Τρίτη 4 Μάρτη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ποιος πάει σε πόλεμο αφοπλισμένος;

Κυκλοφορεί, «οπλοφορεί» και προκαλεί ανησυχία στους αστούς
Κυκλοφορεί, «οπλοφορεί» και προκαλεί ανησυχία στους αστούς
Αυτές τις μέρες τα πανεπιστήμια, αν είχαν μια όποια επαφή με την πραγματικότητα, θα έπρεπε να βράζουν. Οχι μόνο για τα άμεσα εκπαιδευτικά θέματα, αλλά και για όλα αυτά που συγκροτούν τον περίγυρο μέσα στον οποίο καλείται να ανθίσει η διανόηση, ή, να ταφεί (δηλώνοντας αργότερα «εγώ διάβαζα τότε και δεν καταλάβαινα τι γινόταν γύρω μου»).

Για τα παιδιά της Παλαιστίνης, για τους φυλακισμένους στις ΗΠΑ, για τη δουλοπρέπεια των πρυτάνεων. Μάτσο τα θέματα για ζωντανή ιδεολογική συζήτηση και απάντηση στο ερώτημα «επιστήμη από ποιον για ποιον».

Αντίθετα με την απαίτηση των καιρών, οι πανεπιστημιακοί αντί να είναι στην πρώτη γραμμή των αναζητήσεων που συγκροτούν την κοινωνική συνείδηση, εμφανίζονται να βαράνε προσοχές στον υπουργό Παιδείας και να καταπίνουν αμάσητες τις απειλές της αστικής τάξης ότι είναι υπόλογοι αν δεν εφαρμόσουν το νέο νόμο - πλαίσιο.

Είναι προφανές πως η χώρα ζει την αναγέννησή της.

Είναι αυτή η ίδια χώρα που ανέχεται διάφορους τύπους να πλασάρουν την εκλογική μάχη στο Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ ως απόδειξη δημοκρατίας. Την ώρα που περνάει στα ψιλά η στατιστική για τους μαύρους: `Η στη φυλακή, ή αναλώσιμο κρέας στην πρώτη γραμμή του πολέμου.

Είναι προφανές, πως ο πλανήτης ζει το χρυσό αιώνα του.

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ έχουν πρόβλημα με τη σημερινή ηγεσία του κόμματός τους, καθώς νοσταλγούν την εποχή του άρθρου 4 (που για να κάνεις απεργία έπρεπε να την έχει ψηφίσει και το αφεντικό σου) και της απαγόρευσης αυξήσεων. Θέλουν να ξαναδούν τα χρέη του κάθε Καρέλα να γίνονται δημόσιο χρέος, και τις αμερικάνικες βάσεις που «φεύγανε» να αλλάζουν οικόπεδο.

Και καθώς ο γιος του Α. Παπανδρέου δε θυμάται να παινέψει το σπίτι που τον μεγάλωσε, κι επειδή οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ νοσταλγούν την εποχή εκείνου του «καλού ΠΑΣΟΚ», αφήνουν μόνο τον Γ. Παπανδρέου και πάνε στον Τσίπρα που εμφανίζεται να θυμάται τον Α. Παπανδρέου ως χαρισματικό.

Στον αντίποδα όλων αυτών: Ηταν, είναι και παραμένει ένα το κρίσιμο: Η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, η ιδιοποίηση του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου. Οποια ανάλυση δεν ξεκινά να λύσει αυτό το πρόβλημα οδηγείται στη διαχείριση. Κάθε διαχειριστική απάντηση είναι ευπρόσδεκτη από την αστική τάξη. Αυτό δηλώνει το χειροκρότημά της στην ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού. Αυτό δηλώνει και το θάψιμο της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ, της μόνης που λέει στους εργάτες πως αν δε βάλουν πλώρη για να είναι οι ίδιοι και κάτοχοι των μέσων παραγωγής και πολιτική εξουσία, προκοπή δε θα δουν.

