Την ίδια ώρα λοιπόν που στο θαλάσσιο χώρο των Ιμίων πλοία των δύο χωρών, έστω και ακταιωροί του Λιμενικού - η κλιμάκωση ποτέ δεν αποκλείεται - βρίσκονται αντιμέτωπα στον «πόλεμο της τσιπούρας», φρεγάτες και άλλα πολεμικά πλοία των δύο χωρών επιχειρούν από κοινού και κατά περίπτωση, τα μεν υπό τη διοίκηση των δε, στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Αραβικής Θάλασσας, στα πλαίσια των ΝΑΤΟικών σχηματισμών που συμμετέχουν στον «αντιτρομοκρατικό πόλεμο». Και δεν είναι μόνο αυτό. Ελληνες και Τούρκοι στρατιώτες συνυπάρχουν σε όλα τα ιμπεριαλιστικά μέτωπα, στο Αφγανιστάν, στο Κοσσυφοπέδιο, στη Βοσνία και αλλού. Μάλιστα στα πλαίσια αυτής της προσέγγισης που γίνεται με νεοταξικές προδιαγραφές και με γνώμονα την προώθηση των επιχειρηματικών συμφερόντων από τις δύο όχθες του Αιγαίου, προβάλλεται ως βήμα προόδου και η συγκρότηση κοινών στρατιωτικών σωμάτων Ελλάδας - Τουρκίας στα πλαίσια του ΝΑΤΟ.
Προσέγγιση λοιπόν υπάρχει μεταξύ των δύο χωρών. Συμμετέχουν μαζί στο ΝΑΤΟ και σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που γίνονται στους κόλπους του, όπως προσέγγιση υπάρχει και σε επίπεδο επιχειρηματικών ομίλων των δύο χωρών. Ομως αυτό δεν αποτρέπει ούτε τις εντάσεις και την αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αυτού του είδους οι προσεγγίσεις ούτε την υπόθεση της διεθνούς ειρήνης εξυπηρετούν, ούτε συμβάλλουν στη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων αλλά μόνο τους νεοταξικούς σχεδιασμούς διευκολύνουν μακριά και ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα.