1878 Υπογράφεται η συμφωνία με την οποία η Οθωμανική Αυτοκρατορία παραχωρεί την Κύπρο στη Βρετανία σε αντάλλαγμα για την υπόσχεση της Αγγλίας ότι θα φρόντιζε να αναθεωρηθεί η δυσμενής για την Πύλη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου.

1940 Τα χιτλερικά στρατεύματα καταλαμβάνουν το Παρίσι.

1942 Στη ναυμαχία του Μιντγουέι οι Αμερικανοί καταστρέφουν τον ιαπωνικό στόλο (μαζί και τρία αεροπλανοφόρα) και αποτρέπουν την απόβαση στην Αυστραλία.

1944 Τα συμμαχικά στρατεύματα μπαίνουν στη Ρώμη.

1948 Αρχίζει η μεγάλη εκστρατεία του μοναρχοφασιστικού στρατού κατά των δυνάμεων του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στη Βόρεια Πίνδο.

1964 Καταδικασμένος σε ισόβια κάθειρξη για απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης της Νότιας Αφρικής, ο Νέλσον Μαντέλα μεταφέρεται στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Ρόμπεν Αϊλαντ. Στο Λονδίνο οργανώνεται ογκώδης διαδήλωση διαμαρτυρίας.

1982 Υποτιμάται η δραχμή έναντι του δολαρίου και των άλλων ευρωπαϊκών νομισμάτων.

Μόνον αφελείς ή επικίνδυνοι καιροσκόποι θα μπορούσαν να διακρίνουν «δύο γραμμές» στην τουρκική εξωτερική πολιτική. Την ελληνική κυβέρνηση σίγουρα κανείς δεν μπορεί να την κατηγορήσει για αφέλεια.

Μένει, λοιπόν, ο καιροσκοπισμός. Αυτός την οδήγησε σε υμνολογίες του «ρεαλιστή» και εκσυγχρονιστή Ερντογάν. Ο καιροσκοπισμός ανακάλυψε διαφορές ανάμεσα στο στρατιωτικό κατεστημένο και στην κυβέρνηση των ισλαμιστών στα θέματα που αφορούν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και γενικότερα στις επιλογές της εξωτερικής πολιτικής της Αγκυρας. Διαφορές ανάμεσα στα δύο αυτά κέντρα εξουσίας στην Τουρκία, προφανώς, υπάρχουν. Δεν έχουν, ωστόσο, να κάνουν με τις ελληνοτουρκικές «διαφορές» στο Αιγαίο. Οι θέσεις της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής είναι γνωστές, παγιωμένες και αδιαμφισβήτητες στο εσωτερικό της χώρας.

Ολα αυτά προφανώς και είναι γνωστά στην ελληνική κυβέρνηση και στο υπουργείο Εξωτερικών. Δε χρειάζονταν οι τελευταίες τοποθετήσεις του κ. Ερντογάν για να το «συνειδητοποιήσουν». Απλώς, οι δηλώσεις «προσαρμογής» στις πάγιες τουρκικές θέσεις του Ερντογάν βοηθούν το παιχνίδι των καιροσκόπων. Τώρα η ένταση και οι υψηλοί τόνοι εξυπηρετούν την αναζητούμενη συσπείρωση. Πριν, αυτό που εξυπηρετούσε ήταν η προσέγγιση και τα ζεϊμπέκικα. Κοινός παρονομαστής και στις δύο τακτικές ο καιροσκοπισμός, καθώς σε κάθε περίπτωση, μετά τα Ιμια, τη Συμφωνία της Μαδρίτης και το Ελσίνκι, η πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων και των διευθετήσεων στο Αιγαίο είναι προδιαγεγραμμένη.

«Σε κάθε περίπτωση τα δελτία ειδήσεων και τα προγράμματα να συντελούν στην πολιτισμική ανάπτυξη της χώρας με ειλικρινή σεβασμό στην αξία του ανθρώπου»...

Πρόκειται για «οδηγία - συμβουλή» την οποία απέστειλε πρόσφατα το ΕΣΡ στα κανάλια. Και, όπως θα έχετε διαπιστώσει, τα κανάλια έχουν μπει σε έναν αγώνα δρόμου, ποιο θα την εφαρμόσει πρώτο...

Τσάμπα το «γλείψιμο». Τσάμπα τα παρακάλια. Τσάμπα τόσο και τέτοιο ξε...ντύσιμο. Μέχρι «non paper» τους στείλανε στο ΝΑΤΟ για να τους πούνε «και μεις που σας τα έχουμε δώσει όλα», «και μεις που ό,τι μας είπατε μετά τις 11 Σεπτέμβρη το κάναμε», «και μεις που σας έχουμε δώσει από Σούδα μέχρι εθνικό εναέριο χώρο για να σκοτώνετε όπου θέλετε όποιον θέλετε»!

