Την ανησυχία της για την αύξηση των κρουσμάτων αυταρχισμού, ώστε να αντιμετωπιστούν οι λαϊκές κινητοποιήσεις, εκφράζει, με ανακοίνωσή της, η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη». Αφορμή γι' αυτήν τη διαπίστωση, η τελευταία απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Καλαμάτας, με την οποία καταδικάστηκαν επτά μέλη της ΚΝΕ σε τετράμηνη φυλάκιση, με τριετή αναστολή, για παράνομη αφισοκόλληση και αναγραφή συνθημάτων με αφορμή την επίσκεψη του Αμερικανού πρέσβη Τ. Μίλερ στην πόλη τους.

«Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η συγκεκριμένη απόφαση των δικαστών, οι οποίοι σαφώς γνωρίζουν ότι οι νεολαίοι με την επικόλληση των αφισών και την αναγραφή συνθημάτων - επί της ουσίας - όχι μόνο δεν παρανόμησαν, αλλά, αντίθετα, ασκούσαν το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της διακίνησης των ιδεών», αναφέρει η «Δημοκρατική Συσπείρωση». Επισημαίνει, επίσης, ότι η εν λόγω απόφαση είναι και νομικά αβάσιμη, γιατί κατά το άρθρο 383 του Ποινικού Κώδικα, για την ποινική δίωξη των παραβατών του άρθρου 381 (φθορά ξένης περιουσίας), απαιτείται μήνυση του παθόντος (στην προκειμένη περίπτωση, του ποδοσφαιρικού σωματείου, στο οποίο ανήκει το γήπεδο), η οποία δεν υπήρξε.

«Στα ίδια πλαίσια κινείται και η παραπομπή των αγωνιστών της ειρήνης σε δίκη στις 26 Νοέμβρη στο Κιλκίς, επειδή διαδήλωναν ενάντια στη διέλευση των ΝΑΤΟικών αρμάτων κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού της Γιουγκοσλαβίας, αλλά και οι παραπομπές εκατοντάδων ή και χιλιάδων αγωνιστών για παρόμοια "εγκλήματα"», υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση. Η «Δημοκρατική Συσπείρωση» τονίζει ότι η συγκεκριμένη παραπομπή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το άρθρο 27 παρ. 2 του Συντάγματος, που ορίζει ότι για τη διέλευση ξένων στρατευμάτων από τη χώρα, απαιτείται ψήφιση σχετικού νόμου από το Κοινοβούλιο, το οποίο και δεν έγινε. Κατά συνέπεια, αναφέρει, παρανομούντες δεν ήταν οι διαμαρτυρόμενοι φιλειρηνιστές, αλλά η κυβέρνηση, η οποία επέτρεψε τη διέλευση των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων, χωρίς την τήρηση των επιταγών του Συντάγματος.

Η «Δημοκρατική Συσπείρωση» θεωρεί ταυτόχρονα απαράδεκτη τη βιομηχανία δικαστικών διώξεων, με τις οποίες γίνεται προσπάθεια να καταργηθούν στην πράξη κατοχυρωμένα δικαιώματα, όπως, π.χ., το δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση, στην απεργία, στη διαδήλωση κλπ. Οι διώξεις αυτές, τονίζει, αποσκοπούν ουσιαστικά στον εκφοβισμό του λαϊκού κινήματος και δεσμεύεται ότι θα σταθεί νομικά στο πλευρό των διωκόμενων. Και καταλήγει: «Είναι φανερό ότι στη σκιά της καλλιεργούμενης αντιτρομοκρατικής υστερίας προωθούνται τελικά στόχοι που στρέφονται ενάντια στις λαϊκές ελευθερίες και τις δημοκρατικές κατακτήσεις του λαού. Καθήκον κάθε δημοκράτη, κάθε νέου και νέας, κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενου πολίτη, κάθε λαϊκού φορέα, είναι να αντισταθεί σ' αυτήν την πολιτική. Συγκεκριμένα απαιτούμε, να σταματήσει η ποινικοποίηση των λαϊκών αγώνων και οι δικαστικές διώξεις που εκκρεμούν σε βάρος φιλειρηνιστών, συνδικαλιστών, αγροτών, μαθητών κλπ».