Χτες όπως και σήμερα - όπως πρέπει να 'ναι και κάθε μέρα από εδώ και πέρα - ήταν και είναι μέρα γενικού ξεσηκωμού. Αλλά αυτό μόνο ο «Ριζοσπάστης» μπορούσε να το προβάλλει. Και το έκανε.

Οι δύο κόσμοι που συγκρούονται αντανακλώνται και στα έντυπα της μάχης. Ο «Ριζοσπάστης» ανταποκρίνεται στην αποστολή του να είναι και οργανωτής της ταξικής πάλης. Το ίδιο ανταποκρίνονται και οι αστικές εφημερίδες να είναι οργανωτές της χειραγώγησης εργατικών συνειδήσεων, έτσι που ποδηγετημένη η εργατική τάξη να υπηρετεί ακόμα πιο έντονα το στόχο των καπιταλιστών για υψηλότερη κερδοφορία. Οι παραλλαγές στην έκφρασή τους δεν αναιρεί τη στοχοπροσήλωσή τους.

Ο αστικός Τύπος εμφανίστηκε χτες με πολύ έντονα χαραγμένη την ενιαία γραμμή του, έτσι που να μην αφήνει χαραμάδα για παρερμηνείες. Ακόμα και το «κλάμα» στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ είχε σφραγίδα: Εξαφάνισε τις ταξικές αντιδράσεις. Στις 64 σελίδες της δεν βρέθηκαν «δέκα τετράγωνα» (τρόπος μέτρησης της ύλης), δηλαδή 50 λέξεις, για να εμφανιστεί η αναγγελία του χτεσινού συλλαλητηρίου του ΠΑΜΕ, ούτε, βέβαια, η αναγγελία της γενικής απεργίας που κήρυξε το ΠΑΜΕ για σήμερα.

Στο σύνολό του ο αστικός Τύπος εμφανίστηκε στη γραμμή: «σκληρά τα μέτρα αλλά αναγκαία... άργησαν... δεν φτάνουν... να παρθούν κι άλλα»... Εφτασε ο Πρετεντέρης να βγάλει στο γυαλί ως και τον ξεχασμένο από τον ίδιο του τον εαυτό Βενιζέλο για να πει αυτά που έγραφε ήδη από το πρωί ο Πρετεντέρης στα ΝΕΑ, ότι τα μέτρα δεν πρέπει να τα βλέπουμε ως σκληρά ή όχι, αλλά ως τέτοια που ικανοποιούν τους καπιταλιστές ή όχι (το 'παν στη δική τους γλώσσα, αλλά πάνω σ' αυτό το μοτίβο έκοβαν κι έραβαν).

Η στοχοπροσήλωση της αστικής τάξης και του Τύπου της δηλώνει με αντίστροφη ανάγνωση και το μέτρο που οφείλει να χρησιμοποιεί η εργατική τάξη. Δεν αρκεί η διαπίστωση ότι τα μέτρα είναι σκληρά. Αυτό ο εργάτης το ζει ήδη χρόνια και χρόνια. Αυτό που δεν έχει διεκδικηθεί ακόμα σε όλη του την ένταση είναι: όλος ο πλούτος στα χέρια αυτών που τον παράγουν.

Η ανάγκη της αστικής τάξης δεν είναι ανάγκη του εργάτη, αντίθετα η ανάγκη του εργάτη προϋποθέτει το γκρέμισμα των αστών. Τα μέτρα δεν «άργησαν», γιατί πολύ απλά ποτέ δε σταμάτησαν να εφαρμόζονται βήμα βήμα. Οδηγούν σε υπερκεδοφορία, δεν είναι προσωρινά, έρχονται κι άλλα.

Με τέτοια ένταση, τέτοια κατηγορηματικότητα, οι αγώνες οφείλουν όχι μόνο να δηλώνουν αντίσταση, αλλά να προβάλλουν τον κόσμο που είναι αναγκαίος για τους εργάτες.

Αμεσα πρέπει να απαντιέται κάθε εκτίμηση του αστικού Τύπου που συμβάλλει στο να νιώθουν οι εργάτες εταίροι των καπιταλιστών. Για παράδειγμα, δε γίνονται «όλοι φτωχότεροι» όπως ισχυρίζονται τα μέσα ενημέρωσης της αστικής τάξης. Η εργατική τάξη φτωχαίνει για να πλουτίσουν περισσότερο οι αστοί. Βαθαίνει το ταξικό χάσμα και θα βαθύνει κι άλλο όσο δεν ανατρέπονται άρδην οι συσχετισμοί. Οσο αφήνονται ο Παπανδρέου και το επιτελείο του να ισχυρίζονται ότι ο λαός τούς στηρίζει, τόσο η βαρβαρότητα θα επελαύνει.

