Οσο τα αδιέξοδά τους μεγαλώνουν. Οσο η πίεση που ασκεί η εργατική - λαϊκή κινητοποίηση δημιουργεί ρήγματα - εμποδίζει την εφαρμογή της βαθιά αντιδραστικής - αντεργατικής πολιτικής τους, τόσο σκυλιάζουν. Εχουν φτάσει στο σημείο που μόνο για την ανάγκη να πέσει βούρδουλας δε μιλάνε. Αν και όλα τα μέτρα που παίρνουν ισοδυναμούν με βούρδουλα.

Προς το παρόν είναι υποχρεωμένοι να περάσουν από τοη βάσανο της πολιτικής νομιμοποίησης των αποφάσεών τους. Κι αυτό ισοδυναμεί με ξεβράκωμα για όλους τους.

Στη γραμμή του ΣΕΒ για πάγωμα μισθών «τώρα και για πάντα» κινείται σχεδόν το σύνολο των άρθρων στον αστικό Τύπο. Με το «Βήμα» στην πρώτη γραμμή της επίθεσης να αποκαλύπτει τον πανικό της αστικής τάξης για την ύπαρξη του ΠΑΜΕ και να καταφεύγει σε χοντράδες περί επιδίωξης των συνδικάτων να κλείσουν τα εργοστάσια! Ακόμα πιο χοντρά η «Εστία» ζητά να καταργηθούν ακόμα κι αυτές οι αποζημιώσεις για τις απολύσεις.

Καθώς, όμως, δεν περπατάνε εύκολα όλα αυτά, δείχνουν τα δόντια τους σχεδιάζοντας το μέλλον της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας τους έτσι που να κόβουν και να ράβουν χωρίς την ενοχλητική παρουσία όσων αντιστέκονται. Η πρόταση του Πάγκαλου, ούτε λίγο ούτε πολύ, λέει πως δικαίωμα να νομοθετούν έχουν μόνο τα δύο κυρίαρχα προς το παρόν αστικά κόμματα κι αυτά πρέπει να μπορούν να εκλέγουν άνετα την πλειοψηφία που τους χρειάζεται. Οι υπόλοιποι ας αρκεστούν στο ρόλο της κοινοβουλευτικής γλάστρας.

Τα ψέματα τελειώσανε κι ένας ένας όλοι αυτοί που ακούνε εργάτης και βγάζουν μπιμπίκια, συντάχθηκαν πίσω από τις κεντρικές αξιώσεις του κεφαλαίου και μπήκαν στη σειρά για να βάλουν την υπογραφή τους, όχι απλά για το θάψιμο όποιας εργατικής κατάκτησης έχει απομείνει, αλλά για το απόλυτο τσάκισμα των εργατών.

Πρώτοι και καλύτεροι οι «κοινωνικοί εταίροι», ο ΣΕΒ και η ΓΣΕΕ, συμφώνησαν χτες και επίσημα, το έβαλαν στο χαρτί, δηλαδή, να απαλλαγεί το μεγάλο κεφάλαιο από τις ασφαλιστικές εισφορές και ό,τι άλλο χαρακτηρίζουν «μη μισθολογικό κόστος». Κι αυτό μια μέρα μετά την ανακοίνωση των επίσημων στοιχείων, που δείχνουν ότι τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν ήδη τιναχτεί στον αέρα ακριβώς γιατί οι καπιταλιστές και δεν πληρώνουν όσα πρέπει να πληρώσουν, αλλά και καταστρέφουν εργατική δύναμη.

Από κοντά αστικά κανάλια και έντυπα προανήγγειλαν σαν τελεσίδικη καταδικαστική απόφαση την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και των κανονισμών εργασίας στις ΔΕΚΟ. Υποκριτικά παρουσίασαν σαν κάτι εξωγενές το αποτέλεσμα: «Κοστούμι μεγάλης φτώχειας ετοιμάζει η τρόικα» ήταν ο σχετικός τίτλος στο «Mega».

Είχε προηγηθεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, που είχε προαναγγείλει το «Μέγα Ναι» στο νέο μνημόνιο.

Ο Καρατζαφέρης - υπό τα χειροκροτήματα της Μπακογιάννη - έκλαψε μπροστά στις κάμερες για το αίμα που συνεπάγεται η πτώχευση της Ελλάδας, μπροστά στο οποίο κατά τα λεγόμενά του είναι προτιμότερη η πτώχευση των εργατών.

Σαμαράς και Παπανδρέου εμφανίστηκαν υπεράνω, δεν ασχολήθηκαν με τα ψιλά, έκαναν καθαρό ότι καίγονται για το πώς θα σωθούν οι τράπεζες.

Σε σημείο που ο Πρετεντέρης να διαπιστώνει ότι «επιτέλους υπάρχει εθνική γραμμή».

Η πίεση στην εργατική τάξη θα αυξηθεί. Ηδη τα κανάλια εμφανίζονται με μονοθεματικό δελτίο. Τα ρεπορτάζ που επιλέγουν βγαλμένα με καρμπόν:

«Δες τους άνεργους! Τρόμαξε!

Δες τους άστεγους! Τρόμαξε!

Δες τους απλήρωτους! Τρόμαξε!

Υποτάξου! Μην ακούς τους έξαλλους συνδικαλιστές. Δες το παράδειγμα των εργατοπατέρων του Μάνεση»

(σ.σ. μάθαμε πως ο Παπαχελάς ετοιμάζει ειδικό Φάκελο για να αποδείξει ότι οι απεργοί χαλυβουργοί τζάμπα απεργούν κι ότι οι εργατοπατέρες του Μάνεση στο Βόλο είναι το παράδειγμα του καλού συνδικαλιστή).

Διά ταύτα:

Επαγρύπνηση, ετοιμότητα, οργάνωση της ταξικής αντεπίθεσης.

Στο χέρι των εργατών είναι να τσακίσουν την αστική τάξη και τα παραφεράλια της, έτσι που να τους πάρει και να τους σηκώσει όλους μαζί.

Τα τρία επόμενα 24ωρα που η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου θα υπογράφει ένα προς ένα τα μέτρα για τη σφαγή των εργατών, είναι παράλληλα και τρία πολύτιμα 24ωρα για την οργάνωση της απάντησης από την πλευρά των εργατών.