Κληθείσα να σχολιάσει το επιχείρημα που ακούγεται ότι η αποδοχή του «σχεδίου Ανάν» θα επιφέρει την πολυπόθητη γαλήνη στην Κύπρο, το αν το σχέδιο είναι προαποφασισμένο, εάν είναι ή όχι συνδεδεμένο με την Κοπεγχάγη και την ενταξιακή πορεία της Κύπρου, η Αλέκα Παπαρήγα τόνισε:

«Υπάρχει γαλήνη και γαλήνη. Υπάρχει και η γαλήνη του νεκροταφείου, υπάρχει και η γαλήνη της ζωής, όπου όλοι ζούμε ισότιμα και απολαμβάνουμε τους καρπούς του μόχθου που παράγουμε.

Θέλω να πω ότι η έννοια γαλήνη, ειρήνη και ησυχία, δε λέει τίποτα. Εχει περιεχόμενο. Τη γαλήνη του νεκροταφείου, τη γαλήνη της υποταγής, εμείς δεν την επιλέγουμε. Αλλά, επειδή θέσατε ένα ζήτημα, είναι πολύ ευέλικτη και η κυβέρνηση, η οποία βεβαίως φέρει βαρύτατες ευθύνες για τις εξελίξεις στο μέτρο των δικών της ευθυνών. Είναι πολύ ευέλικτη.

Τη μια μας λένε ότι αυτόματα η ένταξη λύνει δίκαια το Κυπριακό και την άλλη μας λένε ότι δε βαριέσαι, μπορεί να ενταχτεί η Κύπρος στην ΕΕ και να παραμένει το πολιτικό πρόβλημα άλυτο. Δεν υπάρχει «δαμόκλειος σπάθη» και βία σ' αυτό το ζήτημα, βία χρονική.

Επειδή κι εμείς έχουμε τις δικές μας πληροφορίες, ξέρουμε το εξής πράγμα: Παραμονές της Κοπεγχάγης πρέπει να έχει υιοθετηθεί ο κορμός, δηλαδή αυτό το σχέδιο. Υπάρχουν, λέει, κάποιες λεπτομέρειες. Τώρα τι εννοεί ο καθένας λεπτομέρειες, τι να σας πω. Δεν ξέρω αν το ζήτημα το προσφυγικό είναι λεπτομέρεια, το ζήτημα της διακίνησης είναι λεπτομέρεια. Είναι όπως το πάρει κανείς.

Οι λεπτομέρειες πρέπει να έχουν τελειώσει μέχρι την κύρωση της συμφωνίας της διεύρυνσης από τα ευρωκοινοβούλια και από κει και πέρα υποθέτω ότι θα υπάρχει και η διεθνής λεγόμενη διαιτησία ή ο ίδιος ο Κόφι Ανάν, όπου, ό,τι δε συμφωνείται θα στέλνει ένα "φετφά" και θα λέει "έτσι θα λειτουργήσει το κράτος"...

Από αυτή την άποψη, εμείς είμαστε ακόμα περισσότερο ανήσυχοι, διότι ακριβώς, θα συμφωνήσω, χτες αυτή ήταν και η δήλωσή μας όταν πήραμε το σχέδιο. Η εντύπωση, και από τη συνομιλία που είχαμε, είναι ότι πρόκειται για κάτι προαποφασισμένο. Και όταν έχεις προθεσμίες έτσι είναι».

Ορμώμενη δε από την υπενθύμιση εκ μέρους της δημοσιογράφου της συμφωνίας του Οσλο και τι αυτή επέφερε, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:

«Για να ολοκληρώσω, θυμηθήκατε το Οσλο. Πραγματικά, τότε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ήταν το μόνο Κόμμα που εξέφρασε τους φόβους ότι η συμφωνία που έγινε στο Οσλο δε θα οδηγήσει σε ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος.

Βεβαίως, εκφράσαμε τις γνώμες μας. Οπως είπα, δεν είμαστε εμείς που κλείναμε τη συμφωνία ή εμείς που είχαμε την ευθύνη να την κλείσουμε, αλλά εκφράσαμε αυτούς τους φόβους, όταν όλοι πανηγύριζαν ότι τέλειωσε και ότι βρέθηκαν στην εποχή της "νέας τάξης" διπλωματικοί και πολιτικοί χειρισμοί να λύνουν τα ζητήματα, που δε χρειάζονται άλλο τρόπο.

