Του Γιάννη Ιωάννου από το «ΕΘΝΟΣ»

Για την αστική τάξη το φάντασμα του κομμουνισμού δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει, γιατί παρά τα φαινόμενα οι αστοί γνωρίζουν και από οικονομία και από επιστήμη. Οι ίδιοι γνωρίζουν καλύτερα από τους εργάτες ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί εσαεί να ξεπερνά τις κρίσεις του κι αυτό ακριβώς μπορεί να οδηγεί και σε πολιτική κρίση. Που δεν μπορεί να λυθεί παρά μόνο με τρόπο ανατρεπτικό, κάτι, βεβαίως, που δεν μπορεί να γίνει από τις δυνάμεις συντήρησης του συστήματος.

Παράδειγμα: Μια από τις πρώτες πράξεις του εκκολαπτόμενου νέου προέδρου του ΣΥΝ είναι τα διαπιστευτήρια που σπεύδει να δώσει στην ΕΕ. Εκεί που ο κόσμος πήγαινε να ξεχάσει πως ο ΣΥΝ έχει υπογράψει φαρδιά πλατιά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, έρχεται ο Τσίπρας και βάζει τα πράγματα στη θέση τους: «επιλέξαμε επιμέρους κριτική στο Μάαστριχτ και όχι τη συνολική άρνηση» είναι η φράση που χρησιμοποιεί. Ετσι εξηγεί και μόνος του γιατί δεν μπορεί παρά να βλέπει την ήττα της στρατηγικής του ΚΚΕ σαν αναγκαστική. Πρόκειται, πράγματι, για δύο γραμμές σε σύγκρουση. Η οπορτουνιστική γραμμή έρχεται να ντύσει με αριστερές φράσεις τη συντήρηση της καπιταλιστικής πραγματικότητας. Αυτή είναι η «επιμέρους κριτική» στο Μάαστριχτ και η «πάλη για να αλλάξουν οι συσχετισμοί» εντός του ιμπεριαλιστικού οργανισμού.

Στον αντίποδα αυτής της θέσης η εργατική τάξη καλείται από το ΚΚΕ να οικοδομήσει ένα αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό κοινωνικό πολιτικό μέτωπο, ώστε να μπορέσει να επιβάλει μια άλλου τύπου οικονομία, τη λαϊκή οικονομία, που για να υπάρξει προϋποθέτει τη λαϊκή εξουσία. Σ' αυτή τη στρατηγική δε χωράει κανένα βελτιωμένο Μάαστριχτ.

Αυτές οι γραμμές δεν μπορούν να συναντηθούν. Αντίθετα, η μία από τις δύο πρέπει να ηττηθεί. Γι' αυτό και η αστική τάξη κάνει ό,τι μπορεί για να δώσει πόντους στη γραμμή που στηρίζει το καθεστώς της. Γι' αυτό και εξαφανίζει από το δημόσιο χώρο κάθε ταξική φωνή.

Παρά την προσπάθειά τους όμως, δεν μπορούν να κρύψουν ότι έχουν πραγματικό πρόβλημα. Αξίζουν προσοχής σχόλια που υπονοούν κίνδυνο πλήρους ανατροπής. Παρεμπιπτόντως, σ' ένα τέτοιο σκηνικό μόνο απόγνωση βγάζουν άρθρα στήριξης του πρωθυπουργού που δήθεν βλέπει γύρω τη φτώχεια κι όχι την κλειδαρότρυπα. Γιατί, και δικός του είναι ο βόθρος που μας περιβάλλει και δημιούργημα της τάξης που εκπροσωπεί είναι η φτώχεια.

Ασχετο: Καημός κι αυτός ορισμένων για τους θεσμούς που αμφισβητούνται. Οσο πιο πολύ ο κόσμος αμφισβητεί τους αστικούς θεσμούς τόσο καλύτερα. Για να μπορεί όταν έρθει η ώρα να τους αντικαταστήσει με δικούς του χωρίς τύψεις.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Η ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ θα ματαιώσει στη Μέση Ανατολή τα ιμπεριαλιστικά σχέδια

ΤΟ ΒΗΜΑ: «Τσουνάμι» πληθωρισμού απειλεί την Οικονομία

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Φαύλος κύκλος ανατιμήσεων - μισθών πιέζει την οικονομία

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Αγωνία για την οικονομία

ΕΘΝΟΣ: ΒΟΥΤΙΑ - ΣΟΚ για ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

ΑΥΡΙΑΝΗ: Η ΜΠΟΧΑ ΠΝΙΓΕΙ ΝΔ ΚΑΙ ΠΑΣΟΚ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: 81% ΡΙΧΤΕΡ στην κυβέρνηση

Η ΑΥΓΗ: Η κοινή γνώμη απορρίπτει τα κυβερνητικά ψέματα

ΤΑ ΝΕΑ: Το Μαξίμου ξανά στον ανακριτή

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Από τον Ζαχόπουλο ...όπισθεν στον Βενιζέλο

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΠΟΛΙΤΙΚΗ αντί «κλειδαρότρυπας»

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Δύο νέες αυτοκτονίες

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΑΠΟ ΚΟΣΚΙΝΟ όλες οι υποθέσεις στην Κρήτη