Απέναντι στις κραγμένες πλέον επιδιώξεις της αστικής τάξης, κανείς δε δικαιούται να παριστάνει τον «ειρηνοποιό». Γιατί, είναι πολύ το αίμα που έχει χυθεί κι ακόμα περισσότερο αυτό που έρχεται. Οποιος δεν εξοπλίζει την εργατική τάξη, ώστε να γίνει ικανή να μετέχει στον πόλεμο ως τάξη απέναντι σε τάξη, αναγκαστικά έχει ήδη περάσει με τον αντίπαλο. Απλά πράγματα, λυμένα στο επαναστατικό κίνημα χρόνια και χρόνια πριν. Κάθε κλάψα των αστών για τη δημοκρατία είναι κι ένα βόλι ενάντια στην επαναστατική διαδικασία. Που αναπτύσσεται με τους σιδερένιους νόμους της ιστορίας και παραμένει αναγκαστική όσο υπάρχει αστική τάξη και η ιστορική ανάγκη να ανατραπεί.

Αυτό που εξελίσσεται ως αναδιάταξη του πολιτικού προσωπικού των αστών δεν είναι τίποτα άλλο από μια επιχείρηση σωτηρίας του δικομματισμού στο σκέλος που πάσχει, τη σοσιαλδημοκρατία. Αυτό που χτίζουν οι δημοσκοπήσεις δεν έχει σχέση με την αριστερά, αλλά με ένα νέο μαζικό εγκλωβισμό λαϊκών μαζών στις οποίες προσφέρεται ένα κενό «όραμα» αρκετά χρήσιμο όμως στους αστούς καθώς δεν αμφισβητείται η κυριαρχία τους.


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΤΑ ...ΕΞΑΣΤΗΛΑ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΣΦΥΡΗΛΑΤΟΥΜΕ ΠΛΑΤΥ ΜΕΤΩΠΟ ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΡΟΥΚΕΤΕΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Η ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ μάχη για το Σκοπιανό

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΣΤΟ ΜΗΔΕΝ οι συνομιλίες για το Σκοπιανό

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ενα βήμα προ του αδιεξόδου το Σκοπιανό

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΤΡΙΤΟ κόμμα το ΠΑΣΟΚ

ΤΟ ΒΗΜΑ: Σήμα κινδύνου για το πολιτικό σύστημα

ΤΑ ΝΕΑ: Ομάδα κρούσης φέρνουν τα γκάλοπ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Ο ΣΥΡΙΖΑ απειλεί να εκτοπίσει το ΠΑΣΟΚ από τη δεύτερη θέση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ του δικομματισμού

Η ΑΥΓΗ: Είμαστε ανοιχτοί στην οικοδόμηση νέας πλειοψηφίας

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΤΗΝ ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΑΡΧΗΓΟ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ

ΕΘΝΟΣ: ΣΤΡΑΤΙΕΣ για πρόωρη σύνταξη

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Αυξήσεις έως 16% φέρνει ο Μάρτιος

Η ΧΩΡΑ: Φθηνά ΙΧ στους τρίτεκνους

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Στοίχημα οι 4.000 μονάδες

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Γαλάζια καρφιά.gr

ΥΠΟ-ΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ
Η σφαγή που δεν αντέχεται

«Φανταστείτε να σκότωναν μέσα σε μια εβδομάδα οι Παλαιστίνιοι δεκάδες Ισραηλινούς, ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά, όπως έκαναν οι ισραηλινές Ενοπλες Δυνάμεις. Τι διεθνή κατακραυγή θα ξεσηκώναμε και δικαιολογημένα (...) Τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε σκοτώσει περίπου 900 κατοίκους της Γάζας. Περίπου οι μισοί από αυτούς ήταν άμαχοι. Αυτή είναι η εικόνα της "αυτοσυγκράτησής" μας» (σχόλιο του Ισραηλινού Γκίντεον Λέβι σε Haaretz / ΤΑ ΝΕΑ).