Αλλά ας πάμε και στην περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου. Χρυσή λύση για το Κοσσυφοπέδιο επίσης υποτίθεται ότι είχε δοθεί. Δηλαδή, αυτόνομο Κοσσυφοπέδιο μέσα στην ενιαία Γιουγκοσλαβία. Θυμάστε τη συμφωνία των 8 μετά τη λήξη της πρώτης φάσης του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας, η οποία χαιρετίστηκε απ' όλα τα κόμματα. Εμείς και τότε είχαμε εκφράσει αντίθεση, όχι απλώς φόβο.

Επομένως, πρέπει να πω ότι εμείς δεν επιδιδόμαστε στο σπορ της αντίθεσης, έτσι από συνήθεια. Παρακολουθούμε τα γεγονότα διαχρονικά και όταν έρχεται κάτι το καινούριο ξέρουμε ότι δεν είναι κάτι το καινούριο. Πολύ περισσότερο για επιλύσεις τέτοιων ζητημάτων δεν υπάρχει κάτι το καινούριο.

Ειλικρινά, αν ήταν κάτι το καινούριο δε θα κάναμε ούτε σήμερα συνέντευξη Τύπου. Θα καθόμασταν και θα μελετούσαμε, και με τη βοήθεια εμπειρογνωμόνων, επί πολύ καιρό αυτό το κείμενο. Αλλά τα πράγματα είναι καθαρά. Απλώς τώρα έχουμε την απεικόνιση αυτής της άδικης λύσης, της λύσης χωρίς βάση δικαιοσύνης. Την έχουμε απεικονισμένη με τις λεπτομέρειές της πάνω σε ένα χαρτί».

Σε ερώτηση διευκρινιστική σχετικά με το ρόλο της χούντας, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ συμπλήρωσε: «Λέω το εξής: Οι κατοπινές συζητήσεις που έγιναν μετά το πραξικόπημα και ιδιαίτερα το 1998 και μετά, μετά τα 30 χρόνια, κατέθεσαν και πολιτικοί παράγοντες και ιστορικοί και έχει υπάρχει και αρκετή βιβλιογραφία, ότι ένας από τους στόχους του πραξικοπήματος στην Ελλάδα ήταν, μέσω Ελλάδας, να προωθηθεί η διχοτόμηση της Κύπρου. Αυτό έχει κατατεθεί.

Και θεωρώ αυτόν τον προβληματισμό ότι δεν είναι καθόλου αβάσιμος. Αλλωστε, οι εξελίξεις αυτό το πράγμα το δείχνουν. Γιατί το θέτουμε αυτό το ζήτημα; Διότι δεν μπορεί να δικαιολογήσουμε αυτό το σχέδιο του Κόφι Ανάν με το γεγονός ότι έχει ευθύνη η Ελλάδα για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Πρώτα - πρώτα όλες οι αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών μετά το 1974 είχαν σαν δεδομένο και αυτό. Και όμως ήταν αποφάσεις, τις οποίες εμείς τις στηρίξαμε, και ήταν και αποφάσεις που περιείχαν και το στοιχείο του αναγκαίου συμβιβασμού, με την έννοια της Ομοσπονδίας δικοινοτικής - διζωνικής.

Τώρα, λοιπόν, ανακαλύφτηκαν, εκ των υστέρων, επιχειρήματα από τους κυβερνητικούς; Γιατί, βεβαίως, εγώ δε λέω ότι ο Κόφι Ανάν επικαλείται ευθύνες της Ελλάδας. Δε λέω τέτοιο πράγμα. Αλλά στα κανάλια αυτό βλέπουμε. Μην ξεχνάτε τις ευθύνες μας για το '74. Δηλαδή, να πάρουμε ευθύνες; Ούτε η σημερινή ελληνική κυβέρνηση έχει ευθύνες για τη χούντα του '67».

Καταλήγοντας επ' αυτού συμπλήρωσε: «Αλλά ας αφήσουμε αυτή την ιστορία που έχει ενδιαφέρον να τη μελετήσουν ακόμα περισσότερο οι ιστορικοί. Υπάρχουν συγκεκριμένες αποφάσεις του ΟΗΕ, στις οποίες υπήρχε και γενική συναίνεση στην Ελλάδα; Το σημερινό "σχέδιο" είναι μέσα σ' αυτές τις αποφάσεις ή είναι έξω από αυτές τις αποφάσεις; Σ' αυτό πρέπει να απαντήσουμε.

