Ερχονται στην επιφάνεια και μάλιστα πολύ γρήγορα τα πολλά και μεγάλα ψέματα των τελευταίων ημερών, με τα οποία η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να βαφτίσει μεγάλη εθνική επιτυχία το διχοτομικό «σχέδιο Ανάν».

Οπως γίνεται σαφές από το «υπόμνημα» του γενικού εισαγγελέα της Κύπρου, Αλέκου Μαρκίδη, το οποίο έφερε χτες στη δημοσιότητα ο ραδιοφωνικός σταθμός «ΦΛΑΣ» και πληροφορίες επ' αυτού μετέδωσε από τη Λευκωσία αργότερα και το ΑΠΕ, το «σχέδιο Ανάν», δεν αποτελεί βάση για διαπραγμάτευση, όπως επιχειρεί να μας πείσει η κυβέρνηση, αλλά μια συνολική συμφωνία - πακέτο, που ή γίνεται αποδεκτή ή απορρίπτεται στο σύνολό της και μάλιστα μέσα σε σαφή χρονικό ορίζοντα.

Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία, που έχει υιοθετήσει ο Α. Μαρκίδης προς επίλυση του κυπριακού προβλήματος, σημειώνονται:

α) Το «σχέδιο» αποτελεί βάση για διαπραγμάτευση. Η άποψη, όμως, αυτή πρέπει να ζυγιστεί υπό το φως των επομένων υποπαραγράφων.

β) Ο πρώτος κύκλος διαπραγμάτευσης πρέπει να περατωθεί αρχές Δεκέμβρη και να έχει ως αποτέλεσμα, προκειμένου να ολοκληρωθεί η εφαρμογή του «σχεδίου», την προσυπογραφή από τους διαπραγματευτές των βασικών μερών, που θα αποτελούν τη βάση της επίλυσης του κυπριακού προβλήματος.

Με την υπογραφή πριν από την Κοπεγχάγη, θα συμφωνηθούν οι κύριες διατάξεις της Βασικής Συμφωνίας («Foundation Agreement») και η ουσία των όσων έχουν σημειωθεί ειδικά στα διάφορα Παραρτήματα, περιλαμβανομένων και των κυρίων άρθρων του Συντάγματος, καθώς επίσης και χάρτης, που θα καθορίζει τον εδαφικό διαχωρισμό μεταξύ των δύο component states. Θα συμφωνηθούν επίσης όλα τα θέματα, στα οποία αναμειγνύονται άλλα κράτη ή ο ίδιος ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών ή η Ευρωπαϊκή Ενωση, προβλεπόμενες διεθνείς συνθήκες, θέματα που θα υποβληθούν στο Συμβούλιο Ασφαλείας για απόφαση και το σχετικό Πρωτόκολλο σε σχέση με την προσχώρηση της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

γ) Το «σχέδιο» δεν προβλέπει συνέχιση των διαπραγματεύσεων μετά την Κοπεγχάγη, αν δεν προηγηθεί προσυπογραφή των όσων αναφέρονται στην υποπαράγραφο (β).

δ) Σε περίπτωση προσυπογραφής των τμημάτων του «σχεδίου», που αναφέρονται στην υποπαράγραφο (β), ως βέβαια αυτά θα έχουν τυχόν διαμορφωθεί μετά την επικείμενη διαπραγμάτευση, τότε θα επακολουθήσει μετά την Κοπεγχάγη δεύτερος κύκλος διαπραγματεύσεων, ο οποίος θα διαρκέσει μέχρι τις 28 Φλεβάρη 2003. Ο δεύτερος αυτός κύκλος διαπραγματεύσεων δεν μπορεί να αποτύχει. Γιατί είναι σαφέστατο ότι σε περίπτωση που θα υπάρξει διαφωνία των διαπραγματευόμενων μερών σε σχέση με οποιοδήποτε θέμα θα έχει απομείνει για διαπραγμάτευση μετά την Κοπεγχάγη, τα διαπραγματευόμενα μέρη θα είναι δεσμευμένα να αποδεχτούν τις σχετικές με το θέμα αυτό εισηγήσεις του Γενικού Γραμματέα(βλ. τη φράση «which would include my suggestions, if any where necessary, to finalise the agreement» στην τρίτη από το τέλος παράγραφο της σελ. 2 του «Note of Guidance»).

ε) Στις 30 Μάρτη 2003 πρέπει να διεξαχθούν τα δύο προβλεπόμενα δημοψηφίσματα. Σε περίπτωση, κατά την οποία το αποτέλεσμα είτε και των δύο, είτε του ενός από τα δύο είναι αρνητικό, η λύση θα θεωρείται ως μηδέποτε γενόμενη. Σε περίπτωση κατά την οποία το αποτέλεσμα και των δύο δημοψηφισμάτων είναι θετικό, η λύση θα τεθεί σε ισχύ σχεδόν αμέσως (βλ. ΑΝΝΕΧ Ι «Coming into being of the new State of Affairs»).

Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι οι «σκληρές» διαπραγματεύσεις για τις οποίες κάνει λόγο η κυβέρνηση, είναι ανύπαρκτες, αφού στις αρχές Δεκέμβρη τα μέρη θα πρέπει να τοποθετηθούν θετικά επί των βασικών αρχών της συμφωνίας. Σε περίπτωση που δεν υπάρξουν υπογραφές, δεν υπάρχει συμφωνία. Επιπροσθέτως, αν υπάρξει η βασική συμφωνία μέχρι τις αρχές Δεκέμβρη, στη συνέχεια δεν υπάρχει περιθώριο διαπραγματεύσεων, αφού, αν υπάρχει διαφωνία, θα επιβάλλεται η πρόταση του ΓΓ του ΟΗΕ.