Αξιοι συγχαρητηρίων οι ταγοί του Εθνους μας, από τον κ. υπουργό, τον κ. Σουφλιά, μέχρι τον τελευταίο βουλευτή, νομάρχη και δήμαρχο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η υπόθεση Μαγγίνα με το «αναψυκτήριο» - βίλα ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της ανοχής τους. Τώρα όλοι ορκίζονται ότι ψάχνουν να βρουν και να κλείσουν τα «παράθυρα» στους νόμους που επιτρέπουν την παράνομη δόμηση στο Κορωπί, στον Υμηττό, στην Αττική, σε όλη την Ελλάδα.

Συμπαραστεκόμενη στο δύσκολο έργο τους, η στήλη αποφάσισε να τους «καρφώσει» μια μπαγαποντιά που ίσως μέσα στις τόσες έγνοιες τους να την έχουν «ξεχάσει»: Μιλάμε για κείνη την τροπολογία που παραμονές εκλογών, Δεκέμβρη του 2003, κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ, με την οποία αποφασίστηκε ότι τα αυθαίρετα μπορούν να συνδεθούν με τα δίκτυα της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ.

Βεβαίως, δεν αρνούμαστε ότι η παραπάνω τροπολογία ψηφίστηκε για ...κοινωνικούς - ανθρωπιστικούς και ουχί για ψηφοθηρικούς λόγους. Αλλωστε, το είχε πει η αρμόδια υπουργός ΠΕΧΩΔΕ κ. Β. Παπανδρέου:

«Για κοινωνικούς κυρίως λόγους δίνεται η δυνατότητα να συνδεθούν προσωρινά, για τρία χρόνια, με οργανισμούς κοινής ωφέλειας»! (Βάσω Παπανδρέου, 10/12/2003, «Ελευθεροτυπία»).

Τόσο «κοινωνικοί» και «ανθρωπιστικοί» ήταν μάλιστα οι λόγοι εκείνης της ρύθμισης, που προβλεπόταν ακόμα και «παράταση της σύνδεσης για άλλα τρία χρόνια, αν διαπιστωθεί ότι δεν έχουν διενεργηθεί νέες αυθαίρετες κατασκευές στο ακίνητο»!

Και κάτι ακόμα (που επίσης θα έχουν «ξεχάσει» σε Ρηγίλλης και Χαρ. Τρικούπη): Οι βουλευτές της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όπως και οι βουλευτές της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης της ΝΔ, μαζί «χέρι - χέρι» είχαν ψηφίσει την εν λόγω τροπολογία...

Ιδια η πολιτική τους. Ιδια και η «ηθική» της πολιτικής τους. Η ομοιότητα της «ηθικής» τους γεννιέται από την ομοιότητα της πολιτικής τους.

*

Πέρασε μια εικοσαετία και εκείνη η - αποδιδόμενη στον Αντρέα Παπανδρέου - φράση αποτελεί σταθερά το σήμα κατατεθέν της αλαζονείας και του φιλισταιισμού τους:

«Εκανε ένα δωράκι στον εαυτό του»!

Αυτά επί ...«αλλαγής». Επί ...«σεμνότητας και ταπεινότητας» έχουμε διάφορες παραλλαγές. Οπως εκείνο το αμίμητο:

«Να μειώσετε το γρηγορόσημο» (!), όπως είχε καλέσει πρόπερσι ο πρώην υφυπουργός Ρεγκούζας τους τελωνειακούς. Οχι να το εξαλείψουν, όχι να το καταπολεμήσουν, όχι να το εξαφανίσουν, αλλά, απλά, να το ...«μειώσουν». Κάντε, δηλαδή, «κάνα "δωράκι" στον εαυτό σας»...

*

Από πού ξεκινά αυτό το «αξιακό» μοντέλο τού «όλα επιτρέπονται»; Είναι ζήτημα που λύνεται με την επιβολή «προσωπικών» κυρώσεων, όπως στην περίπτωση Μαγγίνα, Τσιτουρίδη, Μαλέσιου, Πάχτα; Κι αν λυθούν τα «επί προσωπικού», με τα «επί κοινωνικού» τι θα γίνει; Για παράδειγμα, το σκάνδαλο του ξεπουλήματος της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, των λιμανιών, των ΕΛΠΕ, της ΑΓΕΤ, θα πάψει να είναι σκάνδαλο; Αρκεί να είναι τίμιος ο εκάστοτε αρμόδιος υπουργός του ξεπουλήματος, για να βαφτιστεί το σκάνδαλο πολιτική υπέρ του «υγιούς ανταγωνισμού»;

