1687 Καταστροφή ενός μέρους του Παρθενώνα από τον Μοροζίνι.

1810 Ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Μεξικού.

1920 Συνέρχεται το Εκτακτο Συνέδριο του ΚΚΕ. Αποφασίζει τη συμμετοχή του Κόμματος στις εκλογές και συντάσσει το εκλογικό πρόγραμμα.

1944 Σε πάνδημο συλλαλητήριο, ο λαός της Αθήνας απαίτησε τη διάλυση των «ταγμάτων ασφαλείας» και την απόλυση των κρατουμένων.

1946 Αντάρτες του ΔΣΕ χτυπούν και καταλαμβάνουν την Πυρσόγιαννη. Εξουδετερώνουν την Υποδιοίκηση Χωροφυλακής και απελευθερώνουν 60 κρατούμενους.

1976 Ο Τζίμι Κάρτερ, κατά τη διάρκεια προεκλογικής του ομιλίας σε Ελληνες ομογενείς στην Ουάσιγκτον, δηλώνει ότι ως Πρόεδρος των ΗΠΑ θα ζητήσει να φύγουν όλα τα ξένα στρατεύματα από την Κύπρο...

1978 Σεισμός μεγέθους 7,7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ πλήττει το Βορειοανατολικό Ιράν, προκαλώντας το θάνατο 30.000 ατόμων.

1986 Τραγωδία σε ορυχείο της Νότιας Αφρικής, όταν, κατά τη διάρκεια της εξόρυξης, εκλύονται δηλητηριώδη αέρια στις στοές, προκαλώντας το θάνατο 117 εργατών.

Προχτές ο εκτελών χρέη κυβερνητικού εκπροσώπου, ο κ. Αντώναρος, ερωτηθείς αν υπάρχει πολιτική ευθύνη για τα αποκαλυπτόμενα των τελευταίων ημερών, δήλωσε με σιγουριά που δε σήκωνε κανέναν αντίλογο: «Ο καθένας είναι ατομικά υπεύθυνος και υπόλογος έναντι του νόμου»...

Πολύ ωραία λογική. Και πόσο μοιάζει με κείνη των προηγούμενων. Αυτών, που όταν φούντωνε η συζήτηση για την υπόθεση του Χρηματιστηρίου, απαντούσαν - όπως ο κ. Νεονάκης - ότι οι συναναστροφές τους στη Σοφοκλέους είχαν να κάνουν με την ικανοποίηση από μέρους τους του «δικαιώματος της ατομικής ευημερίας»...

*

Από τη μια, λοιπόν, εκείνοι που πριν από μια 25ετία κυκλοφορούσαν με πυτιριδωμένο μουστάκι και ζιβάγκο, και σήμερα έχουν το μάγουλο - φράπα και σπίτι με πισίνα στην Κηφισιά.

Κι από την άλλη, ετούτοι, που θα έφερναν τη σεμνότητα και την ταπεινότητα, αλλά εκτός από τους «νταβατζήδες», που γελάγανε με όσα έλεγε ο πρωθυπουργός στου «Μπαϊρακτάρη», γελάγανε και οι «κουμπάροι» τους.

*

Οπως επί Σημίτη, η τότε κυβερνητική προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ δεν αναγνώριζε καμία πολιτική ευθύνη στο Μέγαρο Μαξίμου για το κλίμα των Τσουκατο-πανταγιάδων, για τους Ροκόφυλους, τους Σαλαλέδες, τις υποθέσεις Πάχτα, Μαλέσιου κλπ., έτσι και σήμερα, η κυβερνητική προπαγάνδα της ΝΔ, δεν αναγνωρίζει καμία πολιτική ευθύνη του Μαξίμου για τις χρηματοδοτήσεις των καναλαρχών με τα «090», για ρήσεις προς τελωνειακούς και εφοριακούς του τύπου «κλέφτε, αλλά με μέτρο», για τα σύννεφα «περίεργων» ιστοριών όπως εκείνες στο υπουργείο Αμυνας, ή τις άλλες με τον Τρούπη κλπ...

*

Το θέμα δεν είναι ότι πάνε να βγάλουν «λάδι» τον Καραμανλή, όπως χτες επιχειρούσαν να κάνουν με τον Σημίτη. Το θέμα δεν είναι αν οι εκάστοτε πρωθυπουργοί έχουν σχέση ως φυσικά πρόσωπα (που προφανώς δεν έχουν) με όλες αυτές τις λαδιές. Το θέμα είναι ότι στο πλαίσιο του πρωθυπουργοκεντρικού πολιτικού συστήματος, αυτή η προσπάθεια πολιτικής «αθώωσης» του εκάστοτε πρωθυπουργού, στοχεύει στην αθώωση όχι του προσώπου - πρωθυπουργού, αλλά του πολιτικού τους συστήματος, εν γένει.

