1. «Προσχηματικό» και «αφερέγγυο» διάλογο διοργάνωσε και η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για το νόμο Ρέππα. Τον «διάλογο» αυτόν τον στήριξε ο ΣΥΝ σαν κόμμα και τον νομιμοποίησε η συνδικαλιστική του παράταξη, ανταποκρινόμενη με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στο κυβερνητικό προσκλητήριο. Αντίστοιχος «διάλογος» ξεκίνησε και το Μάη του 2006 στις κοινοβουλευτικές επιτροπές. Ο βουλευτής του ΣΥΝ Γ. Δραγασάκης παρίστατο, με τη δικαιολογία ότι θέλει να ασκήσει κοινοβουλευτικό έλεγχο και να ακούσει όλες τις απόψεις.

2. Η λέξη «δυστυχώς» που χρησιμοποιεί η ΑΠ για να χαρακτηρίσει τη στάση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, προδίδει τον ΣΥΝ και τις αυταπάτες που συνειδητά προσπαθεί να σπείρει στους εργαζόμενους. Τι λέει ο ΣΥΝ; Οτι η συνδικαλιστική πλειοψηφία έχει και το καλό της πρόσωπο. Οτι οι εργαζόμενοι έχουν πολλά να περιμένουν από αυτή. «Δυστυχώς», όμως, στην παρούσα φάση έκανε το λάθος να διαλέξει το «διάλογο» αντί των αγώνων. Είναι δηλαδή μια ατυχής επιλογή. Δεν είναι μια συνειδητή απόφαση, ενταγμένη στη συνολικότερη στρατηγική να περπατήσουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα, να ενισχυθεί ο «κοινωνικός εταιρισμός». Αυτήν την πλειοψηφία στηρίζει και αθωώνει συστηματικά ο ΣΥΝ.

3. Σχετικό με την παραπάνω διαπίστωση είναι και το κάλεσμα της ΑΠ προς τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες να εγκαταλείψουν το «διάλογο» και να οργανώσουν αγώνες. Τι αγώνες όμως; «Με διεκδικητικό πλαίσιο που θα είναι στον αντίποδα των νεοφιλελεύθερων - κυβερνητικών πολιτικών» λέει ο ΣΥΝ. Γενικολογεί συνειδητά και εσκεμμένα για να θολώσει τα νερά. Ο ΣΥΝ θεωρεί προφανώς «αντικυβερνητικό» έναν αγώνα που θα υπερασπίζεται το νόμο Ρέππα, όπως τόσα χρόνια κάνει η ΓΣΕΕ και με τη δική του συμβολή. Προφανώς θεωρεί «αντινεοφιλελεύθερο» έναν αγώνα που ούτε στο ελάχιστο δε βάζει το ώριμο και αναγκαίο όσο ποτέ αίτημα να μειωθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, να εξισωθούν τα δικαιώματα με τις σύγχρονες ανάγκες. Τέτοιον αγώνα καλεί την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να οργανώσει.

4. Μετά απ' όλα τα παραπάνω, η προτροπή της ΑΠ «να δημιουργήσουμε τους όρους ενός νέου ξεσηκωμού» δεν αντέχει σε κανέναν σχολιασμό. Οι όροι του ξεσηκωμού δε χτίζονται με παραινέσεις στους συμβιβασμένους να βάλουν τη μάσκα του αγωνιστή. Τέτοιοι τακτικισμοί μόνο στην κοροϊδία και στον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων στοχεύουν.