1962 Η Αλγερία κηρύσσεται ανεξάρτητο κράτος με διάγγελμα του Προέδρου Ντε Γκολ, δύο μέρες μετά τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος με το οποίο ο λαός της χώρας τάσσεται με ποσοστό 99% υπέρ της ανεξαρτησίας και της συνεργασίας με τη Γαλλία.

1967 Εισβολή μισθοφορικών στρατευμάτων που πολεμούν για την επιστροφή του Τσόμπε στην εξουσία σημειώνεται στις ανατολικές περιοχές του Κονγκό. Με τους μισθοφόρους ενώνονται και οι στασιαστές του στρατού.

1969 Περισσότεροι από μισό εκατομμύριο εργάτες της βιομηχανικής περιοχής του Τορίνο κατεβαίνουν σε απεργία, που συνοδεύεται από μεγάλης έντασης συγκρούσεις με την αστυνομία.

1972 Υστερα από σκληρή μάχη ομοσπονδιακών στρατευμάτων και ανταρτικών ομάδων Κροατών εθνικιστών στα βουνά της Βοσνίας, εξουδετερώνεται η κυριότερη εστία της αυτονομιστικής εξέγερσης.

1973 Αρχίζει στο Ελσίνκι η σύνοδος αντιπροσώπων από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, τις ΗΠΑ και τον Καναδά που συμμετέχουν στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, με επικεφαλής τους υπουργούς Εξωτερικών.

Είναι αλήθεια. Το ποδόσφαιρο έχει γίνει πολλές φορές το όχημα της αποχαύνωσης. Πάνω του «πάτησαν» από τον Μουσολίνι μέχρι τον Βιντέλα και από τον Φράνκο μέχρι τον Πινοτσέτ.

*

Αλλά, όσο αλήθεια είναι αυτό, άλλο τόσο αλήθεια είναι ότι στην Κατοχή, αντάρτες του ΕΛΑΣ κατέβαιναν από το βουνό για να δουν τον Ολυμπιακό στο Λουτράκι να κερδίζει τους Γερμανούς επίλεκτους και να ξεσηκώνουν την υποτυπώδη εξέδρα με το σύνθημα «Νικήστε τους»! («Ριζοσπάστης», 24/6/2004)

*

Αλλο τόσο αλήθεια είναι αυτό που έγινε το 1942. Τότε που στην κατεχόμενη Ουκρανία οι παίκτες της Δυναμό Κιέβου κατέβηκαν στο γήπεδο απέναντι στους επίλεκτους του Χίτλερ. Η Γκεστάπο τους είχε προειδοποιήσει: «Αν διανοηθείτε να κερδίσετε, θα πεθάνετε». Ο Γκαλεάνο, στο βιβλίο του για το ποδόσφαιρο, περιγράφει ότι οι παίκτες της Δυναμό «μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο αποφασισμένοι να χάσουν, τρέμοντας από τον φόβο και την πείνα, αλλά δεν μπόρεσαν να καταπνίξουν την επιθυμία τους για αξιοπρέπεια. Μόλις τελείωσε ο αγώνας, τουφεκίστηκαν και οι έντεκα σε έναν γκρεμό φορώντας τις φανέλες της ομάδας». Η Δυναμό είχε κερδίσει...

*

Επομένως δε φταίει το ποδόσφαιρο για το πώς το χρησιμοποιούν και πώς το καπηλεύονται. Οπως ακριβώς και με τη μορφίνη. Δε φταίει η μορφίνη που από χρήσιμο αναλγητικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως ναρκωτικό.

ICON

*

Αυτά είναι πράγματα και καταστάσεις, που λύνονται σε άλλα «γήπεδα». Εκεί πια, που οι κερκίδες αδειάζουν, που τα εκατομμύρια παύουν να είναι θεατές, γίνονται οι ίδιοι παίκτες και δείχνουν στις «παράγκες», που κάνουν τη ζωή μας «κλοτσοσκούφι», την άγουσα για τα αποδυτήρια.

***

Αλλά!

*

Αλλά, αυτό που έγινε προχτές στην Πορτογαλία παραμένει σπουδαίο, παραμένει απίστευτο, παραμένει όμορφο, παραμένει συγκινητικό. Τόσο ώστε να ξεσηκώνει εκατομμύρια ανθρώπους, Τόσο ώστε οι παλιότεροι να μιλούν για ξέσπασμα και ενθουσιασμό που είχε να δει η Ελλάδα από την εποχή της απελευθέρωσης από τους Γερμανούς!