Αλλά, μάταιος κόπος. Και για το σύστημα και για τις (πολιτικές) ευθύνες του προσώπου:

«Δεν έχει μικρή σημασία για έναν ηγεμόνα η εκλογή των υπουργών του: Αυτοί είναι καλοί ή όχι, ανάλογα με τη σύνεση του ηγεμόνα. Και η πρώτη υπόθεση που μπορεί να κάνει κάποιος για το μυαλό ενός άρχοντα, είναι να δει τους ανθρώπους που έχει γύρω του. Και όταν είναι ικανοί και πιστοί, μπορεί πάντοτε να έχει τη φήμη του συνετού γιατί ήξερε να αναγνωρίσει τους ικανούς και να τους κρατήσει πιστούς. Αλλά, όταν είναι αλλιώτικοι, δεν μπορεί να σχηματίσει κανείς ευνοϊκή κρίση γι' αυτόν, γιατί το πρώτο λάθος που κάνει, το κάνει σ' αυτή την εκλογή».

Αυτά έγραφε ο Νικολό Μακιαβέλι στον «Ηγεμόνα» του. Γνωστά πράγματα, δηλαδή, από το 1500 και εντεύθεν. Πολύ πριν, δηλαδή, ο κ. Σημίτης αρχίσει να πασχίζει να συγκαλύψει την οσμή των σκανδάλων με εκείνα τα «όποιος έχει στοιχεία να πάει στον εισαγγελέα», πολύ πριν ο κ. Καραμανλής αρχίσει να επιστρατεύει ρητορείες περί «μηδενικής ανοχής» απέναντι στη διαφθορά.

Σαν τη μίζα

μες στο γάλα

Eurokinissi

Τέσσερα η Θρυλάρα, 4 και η Ξάνθη, 3 η ΑΕΚ, 2 ο Ατρόμητος και ένα ο Παναθηναϊκός, σύνολον: 14. «Ενα τσουβάλι γκολ»! Από την πρώτη κιόλας εμφάνιση των ομάδων μας εις τας Ευρώπας. Αν μη τι άλλο, προσφέρουμε «θέαμα»...

*

Μετά την ήττα του Ολυμπιακού από τη Βαλένθια, το παραμύθι όσων θέλουν να δημιουργήσουν μια «ασπίδα» προστασίας περί τους διευθύνοντες τα ποδοσφαιρικά πράγματα στην Ελλάδα ήταν ότι δεν μπορούσε ο Ολυμπιακός να ανταγωνιστεί μια ομάδα με πολλαπλάσιο «μπάτζετ» από το δικό του. Μπα! Δηλαδή, για το 1-1 του Παναθηναϊκού με την άσημη ομάδα από την Ουκρανία έφταιγε το «μπάτζετ»; `Η μήπως αυτά που παίρνουν οι ομάδες και οι ιδιοκτήτες τους από τον ελληνικό λαό (σ.σ.: γιατί από το λαό τα παίρνουν) είναι λίγα; Τι σημαίνει «μικρό μπάτζετ»; Οτι θέλουν κι άλλα! Δηλαδή, δεν τους φτάνει ότι το κράτος τους χαρίζει γήπεδα; Δεν τους φτάνει ότι η κρατική ΕΡΤ τους μοιράζει λεφτά με τη σέσουλα; Δεν τους φτάνει ο πακτωλός των εισπράξεων λόγω του εθισμού του κόσμου στον τζόγο;

*

Οι κήρυκες του «επαγγελματισμού» στο ποδόσφαιρο, και εν γένει στον αθλητισμό, θα πρέπει να απαντήσουν: Οι επιδόσεις τους αξιολύπητες. Λένε: Η Ελλάδα είναι μικρή αγορά που, αν θέλει να έχει υψηλού επιπέδου επαγγελματικό (βλέπε: εμπορευματοποιημένο) αθλητισμό, πρέπει να κάνει «σωστή κατανομή». Αυτό (σε μετάφραση) σημαίνει ότι οι κυβερνώντες μπορούν να διαθέτουν λεφτά στις ΠΑΕ, δεν μπορούν, όμως, να διαθέτουν εκείνα τα ποσά που απαιτούνται για το μαζικό λαϊκό αθλητισμό. Κι αυτό - με τη σειρά του - σημαίνει ότι: Για να έχει γήπεδο ο Βαρδινογιάννης στην Αθήνα, ο λαός της Αθήνας δεν μπορεί να έχει πάνω από 2 γήπεδα για τα δεκάδες ερασιτεχνικά σωματεία της πόλης!

*

Το μοντέλο τους είναι αποτυχημένο. Ακόμα κι αν οι πλανήτες συνωμοτούσαν και κάποια ελληνική ομάδα κατακτούσε το Τσάμπιονς Λιγκ, το τίμημα για το λαό από την έλλειψη πολιτικής για το λαϊκό αθλητισμό θα ήταν και πάλι τεράστιο. Αν το ερώτημα είναι: Τα λεφτά να πηγαίνουν σε μερικές ΠΑΕ για να κερδίσουν ευρωπαϊκούς τίτλους (εδώ γελάνε), ή στις γειτονιές, στα σχολειά, σε λαϊκά αθλητικά κέντρα, ώστε από κει να ξεπηδήσουν τα ταλέντα και οι πρωταθλητές, η απάντηση είναι αυτονόητα η δεύτερη. Πόσο μάλλον που τα αποτελέσματα του «επαγγελματικού» ποδοσφαίρου τους είναι ευανάγνωστα: Τεσσάρες και τριάρες!