Μερικές φορές δεν αρκεί να βάζεις το κεφάλι στην άμμο. Αλλωστε κάθε υπουργός Εξωτερικών μιας χώρας όπως η «ισχυρή Ελλάδα» θα μπορούσε να το κάνει αυτό. Ειδικά, δε, όταν πρόκειται για την κινούμενη άμμο της «αστερόεσσας»...

Τα δύσκολα αρχίζουν όταν κάποιες φορές (όπως στην περίπτωση του Κυπριακού) πρέπει να υποστηρίζεις ενώπιον του λαού ότι «πετάει και ο γάιδαρος»...

Εκεί ακριβώς, σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, είναι που κρίνεται ο «καλός» υπουργός, ο «καλός» πρωθυπουργός και η «καλή» κυβέρνηση, γενικώς. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι που επιδεικνύουν τη... «διαπραγματευτική τους δεινότητα» οι κυβερνώντες. Πώς; Αντί για γαϊδάρους που πετάνε, μεταφέρουν το θέμα στο γήπεδο που γνωρίζουν καλά: Στις στρουθοκαμήλους!

Από εκεί και πέρα τα πράγματα γίνονται εύκολα. Βλέπετε, για τα όντα που έχουν μάθει να ζουν με το κεφάλι στο χώμα, μπορούν - εφόσον το ζητήσουν οι Αμερικάνοι - «όχι μόνο να πετάνε, αλλά να παίρνουν κι επιβάτες»...