Πρόκειται για τα επίμαχα άρθρα από τα οποία το πρώτο (άρθρο 7) περιλαμβάνει τον θολό όρο «εξίσου» στην άσκηση της γονικής μέριμνας από τους δύο γονείς και το δεύτερο (άρθρο 13) τον ...μαθηματικό όρο του 1/3 για τον χρόνο επικοινωνίας του παιδιού με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει μαζί του.

Ψήφισαν 156 βουλευτές υπέρ των δύο άρθρων και 20 κατά. Οι δύο βουλευτές της ΝΔ που καταψήφισαν (έχει 158 βουλευτές) ήταν η Μ. Γιαννάκου και η Ολ. Κεφαλογιάννη. Κατά ψήφισαν η Ελ. Λύση και το ΜέΡΑ25.

Το ΚΚΕ από την αρχή είχε κάνει σαφές ότι θα καταψηφίσει αυτά τα άρθρα. Ωστόσο, μετά την κοροϊδία του ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν βούτυρο στο ψωμί της ΝΔ, το ΚΚΕ αποχώρησε από την ψηφοφορία.

Η κυβέρνηση συνέχισε και χτες να εμφανίζει το νομοσχέδιο ως «καινοτόμο» και «με επίκεντρο το παιδί», ωστόσο αναδείχθηκε ότι μια σειρά ρυθμίσεις που εισάγει το νομοσχέδιο, όπως και τα δύο παραπάνω άρθρα, δημιουργούν περισσότερα προβλήματα και πυροδοτούν περισσότερες εντάσεις και δικαστικές διενέξεις ανάμεσα στους διαζευγμένους γονείς, αντιμετωπίζει το ζήτημα της γονικής μέριμνας ως αποκλειστικά ατομική ευθύνη.

ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και από κοντά τα άλλα αστικά κόμματα, την ώρα που έκαναν ότι «ανέβηκαν στα κεραμίδια» κατά του νομοσχεδίου, ρίχνοντας κροκοδείλια δάκρυα για τα συμφέροντα του παιδιού, από κοινού με την κυβέρνηση της ΝΔ απέρριψαν ασυζητητί τις τρεις τροπολογίες του ΚΚΕ, που προέβλεπαν η πρώτη την απάλειψη της ιδιωτικής διαμεσολάβησης, καθώς ωφελεί μόνο αυτούς που έχουν χοντρό πορτοφόλι, μέτρα οικονομικής στήριξης και διευκόλυνσης των διαζευγμένων γονιών με χαμηλό εισόδημα.

Αλλωστε και η κριτική των κομμάτων αυτών απέναντι στο νομοσχέδιο ήταν ότι «έχει διχάσει» τους πολίτες και άλλα παρόμοια, προσπερνώντας την έλλειψη κρατικών κοινωνικών υπηρεσιών και για τη στήριξη των γονιών, διαζευγμένων και μη, για την οποία φέρουν ευθύνη ως κυβερνήσεις.

Το ΚΚΕ ψήφισε «παρών» επί της αρχής του νομοσχεδίου και ανέδειξε με τις προτάσεις του ότι οι όποιες αλλαγές στο νομικό πλαίσιο παραμένουν κενό γράμμα όταν απουσιάζουν μέτρα ολόπλευρης οικονομικής και κοινωνικής στήριξης των διαζευγμένων γονιών, όταν στερούνται και οι δύο γονείς το δικαίωμα στη σταθερή εργασία, στο σταθερό ωράριο με αξιοπρεπές εισόδημα, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.

Χαρακτηριστικά, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, Αθ. Πλεύρης, υπερασπίστηκε την «οικογένεια ως κύτταρο της κοινωνίας και του ελληνικού έθνους», σε αντιπαράθεση - όπως είπε - με την «ταξική οικογένεια» που υπερασπίζεται το ΚΚΕ. Ενοχλήθηκε φαίνεται από την κριτική των βουλευτών του ΚΚΕ στο νομοσχέδιο, οι οποίοι φώτισαν τις συνέπειες της σκληρής ταξικής πολιτικής της ΝΔ στη ρύθμιση της γονικής μέριμνας για τους γονείς από εργατικές - λαϊκές οικογένειες, που καταδικάζονται στη ζωή - λάστιχο.

