1858 Γεννιέται ο Τζιάκομο Πουτσίνι. Ο επιτυχέστερος και ίσως σημαντικότερος Ιταλός συνθέτης όπερας μετά τον Βέρντι.

1894 Καταδικάζεται σε ισόβια εξορία στη Νήσο του Διαβόλου (κοντά στη Νέα Καληδονία) ο αξιωματικός του γενικού επιτελείου, Εβραίος στην καταγωγή, Αλφρεντ Ντρέιφους, με την κατηγορία πως έκανε κατασκοπία για λογαριασμό της Γερμανίας. Αν και υπήρχαν πολλά τεκμήρια για την αθωότητα του Ντρέιφους, ωστόσο τα αντιδραστικά στοιχεία που ανήκαν στις ιθύνουσες τάξεις - οι σοβινιστές, οι μιλιταριστές και οι κληρικόφρονες - αντιδράσανε στην αναθεώρηση της καταδικαστικής απόφασης. Η υπόθεση Ντρέιφους χώρισε τη χώρα σε δυο στρατόπεδα. Οπαδοί της αθωότητας του Ντρέιφους, που αποκρούσανε την καμπάνια της αντίδρασης ήταν οι προοδευτικοί άνθρωποι της Γαλλίας - ο Εμίλ Ζολά, ο Ανατόλ Φρανς και άλλοι. Το 1906 ο Αλφρεντ Ντρέιφους αποκαταστάθηκε πλήρως.

1905 Αρχίζει η ένοπλη εξέγερση των εργατών της Μόσχας.

1917 Αρχίζουν στο Μπρεστ - Λιτόβσκ οι διαπραγματεύσεις για ειρήνη ανάμεσα στην επαναστατική κυβέρνηση της Ρωσίας και τη Γερμανία.

1930 Ανασχηματίζεται η κυβέρνηση Βενιζέλου, ύστερα από ομαδική παραίτηση υπουργών.

1994 Μετά την αποχώρηση της «Λίγκας του Βορρά» από τον κυβερνητικό συνασπισμό, παραιτείται ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

«Αλλη μια "νίκη Σημίτη" με πρωθυπουργό τον ...Καραμανλή».

*

Ετσι είχε περιγράψει το περασμένο Σάββατο η στήλη τις εξελίξεις της προηγούμενης μέρας στις Βρυξέλλες, τις εκεί αποφάσεις για την Τουρκία, αλλά και τα ...επινίκια του πρωθυπουργού.

Τα όσα, δε, ακολούθησαν στο χώρο του Τύπου, με τα μεν «γαλαζο-παπαγαλάκια» να εκθειάζουν την «περίλαμπρη επιτυχία» και τα δε «πρασινο-παπαγαλάκια» να οικτίρουν για την «εθνική τραγωδία», μας επιβεβαιώνουν διπλά.

***

Είναι τουλάχιστον γελοίο οι εφημερίδες και οι δημοσιογράφοι (ή αυλικοί του Σημίτη;), που πανηγύριζαν το 1999 με τις αποφάσεις του Ελσίνκι, να καμώνονται τώρα τους διαπρύσιους τιμητές της «ανικανότητας» του Καραμανλή να διαπραγματευτεί και να εγκαλούν τη ΝΔ για τις αποφάσεις των Βρυξελλών, όταν ήταν οι ίδιοι που εκθείαζαν τον Σημίτη και τον Παπανδρέου για τις ...ίδιες ακριβώς (!) αποφάσεις του Ελσίνκι (για «συνοριακές διαφορές» μιλούσε το Ελσίνκι, για «συνοριακές διαφορές» μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας μιλούν και οι αποφάσεις των Βρυξελλών)...

Οπως, επίσης, είναι εξίσου γελοίο, οι ίδιοι δημοσιογράφοι που τότε κατηγορούσαν το ΠΑΣΟΚ για ό,τι υπέγραψε στο Ελσίνκι, τώρα να εξυμνούν τη ΝΔ για τα όσα (τα ίδια ακριβώς!) συνομολόγησε στις Βρυξέλλες.

***

Η Σύνοδος των Βρυξελλών μπορεί, λοιπόν, να μην επέφερε καμία διαφορά στην ακολουθούμενη πολιτική της Ελλάδας, υπό την έννοια ότι η ΝΔ επιβεβαίωσε ότι απλώς παρέλαβε τη σκυτάλη της υποτέλειας από το ΠΑΣΟΚ.

Ηταν, όμως, μια χρήσιμη (μιντιακά) σύνοδος, καθώς αποτέλεσε μιαν ακόμα ευκαιρία για να λάμψει το «ήθος» εκείνης της δημοσιογραφικής μερίδας των «γαλαζοπράσινων παπαγάλων», που είναι πραγματικά «αξιολάτρευτοι», όταν τους παρακολουθείς να διατείνονται για την «αντικειμενικότητα» του λόγου τους και, κυρίως, για το ...«ακομμάτιστον» της γραφίδας τους.

Οτι από τους 350 χιλιάδες κατοίκους της λιγότεροι από 80 χιλιάδες απέμειναν να τριγυρνούν σαν φαντάσματα στα ερείπια και να δέχονται τις επιθέσεις της αμερικανικής αεροπορίας και του πυροβολικού που έβαλλαν αδιακρίτως.

