Κατανοούμε την αμηχανία και την ένδεια επιχειρημάτων ορισμένων παρατρεχάμενων της κυβέρνησης. Μη μπορώντας να αντιτάξουν τίποτε το συγκεκριμένο και ουσιαστικό, για να στηρίξουν την κυβερνητική πολιτική της αποδοχής ουσιαστικά του απαράδεκτου «σχεδίου Ανάν», σπεύδουν να καταλογίσουν σε κάθε αντίθετη φωνή είτε τάσεις αρνητισμού (άρνηση κάθε λύσης), είτε εθνικισμού, λαϊκισμού και πατριδοκαπηλίας.

Και δε λέμε, υπαρκτές ήταν και είναι και οι τέτοιες φωνές. Και, μάλιστα, αρκετές φορές έχουν συμπορευτεί με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και με όλους όσοι ερωτοτροπούν σήμερα με την προτεινόμενη λύση της νομιμοποίησης των τετελεσμένων και της συγκεκαλυμμένης, αλλά επίσημης, διχοτόμησης της Κύπρου. (Να θυμίσουμε, μήπως, τα περί ενιαίου αμυντικού δόγματος, κλπ.;)

Το ΚΚΕ και η πολιτική του, όμως, δεν είχαν ποτέ και δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τις αντιλήψεις αυτές ή στέκονταν και στέκονται ξεκάθαρα εχθρικά απέναντί τους, κυρίως έναντι του εθνικισμού. Το ΚΚΕ πάλεψε και παλεύει για την εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ. Για να υπάρξει μια Κύπρος πραγματικά ανεξάρτητη, κυρίαρχη και δημοκρατική, με το λαό της (Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Αρμένιους κλπ.) ουσιαστικό αφέντη στη χώρα του. Και όχι μόνον αγωνίστηκε και αγωνίζεται με συνέπεια για τους στόχους αυτούς. Πρότεινε πολλές φορές και τις αναγκαίες γι' αυτό πολιτικές και τα μέσα για την προώθησή τους, ώστε η συμπαράσταση της Ελλάδας στον κυπριακό λαό να αποκτήσει ουσιαστικό και αποτελεσματικό χαρακτήρα και περιεχόμενο. Ας απολογηθούν, λοιπόν, όσοι ποτέ δε συμφώνησαν με τα παραπάνω.