ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ ΟΛΗ Η ΦΑΣΑΡΙΑ: «Ποιο είναι το άθροισμα όλων όσων ξέρουμε; Ο εκβιασμός ενός γενικού γραμματέα, μια μοιραία συμβασιούχος, μια απατημένη σύζυγος, δύο - τρία DVD με ερωτικές σκηνές που δε θα τις έκανε ταινία ούτε ο Μυλωνάς εξαιτίας της αισθητικής τους και δύο απόπειρες αυτοκτονίας. Πολύ μελό για το τίποτε δηλαδή (...) Αν μια τέτοια υπόθεση γίνεται αφορμή για να βγει στον αφρό "κάθε λαμογιάς λαμόγιο" και να διεκδικεί ρόλο στην ιστορία, τότε έχουμε πρόβλημα (...) Είναι ευθύνη της πολιτικής να ανατάξει αυτό το κλίμα και να καθαρίσει το δημόσιο κορβανά από τον κόπρο του Αυγεία. Διότι οι πολλές μικρές κηλίδες (κουμπάροι, ομόλογα, Ζαχόπουλος) φτιάχνουν μια μεγάλη κηλίδα, γύρω από την οποία τρέχουν κάποιοι να χτίσουν ρεύματα διαμαρτυρίας» (ο Μανώλης Κοττάκης στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΓΚΑΙΡΑ ΜΑΓΚΑΣ ΤΣΟΠΑΝΗΣ: «Η κρίση του πολιτικού συστήματος είναι εμφανής. Ο δικομματισμός αγκομαχά. Η λογική του "μικρότερου κακού", που έδωσε αρκετές φορές ανάσα και έσωσε τους δύο μονομάχους, αγγίζει τα όριά της. Τα κόμματα της εξουσίας έχουν δοκιμαστεί και έχουν διαψεύσει τις προσδοκίες, με συνέπεια οι μονότονες εκκλήσεις των αρχηγών τους για μία νέα ευκαιρία να πείθουν ολοένα και λιγότερους. Ισως αυτό να είναι το μοναδικό παρήγορο στοιχείο της συγκυρίας, υπό την προϋπόθεση ότι θα βρεθούν οι χώροι που θα καταφέρουν να αποτρέψουν τη μαζικοποίηση των φαινομένων της απάθειας, της ιδιώτευσης και της απόγνωσης και να μετασχηματίσουν τη διάχυτη κοινωνική δυσφορία σε πολιτική δράση με προοδευτικό προσανατολισμό. Διαφορετικά, καραδοκεί ο κίνδυνος της διολίσθησης σε καταστάσεις τυφλής διαμαρτυρίας, βούτυρο στο ψωμί των λογής λογής λαϊκισμών» (ο Τάσος Παππάς στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).