Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα ΝΕΑ

Και σιγά μη σπεύσει εργάτης να βοηθήσει το αφεντικό του να σωθεί. Στον πάτο κι ακόμα παρακάτω! Μπορεί να γίνει; Μπορεί! Ακριβώς τώρα που ζητάει βοήθεια από τους στραβούς ο ανοιχτομάτης, ακριβώς τώρα δεν πρέπει καμιά βοήθεια στο σύστημα.

Διαβάζεις υπογραφές και βγάζεις συμπέρασμα. Οταν αυτός που έχει «τροφοδότη λογαριασμό» την ΕΕ, σου λέει ότι πρέπει να ηττηθεί το ΚΚΕ, ξέρεις αυτόματα τι πρέπει να κάνεις. Οταν ο άλλος - που σε κάθε κρίσιμη στιγμή ήταν εκεί για να καταγγείλει το λαϊκισμό του ΚΚΕ - εκπέμπει ΣΟΣ για να μην υπάρξουν «τυφλές διαμαρτυρίες», ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Οταν αυτός που σου έχει παρουσιάσει τη ΝΔ ως περιοχή αγγέλων, σου λέει ότι αρκεί ένας Ηρακλής για να καθαρίσει η κοπριά, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Πρέπει να ξέρεις.

Πρόβλημα με τα «ρεύματα διαμαρτυρίας» έχει ο ένας κι ο άλλος με την «τυφλή διαμαρτυρία». Και οι δυο με τη διαμαρτυρία. Εχουν, δηλαδή, πρόβλημα με τον εργάτη που μπορεί να ανακαλύψει ότι μπορεί να ζήσει και χωρίς αφεντικά.

Ο καυγάς γίνεται για το δοβλέτι. Κι αρκεί, λένε, να κάνουμε το βόθρο να μοιάζει με αρωματοπωλείο.

Αυτός ο βόθρος, όμως, δεν είναι μια περίπτωση, ένα τίποτα. Είναι το ίδιο το σύστημα. Αυτό το σύστημα που τσακίζει καθημερινά εκατομμύρια ανθρώπους. Αυτό το σύστημα που λέει στους εργάτες πως φταίνε που δεν είναι ανταγωνιστικοί. Αυτό το σύστημα που καταγγέλλει την κερδοσκοπία και ενοχοποιεί τους κτηνοτρόφους γιατί, δήθεν, πουλάνε ακριβά (2,80 πήραν το αρνί φέτος οι έμποροι από τον κτηνοτρόφο, για να το πουλήσουν στην αγορά στα 10 ευρώ). Αυτό το σύστημα που απ' όπου κι αν το πιάσεις λερώνεσαι, αυτό το σύστημα δεν εξωραΐζεται.

Γι' αυτό ρίχνει στη μάχη τις εφεδρείες του: Αυτούς που πάντα πρόθυμοι καταλήγουν γρήγορα στο διά ταύτα: Να ηττηθεί το ΚΚΕ. Που επιμένει να λέει στους παραγωγούς όλου του πλούτου ότι το κλειδί βρίσκεται ακριβώς εκεί: Στο να διεκδικήσουν όλον τον πλούτο που παράγουν. Μια θέση που παράγει στρατηγική. Κι αυτή ακριβώς η στρατηγική είναι που πρέπει να ηττηθεί, διαπιστώνει η αστική τάξη.

Μόνο που ο κλόουν που τον ντύσαν αρχηγό πριν ακόμα έστω και τυπικά εκλεγεί, δεν κρατήθηκε και το μαρτύρησε: Βγήκε στις ρούγες και διαλαλεί: Να ηττηθεί το ΚΚΕ!

Πειράζει που θα μείνει κι αυτός με την όρεξη; Και καλά, δεν ήξερε, δε ρώταγε τους Στρατο-καλύβηδες να του πουν ποιες κακοτοπιές να αποφεύγει;

Υπάρχει, βέβαια, κι άλλη εξήγηση. Οτι αργά ή γρήγορα θα έφτανε στο ζουμί, γιατί έχει αποστολή το νέο «θείο βρέφος»: Να ηττηθεί το ΚΚΕ! Μιλάμε για μεγάλο πολιτικό στόχο. 90 χρόνια το παλεύουν...

Ασχετο: Λες: Δεν μπορεί κάπου θα υπάρχει καθαρός αέρας. Παίρνεις τα βουνά. Ζήρια, στα 2.300. Πάλλευκο χιόνι - καθαρτήριο. Στην Γκούρα, στάση σε ένα φίλο. Καλό κόκκινο κρασί και μια συκωταριά, απ' αυτές που η ΕΕ θέλει να τις απαγορέψει γιατί λέει κάνουν κακό στην υγεία. Εμάς μας έκανε καλό. Επιστροφή από τον κάτω γύρο. Καταβόθρα, Μάτι, Στυμφαλία. Το παιδί προσπαθεί να θυμηθεί αν κάπου κάποιος κάποτε του είπε στο σχολείο για τους άθλους του Ηρακλή. Τίποτα! Αντε να καταλάβει το συμβολισμό με την κόπρο του Αυγεία... των Φώτων! Στο σκέτο σκοτάδι! Το πρωινό της Δευτέρας συναντάς τυχαία στο δρόμο συντρόφους που κάνουν «ντου» στην Εθνική Τράπεζα για να πουν στον διευθυντή της ότι θα το κάνουν καλοκαιρινό αν δεν ανακαλέσει τις απολύσεις από τον «Αστέρα». Να το Φως!

