70 π.Χ.: Γεννιέται ο Βιργίλιος, ο μεγαλύτερος Λατίνος επικός ποιητής, δημιουργός της «Αινιάδας».

1792: Εγκαινιάζεται από τον Γεώργιο Ουάσιγκτον ως επίσημη προεδρική κατοικία ο Λευκός Οίκος.

1884: Η ώρα Γκρίνουιτς καθιερώνεται ως βάση υπολογισμού της παγκόσμιας ώρας.

1905: Ιδρύεται στην Πετρούπολη το πρώτο σοβιέτ των εργατών.

1912: Κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, οι Σέρβοι κυριεύουν τα Σκόπια.

1923: Η Αγκυρα ανακηρύσσεται πρωτεύουσα της Τουρκίας.

1936: Στα Γραφεία της Γενικής Ασφάλειας Πειραιά δολοφονείται με βασανιστήρια ο χημικός Μήτσος Μαρουκάκης, ανώτερο στέλεχος του ΚΚΕ.

1943: Μετά τη συνθηκολόγησή της με τους συμμάχους, η Ιταλία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Γερμανίας.

1944: Ενώ ο λαός της πρωτεύουσας συνέχιζε το πανηγύρι από την προηγούμενη μέρα για την απελευθέρωση, στον Πειραιά ο ΕΛΑΣ έδινε μάχες εναντίον των Γερμανών για τη σωτηρία των λιμενικών εγκαταστάσεων, της Ηλεκτρικής Εταιρίας (ΠΑΟΥΕΡ) και όλων των εργοστασίων. Στην ηρωική και νικηφόρα για τον ΕΛΑΣ «μάχη της Ηλεκτρικής», έχασαν τη ζωή τους 11 παλικάρια.

1995: Κερδίζει το Νόμπελ Ειρήνης ο Τζόζεφ Ρότμπλαντ. Πυρηνικός φυσικός, αφιέρωσε τη ζωή του στην κατάργηση της ατομικής βόμβας, στην κατασκευή της οποίας είχε βοηθήσει ο ίδιος. Την ίδια μέρα η Γαλλία απορρίπτει τις εκκλήσεις για τον τερματισμό των πυρηνικών δοκιμών στο Νότιο Ειρηνικό.

«Νοικοκυρές σε απόγνωση;», αναρωτιόταν χτες από τη δημόσια τηλεόραση η κυρία Δρούζα.

Οχι, τηλεθεατές σε απόγνωση...

Πάμε για

Μουντιάλλα

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, κ. Ν. Αθανασάκης, δήλωσε στις 19/09/2005 με αφορμή τις γερμανικές εκλογές:

*

«Απέναντι σε μια σκληρή νεοφιλελεύθερη πρόταση, η πρόταση του καγκελάριου Σρέντερ, και ο αγώνας του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, που υπερασπίστηκε με συνέπεια την ανάπτυξη με μεταρρυθμίσεις, μαζί με την κοινωνική ευαισθησία και το κράτος πρόνοιας, με αλλαγές και σ' αυτό όπου απαιτούνται, έδωσε ένα αποτέλεσμα πολύ θετικό, και παρά - ξαναλέω - τις προβλέψεις και τα προγνωστικά (...). Η κα. Μέρκελ είπε προεκλογικά αυτά που σκόπευε να κάνει. Για τον ενιαίο συντελεστή φορολόγησης, τη μείωση των φόρων στα μεγάλα εισοδήματα, την αύξηση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, τις ελεύθερες απολύσεις, και δεν κέρδισε τις εκλογές (...)».

***

*

«Ο πραγματικός νικητής αυτών των εκλογών ονομάζεται Γκέρχαρντ Σρέντερ. Θα ήθελα να σου εκφράσω τα πιο θερμά μου συγχαρητήρια. Ενάντια στις πρόωρες προβλέψεις για ήττα, κατάφερες να διαψεύσεις όλα τα προγνωστικά των εκλογών και δικαιούται έτσι το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας να συνεχίσει να ηγείται της χώρας υπό τη δική σου καγκελαρία. Αυτή η επιτυχία δίνει σε όλους μας, στη μεγάλη οικογένεια του δημοκρατικού σοσιαλισμού, καινούρια αισιοδοξία και ώθηση».

***

*

«Τέτοιοι γάμοι στην πολιτική γίνονται. Δεν είναι πρωτοφανές γεγονός»!

