1913: Υπογράφεται στην Αθήνα Συνθήκη Ειρήνης μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας.
1920: Ηττα του βενιζελικού κόμματος στις εκλογές.
1960: Τέσσερις μικρές νέγρες εγγράφονται σε σχολεία λευκών της Νέας Ορλεάνης. Αστυνομία και στρατός λαμβάνουν εντολή να θέσουν τέρμα στις φυλετικές διακρίσεις στα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
1966: Αρχίζει η δίκη του ΑΣΠΙΔΑ, που βρέθηκε στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής της χώρας από το 1965 ως την 21η Απρίλη του 1967.
1969: Εθνικοποιούνται όλες οι τράπεζες στη Λιβύη.
1973: Πάνω από 1.500 φοιτητές καταλαμβάνουν το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Η κατάληψη μετατρέπεται σε λαϊκή αντιδικτατορική εξέγερση με την κάθοδο χιλιάδων εργαζομένων. Οι διαδηλώσεις επεκτείνονται σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Γιάννενα.
1983: Το στρατοδικείο της Κωνσταντινούπολης καταδικάζει 18 μέλη της Επιτροπής Ειρήνης για «απόπειρα ανατροπής του καθεστώτος και εγκαθίδρυσης του κομμουνισμού».
ΟΧΙ!
Δεν είναι ανέκδοτο. Πολύ περισσότερο δεν είναι κακεντρέχεια. Είναι πραγματικό γεγονός και βεβαίως αν προκληθούμε -που δε νομίζουμε ότι θα τολμήσουν να μας προκαλέσουν- θα αποκαλύψουμε και ονόματα.
Κυβερνητικός παράγοντας (ανώτατος κυβερνητικός παράγοντας), την επόμενη μέρα από την αποκάλυψη του «σχεδίου Ανάν», περιέγραφε ως εξής το «αίτημα της κοινωνίας» -όπως έλεγε- για να γίνει αποδεκτή η «όποια λύση» στο Κυπριακό: «Μήπως ξέρετε τι έδειξε χτες η AGB;», ρωτούσε τους συνομιλητές του. «Χτες κύριοι -αγόρευε όλο σοβαρότητα- η "χαβαλέδικη" εκπομπή του Θέμου Αναστασιάδη στον ΑΛΦΑ είχε τη μεγαλύτερη τηλεθέαση. Την ίδια ώρα, στα άλλα κανάλια υπήρχαν συζητήσεις για το Κυπριακό, με την παρουσία τόσο του υπουργού Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου, όσο και του πρώην υπουργού Θ. Πάγκαλου. Κι όμως, τη μεγαλύτερη τηλεθέαση την είχε η εκπομπή του Αναστασιάδη. Τι μεγαλύτερη απόδειξη θέλετε ότι η κοινωνία επιζητεί να "τελειώνουμε" με το Κυπριακό;» (!), κατέληξε...
Αντιλαμβάνεστε τώρα με τι παρακμιακούς τύπους έχουμε να κάνουμε; Αντιλαμβάνεστε ποιοι είναι αυτοί που κυβερνούν αυτόν τόπο και ποιοι «διαπραγματεύονται» το Κυπριακό; Είναι οι κύριοι, που, αφού πασχίζουν να κάνουν την κοινωνία σαν τα μούτρα τους, αφού τη φλόμωσαν με Φραντζέσκες, με Τσάκες και με Φάρμες (για να μπορεί η Κατρίτση και οι υπόλοιποι χαβαλέδες να έχουν υλικό για τα «Πριβέ» της τηλεδημοκρατίας τους), έρχονται τώρα και εμφανίζουν το προϊόν της κατάντιας τους σαν άλλοθι για το ξεπούλημα των πάντων! Ερχονται τώρα και μας λένε ότι το ξεπούλημα της Κύπρου είναι «λαϊκό αίτημα», διότι το «λέει» η AGB!!!
Με κάτι τέτοια «επιχειρήματα» συνοδεύουν τις «αποδείξεις» για την «ορθότητα» της πολιτικής τους! Τα (κυπραίικα) γαϊδούρια!
Ας απαντήσουν οι κυβέρνωντες. Και κυρίως ας απαντήσουν: Από πού αντλούν τέτοιο θράσος ώστε να συνεχίζουν να είναι ψεύτες (γιατί συνεχίζουν!) ακόμα και τώρα;
Ναι! Ακόμα και τώρα που φτάσαμε στην ύστατη ώρα της πλήρους αποκάλυψης, αυτοί υποκρίνονται ότι δε συνδέεται (!) η «λύση» Ανάν (δηλαδή η συγκαλυμμένη διχοτόμηση) με την ένταξη στην ΕΕ!
Μερικές φορές δεν αρκεί να βάζεις το κεφάλι στην άμμο. Αλλωστε κάθε υπουργός Εξωτερικών μιας χώρας όπως η «ισχυρή Ελλάδα» θα μπορούσε να το κάνει αυτό. Ειδικά, δε, όταν πρόκειται για την κινούμενη άμμο της «αστερόεσσας»...
Τα δύσκολα αρχίζουν όταν κάποιες φορές (όπως στην περίπτωση του Κυπριακού) πρέπει να υποστηρίζεις ενώπιον του λαού ότι «πετάει και ο γάιδαρος»...
Εκεί ακριβώς, σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, είναι που κρίνεται ο «καλός» υπουργός, ο «καλός» πρωθυπουργός και η «καλή» κυβέρνηση, γενικώς. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι που επιδεικνύουν τη... «διαπραγματευτική τους δεινότητα» οι κυβερνώντες. Πώς; Αντί για γαϊδάρους που πετάνε, μεταφέρουν το θέμα στο γήπεδο που γνωρίζουν καλά: Στις στρουθοκαμήλους!
Από εκεί και πέρα τα πράγματα γίνονται εύκολα. Βλέπετε, για τα όντα που έχουν μάθει να ζουν με το κεφάλι στο χώμα, μπορούν - εφόσον το ζητήσουν οι Αμερικάνοι - «όχι μόνο να πετάνε, αλλά να παίρνουν κι επιβάτες»...