Από κει και πέρα, να το διαπραγματευτώ, πώς θα το διαπραγματευτώ και τι θα κάνω, αυτό είναι ένα ζήτημα που οι εμπλεκόμενοι φορείς, κόμματα, άμεσα θα πρέπει να το δουν στο τραπέζι της συζήτησης. Αλλά είναι μέσα ή έξω; Η καινούρια πρόταση ανταποκρίνεται στο πρόβλημα ή όχι;

Αν ζούσαμε σ' έναν κόσμο αγγελικό αυτή τη στιγμή που δεν είχε ό,τι έχει (και ξέρουμε σήμερα τι συνεπάγεται η "νέα τάξη πραγμάτων"), θα λέγαμε πως ό,τι δυσλειτουργίες να είχε το σύστημα, θα μπορούσαν να καλυφθούν από το γενικό πνεύμα της ειρήνης, της αδελφοσύνης, της αλληλεγγύης και του σεβασμού του δικαιώματος κάθε λαού να αποφασίζει για τον τόπο του. Αλλά, δε ζούμε σε μια τέτοια περίοδο. Η πραγματική διαφορά χρησιμοποιείται για επεμβάσεις. Χρησιμοποιείται σαν αιτία πολέμου το παραμικρό».

Σε ερώτηση, αν το ΚΚΕ έχει επικοινωνία με το ΑΚΕΛ και τον Δ. Χριστόφια και για το περιεχόμενο των μεταξύ τους συζητήσεων, η Αλέκα Παπαρήγα απάντησε: «Οπως γνωρίζετε με το ΑΚΕΛ και προσωπικά με τον Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ έχουμε πάρα πολύ συχνές επαφές και πάρα πολύ στενή συνεργασία για το θέμα της Κύπρου, αλλά και για όλα τα άλλα ζητήματα που αφορούν το Κόμμα μας. Πάντα, εμείς τους ενημερώνουμε για τις θέσεις μας και βεβαίως ενημερωνόμαστε και για τις δικές τους θέσεις.

Εγώ θα ήθελα να θυμίσω, με την ευκαιρία, σημαντικές παρεμβάσεις του ΑΚΕΛ και με τις δηλώσεις του Κόφι Ανάν και με το ζήτημα ότι ο Πρόεδρος Κληρίδης δέχτηκε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων να μπουν όλα.

Υπάρχουν σημαντικές παρεμβάσεις. Και αν θέλετε, μια από τις πηγές που μας προβλημάτιζαν και μας προετοίμαζαν γι' αυτή τη λύση, είναι και η ίδια η τοποθέτηση του ΑΚΕΛ. Διότι από κάποια στιγμή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μπήκαν όλα, χωρίς προαπαιτούμενα και χωρίς προϋποθέσεις και επομένως αποδιεθνοποιήθηκε το Κυπριακό.

Το Κυπριακό έχει τις εσωτερικές του πλευρές. Πραγματικά, αυτές μπορούσαν οι δύο Κοινότητες να τις δουν. Αλλά ήταν ένα διεθνές πρόβλημα. Γιατί, αν έχεις να κάνεις με ένα κράτος ή μη κράτος, αφορά όλους, πέρα από τους άμεσα ενδιαφερόμενους.

Επομένως, εμείς έχουμε παρακολουθήσει όλη αυτή την εξέλιξη των πραγμάτων στην Κύπρο και μάλιστα εμείς είχαμε θέσει θέμα και στην ελληνική κυβέρνηση, ότι κρύβει από τον ελληνικό λαό τις εξελίξεις, ότι ωραιοποιεί την κατάσταση και ότι κι εκείνη με τη στάση της και, αν θέλετε, ως εγγυήτρια δύναμη ή ως εμφανιζόμενη ως βασικός εταίρος της Κύπρου, ότι οδηγεί στην αποδιεθνοποίηση.

Με τον Δημήτρη Χριστόφια, βεβαίως, έχουμε επικοινωνία. Σας είπα, έχουμε επικοινωνία, και σήμερα είχαμε, και μάλιστα ο Ορέστης Κολοζώφ θα πάει στην Κύπρο, για να ακούσει και τις γνώμες των κυπριακών κομμάτων, και πριν από όλα του ΑΚΕΛ και αν μπορέσουμε, μας ενδιαφέρει να επικοινωνήσουμε και με τα τουρκοκυπριακά κόμματα. Αυτό είναι δεδομένο.

