚΟ. Υποκριτικά παρουσίασαν σαν κάτι εξωγενές το αποτέλεσμα: «Κοστούμι μεγάλης φτώχειας ετοιμάζει η τρόικα» ήταν ο σχετικός τίτλος στο «Mega».

Είχε προηγηθεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, που είχε προαναγγείλει το «Μέγα Ναι» στο νέο μνημόνιο.

Ο Καρατζαφέρης - υπό τα χειροκροτήματα της Μπακογιάννη - έκλαψε μπροστά στις κάμερες για το αίμα που συνεπάγεται η πτώχευση της Ελλάδας, μπροστά στο οποίο κατά τα λεγόμενά του είναι προτιμότερη η πτώχευση των εργατών.

Σαμαράς και Παπανδρέου εμφανίστηκαν υπεράνω, δεν ασχολήθηκαν με τα ψιλά, έκαναν καθαρό ότι καίγονται για το πώς θα σωθούν οι τράπεζες.

Σε σημείο που ο Πρετεντέρης να διαπιστώνει ότι «επιτέλους υπάρχει εθνική γραμμή».

Η πίεση στην εργατική τάξη θα αυξηθεί. Ηδη τα κανάλια εμφανίζονται με μονοθεματικό δελτίο. Τα ρεπορτάζ που επιλέγουν βγαλμένα με καρμπόν:

«Δες τους άνεργους! Τρόμαξε!

Δες τους άστεγους! Τρόμαξε!

Δες τους απλήρωτους! Τρόμαξε!

Υποτάξου! Μην ακούς τους έξαλλους συνδικαλιστές. Δες το παράδειγμα των εργατοπατέρων του Μάνεση»

(σ.σ. μάθαμε πως ο Παπαχελάς ετοιμάζει ειδικό Φάκελο για να αποδείξει ότι οι απεργοί χαλυβουργοί τζάμπα απεργούν κι ότι οι εργατοπατέρες του Μάνεση στο Βόλο είναι το παράδειγμα του καλού συνδικαλιστή).

Διά ταύτα:

Επαγρύπνηση, ετοιμότητα, οργάνωση της ταξικής αντεπίθεσης.

Στο χέρι των εργατών είναι να τσακίσουν την αστική τάξη και τα παραφεράλια της, έτσι που να τους πάρει και να τους σηκώσει όλους μαζί.

Τα τρία επόμενα 24ωρα που η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου θα υπογράφει ένα προς ένα τα μέτρα για τη σφαγή των εργατών, είναι παράλληλα και τρία πολύτιμα 24ωρα για την οργάνωση της απάντησης από την πλευρά των εργατών.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Συλλαλητήριο στην Αθήνα σήμερα κατά της νομιμοποίησης των ναρκωτικών

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Η δύσκολη ώρα της συναπόφασης

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: το μεγάλο δίλημμα των τριών αρχηγών

ΛΟΓΟΣ: Σημεία σύγκλισης υπό το βλέμμα της τρόικας

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Ενα εκατομμύριο εργαζόμενοι πληρώνονται με «μαύρα» χωρίς ένσημα

ΕΣΤΙΑ: Ο υπαίτιος της ανεργίας

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Τι έκανες στον πόλεμο Λουκά;

ΑΥΓΗ: Εκτέλεση σε 5 ημέρες

ΑΥΡΙΑΝΗ: Οικογενειοκρατία τέλος και στο ΠΑΣΟΚ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Μπουρλότο στα Λύκεια

ΕΘΝΟΣ: Αλλάζουν όλα στις πανελλαδικές εξετάσεις

ΝΕΑ: Αλλάζουν όλα στις εξετάσεις

ΝΙΚΗ: Ποιοι εκπαιδευτικοί κινδυνεύουν με απόλυση

ΒΡΑΔΥΝΗ: Αυθαίρετα, όλη η διαδικασία για οικοδομικές παρεμβάσεις

«Πληθαίνουν οι εκκλήσεις των αστικών επιτελείων για "ενότητα" των πολιτικών δυνάμεων στη στήριξη των αντιδραστικών ανατροπών και μέτρων (...) αυτό που επιδιώκουν είναι να εμπεδωθεί η αντιδραστική συναίνεση στο λαό, που βράζει σαν καζάνι, μπροστά και στη νέα κλιμάκωση της επίθεσης που εξελίσσεται σε βάρος του (...) Η πίεση που ασκεί ο λαϊκός παράγοντας δημιουργεί ολοένα και μεγαλύτερα ζόρια στη διαχείριση της κρίσης από τους αστούς και τα κόμματά τους (...) Η βαθιά καπιταλιστική κρίση γεννά ολοένα και περισσότερα αδιέξοδα στην προσπάθεια των αστών να τη διαχειριστούν υπέρ τους (...) οι προσδοκίες τους για θεαματική μείωση των ελλειμμάτων και του χρέους, πάνω στα οποία στήριξαν την προπαγάνδα για τη λήψη βάρβαρων μέτρων, εξανεμίζονται, αποκαλύπτοντας ότι άλλος ήταν εξ αρχής ο στόχος τους: Στο όνομα της κρίσης, την οποία σκόπιμα και αποπροσανατολιστικά, μαζί με τους οπορτουνιστές, την παρουσίαζαν και συνεχίζουν να την παρουσιάζουν σαν "κρίση χρέους", να προωθήσουν προαποφασισμένα μέτρα, που ρίχνουν ακόμα πιο κάτω για τα μονοπώλια την τιμή της εργατικής δύναμης.