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Στο επίκεντρο η δράση ενάντια στις ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΒΟΥΛΕΣ στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Αγωνία για τις μεταρρυθμίσεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΒΟΡΒΟΡΟΣ με ...ιδανικούς αυτόχειρες

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Παραλήρημα 15 σελίδων για Ζαχόπουλο - Τσέκου

ΤΑ ΝΕΑ: Επιστολή - φωτιά με πολλά ερωτήματα

ΕΘΝΟΣ: ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ το άλλοθι του Μαξίμου

ΤΟ ΒΗΜΑ: Δύο μπροστά, ένα πίσω...

Η ΑΥΓΗ: Σκίζεται το πέπλο

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΤΑΞΙΔΙ ναρκοπέδιο!

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Νάρκη subprime στην Ε.Ε.

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΕΙΧΑΝ ΠΑΡΕΙ ΤΙΣ ΜΙΖΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΙΚΑ από γνωστό επιχειρηματία

Η ΧΩΡΑ: Πώς θα εφαρμοστεί ο νέος φόρος στα ακίνητα μετά την κατάργηση του ΦΜΑΠ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΘΑΥΜΑ! ο μεγαλύτερος σεισμός χωρίς συνέπειες

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Γλιτώσαμε φοβερή καταστροφή

«Ραθυμία, διστακτικότητα και αδράνεια κυριαρχούν στη δημόσια σφαίρα. Λείπει η ορμή, το κέφι, η διάθεση για παραγωγή ιδεών, για καινοτομίες. Κανείς δε φαίνεται διατεθειμένος να αναλάβει ρίσκα, να τραβήξει μπροστά. Ο λαός περιμένει από τους ηγέτες του να τολμήσουν και να προτείνουν, να εμπνεύσουν και να δείξουν το δρόμο (...) Λαός και ηγεσία πρέπει να συνομολογήσουν ένα σχέδιο πλεύσης, να αποδεχθούν κάποιες θυσίες και -προπάντων - να θέσουν στόχους» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Για να το πετύχουμε πρέπει τάχιστα να προγραμματίσουμε μια πολιτική διαδικασία που θα μας οδηγήσει (...) στην κατεύθυνση συγκρότησης των εναλλακτικών μας θέσεων, θα έλεγα ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου» (από συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στην ΕΠΟΧΗ).

«Το ΚΚΕ μιλάει για τη λαϊκή οικονομία και τη λαϊκή εξουσία. Για ένα κόσμο φαντάζει πολύ μακρινό. Βεβαίως, για ένα κόσμο το ΚΚΕ αποτελεί δύναμη αντίστασης στο σύστημα, κανείς όμως δεν μπορεί να περιμένει τη "Δευτέρα παρουσία" του σοσιαλισμού (...) Με το ΚΚΕ έχουμε ανταγωνιστικά σχέδια (...) Για να μπορέσει το ΚΚΕ να μπει σε μια τροχιά συζήτησης (...) με άλλα λόγια, για να αλλάξει το ΚΚΕ στρατηγική, πρέπει να ηττηθεί» (επίσης, Αλέξης Τσίπρας στην ΕΠΟΧΗ).

ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ ΟΛΗ Η ΦΑΣΑΡΙΑ: «Ποιο είναι το άθροισμα όλων όσων ξέρουμε; Ο εκβιασμός ενός γενικού γραμματέα, μια μοιραία συμβασιούχος, μια απατημένη σύζυγος, δύο - τρία DVD με ερωτικές σκηνές που δε θα τις έκανε ταινία ούτε ο Μυλωνάς εξαιτίας της αισθητικής τους και δύο απόπειρες αυτοκτονίας. Πολύ μελό για το τίποτε δηλαδή (...) Αν μια τέτοια υπόθεση γίνεται αφορμή για να βγει στον αφρό "κάθε λαμογιάς λαμόγιο" και να διεκδικεί ρόλο στην ιστορία, τότε έχουμε πρόβλημα (...) Είναι ευθύνη της πολιτικής να ανατάξει αυτό το κλίμα και να καθαρίσει το δημόσιο κορβανά από τον κόπρο του Αυγεία. Διότι οι πολλές μικρές κηλίδες (κουμπάροι, ομόλογα, Ζαχόπουλος) φτιάχνουν μια μεγάλη κηλίδα, γύρω από την οποία τρέχουν κάποιοι να χτίσουν ρεύματα διαμαρτυρίας» (ο Μανώλης Κοττάκης στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΓΚΑΙΡΑ ΜΑΓΚΑΣ ΤΣΟΠΑΝΗΣ: «Η κρίση του πολιτικού συστήματος είναι εμφανής. Ο δικομματισμός αγκομαχά. Η λογική του "μικρότερου κακού", που έδωσε αρκετές φορές ανάσα και έσωσε τους δύο μονομάχους, αγγίζει τα όριά της. Τα κόμματα της εξουσίας έχουν δοκιμαστεί και έχουν διαψεύσει τις προσδοκίες, με συνέπεια οι μονότονες εκκλήσεις των αρχηγών τους για μία νέα ευκαιρία να πείθουν ολοένα και λιγότερους. Ισως αυτό να είναι το μοναδικό παρήγορο στοιχείο της συγκυρίας, υπό την προϋπόθεση ότι θα βρεθούν οι χώροι που θα καταφέρουν να αποτρέψουν τη μαζικοποίηση των φαινομένων της απάθειας, της ιδιώτευσης και της απόγνωσης και να μετασχηματίσουν τη διάχυτη κοινωνική δυσφορία σε πολιτική δράση με προοδευτικό προσανατολισμό. Διαφορετικά, καραδοκεί ο κίνδυνος της διολίσθησης σε καταστάσεις τυφλής διαμαρτυρίας, βούτυρο στο ψωμί των λογής λογής λαϊκισμών» (ο Τάσος Παππάς στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).