Μα είναι δυνατόν να τοποθετούμαστε σε ένα ζήτημα, που το θεωρούμε σοβαρό, αλλά που εν πάση περιπτώσει αφορά και μια ανεξάρτητη χώρα, και έχει εκεί πολιτικές δυνάμεις και εμείς να μη συζητάμε;

Και με τον Πρόεδρο Κληρίδη τελευταία είχαμε συνάντηση και πάντα κρατάμε ανοιχτό το πεδίο των επαφών. Αλίμονο. Αυτό είναι εκ των ων ουκ άνευ. Βεβαίως, αλίμονο. Ούτε πάνσοφοι είμαστε εμείς, ούτε, αν θέλετε, το θέμα του Κυπριακού είναι αποκλειστικά θέμα του ΚΚΕ.

Καμιά φορά, εμείς έχουμε μια υστέρηση, αλλά είναι και λίγο σκόπιμη, σ' αυτό που λέμε δημόσιες σχέσεις. Δηλαδή, εμείς συναντάμε πολλές φορές κόμματα, αλλά δεν κάνουμε σαματά, γιατί πολλές από αυτές τις συναντήσεις είναι και εργασιακού χαρακτήρα, πληροφοριακού. Στις δημόσιες σχέσεις καλύτερα να υστερούμε λίγο, από το να δημιουργούμε ντόρο πολύ».

Η Αλ. Παπαρήγα κλήθηκε να σχολιάσει και δήλωση του Δ. Χριστόφια περί οδυνηρού συμβιβασμού και σημείωσε: «Νομίζω ότι είπε μια πολύ μεγάλη αλήθεια ο κ.Χριστόφιας. Οτι ο επώδυνος συμβιβασμός έγινε τότε με τη διατύπωση της θέσης για την Ομοσπονδία.

Και νομίζω ότι περίπου έτσι είναι. Αυτό δεν είναι το πνεύμα του; Αν θυμάμαι καλά, τον είδα στη "ΝΕΤ". Και έτσι αυτό θεωρούμε και εμείς, είναι γνωστό ότι υπήρχε ένας συμβιβασμός. Αναγκαίος; Αναγκαίος.

Αλλά, ξέρετε, και οι συμβιβασμοί έχουν κάποια όρια. Δεν ξέρω. Δηλαδή, επειδή κάνεις ένα, δύο, τρεις, θα κάνεις και δεκαπέντε; Και ακριβώς υπενθύμισε, νομίζω, τη σημασία που έχει για ομοσπονδιακό κράτος, δικοινοτικό, διζωνικό, πώς να το πω; Αυτό ήθελε να θέσει.

Για τις προθεσμίες, βεβαίως, είχε δίκιο. Οταν εμείς ως κόμμα, που στο κάτω - κάτω δεν έχουμε την τελική ευθύνη, δυσκολευόμαστε με τα χρονικά περιθώρια, καταλαβαίνετε τώρα τι τραβάει το ΑΚΕΛ και τα άλλα κόμματα.

Εμείς στα βασικά θα τοποθετηθούμε, δε θα μπούμε και στις λεπτομέρειες».

Παρεμβαίνοντας σ' αυτό το σημείο ο Ορέστης Κολοζώφ, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, συμπλήρωσε: «Σχετικά με αυτό το ζήτημα, ολοκληρωμένη η σκέψη του Γενικού Γραμματέα του ΑΚΕΛ, που τη συμμεριζόμαστε κι εμείς, είναι ότι οπωσδήποτε, για να καταλήξουν σε μια λύση, θα γίνουν επώδυνοι συμβιβασμοί, όμως δεν είμαστε διατεθειμένοι στο όνομα της ένταξης να ξεπουλήσουμε την Κύπρο».

Σε ερώτηση σχετικά με το αν το ΚΚΕ εκτιμά ότι υπάρχει περιθώριο βελτίωσης του «σχεδίου», μέσω των διαπραγματεύσεων, δεδομένης της σημερινής κατάστασης κατοχής, αν υπάρχει μια κάποια ανεκτή λύση, που θα επανενώνει την Κύπρο και θα μπορούσε να επιτευχθεί και ποιες εκτιμά ότι μπορεί να είναι οι συνέπειες βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα της απόρριψης του «σχεδίου», η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε:

«Τέθηκε αυτό το δίλημμα. Πολλές φορές η ζωή πραγματικά βάζει διλήμματα. Τα βάζει η ζωή, τα συναντάμε. Το ζήτημα είναι ότι αυτό το δίλημμα το βάζουν αυτοί, οι οποίοι έχουν σοβαρές ευθύνες για την εξέλιξη στο Κυπριακό. Και είναι ένα θέμα αυτό.