Η ΧΩΡΑ: Χωρίς πιστοποιητικό ενιαίου φόρου οι μεταβιβάσεις των ακινήτων

«Ανοιγμα Τσίπρα στη βάση του ΚΚΕ (...) Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στα φιλοευρωπαϊκά χαρακτηριστικά της υποψηφιότητάς του, καθώς τόνισε ότι "επιλέξαμε σωστά την επιμέρους κριτική στο Μάαστριχτ και όχι τη συνολική άρνηση", συμπληρώνοντας ότι "αντιλαμβανόμαστε την Ευρωπαϊκή Ενωση ως πεδίο πάλης για να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και να αντιπαλέψουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές"» (το ρεπορτάζ στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Η πολιτική αποκτά δομές μαφίας (...) Τη μαφιόζικη δομή την παράγει το ίδιο σύστημα για αυτοάμυνα. Το πρόβλημα είναι ότι μετά αυτή αυτονομείται (...) Σήμερα τα κόμματα είναι υποχρεωμένα να έχουν συμμαχία - ιερή ή ανίερη - με το κεφάλαιο. Το μοντέλο πολιτικού τώρα λειτουργεί με κριτήρια οικονομικά, όχι πολιτικά. Οσο για τις επιχειρήσεις, αν το κριτήριο για τον καλό επιχειρηματία είναι πόσα λεφτά κερδίζει, τότε ο καλύτερος επιχειρηματίας είναι η μαφία. Εδώ έχουμε φτάσει» (ο Πέτρος Μάρκαρης, συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων / ΤΑ ΝΕΑ).

«Το πράγμα έχει χοντρύνει. Πολλοί... στον δημόσιο χώρο ισχυρίζονται ότι έχει συγκροτηθεί μια "ομάδα" που διαχειρίζεται "υποθέσεις" που ενδιαφέρουν την κυβέρνηση με συγκεκριμένο τρόπο, που δημιουργεί ερωτηματικά. Με τη συμπεριφορά της αυτή η κυβέρνηση προσφέρει πολύ κακές υπηρεσίες στον τόπο. Υπονομεύει θεσμούς. Ενώ συσσωρεύεται ένα "εκρηκτικό μείγμα" θεσμικής αμφισβήτησης. Πολλές φορές πάει η ..."στάμνα" στη βρύση για νερό, αλλά μία σπάει...» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).

«Η κοινωνία είναι άρρωστη και η χρήση ναρκωτικών ουσιών από παιδιά αποτελεί την κλινική της εικόνα» (ο ιατροδικαστής Μ. Τσούγκας / ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Η ΦΥΣΗ ΑΠΕΧΘΑΝΕΤΑΙ ΤΟ ΚΕΝΟ»: «Ολοένα και περισσότεροι πια νιώθουν ότι η πολιτική ζωή της χώρας παρασύρεται σε βούρκο. Πρόσωπα που μέχρι χθες δεν μπορούσαν ούτε τα μάτια τους να σηκώσουν από το χώμα, σήμερα ορίζουν τη δημόσια συζήτηση. Δυστυχώς η κυβέρνηση δεν έχει δυνάμεις να αντισταθεί. Αλλοτε εκβιάζεται και άλλοτε συναλλάσσεται μαζί τους. Το δυστύχημα είναι ότι ούτε η αντιπολίτευση συγκινεί τα πλήθη. Γι' αυτό χρειάζεται προσοχή, καθώς η φύση απεχθάνεται το κενό...» (το πρωτοσέλιδο σχόλιο στο ΒΗΜΑ).

ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ; «Το βαθύ ρήγμα που έχει υποστεί ο δικομματισμός αναδεικνύουν τα αποτελέσματα πανελλαδικής δημοσκόπησης (...) Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών δίνει για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια και μόλις τέσσερις μήνες μετά τις εθνικές εκλογές ένα ηχηρό χαστούκι στα δυο κόμματα εξουσίας και έρχεται να επιβεβαιώσει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο όσους υποστηρίζουν ότι το δικομματικό σύστημα βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Υπ' αυτές τις συνθήκες δεν μπορούν πια να αποκλειστούν περαιτέρω εξελίξεις που θα μπορούσαν ακόμα και να προκαλέσουν την πλήρη ανατροπή της σημερινής πολιτικής κατάστασης» (από το πρώτο θέμα στην ΑΥΡΙΑΝΗ).

ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ: «Ολοι προσπαθούν να κερδίσουν από μια ανθρώπινη τραγωδία. Και ο λαός επιμένει να δει μεταρρυθμίσεις και αλλαγές που μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή του και να εγγυηθούν τα κεκτημένα του. Μέσα στο τοπίο αυτό την ώρα που όλοι επιδιώκουν να δημιουργήσουν ανατροπή του πολιτικού σκηνικού (...) ο πρωθυπουργός θυμίζει ότι υπάρχουν και συνάνθρωποι που δεν έχουν τη διάθεση να κοιτάξουν ξένες κρεβατοκάμαρες, επειδή τους λείπει η δική τους. Επειδή ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Επειδή κυνηγούν στη χώρα μας το άπιαστο όνειρο μιας καλύτερης ζωής» (από το κύριο άρθρο στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).