Χρειάστηκαν δυο συνεχόμενα εκτενή άρθρα στην «Αυγή» για να επιβεβαιώσει ο ΣΥΝ μέχρι κεραίας τα όσα έγραψε ο «Ρ» σχετικά με τη στάση του απέναντι στο νόμο Ρέππα. Στο κυριακάτικο μάλιστα φύλλο της εφημερίδας του ΣΥΝ, ο Δ. Στρατούλης, μέλος της ΠΓ και υπεύθυνος για την εργατική πολιτική, δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας για το κατά πόσο η τακτική του ΣΥΝ την περίοδο που προωθούνταν ο συγκεκριμένος αντιασφαλιστικός νόμος ήταν συνειδητή πολιτική επιλογή, η οποία αντικειμενικά έβαζε προσχώματα στην αναγκαία ριζοσπαστικοποίηση του αγώνα. Και, μάλιστα, σε μια περίοδο που η κυβέρνηση θα έπρεπε να βρίσκεται κυριολεκτικά στο καναβάτσο.

Ο Δ. Στρατούλης προσπαθεί να δικαιολογήσει τόσο τη συμμετοχή του συνδικαλιστικού εκπροσώπου του κόμματός του στο «διάλογο» για το νόμο Ρέππα, όσο και τη συνάντηση του τότε προέδρου του ΣΥΝ με τον υπουργό Απασχόλησης, σε μια περίοδο που η κυβέρνηση αναζητούσε απεγνωσμένα άλλοθι συναίνεσης για να περάσει ο νόμος. Για το μεν πρώτο, ο ΣΥΝ ισχυρίζεται ότι η συμμετοχή του στο «διάλογο» έγινε «για να καταγγείλει το στημένο χαρακτήρα αυτού του διαλόγου και να συμβάλει στο ξεπέρασμα συγχύσεων που υπήρχαν τότε σε μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης ως προς τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, λόγω της στάσης της ηγεσίας της ΠΑΣΚΕ και της κυβερνητικής επικοινωνιακής πολιτικής». Ως προς αυτό το τελευταίο επιχείρημα, μας είναι πραγματικά δύσκολο να κατανοήσουμε πώς γίνεται ένα κόμμα να συμβάλλει στο «ξεπέρασμα συγχύσεων», συμμετέχοντας σε ένα «διάλογο» που το ίδιο, στα λόγια τουλάχιστον, χαρακτηρίζει «προσχηματικό». Ετσι κι αλλιώς, αυτή η επιλογή ευνουχίζει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα για λογαριασμό του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του.