Την ανησυχία του για τη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος, εξαιτίας της κλιμακούμενης λαϊκής δυσαρέσκειας για την κυρίαρχη πολιτική και τα κόμματά της, καταθέτει ο Θ. Πάγκαλος με άρθρο του στην «Καθημερινή», προτείνοντας άμεσες αλλαγές και παρεμβάσεις με στόχο τη θωράκισή του. Μεταξύ άλλων, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ζητά αλλαγή του εκλογικού νόμου σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση, ώστε να διασφαλίζεται η ανάδειξη ισχυρών μονοκομματικών ή συνεργατικών κυβερνήσεων του κεφαλαίου, με επιπλέον εμπόδια στην εκλογή βουλευτών από κόμματα όπως το ΚΚΕ που αντιπαλεύουν τη στρατηγική της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της.

Ο Θ. Πάγκαλος ζητάει «μεικτό εκλογικό σύστημα», όπου «εκατό βουλευτές θα εκλέγονται με απόλυτα απλή αναλογική σε μία ενιαία πανελλαδική περιφέρεια ή δύο έως τρεις περιφέρειες, αν αυτό είναι συνταγματικώς επιβεβλημένο, από λίστες που θα αποφασίζουν τα κόμματα ή από ανεξάρτητους υποψήφιους (...) Διακόσιοι θα εκλέγονται σε μονοεδρικές περιφέρειες που θα συγκροτηθούν με ισοδύναμη εκλογική βάση ή στον πρώτο γύρο με απόλυτη πλειοψηφία ή στο δεύτερο γύρο μεταξύ των δύο πλειοψηφισάντων. Οι πολίτες θα έχουν στη διάθεσή τους δύο κάλπες και επομένως θα μπορούνε να ψηφίσουν πανελλαδική λίστα ενός κόμματος και βουλευτή για την μονοεδρική άλλου κόμματος».

Ορμώμενος από την κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ, ο ίδιος μιλάει γενικά για «δημοκρατική οργάνωση των κομμάτων», προτείνοντας επί της ουσίας ενιαίους κανόνες στη λειτουργία τους, γεγονός που συνιστά παρέμβαση στα εσωκομματικά τους. Ζητάει, επίσης, έμμεσα αλλαγές στους θεσμούς του αστικού συστήματος, με στόχο τον εξωραϊσμό του, που αφορούν στη «διαύγεια», στη «διαφάνεια», στο «δημόσιο βίο», στη «χρηματοδότηση των κομμάτων», στην «ποινική ευθύνη υπουργών και βουλευτών» και άλλα.

Από το άρθρο δε θα μπορούσε να λείπει και η προσπάθεια του Πάγκαλου να συκοφαντήσει και να απαξιώσει το ΚΚΕ, τσουβαλιάζοντάς το με τα άλλα κόμματα που ο ίδιος κατατάσσει στην «αριστερά», αθροίζοντας μήλα με πορτοκάλια. Στο διά ταύτα, επιχειρεί με αθλιότητες να παρουσιάσει την καπιταλιστική βαρβαρότητα σαν μονόδρομο για το λαό και να βάλει εμπόδια στη συμπόρευση με το ΚΚΕ, γράφοντας μεταξύ άλλων: «Είναι πραγματικά ο Ελληνας πολίτης ακαταλόγιστος και παραζαλισμένος από τα προβλήματα της εποχής και επέλεξε την αυτοκτονία ή υπάρχει πράγματι και βρέθηκε στον τόπο μας η κομμουνιστική λύση στα σύγχρονα προβλήματα της παγκοσμιοποίησης;».

Ο ίδιος, ανησυχώντας για το κέρδισμα λαϊκών συνειδήσεων από την πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, χαρακτηρίζει την ενίσχυση του «πολιτικό ευνουχισμό» και «ανενεργή ψήφο (...) με τον ίδιο τρόπο που άλλοι ψηφίζουν λευκό ή απέχουν από την ψηφοφορία».