Τα αναλώσιμα της «δημοκρατίας»

«Οι ΗΠΑ έχουν ακόμη μια πρωτιά για την οποία δεν μπορούν να υπερηφανεύονται: Τους περισσότερους κρατούμενους στον κόσμο. Πάνω από 2,3 εκατομμύρια Αμερικανοί, δηλαδή ένας στους εκατό ενηλίκους, βρίσκονται σήμερα στη φυλακή. Ο αριθμός τους τριπλασιάστηκε μέσα σε δύο δεκαετίες. Καμιά χώρα δεν πλησιάζει την Αμερική σε αυτό τον τομέα (...) Σε ορισμένες πόλεις οι νεαροί μαύροι έχουν εξαφανιστεί από τους δρόμους ως αποτέλεσμα ενός συνδυασμού φυλακίσεων και στρατολογήσεων στις Ενοπλες Δυνάμεις» (η έρευνα του Pew Center στα ΝΕΑ).

Οι δάσκαλοι της υποταγής

«Τα αποτελέσματα της συνόδου των πρυτάνεων στην Κομοτηνή δημιουργούν για πρώτη φορά, έπειτα από καιρό, αισιοδοξία για την κατάσταση στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Ο υπουργός Παιδείας Ευριπίδης Στυλιανίδης έθεσε προ των ευθυνών τους τους ηγέτες της πανεπιστημιακής κοινότητας και από ό,τι φαίνεται εκείνοι σήκωσαν το γάντι και τις ανέλαβαν. Το ζητούμενο εφεξής θα είναι ο βαθμός ανταπόκρισης ενός εκάστου όταν θα αρχίσουν τα δύσκολα (...) Το μείζον είναι τι θα πράξουν οι πρυτάνεις (...) Η μεταρρύθμιση δεν θα κριθεί μόνο από την πολιτική βούληση της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας. Θα κριθεί και από τους ίδιους. Αν τρομάξουν, το βάλουν στα πόδια στην πρώτη κρίση και δεν κάνουν χρήση της ισχύος και των αρμοδιοτήτων που τους δίδει ο νόμος, θα είναι υπόλογοι» (από το κύριο άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΜΙΑ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ

ΔΕΣΜΙΟΙ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΑΦΕΝΤΗ: «Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αντιδράσει το ΠΑΣΟΚ στις άσχημες δημοσκοπήσεις. Το μόνο που δεν δικαιούται είναι να προσποιείται ότι δεν συμβαίνει τίποτα (...) Ενα ωστόσο θα πρέπει να είναι σαφές σε όλους: Οτι εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα κανείς δεν δικαιούται να βάζει προϋποθέσεις και όρους. Είτε θα αντιμετωπίσουν όλοι μαζί την κρίση είτε θα βρεθούν όλοι μαζί εκτεθειμένοι απέναντι στην προοδευτική παράταξη» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΑΠΟ ΤΟ «ΦΥΓΕ» ΣΤΟ «ΔΩΣΕ ΧΩΡΟ ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ»: «Τελικά ποιο θα είναι το "στόρι" της ηγεσίας του Γιώργου Παπανδρέου. Να κρατήσει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 2004 δεν μπόρεσε. Ούτε να κερδίσει το 2007. Ισως το στοίχημα να είναι μια ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου που να ξεκινάει από πιο αριστερά. Οχι πως πρόκειται για εύκολο εγχείρημα» (ο Δ. Μητρόπουλος στα ΝΕΑ).

Η ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ: «Διαμορφώνεται εκ των πραγμάτων ένα νέο σκηνικό ανατροπής του δικομματισμού. Τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων δείχνουν το τέλος των μονοκομματικών κυβερνήσεων και της ηγεμονίας των δύο μεγάλων κομμάτων, ακόμη και με τα πλειοψηφικά δώρα της ενισχυμένης δυσαναλογικής» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΤΟ ΔΟΥΛΕΜΑ: «Δεν θα μας χρειάζονταν καν οι δημοσκοπήσεις για να αντιληφθούμε ότι είναι ορατό διά "γυμνού οφθαλμού". Την αντιπολιτευτική δηλονότι ανυπαρξία του Κινήματος, την έλλειψη, όχι μόνο στρατηγικής, αλλά και στοιχειώδους κοινής λογικής (αλήθεια, τι νόημα είχε το μοίρασμα φυλλαδίων στο Κολωνάκι, από βουλευτές της Αθήνας, για την αγροτική πολιτική του Κινήματος;)» (στην ΑΥΡΙΑΝΗ).



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