Ποιοι βάζουν τα διλήμματα; Οι ΗΠΑ, η Μ.Βρετανία! Εν πάση περιπτώσει, όλες αυτές οι ηγετικές δυνάμεις, οι οποίες έχουν σοβαρή ευθύνη στο ότι δεν εφαρμόστηκαν οι αποφάσεις του ΟΗΕ. Γιατί, δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι οι αποφάσεις του ΟΗΕ, επαναλαμβανόμενες σε σταθερά χρονικά διαστήματα, δεν μπορούν να εφαρμοστούν, γιατί μια χώρα λέει όχι. Υπάρχει και η αρχή της πλειοψηφίας και στις διεθνείς σχέσεις. Επομένως, αυτό το δίλημμα το βάζουν οι ίδιοι. Δέξου αυτό, γιατί θα σε κάνω ακόμα χειρότερα!

Κι εδώ μπαίνει ένα ερώτημα που είναι και γενικότερο και δεν αφορά μόνο τον κυπριακό λαό. Θα ζούμε, λοιπόν, με αυτά τα διλήμματα; Αυτά τα διλήμματα μας βάζουν και στο εσωτερικό της χώρας, η ελληνική κυβέρνηση, σε όλα τα κοινωνικά προβλήματα. Ή θα είστε όλοι άνεργοι, ή όλοι θα είστε μισοάνεργοι, κλπ. Πού θα πάει δηλαδή; Κι εδώ έχει σημασία αυτό που λέμε. Η παρέμβαση των λαών, η αλλαγή συσχετισμού δύναμης, στο εσωτερικό της κάθε χώρας. Διαφορετικά, θα πάμε να αποφασίσουμε ποιο σχοινί θα μας κρεμάσει! Τι θα είναι; Αν θα είναι μεταξωτό ή αν θα είναι δερμάτινο. Τι να σας πω;

Από εκεί και πέρα, θέλω να ξεκαθαρίσω το εξής: Εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να έχω εικόνα πώς μπορούν ακριβώς να εξελιχτούν τα πράγματα.

Και ξαναλέω, ότι αυτό είναι ακριβώς και ο μεγάλος κόμπος που έχουν να λύσουν στην Κύπρο. Αυτό που εμείς πρέπει να κάνουμε είναι να συμπαρασταθούμε στην Κύπρο και όχι να της προσθέτουμε προβλήματα και εκβιασμούς. Αυτό νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε».

Ακολούθως και για το αν υπάρχουν περιθώρια βελτιώσεων η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τόνισε:

«Βεβαίως. Αμα υπάρχει πολιτική θέληση, γιατί να μην υπάρχουν περιθώρια; Αυτό, όμως, που φαίνεται αυτή τη στιγμή είναι ότι είναι προαποφασισμένο. Αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να παραιτηθεί ο καθένας από την προσπάθεια να αντιμετωπίσει αυτό το σχέδιο; Δηλαδή, ξέρετε εδώ είναι ένα ζήτημα, είναι υποκειμενικό. Αμα δε θέλεις να το παλέψεις, δεν το παλεύεις. Αμα θέλεις να το παλέψεις, το παλεύεις.

Εμείς, παρότι έχουμε αυτή τη γνώμη για το σχέδιο, και λέμε ότι δεν αποτελεί βάση, δεν πρόκειται να παραιτηθούμε. Αυτό που κάνουμε σήμερα δεν είναι μια πάλη γι' αυτό το σχέδιο; Και αν θέλετε, η γνώμη μας είναι ότι πάντα υπάρχουν περιθώρια να αντιμετωπίσουμε. Να σας πω μια πλευρά.

Λέω τώρα ενδεικτικά, και με επιφύλαξη το λέω, γιατί δεν είμαι ούτε Κληρίδης εγώ, ούτε Χριστόφιας. Κοιτάξτε, αυτό που λέμε, να φύγουν τα ασφυκτικά χρονικά όρια. Εμείς, βεβαίως, δεν το λέμε αυτό, για να έρθει το ίδιο "σχέδιο" σε πιο μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά, εν πάση περιπτώσει, για να το αξιοποιήσει κανείς σε μια πάλη εναντίον όλων αυτών, είτε συνολικά εναντίον του "σχεδίου", είτε κάποιοι θεωρούν ότι υπάρχουν κάποιες πλευρές που πρέπει να αντιπαλευτούν.