(...) στις εκκλήσεις για αρραγές μέτωπο προκειμένου να περάσουν τα νέα μέτρα, ο λαός δικαιούται να βλέπει τη δύναμη που έχει να δυσκολεύει τη βάρβαρη πολιτική, ακόμα κι αν σήμερα η πάλη του δεν είναι αντίστοιχη με τις πραγματικές ανάγκες. Μπορεί όμως ο ίδιος να την κάνει αντίστοιχη, ακατανίκητη και να τους σαρώσει. Το γεγονός ότι το αστικό σύστημα δεν έχει καταφέρει να ενσωματώσει την αγανάκτησή του, ανησυχώντας για τη ριζοσπαστικοποίησή της, δείχνει ότι για το κεφάλαιο και τα κόμματά του, ο "νούμερο ένα" κίνδυνος είναι να έρθουν οι εργαζόμενοι και ο λαός στο προσκήνιο, η συμμαχία τους να καθορίσει τις εξελίξεις. Πυξίδα γι' αυτό, αποτελεί η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, οι μάχες που δίνουν καθημερινά οι ταξικές δυνάμεις στους τόπους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, για να εμποδίσουν τα αντιλαϊκά μέτρα, συγκεντρώνοντας δυνάμεις για την ανατροπή της πολιτικής που τα επιβάλλει. Οι αγώνες και η συσπείρωση μ' αυτό το περιεχόμενο πρέπει να ενταθούν το επόμενο διάστημα. Να μεγαλώσουν τα ρήγματα που ήδη υπάρχουν στο αστικό σύστημα, μέχρι να το καταστήσουν ανήμπορο να σταθεί στα πόδια του» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

ΞΕΣΑΛΩΣΑΝ: «Ο κύριος υπαίτιος της ανεργίας στην Ελλάδα είναι το γεγονός ότι (...) η εργατική νομοθεσία προβλέπει δυσανάλογες υποχρεώσεις και δεσμεύσεις για τον εργοδότη (...) Αν καταγγείλει την σύμβαση πρέπει να καταβάλει στον απολυόμενο σημαντική χρηματική αποζημίωση (...) Αν το καθεστώς αυτό δεν αλλάξει όλο και λιγότεροι δυνητικοί εργοδότες θα προσλαμβάνουν προσωπικό» (το κύριο άρθρο στην ΕΣΤΙΑ).

ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΥΝ ΣΕ ΧΟΝΤΡΑ ΨΕΜΑΤΑ: «Εχει παρατηρηθεί τελευταία ότι ορισμένες συνδικαλιστικές ενώσεις και οργανώσεις αντιπαρατίθενται κατά τρόπο απόλυτα πολιτικό. Εχουν ξεπεράσει προ πολλού την έννοια της συνδικαλιστικής εκπροσώπησης, έχουν εγκαταλείψει τον διαμεσολαβητικό τους ρόλο μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών και ενεργούν ως εμπροσθοφυλακές της υποτιθέμενης επερχόμενης εξέγερσης και επανάστασης (...) Είναι φορές μάλιστα που δρουν κατά τρόπο απόλυτα επιθετικό, επιλέγοντας εξαντλητικές αντιδράσεις, τόσο για τους ίδιους τους εργαζόμενους, όσο και για τις χειμαζόμενες επιχειρήσεις. Προτιμούν τις επιχειρήσεις κλειστές και τους εργαζόμενους πένητες και δυστυχείς στους δρόμους» (ο Α. Καρακούσης στο ΒΗΜΑ / ηλεκτρονική έκδοση).

ΕΧΟΥΝΕ ΜΕΓΑΛΟ ΖΟΡΙ: «Αντιμέτωποι με δύσκολες αποφάσεις σε τρία κυρίως θέματα - τους μισθούς, τις επικουρικές συντάξεις και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών -, στα οποία οι απόψεις διίστανται όχι μόνο με την τρόικα, αλλά και μεταξύ τους, όπως και στο εσωτερικό των κομμάτων τους, αναμένεται να βρεθούν οι τρεις αρχηγοί στη νέα συνάντησή τους υπό τον Πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο (...) Το διακύβευμα, η νέα δανειακή σύμβαση των 130 δισ. ευρώ, δεν θα επιτρέψει εύκολη διέξοδο χωρίς συμβιβασμούς» (το θέμα στα ΝΕΑ).

ΚΑΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΧΕΡΙ: «Προφανώς, οι πολιτικοί αρχηγοί έχουν να αντιμετωπίσουν πιθανές αντιδράσεις στις κοινοβουλευτικές τους ομάδες, καθώς ορισμένα από τα μέτρα που θα περιλαμβάνονται στη νέα δανειακή σύμβαση είναι επώδυνα. Ομως, στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η χώρα είναι επικίνδυνη πολυτέλεια να ομφαλοσκοπούμε, να στρουθοκαμηλίζουμε. Οι κρίσιμες καταστάσεις απαιτούν πολιτικό θάρρος, απαιτούν από τους αρχηγούς των τριών κομμάτων να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να γράψουν ιστορία...» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ: «Εκατό βουλευτές θα εκλέγονται με απόλυτα απλή αναλογική σε μία ενιαία πανελλαδική περιφέρεια ή δύο έως τρεις περιφέρειες (...) Με αυτό το σύστημα ένας ανεξάρτητος που θα εξασφαλίσει 1% πανελλαδικά θα μπει στη Βουλή. Διακόσιοι θα εκλέγονται σε μονοεδρικές περιφέρειες που θα συγκροτηθούν με ισοδύναμη εκλογική βάση ή στον πρώτο γύρο με απόλυτη πλειοψηφία ή στον δεύτερο γύρο μεταξύ των δύο πλειοψηφησάντων» (η πρόταση από τον Θ. Πάγκαλο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).