Οι μέχρι τώρα αντιδράσεις δείχνουν μια κρίσιμη μάζα εργατών έτοιμη να το παλέψει. Εδώ και η συνέχεια. Στο κάλεσμα των αστών να συνηθίσει η εργατική τάξη τη νέα πραγματικότητα, απαντάμε - και επιδιώκουμε να απαντήσουν οι ίδιοι οι εργάτες έτσι - ότι αυτοί, οι καπιταλιστές, πρέπει να συνηθίσουν τη νέα πραγματικότητα ενός κινήματος που δε διαμαρτύρεται, αλλά διεκδικεί να ανατραπεί η εξουσία των καπιταλιστών, να αλλάξει η τάξη στην εξουσία, ενός κινήματος που αναγνωρίζει πως οφείλει να έχει πλάνο για τη λαϊκή οικονομία και που ήδη οργανώνοντας τον αγώνα του ανακαλύπτει και οικοδομεί τα φύτρα της λαϊκής εξουσίας που απαιτείται να υπάρξει.

Ασχετο: Σωστά καταλάβαμε ότι τα μέτρα που εξάγγειλε η κυβέρνηση όχι μόνο δεν είναι αντεργατικά, αλλά είναι και σύμφωνα με το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο»; Αν δεν είπαν αυτό, τι ήθελαν να πουν μαζί οι Καψής, Ανδρουλάκης και Αλαβάνος που χτες διαφήμισαν σε κοινή συνέντευξη τη νέα εμπορική πράξη του συγκροτήματος Λαμπράκη; Ηταν μόνο έκφραση ξεφτίλας ή δηλωτικό μιας επερχόμενης απογειωμένης επίθεσης; Ας απαντήσουν αυτοί που προσπαθώντας να κρατήσουν όρθιο το αντικομμουνιστικό μέτωπο προβάλλουν έναν ανακυκλωμένο Αλαβάνο ως εναλλακτική του απελπισμένου Τσίπρα.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΣΗΜΕΡΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ σε όλη τη χώρα ενάντια στα μέτρα - φωτιά

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΡΑ ο 13ος και 14ος ΜΙΣΘΟΣ στον ιδιωτικό τομέα

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ: Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες;

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ολοι φτωχότεροι για να μην... πτωχεύσουμε

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Σκληρά μέτρα αντί πτώχευσης

ΤΑ ΝΕΑ: Σοκ! Τα πιο επώδυνα μέτρα αντίδοτο στη χρεοκοπία

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΑΙΜΑΤΗΡΕΣ ΘΥΣΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΚΡΙΣΜΑ

ΕΘΝΟΣ: ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Αξέχαστη μέρα!

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Ο ΘΕΟΣ να βάλει το χέρι του

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Καλό κουράγιο!..

Η ΑΥΓΗ: Οργή για τη ληστεία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΜΕΤΡΑ ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΜΟΥ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΩΝ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑΣ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΝΕΚΡΩΝΕΙ Η ΑΓΟΡΑ

«Είναι η δεύτερη φορά που κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υποχρεώνεται να πάρει σκληρά οικονομικά μέτρα (...) η πρώτη ήταν το 1985 (...) οι δύο εποχές διαφέρουν και ως προς τις αντιδράσεις. Τότε ήταν σφοδρές, σήμερα είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες» (ο Γ. ΚΑΡ. στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Η αστική τάξη και η δημοσιογραφία της παρουσιάζουν την ευχή τους ως πραγματικότητα, ελπίζοντας ότι έτσι θα διαμορφώσουν την πραγματικότητα στα μέτρα τους. Θέλουν να μην υπάρχουν αντιδράσεις. Τους έχει ξεπεράσει ήδη η πραγματικότητα: Οι χιλιάδες των διαδηλωτών που ήδη είναι στο δρόμο. Η εκτίμηση των αστών για μηδενικές αντιδράσεις είναι σαν το ανέκδοτο του Παπανδρέου ότι το σταματούν στο δρόμο και του προσφέρουν το μισθό τους. Οσο για το 1985, να θυμήσουμε ότι και τότε ήταν το ΚΚΕ που μπήκε μπροστά στον αγώνα. Το ΠΑΣΟΚ από τη μεριά του προσπάθησε να εκτονώσει τότε τη κατάσταση με μια «διάσπαση» μαϊμού στη ΓΣΕΕ, ώσπου ξαναμάντρωσε κόσμο και κοσμάκη. Σήμερα, η μαϊμού «στάση εργασίας» που κήρυξε χτες η ΓΣΕΕ δεν μπορεί να γίνει κυματοθραύστης στο ογκούμενο ταξικό κίνημα. Η ποιοτική διαφορά από τότε είναι πως σήμερα υπάρχει το ΠΑΜΕ.