*

Συμπέρασμα: Το ΠΑΣΟΚ, και όλα όσα σημαίνει αυτό το κόμμα (διγλωσσία, δημαγωγία, υποκρισία, ανακολουθία, ασυνέπεια), όπου και να το βάλεις, για ό,τι και να μιλάει, για όπου και να μιλάει (είτε για την Ελλάδα, είτε για τη Γερμανία), ήταν, είναι και θα παραμείνει για πάντα ...ΠΑΣΟΚ!

Το ΠΑΣΟΚ ομιλεί για το Σκοπιανό και το ρόλο των ΗΠΑ, αλλά οι εκπρόσωποί του και ο πρόεδρός του «ξεχνούν» πως ήταν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου εκείνο που ανέθεσε την υπόθεση στο δικηγορικό γραφείο των Σάιρους Βανς, πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, και Μάθιου Νίμιτς, του Αμερικανού διαμεσολαβητή στον ΟΗΕ.

«Ξεχνούν», επίσης, ότι για ένα θέμα που θεωρούνταν «φλέγον» εκείνη την εποχή, την ανακοίνωση για την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας την έκανε, το 1995 - και μάλιστα από την έπαυλη του Αντρέα Παπανδρέου - ο... Αμερικανός επιτετραμμένος και κατόπιν πρέσβης, Τόμας Μίλερ.

*

Σε ανάλογα επίπεδα «εθνικής ανεξαρτησίας» κινήθηκαν και οι διάδοχοι του ΠΑΣΟΚ. Σε ό,τι αφορά στη ΝΔ, ουδέποτε η Ρηγίλλης και ο Καραμανλής, σκέφτηκαν - είτε ως αντιπολίτευση, είτε ως κυβέρνηση - ότι το Σκοπιανό θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί έξω από την αμερικανική «φροντίδα».

Οταν ο πρωθυπουργός γύριζε «περήφανος» από τη συνάντηση με τον Μπους και καυχόταν τον «προνομιακό» εταίρο των ΗΠΑ, είχε προηγουμένως εναποθέσει στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου τις «ελπίδες» του στο μεγάλο «σύμμαχο».

***

Τόσο οι κυβερνήσεις της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, έχοντας στο πλευρό τους στην πρώτη κρίσιμη φάση το ΣΥΝ, επέλεξαν στο Σκοπιανό μια πολιτική, που βύθισε τη χώρα στο λαϊκισμό, στον εθνικισμό και το σοβινισμό, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στους ευρωατλαντικούς «εταίρους» για να εντάξουν τις σχέσεις Ελλάδας - ΠΓΔΜ στο συνολικότερο παιχνίδι του ιμπεριαλιστικού «διαίρει και βασίλευε» στα Βαλκάνια.

*

Επενδύοντας στην «ονοματολογία», χωρίς αρχές, χωρίς κανόνες και χωρίς αναφορές σε διεθνείς συνθήκες, άνοιξαν την πόρτα στους «επιδιαιτητές».

Οταν ο Γ. Παπανδρέου τάσσεται υπέρ των «βελούδινων αλλαγών συνόρων» στα Βαλκάνια, όταν η ΝΔ τάσσεται υπέρ της απόσχισης του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία, τότε, με μαθηματική ακρίβεια, το Σκοπιανό μετατρέπεται σε κομμάτι της γενικότερης «διευθέτησης» που επιθυμούν οι ΗΠΑ για τα Βαλκάνια.

*

Αντίθετα, από τη στιγμή που προέκυψε το ζήτημα (ως αποτέλεσμα της πρώτης φάσης της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, με τη σφραγίδα της ΕΕ και τη σύμφωνη γνώμη των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), ο όρος που επιβαλλόταν να προταχθεί - όπως τόνιζε το ΚΚΕ - ήταν ο γεωγραφικός προσδιορισμός του ονόματος και η αφαίρεση των όποιων αλυτρωτικών τάσεων στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας. Οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις αναλώθηκαν να διατυμπανίζουν το σύνθημα: «Το όνομά μας είναι η ψυχή μας» και «Η Μακεδονία είναι ελληνική».

***

Και τότε και σήμερα η «ψυχή» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής θα έπρεπε και πρέπει να είναι άλλη: Το «καμιά αλλαγή στα σύνορα».

Σε μια τόσο ταραγμένη περιοχή, όπως τα Βαλκάνια, αυτή είναι η ενδεδειγμένη πολιτική. Ολα τα υπόλοιπα, αυτόν τον άξονα πρέπει να υπηρετούν.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, και εφόσον έχεις ήδη παραδώσει την «ψυχή» σου στους Αμερικανούς, δεν μπορεί παρά και το όνομά σου, να γίνεται αναπόδραστα άθυρμα της αμερικανικής επιδιαιτησίας.