Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα ΝΕΑ

Και σιγά μη σπεύσει εργάτης να βοηθήσει το αφεντικό του να σωθεί. Στον πάτο κι ακόμα παρακάτω! Μπορεί να γίνει; Μπορεί! Ακριβώς τώρα που ζητάει βοήθεια από τους στραβούς ο ανοιχτομάτης, ακριβώς τώρα δεν πρέπει καμιά βοήθεια στο σύστημα.

Διαβάζεις υπογραφές και βγάζεις συμπέρασμα. Οταν αυτός που έχει «τροφοδότη λογαριασμό» την ΕΕ, σου λέει ότι πρέπει να ηττηθεί το ΚΚΕ, ξέρεις αυτόματα τι πρέπει να κάνεις. Οταν ο άλλος - που σε κάθε κρίσιμη στιγμή ήταν εκεί για να καταγγείλει το λαϊκισμό του ΚΚΕ - εκπέμπει ΣΟΣ για να μην υπάρξουν «τυφλές διαμαρτυρίες», ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Οταν αυτός που σου έχει παρουσιάσει τη ΝΔ ως περιοχή αγγέλων, σου λέει ότι αρκεί ένας Ηρακλής για να καθαρίσει η κοπριά, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Πρέπει να ξέρεις.

Πρόβλημα με τα «ρεύματα διαμαρτυρίας» έχει ο ένας κι ο άλλος με την «τυφλή διαμαρτυρία». Και οι δυο με τη διαμαρτυρία. Εχουν, δηλαδή, πρόβλημα με τον εργάτη που μπορεί να ανακαλύψει ότι μπορεί να ζήσει και χωρίς αφεντικά.

Ο καυγάς γίνεται για το δοβλέτι. Κι αρκεί, λένε, να κάνουμε το βόθρο να μοιάζει με αρωματοπωλείο.

Αυτός ο βόθρος, όμως, δεν είναι μια περίπτωση, ένα τίποτα. Είναι το ίδιο το σύστημα. Αυτό το σύστημα που τσακίζει καθημερινά εκατομμύρια ανθρώπους. Αυτό το σύστημα που λέει στους εργάτες πως φταίνε που δεν είναι ανταγωνιστικοί. Αυτό το σύστημα που καταγγέλλει την κερδοσκοπία και ενοχοποιεί τους κτηνοτρόφους γιατί, δήθεν, πουλάνε ακριβά (2,80 πήραν το αρνί φέτος οι έμποροι από τον κτηνοτρόφο, για να το πουλήσουν στην αγορά στα 10 ευρώ). Αυτό το σύστημα που απ' όπου κι αν το πιάσεις λερώνεσαι, αυτό το σύστημα δεν εξωραΐζεται.

Γι' αυτό ρίχνει στη μάχη τις εφεδρείες του: Αυτούς που πάντα πρόθυμοι καταλήγουν γρήγορα στο διά ταύτα: Να ηττηθεί το ΚΚΕ. Που επιμένει να λέει στους παραγωγούς όλου του πλούτου ότι το κλειδί βρίσκεται ακριβώς εκεί: Στο να διεκδικήσουν όλον τον πλούτο που παράγουν. Μια θέση που παράγει στρατηγική. Κι αυτή ακριβώς η στρατηγική είναι που πρέπει να ηττηθεί, διαπιστώνει η αστική τάξη.

Μόνο που ο κλόουν που τον ντύσαν αρχηγό πριν ακόμα έστω και τυπικά εκλεγεί, δεν κρατήθηκε και το μαρτύρησε: Βγήκε στις ρούγες και διαλαλεί: Να ηττηθεί το ΚΚΕ!

Πειράζει που θα μείνει κι αυτός με την όρεξη; Και καλά, δεν ήξερε, δε ρώταγε τους Στρατο-καλύβηδες να του πουν ποιες κακοτοπιές να αποφεύγει;

Υπάρχει, βέβαια, κι άλλη εξήγηση. Οτι αργά ή γρήγορα θα έφτανε στο ζουμί, γιατί έχει αποστολή το νέο «θείο βρέφος»: Να ηττηθεί το ΚΚΕ! Μιλάμε για μεγάλο πολιτικό στόχο. 90 χρόνια το παλεύουν...

Ασχετο: Λες: Δεν μπορεί κάπου θα υπάρχει καθαρός αέρας. Παίρνεις τα βουνά. Ζήρια, στα 2.300. Πάλλευκο χιόνι - καθαρτήριο. Στην Γκούρα, στάση σε ένα φίλο. Καλό κόκκινο κρασί και μια συκωταριά, απ' αυτές που η ΕΕ θέλει να τις απαγορέψει γιατί λέει κάνουν κακό στην υγεία. Εμάς μας έκανε καλό. Επιστροφή από τον κάτω γύρο. Καταβόθρα, Μάτι, Στυμφαλία. Το παιδί προσπαθεί να θυμηθεί αν κάπου κάποιος κάποτε του είπε στο σχολείο για τους άθλους του Ηρακλή. Τίποτα! Αντε να καταλάβει το συμβολισμό με την κόπρο του Αυγεία... των Φώτων! Στο σκέτο σκοτάδι! Το πρωινό της Δευτέρας συναντάς τυχαία στο δρόμο συντρόφους που κάνουν «ντου» στην Εθνική Τράπεζα για να πουν στον διευθυντή της ότι θα το κάνουν καλοκαιρινό αν δεν ανακαλέσει τις απολύσεις από τον «Αστέρα». Να το Φως!