Μάθαμε ότι κατά τη διάρκεια της επίθεσης διαδραματίστηκαν σκηνές αγριότητας, καθώς οι αποκλεισμένοι κάτοικοι δεν είχαν πρόσβαση σε νερό, ηλεκτρισμό, εφοδιασμό αγαθών πρώτης ανάγκης και ιατρική περίθαλψη. Δεν μπορούσαν να ξεμυτίσουν από τα χαλάσματα των σπιτιών τους, γιατί δέχονταν απροειδοποίητα πυροβολισμούς. Είδαμε, ακόμη, πως οι κατακτητές δολοφονούσαν εν ψυχρώ τραυματισμένους Ιρακινούς, πολίτες ή αντάρτες.

Στο τέλος, όμως, όπως μετέδωσαν τα δυτικά ΜΜΕ, στην κατεστραμμένη πόλη επικράτησε η ...ειρήνη (η αμερικανική ειρήνη).

*

Αλλωστε, το επιτελείο του Μπους δεν είχε κρύψει ότι ήταν κι αυτός ένας τρόπος (αμερικάνικος τρόπος), για να δείξει ο Μπους, κατά την προεκλογική περίοδο στις ΗΠΑ, ότι έχει το πάνω χέρι στο Ιράκ.

Η ικανότητά του να δολοφονεί αμάχους φαίνεται ότι εκτιμήθηκε από τους ψηφοφόρους. Και ο Μπους επανεξελέγη. Αλλά, κάπου εκεί, έπαψαν να έρχονται νέα από τη Φαλούτζα, τουλάχιστον από τα δυτικά ΜΜΕ.

*

Δεν έχουμε πια εικόνες από τους βομβαρδισμούς της αμερικανικής αεροπορίας. Αλλά οι βομβαρδισμοί εξακολουθούν...

Δεν έχουμε νέα από τις δυτικές και νότιες συνοικίες της πόλης που δέχονται το δεύτερο κύκλο του «σοκ και δέος»...

Δε μαθαίνουμε τίποτα για την αναζωπύρωση των συγκρούσεων, καθώς - όπως μεταδίδουν Ιρακινοί δημοσιογράφοι στο «Αλ Τζαζίρα» - οι Ιρακινοί αντάρτες ανακτούν τις θέσεις τους στις όχθες του ποταμού Ευφράτη...

Και, φυσικά, η συνεχιζόμενη απαγόρευση από τις κατοχικές δυνάμεις σε μη ενσωματωμένους δημοσιογράφους να προσεγγίζουν τις περιοχές όπου διεξάγεται ο δεύτερος γύρος της σφαγής, δεν παρέχει πληροφορίες ούτε για τα νέα θύματα μεταξύ των αμάχων...

Από το Μάρτη του '95, όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου ήρε το βέτο για την Τελωνειακή Ενωση ΕΕ - Τουρκίας, πέρασαν μερικοί μήνες, μέχρι να «αποδώσει» ο ...«ευρωπαϊκός προσανατολισμός» της Αγκυρας και να φτάσουμε στα Ιμια, το Γενάρη του 1996.

Χτες, πάντως, που η τουρκική ακταιωρός παραβίασε τα ελληνικά χωρικά ύδατα και έφτασε μόλις 200 μέτρα από τα Ιμια, δε χρειάστηκαν παρά μόλις τέσσερις μέρες, από την απόφαση της ΕΕ για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Είναι προφανές, με άλλα λόγια, ότι, στο πέρασμα των χρόνων, ο «ευρωπαϊκός προσανατολισμός» της Τουρκίας ...αναπτύσσει ταχύτητα.

*

(σ.σ.: Αλήθεια, επειδή το υπουργείο Αμυνας διακηρύσσει ότι μετά την έλευση στην περιοχή του ελληνικού περιπολικού του Λιμενικού η τουρκική ακταιωρός «έφυγε», ρωτάμε: Το ελληνικό περιπολικό «έμεινε» ή μήπως έφυγε κι αυτό, στο πλαίσιο εκείνης της συμφωνίας του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ», που έλεγε «όχι πλοία, όχι στρατεύματα, όχι σημαίες» στα Ιμια;..)

Από Παπαντωνίου σε Αλογοσκούφη

και από τον Αννα στον Καϊάφα

Η εικονιζόμενη είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Είναι και αρμόδια μορφωτικών υποθέσεων του ΠΑΣΟΚ (τώρα πόσο «επιμορφωτικός» είναι ο αμοραλισμός είναι άλλο θέμα...). Αλλά προχτές στη Βουλή θυμήθηκε ότι πριν πάρει μεταγραφή, ήταν και πρόεδρος του ΣΥΝ. Και όχι μόνο το θυμήθηκε, αλλά έκανε και χρήση εκείνης της ιδιότητάς της! Και ζήτησε εφαρμογή του Κανονισμού της Βουλής, που προβλέπει ότι οι πρώην πρόεδροι κομμάτων μπορούν να λάβουν το λόγο στη συζήτηση του προϋπολογισμού για να απαντήσουν σε υπουργό. Και έτσι και έγινε! Αξιοποίησε τη διάταξη, προβάλλοντας ότι ήταν πρόεδρος άλλου κόμματος, του ΣΥΝ, ώστε (11 χρόνια μετά και αφού πρώτα άλλαξε κόμμα) να απαντήσει στην Μαριέττα Γιαννάκου ως βουλευτής του άλλου κόμματος, του ΠΑΣΟΚ...

*

Ε, ναι, λοιπόν: Ο πάτος δεν έχει πάτο!

Αμα τον διαβείς το Ρουβίκωνα, δε σε σταματάει τίποτα. Κι άμα «σπάσεις άλυσο» - κατά πώς λένε στο χωριό μου - ό,τι κουδούνια και να σου κρεμάσουνε στην ουρά, εσύ θα καμώνεσαι το ...παγόνι.