Εκεί που το σκάνδαλο της εκποίησης δημόσιας περιουσίας βαφτίζεται «ανάπτυξη», εκεί που τα υπερκέρδη των τραπεζών, των βιομηχάνων, των εργολάβων, που βγαίνουν από την καμπούρα των «ελεύθερα απολυόμενων» εργαζομένων, εκεί που οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων γίνονται χρηματιστηριακές φούσκες και δομημένα ομόλογα, αρκεί το αδέκαστο του εκάστοτε υπουργού για να βαφτιστεί το σκάνδαλο σαν «οικονομική εξυγίανση»;

*

Το ερώτημα τίθεται και ξανατίθεται: Το «φακελάκι», το «λάδωμα», η «αρπαχτή», η «ρεμούλα», τα «μαύρα», η «μίζα» είναι ένα φυσικό φαινόμενο ή ένα κοινωνικό απόβλητο που μένει στο απυρόβλητο γιατί έτσι λειτουργεί το «σύστημα»; Ενα σύστημα που υπηρετείται από πολιτικούς «βαρόνους» με χλιδάτα προεκλογικά κέντρα, που διατηρούν στενές (πολιτικές, εννοείται) επαφές με εμπλεκομένους σε επιχειρηματικά «καρτέλ», που συνηγορούν σε νομοθετικές ρυθμίσεις υπέρ «νταβατζήδων» στα ΜΜΕ, υπέρ των «μπαταχτσήδων» του ΙΚΑ, υπέρ των αναξιοπαθούντων εφοπλιστών.

(Αλήθεια, πόσες ρυθμίσεις υπέρ εφοπλιστών είναι επιτρεπτές, ώστε να μην υπάρχουν «σκιές» για το πολιτικό σύστημα της χώρας; Οι γύρω στους 60 (!) νόμους που έχουν ψηφιστεί από τη δεκαετία του '50 υπέρ των εφοπλιστών, από όλες τις κυβερνήσεις, είναι επαρκής απόδειξη της «τιμιότητας» του συστήματός τους;)...

*

Ουδείς αμφιβάλλει, φυσικά, ότι τελικά «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο»! Πλήθος οι εγγυήσεις: Από τις δηλώσεις Καραμανλή ότι η διαφθορά είναι εκτός του «αξιακού» του συστήματος μέχρι τις επιδόσεις εκείνων που (προ Ινδών και «αναψυκτηρίων») είχαν «χάσει» τους πολεοδομικούς φακέλους της «Ρικομέξ» και περιορίστηκαν να στείλουν ένα στεφάνι στην κηδεία της Σταθέα.

(σ.σ: Τη θυμάστε τη γυναίκα που οδηγήθηκε στην αυτοκτονία, όταν κάποιοι το έπαιζαν «αδιάφθοροι» περί τα πολεοδομικά;)...

*

Οι μηχανές του κράτους των νυν και τέως κυβερνώντων δουλεύουν με λιπαντικό το «μέσο», τον «γνωστό του βουλευτή», το «ρουσφέτι», τον «κουμπάρο», το «δώσε τόσα, καημένε, να ξεμπερδεύεις».

Και μετά - τι θράσος! - έρχονται, οι ίδιοι, οι πρασινογάλαζοι διαχειριστές αυτής της «κόπρου», για να το παίξουν «τιμωροί» και «αδέκαστοι». Κι όταν συλλαμβάνονται στα πράσα τα ρίχνουν στην ...κοινωνία! Ολοι το ίδιο κάνουν (!), απάντησε ο κ. Μαγγίνας για το «αναψυκτήριό του». Ολοι το ίδιο κάνουν, λέει ο Χατζηδάκης για το κλείσιμο της «Ολυμπιακής», όλοι το ίδιο κάνουν, λέει ο Βουλγαράκης για τα λιμάνια, όλοι το ίδιο κάνουν λέει ο Αλογοσκούφης για τη λιτότητα, όλοι το ίδιο κάνουν, λέει ο Χατζηγάκης για τις χαφιεδοκάμερες.

Πράγματι, «όλοι οι Μαγγίνες», «όλοι οι Χατζηδάκηδες», «όλοι οι Βουλγαράκηδες» και «όλοι οι Χατζηγάκηδες», εντός και εκτός Ελλάδας, τα ίδια κάνουν. Γιατί, πολύ απλά, είναι ίδιοι. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι τα πάντα έχουν «μαγαριστεί». Οτι η κοινωνία πρέπει αδιαμαρτύρητα να δέχεται να την κρατούν δέσμια και ζαλισμένη, να τη «διδάσκουν» να αποδέχεται τη δική τους «ηθική» σαν «κοινωνική ηθική» και τη δική τους πολιτική σαν «τη μία και μόνη πολιτική».