«Τα μέτρα είναι αυστηρά, εκ των πραγμάτων θα πλήξουν ανισομερώς τα εισοδήματα, σήμερα δεν μπορούν να διεκδικήσουν δάφνες δικαιοσύνης (...) επιτέλους η Ελλάδα έχει έναν πρωθυπουργό που εργάζεται (...) υπήρχε άλλη λύση; (...) άλλη ρεαλιστική λύση δεν ακούστηκε (...) η αλήθεια είναι ότι αν "τραντάξουν την Ελλάδα τα συλλαλητήρια", οι δανειστές μας δεν θα μειώσουν τα spreads» (ο Κ. Καλίτσης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Κομψότητα και προσοχή στις λέξεις: Τα μέτρα δεν τσακίζουν, είναι «αυστηρά». Καθησυχάζει τους «νοικοκυραίους» καθώς παραπέμπει το νου τους στον αυστηρό δάσκαλο που υποτίθεται πως ακριβώς από αυτήν του την ιδιότητα μάθαιναν τα παιδιά γράμματα. Πειράζει που και σε κείνα τα σχολεία οι πραγματικά καλοί μαθητές ήτανε αυτοί που δε χαμπάριαζαν από την αυστηρότητα του δάσκαλου, τον αντιμετώπιζαν όπως του άξιζε ως σατράπη και έγιναν στη συνέχεια καλοί άνθρωποι ακριβώς γιατί αρνήθηκαν να μάθουν το «μάθημα» και σπούδασαν αγώνα; Κρατάμε από το άρθρο τη χαρά των αστών που «επιτέλους» έχουν τον πρωθυπουργό που θέλουν. Και τον εκβιασμό που επιχειρούν προβάλλοντας το φόβο τα συλλαλητήρια να δημιουργήσουν πρόβλημα στις διατραπεζικές αρπαχτές. Μακάρι να γίνει έτσι. Δεν επιλέγουμε καπιταλιστή, θέλουμε όλοι τους να βουλιάξουν. Μαζί και τα παπαγαλάκια τους.

ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ: «Γενική απεργία αύριο Παρασκευή. Συγκεντρώσεις σε 57 πόλεις (...) το ΠΑΜΕ καλεί κάθε Εργατικό Κέντρο, κάθε Ομοσπονδία, κάθε σωματείο, όλη την εργατική τάξη σε γενική απεργία την Παρασκευή 5 Μάρτη (...) η εργατική τάξη έχει χρέος να απαντήσει στον πόλεμο που δέχεται. Το οφείλει στον εαυτό της, στα παιδιά της, στις επόμενες γενιές» (το θέμα κορυφαίο στην πρώτη σελίδα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

ΟΙ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΙ: «Μοιραία και πένθιμη η χθεσινή μέρα, που όμοιά της δεν γνώρισε μεταπολιτευτικά ο τόπος. Τη γνωρίζει όντας μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ευρωζώνης. Για πρώτη φορά ανακοινώθηκε εισοδηματική πολιτική, που όχι μόνο δεν δίνει καμιά αύξηση, αλλά προβλέπει 30% περικοπές» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΟΙ «ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ»: «Είναι πολλοί αυτοί που βλέπουν πίσω από κάθε κρίση μια ευκαιρία για αλλαγές και τομές που θα ανοίξουν νέους δρόμους. Η Ιστορία τούς έχει δικαιώσει πολλές φορές ως τώρα. Θα είναι μέγιστη αδικία για τον ελληνικό λαό, αν δεν δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να δικαιωθούν και αυτήν τη φορά» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΟΙ ΣΤΟΧΟΠΡΟΣΗΛΩΜΕΝΟΙ: «H ελληνική κοινωνία αφού ξεπεράσει το αρχικό σοκ πρέπει να αντιμετωπίσει με υπομονή την ανατροπή κεκτημένων δεκαετιών και να αναπροσαρμόσει τις ανάγκες της στις νέες δυνατότητες. Aντιδράσεις είναι απολύτως λογικό και αναμενόμενο πως θα υπάρξουν και το ζητούμενο είναι να μην ξεφύγουν και δημιουργηθούν χειρότερα δεινά από εκείνα που ήδη μας ταλαιπωρούν» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΠΗΡΑΝ ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΟ, ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΡΙ: «Ο πρωθυπουργός οφείλει όμως τώρα να πάρει εξίσου τολμηρές αποφάσεις για διαρθρωτικές αλλαγές, αξιοποίηση του πλούτου του Δημοσίου, άνοιγμα των αγορών και των κλειστών επαγγελμάτων, ενίσχυση παραγωγικότητας, κατάργηση της γραφειοκρατίας που απαιτείται για κάθε επένδυση. Αυτές οι αποφάσεις πρέπει να ληφθούν άμεσα, προκειμένου η οικονομία να αρχίσει να κινείται και να παραχθεί πλούτος» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).