Και τι ζητούσαν οι κυβερνώντες «μας»; Γιατί τόσο παρακάλι; Μα για να διατηρηθεί το στρατηγείο της Λάρισας. Αυτό ζητούσαν... Τόσο «πατριώτες», τέτοια «εθνική ανεξαρτησία» κυλάει στο αίμα τους!

Και τελικά, μετά από τόσο ξε...ντύσιμο, τι έγινε; Τελικά το στρατηγείο θα είναι στην Τουρκία. Και θα ελέγχει το σύνολο του νοτιοδυτικού χώρου της Μεσογείου. Μαζί και το Αιγαίο...

Οπως βλέπετε, η εθελοδουλία, εκτός από επικίνδυνη, είναι και ανώφελη...

«Είναι δυνατόν να αλλάξουμε την οικονομική πολιτική μας, δέκα μήνες πριν τις εκλογές; Οι πολίτες μας ψήφισαν για να εφαρμόσουμε αυτή την οικονομική πολιτική. Θα προχωρήσουμε με τόλμη και αποφασιστικότητα, στις όποιες διαρθρωτικές αλλαγές χρειάζονται, όπως έδειξε και η τελευταία συμφωνία των ΕΛΠΕ» (Χρ. Πρωτόπαππας, 11/6/2003).

Αυτή είναι η τοποθέτηση της κυβέρνησης όταν τη ρωτούν τι θα κάνει για την ανακούφιση του ελληνικού λαού. Ο ελληνικός λαός υφίσταται την ακρίβεια, την ανέχεια, την ανεργία και κείνοι απαντούν ότι θα συνεχίσουν να ξεπουλάνε με «τόλμη» (!) τη δημόσια περιουσία στους Λάτσηδες!

Είναι οι ίδιοι που δέκα μήνες μετά (ή όποτε γίνουν οι εκλογές) θα βγούνε με ντουντούκες στους δρόμους για να φωνάζουν ότι «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά»!

Αλλά, για ποια Δεξιά πρόκειται; Για τη Δεξιά που έκανε «γαλάζια» δωράκια στους Λάτσηδες, ή για τη Δεξιά που κάνει «πράσινα» δωράκια (πάλι) στους Λάτσηδες; Βλέπετε, εδώ και τριάντα χρόνια, από τη μεταπολίτευση (για να μην πάμε πιο πίσω), η Δεξιά κυβερνάει αυτό τον τόπο. Αδιάλειπτα. Επομένως, πού να βρεθεί χρόνος να «ξεχάσει» ο λαός;..

» Υπάρχουν, τις περισσότερες φορές με την ανοχή της πολιτείας, μεθοδεύσεις που οδηγούν τις αναθέσεις των έργων στους ημετέρους (...).

» Σε πολλούς διαγωνισμούς υπήρχαν σκόπιμες ασάφειες ή ακόμη και "φωτογραφικές" διατάξεις, που οδηγούσαν στην επιλογή του αναδόχου που επιθυμούσαν (...).

» Σε πολλά μεγάλα έργα είχε στηθεί μηχανισμός καταστρατήγησης του υγιούς ανταγωνισμού με αποτέλεσμα τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος (...).

» Τα έργα συνεχίζουν να κατασκευάζονται υπό συνθήκες αδιαφάνειας, υπερκοστολογημένα, χωρίς όρους και κανόνες και εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος».

***

Είναι λόγια του επί σειρά ετών υπουργού και προέδρου του ΤΕΕ, στελέχους του ΠΑΣΟΚ, Ε. Κουλουμπή («Καθημερινή», 3/6/2003).

Τα θυμηθήκαμε επειδή χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, με αφορμή την προσπάθεια μετατροπής ενός κατ' εξοχήν πολιτικού θέματος (τρόπος ανάθεσης δημόσιων έργων) σε υπόθεση για ...εισαγγελείς από τη ΝΔ (σ.σ.: άλλη «καθαρτήρια» δύναμη αυτή), έβγαλε ένα απίθανο λογύδριο. Του θίξανε την «ηθική» της κυβέρνησης, βλέπετε, του κ. Πρωτόπαππα, για τον τρόπο με τον οποίο αναθέτει τα δημόσια έργα...

***

Προτεκτορ(Ν)άτο

Για τον Γκρέγκορι Πεκ, οι «Μέρες δόξας» (πρώτη του ταινία, το 1944) ολοκληρώθηκαν προχτές στα 87 του χρόνια. Ηταν ένας «Γκρίγκο». Συμπαθής, όχι μόνο για τον «ηρωισμό» του στα «Κανόνια του Ναβαρόνε». Αλλά και γιατί, ως άνθρωπος, ήταν αυτός που το 1968, λόγω της δολοφονίας του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ανάγκασε το Χόλιγουντ να αναβάλει την τελετή απονομής των Οσκαρ, ως πρόεδρος της Ακαδημίας Κινηματογράφου των ΗΠΑ...