*

Οι εργαζόμενοι, χρόνια τώρα «εκπαιδεύονται» στην πολιτική του «μονόδρομου» και στο μιθριδατισμό της πολιτικής εξαχρείωσης των εκάστοτε κυβερνώντων.

Οι τελευταίοι πασχίζουν να ενοχοποιήσουν την ίδια την κοινωνία (!) τόσο για την πολιτική των σκανδάλων όσο και για το σκάνδαλο της πολιτικής τους, πετώντας κατάμουτρα στους εργαζόμενους ότι «αυτή η πολιτική και αυτοί οι πολιτικοί είναι που σας αξίζουν»! Είναι υπόθεση των εργαζομένων να συναισθανθούν τη δύναμη που διαθέτουν και να τους στείλουν εκεί που τους αξίζει.

1963 Ξεσπά στην Κύπρο η κρίση που υποβόσκει από τις 30 Νοέμβρη, όταν ο Μακάριος διαβιβάζει στον αντιπρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Φαζίλ Κιουτσούκ, μνημόνιο με 13 σημεία, για την αναθεώρηση του συνταγματικού καθεστώτος. Ο Κιουτσούκ απαντά αρνητικά. Τα ξημερώματα της 21ης Δεκέμβρη του 1963 αρχίζουν επεισόδια στη Λευκωσία μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, τα οποία κορυφώνονται με εκατέρωθεν νεκρούς τη μέρα των Χριστουγέννων. Οι Τουρκοκύπριοι δημιουργούν «γραμμή άμυνας» γύρω από την παλιά πόλη και προσβάλλουν ελληνοκυπριακά βόρεια προάστια. Οι Ελληνοκύπριοι αντιπαρατίθενται ένοπλα με τους Τουρκοκύπριους, ενώ άλλοι, υπό τον (κατοπινό πραξικοπηματία) Ν. Σαμψών, επιτίθενται στην Ομορφίτσα. Κατά τις συγκρούσεις, διαπράττονται αγριότητες και από τις δυο πλευρές. Τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων, τουρκικά πολεμικά σκάφη εμφανίζονται προ της Κύπρου και βρετανικά τεθωρακισμένα παρεμβαίνουν μεταξύ των αντιμαχομένων στη Λευκωσία. Η απειλή τουρκικής εισβολής αίρεται, έπειτα από παρέμβαση των ΗΠΑ, της Σ. Ενωσης και της Βρετανίας. Στις 29 Δεκέμβρη, υπογράφεται συμφωνία κατάπαυσης των εχθροπραξιών και η Λευκωσία χωρίζεται σε ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή από την «πράσινη γραμμή»...

Του Στάθη από την «Ελευθεροτυπία»

Φαίνεται, όμως, ότι η «αριστερή στροφή» του ΠΑΣΟΚ τα επιτρέπει όλα! Ακόμα και τον κ. Παπανδρέου να καμώνεται ότι «παλεύει» για το δημόσιο έλεγχο στον ΟΤΕ, στη ΔΕΗ, στην «Ολυμπιακή».

Ομως, ποιο είναι το ΠΑΣΟΚ, που βρίσκει τόσο πρόθυμα «παπαγαλάκια» στον Τύπο, ώστε να εκθειάζουν δηλώσεις σαν αυτές που έκανε ο κ. Παπανδρέου, επισκεπτόμενος προχτές τον ΟΤΕ;

Δεν είναι το κόμμα που ξεπούλησε τα πάντα, και μάλιστα - επειδή ακριβώς ξεπούλησε τη δημόσια περιουσία - πανηγύριζε (!) κιόλας, λέγοντας τα εξής;

«Τα τελευταία χρόνια είχαμε ακολουθήσει "επιθετική" πολιτική στον τομέα των αποκρατικοποιήσεων, τόσο στις μετοχοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων όπως ο ΟΤΕ, ο ΟΠΑΠ, η ΔΕΗ, η ΕΧΑΕ, τα ΕΛΠΕ, κ.λπ. όσο στις ιδιωτικοποιήσεις όπως για παράδειγμα με την Ιονική Τράπεζα, την ΕΤΒΑ, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τη Διώρυγα της Κορίνθου κ.λπ.»

(«Το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ - Το σχέδιο για τη χώρα, Η αντίληψή μας, Οι προτάσεις μας, 2004 - 2008», σελ. 12).

*

Με αυτό το πρόγραμμα ζητούσε την ψήφο του ελληνικού λαού το ΠΑΣΟΚ.

Σκοτεινή

περί-πτωση...