***

Ο κινητήριος μοχλός αυτού του ενθουσιασμού είναι το μήνυμα που έστειλε η «τρελή» πορεία αυτής της «φτωχής» εθνικής ομάδας και που ίσως όχι με το μυαλό, αλλά με το ένστικτο διαπέρασε όλο τον ελληνικό λαό: Οτι, για να εμπνεύσεις, για να ξεσηκώσεις, για να δώσεις χαρά, δε χρειάζονται ούτε «φαραωνικές» εγκαταστάσεις και συμπεριφορές, ούτε τρισεκατομμύρια στις στέγες Καλατράβα, ούτε κίβδηλες «μεγάλες ιδέες», που το μόνο «αθάνατο» που κουβαλάνε είναι οι φυσαλίδες της «χορηγού» «Κόκα - Κόλα».

*

Αυτό που «απλώς» χρειάζεται είναι οργάνωση, σχέδιο, πειθαρχία, πάθος, όραμα και, φυσικά, ταλέντο.

***

Αυτό είναι το μήνυμα και το έχει υπογράψει με τον ιδρώτα του ο Ζαγοράκης. Με το δικό του ιδρώτα, το έχει υπογράψει ο Κεντέρης. Αυτό το μήνυμα στέλνει ο ιδρώτας του Δέλλα και του Πύρρου του Δήμα. Αυτό είναι το μήνυμα, που κάποιοι άλλοι δεν το ξέρουν ή κάνουν ότι δεν το ξέρουν. Που πλασάρουν τη φιλαυτία και τον προσωπικό τους μεγαλοϊδεατισμό σαν εθελοντισμό.

*

Προχτές, αυτοί οι δεύτεροι πήραν, πραγματικά, ένα καλό μάθημα.

*

Θυμάστε τον «πιστολέρο» με το περουκίνι, σωματοφύλακα του κυρίου προέδρου (πρώην) της ΕΠΑΕ, που άρχισε να πυροβολεί στα αποδυτήρια του γηπέδου στον αγώνα ΑΕΚ- Ολυμπιακού;..

*

Θυμάστε τα ρεσάλτα του κ. Σαλιαρέλη κατά του διαιτητή στο στάδιο Καραϊσκάκη, στον αγώνα Ολυμπιακού-Αθηναϊκού;..

*

Θυμάστε τον κ. Φιλιππίδη πώς περιποιήθηκε το διαιτητή Ευθυμιάδη πρόπερσι στον αγώνα Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού;..

*

Είναι προφανές ότι αυτό που περιγράφουμε παραπάνω δεν είναι άλλο από το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο, στο οποίο «μεγαλουργούν» ο κ. Λούβαρης (σ.σ.: ο μοναδικός άνθρωπος που νίκησε τη ...σκλήρυνση κατά πλάκας και έκτοτε αντιπροεδρεύει του Ολυμπιακού), ο κ. Μπέος, ο κ. Ψωμιάδης...

***

*

Οι κύριοι της κυβέρνησης (πρώην και νυν) «κατέχουν» απέξω κι ανακατωτά αυτόν το χώρο. Διότι χρόνια τώρα τον στηρίζουν, τον συντηρούν και τον επιδοτούν.

***

Ετσι, για να συνεννοούμεθα...

Με αφορμή την Εθνική ομάδα μερικά φασιστόμουτρα έχουν ξεσαλώσει. Πουλούν εθνικισμό περί «γαλάζιας στρατιάς» και τους ακούσαμε να εκδηλώνουν το χυδαίο σοβινισμό τους προχτές στην Ομόνοια. Οι «Χρυσαυγίτες» ψάχνουν την πελατεία τους στις κερκίδες της εθνικής. Οι αρμόδιοι ας προσέξουν καλά. Ως κοινωνικό γεγονός οι εκφάνσεις του ποδοσφαίρου δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται όλες υπό το πρίσμα της «ελεύθερης αγοράς» και του «τι να κάνουμε - όποιος έχει εισιτήριο πάει στο γήπεδο». Ως τέτοιο, κοινωνικό γεγονός, το ποδόσφαιρο έχει ιδεολογικές και άρα πολιτικές διαστάσεις. Επομένως, όποιος κλίνει τα μάτια σε εστίες που επωάζουν το αβγό του φιδιού στις κερκίδες, είναι - τουλάχιστον - συνυπεύθυνος. Εντάξει κ. Ορφανέ;..

Ο Μπράντο «σάλπαρε» απ'

το «Λιμάνι της αγωνίας»