Οταν, όμως, σου βάζει το πιστόλι στον κρόταφο, και σου λέει στις 10 του μήνα να το έχεις ψηφίσει, το Φλεβάρη θα το έχεις τελειώσει και ότι, αν δεν το τελειώσεις, εγώ ως Κόφι Ανάν γίνομαι στην ουσία Πρόεδρος της Κύπρου, τι να σας πω; Υπάρχει και το δημοψήφισμα που θα κάνει ο κυπριακός λαός, είναι και αυτό ένα πεδίο. Αλλά, ξαναλέω. Το θέμα δεν είναι να πετάξουμε το μπαλάκι. Πρέπει να συμπαρασταθούμε στον κυπριακό λαό. Αυτός θα αποφασίσει, δεν μπορούμε να του επιβάλουμε, αλλά άμα του λέμε αυτά που λέει ο πρωθυπουργός, και, αν θέλετε, και άλλες πολιτικές δυνάμεις, ότι εν πάση περιπτώσει δεν είναι και τόσο σοβαρά τα πράγματα, μπορούμε με μια συζήτηση να τα διορθώσουμε, δε βοηθάς με αυτό τον τρόπο. Δηλαδή, η φωνή που λέει ότι δεν πάνε καλά τα πράγματα, είναι φωνή που ζημιώνει; Να το πούμε αυτό.

Τέλος, να πω και μια κουβέντα ακόμα. Τώρα, δίπλα στη λέξη πατριώτης έχουν μπει υπερπατριώτης, καλός πατριώτης, κακός πατριώτης. Τι είναι αυτά; Εμείς δεν είπαμε ότι το ΚΚΕ είναι πατριωτικό κόμμα και τα άλλα δεν είναι. Δεν είπαμε τέτοιο πράγμα.

Αλλά, προσπαθούμε και εμείς να έρθουμε στη θέση του Κύπριου, ο οποίος, όπως κι εμείς θέλουμε μια πατρίδα στην οποία να ζούμε ελεύθερα, θέλει κι αυτός να έχει μια πατρίδα ελεύθερη. Οι εθνικιστές υπάρχουν βεβαίως. Οχι, όμως, όποιος αντιστέκεται σε ένα σχέδιο να βγαίνει εθνικιστής, να βγαίνει κακώς εννοούμενος πατριώτης, και κακώς ή καλώς εννοούμενος πατριώτης».

Σε άλλη ερώτηση, για το αν το ΚΚΕ θα επιμείνει στις απόψεις του, ακόμη κι αν ο λαός της Κύπρου αποφασίσει να αποδεχτεί αυτή τη λύση, η Αλ. Παπαρήγα απάντησε:

«Νομίζω ότι θα επιμείνουμε, εκτός αν έχουμε αλλαγές. Θα έχουμε πει την άποψή μας, και αυτό που θα κάνουμε είναι -αλλά αν είναι αυτό το σχέδιο- να πούμε, ότι αυτό το σχέδιο δεν οδηγεί σε λειτουργική συνομοσπονδία κλπ. Και θα προσπαθούμε να είμαστε πάντα στο πόδι και δίπλα στον κυπριακό λαό, σε ό,τι προβλήματα εμφανιστούν.

Και στη Σοβιετική Ενωση και στις σοσιαλιστικές χώρες οι λαοί είχαν αποφασίσει να έχουν σοσιαλιστικά καθεστώτα και οι άλλες χώρες έλεγαν ότι κακώς τα έχουν. Δεν καταλαβαίνω. Η θέση ενός λαού δεν μπορεί να δεσμεύει έναν άλλο λαό, στη γνώμη. Εφόσον εξέφρασε την απόφασή του, θα τη σεβαστούμε, αλλά δεν μπορούμε να αλλάξουμε γνώμη. Το ίδιο κάναμε και με το Παλαιστινιακό.

Εγινε το Οσλο, υπήρχαν χοροί και τραγούδια στους δρόμους, εμείς είχαμε επιφύλαξη. Και αυτό που κάναμε είναι να είμαστε πάντα δίπλα στον παλαιστινιακό λαό. Βεβαίως, θα σεβαστούμε την απόφαση. Και των κομμάτων. Τι να κάνουμε; Ούτε μπορούμε εμείς να επιβάλλουμε τις δικές μας απόψεις ούτε και θέλουμε. Αλλά τη γνώμη μας, θα την έχουμε. Αν διαψευστούμε θα είναι προς το καλό του κυπριακού λαού και όλων των λαών. Αλλά ξέρετε κάτι; Παρακολουθούμε τον Τύπο, παρακολουθούμε τις συζητήσεις. Ολοι δέχονται, ακόμα και οι κυβερνητικοί, ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα σε εδάφια του κειμένου. Δεν είπε κανείς ότι είναι καλό σχέδιο. Πού υπάρχει η διαφωνία; Στο αν θα το δεχτούμε ή όχι; Αυτό είναι άλλο θέμα.

