ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ την περίεργη τακτική της η κυβέρνηση για το Κυπριακό και πρωταγωνιστής είναι ο πρωθυπουργός. Από τη μια «σκίζονται» περί «αποφάσεων που θα πάρει ο κυπριακός λαός» και από την άλλη διατυπώνουν γνώμη σε πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Αλλωστε, όπως τα εξήγησε ο Κώστας Σημίτης χθες «ναι μεν» οι αποφάσεις θα ληφθούν από την Κύπρο, «αλλά» η ενταξιακή πορεία είναι «Ταμπού», πανάκεια, στόχος πάνω από κάθε στόχο κλπ κλπ.

Είναι προφανές ότι στον κεντρικό κυβερνητικό πυρήνα πολύ μεγαλύτερη σημασία δίνουν στο «κοινοτικό κεκτημένο» (μας ζάλισαν πια μ' αυτό), παρά στο τουρκικό (παράνομα) κεκτημένο.

ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ οι επιθεωρητές του ΟΗΕ στο Ιράκ μετά την απόφαση της χώρας να δεχτεί το τελεσίγραφο του Οργανισμού. Προφανώς θα ανασάνουν για λίγο οι διάφοροι κύκλοι των διεθνών χρηματιστηρίων.

Το πρόβλημα είναι, όμως, ότι -όπως έχουμε δει και παλιότερα- αυτές οι επιθεωρήσεις ακόμα κι αν αλλάξουν τα διαθέσιμα στοιχεία, κάθε άλλο παρά αλλάζουν τις προθέσεις αυτών που τις οργανώνουν.

Κι όταν οι ΗΠΑ θέλουν να κάνουν κάτι, ξέρουν τους τρόπους να διαμορφώσουν το κατάλληλο κλίμα. Μην αμφιβάλλετε καθόλου γι' αυτό.

Στο ΜΕΤΑΞΥ, τα ισραηλινά τεθωρακισμένα καταλαμβάνουν τη μια μετά την άλλη τις παλαιστινιακές περιοχές και συνεχίζουν τις δολοφονίες, είτε έχει ασταθή είτε σταθερή κυβέρνηση το Ισραήλ. Τα Ηνωμένα Εθνη φυσικά και η «διεθνής κοινότητα» ανησυχούν για το οπλοστάσιο του Σαντάμ Χουσεΐν.

Βλέπετε, το Ισραήλ δεν έχει «όπλα μαζικής καταστροφής» με μεγάλο βεληνεκές όπως λένε ότι έχει το Ιράκ. Το βεληνεκές των Ισραηλινών είναι μικρό και αγγίζει μόνο τους Παλαιστινίους (αν και έχουν αποδείξει στο παρελθόν ότι μπορούν να διευρύνουν τη δράση τους).

Οπως και να έχει πάντως, τα κριτήρια στον πλανήτη, για να κρίνει κάνεις τις εξελίξεις παραμένουν αμερικανο-ΝΑΤΟικού τύπου.