Εμείς θεωρούμε ότι η παρέμβασή μας βοηθάει. Ακριβώς να μη βρισκόμαστε, να μη βρεθούμε προ εξελίξεων, τις οποίες, τάχα, δεν τις έχουμε πάρει χαμπάρι ή έχουμε συναινέσει. Δεν μπορούμε να συναινέσουμε σε τέτοιες εξελίξεις. Και έτσι ο καθένας ας πάρει την ευθύνη του».

Απαντώντας σε παρέμβαση παρευρισκόμενου, ο οποίος επισήμανε το ηθικό πρόβλημα που «θα έπρεπε να έχει αυτή τη στιγμή το ελληνικό κράτος, ως μέλος τουλάχιστον της Ευρωπαϊκής Ενωσης, από την άποψη ότι η Τουρκία εκδηλώνεται σαν μια οργανωμένη συμμορία, οι φυλακές της ξεχειλίζουν. Ηδη μπαίνουν μέσα στο Ιράκ, κάνει παρεμβάσεις ολέθριες, και νομίζω ότι θα έπρεπε να αναρωτηθούν και για το ηθικό πρόβλημα, με ποιους πάμε να συζητήσουμε», η ομιλήτρια υπογράμμισε:

«Εμείς το θέμα της Κύπρου το αντιμετωπίζουμε πολύ συγκεκριμένα, υπάρχουν ηθικές πλευρές, αλλά το αντιμετωπίζουμε πολιτικά.

Εδώ υπάρχουν Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι. Με τις εξελίξεις που είχαμε, τις ιστορικές εξελίξεις, 30 χρόνια και πριν 30 χρόνια, αυτό που κι εμείς συμφωνήσαμε με τις άλλες κυπριακές δυνάμεις, που θα μπορούσε να ανταποκρίνεται και στο πολιτικό και στο ηθικό μέρος, είναι μια ομοσπονδία διζωνική, δικοινοτική. Κι από εκεί και πέρα, βεβαίως, να γίνει τεράστια προσπάθεια, για να αισθάνονται σαν ένας λαός, ανεξαρτήτως αν είναι άλφα ή βήτα προέλευσης, μιλάνε άλφα ή βήτα γλώσσα, ή έχουν άλφα ή βήτα θρησκεία ή πολιτισμό. Νομίζω ότι αυτό συνενώνει και το πολιτικό και το ηθικό μέρος.

Αναμφισβήτητα, η Τουρκία είναι από τις δυνάμεις εκείνες -η ηγεσία της Τουρκίας για να μην τα φορτώνουμε στον τουρκικό λαό- που έχει σοβαρές ευθύνες για το Κυπριακό, με την έννοια ότι αντιμετώπιζε το ψευδοκράτος του Ντενκτάς, σαν ένα δικό της παιδί. Δε θα μπορούσε να λειτουργήσει το ψευδοκράτος, αν δεν υπήρχαν οι πλάτες της ηγεσίας της Τουρκίας».

«Ομως, μόνο η ηγεσία της Τουρκίας φταίει;» αναρωτήθηκε εν συνεχεία η Αλέκα Παπαρήγα, για να συμπληρώσει: «Εγώ βάζω αυτό το ερώτημα να το σκεφτούμε. Υπάρχουν οι αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που δεν υλοποιούνται. Είναι ένα θέμα. Εμφανίζεται το πρόβλημα ότι αντιδρά η ηγεσία της Τουρκίας. Τότε γιατί υπάρχει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών; Τριάντα χρόνια δεν υλοποιείται!

Τώρα έχουμε αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για άρση του εμπάργκο κατά της Κούβας και δεν υλοποιούνται. Με την έννοια αυτή, να δούμε ποιοι είναι οι δημοκράτες. Εμείς λέμε ότι η πλειοψηφία πρέπει να αποφασίζει. Μπορεί να μην αρέσει, σε πολλά πράγματα εδώ στην Ελλάδα δεν υπάρχει πλειοψηφία, δε μας αρέσει η πλειοψηφική γνώμη. Αλλά δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε αλλιώς.

Εδώ, με αυτή τη λύση που δίνεται, καταργείται η αρχή της πλειοψηφίας. Γίνονται εκλογές βγαίνει αυτή η Κυβέρνηση, βγαίνει αυτό το κοινοβούλιο. Δεν μπορούμε να πούμε "δεν το αναγνωρίζουμε και πρέπει να γίνει το δικό μας". Πείσε το λαό, κάνε τη δική σου άποψη πλειοψηφία, να αναγνωριστεί.

Εδώ, δεν υπάρχει η αρχή της πλειοψηφίας. Πώς θα λειτουργήσει αυτό το κράτος; Εχουμε κανένα άλλο τέτοιο προηγούμενο που μπόρεσε να λειτουργήσει στις συνθήκες της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων με πόλεμο προς το Ιράκ, με το Παλαιστινιακό σε αυτή την κατάσταση; Το διεθνές κλίμα, δηλαδή ο διεθνής περίγυρος, είναι καθοριστικό.

Στην ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου αναφέρεται και προβλέπεται ρητά ότι δε θα υπάρχει ιεραρχία ανάμεσα στους νόμους του κοινού κράτους και εκείνους των συστατικών κρατών. Αμα δεν υπάρχει ιεραρχία, είναι σαν να είναι τρία πράγματα: τουρκοκυπριακό, ελληνοκυπριακό και ένα κεντρικό κράτος, το οποίο όμως είτε θα λειτουργήσει χωρίς να κάνει ό,τι θέλει, είτε δε θα λειτουργεί.

Δηλαδή, η αρχή της πλειοψηφίας και σε ένα διεθνή οργανισμό τέτοιο και τέτοιας πλειοψηφίας, αλλά και στα πλαίσια ενός κράτους, δεν μπορεί να μην ισχύει. Στην Ελλάδα πώς λειτουργούμε; Δε λειτουργούμε με την αρχή της πλειοψηφίας; Ανεξάρτητα κάτω από ποιους όρους διαμορφώνεται η πλειοψηφία. Αλλά είναι η αρχή της πλειοψηφίας αυτή».

Τέλος, απαντώντας σε ερώτηση για το ποια είναι η θέση του ΚΚΕ σχετικά με το ζήτημα του εποικισμού και των εποίκων, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε:

«Αμα είχαμε μια δίκαιη λύση του Κυπριακού, πιστεύω ότι θα αντιμετωπιζόταν κι αυτό το ζήτημα. Εδώ πραγματικά, είναι ένα ζήτημα συζητήσεων ανάμεσα στις δύο Κοινότητες να αντιμετωπίσουν το θέμα. Οταν η ελεύθερη διακίνηση δεν επιτρέπεται, δημιουργούνται προβλήματα.

Τι να σας πω; Να σηκωθούν να φύγουν οι έποικοι; Τους έφεραν από τα βάθη της Ανατολίας τόσα χρόνια και τι θα πεις "σήκω και φύγε";

Αν έχεις, όμως, μια λύση, η οποία οδηγεί στη συνένωση των δύο λαών και σε ενιαίο κράτος, χωρίς να εξαφανιστούν διά μαγείας τα προβλήματα, ωστόσο μπορούν να αντιμετωπιστούν, με την οικονομική ανάπτυξη και όλους τους άλλους παράγοντες. Τώρα, έτσι όπως γίνεται η διακίνηση, είναι για να υπάρχουν αμιγείς πληθυσμοί ένθεν και ένθεν και να διατηρούνται δύο ξεχωριστά κράτη.

Να σας πω κάτι; Δεν ξέρω αν όλοι οι Κύπριοι θα γυρνούσαν στις εστίες τους, δεδομένου ότι ζεις 20, 30 χρόνια σε μια περιοχή. Αλλά να έχεις το δικαίωμα να πας. Είναι τα περιουσιακά δικαιώματα. Μπορεί να μη γυρνούσαν όλοι. Ομως, από ό,τι μας έλεγαν τα κυπριακά κόμματα παλαιότερα, ο άλλος θέλει να ξέρει ότι μπορεί να πάει. Και βεβαίως μπορεί να μη θέλει να πάει.

Γιατί να φύγει από την Αμμόχωστο ή τη Λάρνακα και να γυρίσει σε μια περιοχή, η οποία μπορεί να έχει μεγάλα οικονομικά προβλήματα και να γυρίσει σε ένα σπίτι που έχει κατοικηθεί 30 χρόνια από άλλους και το οποίο είναι και ετοιμόρροπο, αφού η κατάσταση στο τουρκοκυπριακό μέρος είναι χειρότερη;

Κατά τη γνώμη μας -δεν μπορώ να σας πω εγώ λεπτομέρειες- αυτό θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί από τη στιγμή που δεν έχεις δύο ξεχωριστά κράτη και μάλιστα με γνωστές κηδεμονίες. Θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί και να αντιμετωπιστεί και με βάση τον ανθρώπινο παράγοντα».