Με αφορμή την τοποθέτηση του ΚΚΕ για την υποκριτική ευαισθησία των αστικών κυβερνητικών κομμάτων στα δικαιώματα των παιδιών, ιδιαίτερα στην Παλαιστίνη, ο βουλευτής της ΝΔ σχολίασε με εμετικό τρόπο τις επιθέσεις του κράτους - δολοφόνου Ισραήλ εναντίον του Παλαιστινιακού λαού, τηρώντας την κυβερνητική θέση των «ίσων αποστάσεων», την ώρα που ρέει το αίμα αμάχων και παιδιών.

Η ειδική αγορήτρια και βουλευτής του ΚΚΕ, Μ. Κομνηνάκα, στη δευτερολογία της τόνισε:

«Με τις τοποθετήσεις όλων των βουλευτών του ΚΚΕ, αλλά και με τις τροπολογίες που καταθέσαμε - για τις οποίες ούτε ο υπουργός, αλλά ούτε και τα άλλα κόμματα έχουν τοποθετηθεί - αναδείξαμε ότι οποιαδήποτε ρύθμιση και αν κάνετε, θα παραμείνει κενό γράμμα αν δεν συνοδευτεί από ουσιαστικά μέτρα οικονομικής, κοινωνικής, νομικής στήριξης των διαζευγμένων γονιών. Μάλιστα, έφτασε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ να ενοχληθεί από την ξεκάθαρη τοποθέτηση του ΚΚΕ, ότι προφανώς και δεν αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα όλοι οι διαζευγμένοι γονείς. Και ναι, το επαναλαμβάνουμε: Εξαρτάται ακόμα και ο τρόπος της ρύθμισης της γονικής μέριμνας από την ταξική θέση των γονιών.

(...) Και ακριβώς επειδή όλοι σας αντιμετωπίζετε ως κόστος αυτές τις ανάγκες των διαζευγμένων γονιών και με κριτήριο το όφελος που θα έχουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, επιχειρείτε με αυτά τα κριτήρια να λύσετε και αυτό το ζήτημα. Για παράδειγμα, όπως κάνετε και τώρα με την ένταξη της ιδιωτικής διαμεσολάβησης... Δεν είναι τυχαίο ότι και όλα τα υπόλοιπα κόμματα περιόρισαν τη συζήτηση γύρω από το συμφέρον του παιδιού σε αυτήν την περιβόητη εξατομικευμένη προσέγγιση στις δικαστικές αίθουσες των διαζυγίων», περιορίζοντας έτσι την κοινωνική - κρατική ευθύνη για το σύνολο των αναγκών του παιδιού.

«Oι όποιες αναφορές έγιναν στην κοινωνική διάσταση του ζητήματος περιορίστηκαν στο να παρουσιάζουν ως κύρια αιτία της ανισοτιμίας των δύο φύλων - και στο πλαίσιο της γονικής μέριμνας - τις αντιλήψεις που επικρατούν στην κοινωνία και στο Οικογενειακό Δίκαιο. Για να θάψουν, ουσιαστικά, τη ρίζα των κοινωνικών διακρίσεων σε βάρος των γυναικών», ανέφερε χαρακτηριστικά, για να φωτίσει την ταξική τους ρίζα.

Σχολιάζοντας τη δήλωση του βουλευτή της ΝΔ Πλεύρη, ανέφερε: «Είναι πρόκληση, και προσβάλλει το λαϊκό αίσθημα και την αλληλεγγύη του ελληνικού λαού προς τον Παλαιστινιακό, για να αθωώσει το κράτος - δολοφόνο, το Ισραήλ... το έγκλημα στην Παλαιστίνη, που γίνεται με τις πλάτες των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με θύματα εκατοντάδες παιδιά και αμάχους».

Σε τραγέλαφο φρόντισε να μετατρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ τη διαδικασία της ονομαστικής ψηφοφορίας για τα άρθρα 7 και 13. Αν και ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ζητήσει την ονομαστική ψηφοφορία ο ίδιος ...αποχώρησε! Το ΚΚΕ αποχώρησε από την ψηφοφορία καταγγέλλοντας την απροκάλυπτη κοροϊδία.

Σε γραπτή του δήλωσή του ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης ανέφερε σχετικά: «Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ δηλώνει ότι καταψηφίζει τα άρθρα 7 και 13 του νομοσχεδίου για την "κοινή γονική μέριμνα", για τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε ονομαστική ψηφοφορία αλλά αποχώρησε από αυτήν, η οποία αποτελεί τελικά κοροϊδία. Τέτοιοι χειρισμοί αποτελούν βούτυρο στο ψωμί της ΝΔ.

Το ΚΚΕ δεν μπορεί να συμμετέχει σε μια διαδικασία - τραγέλαφο, την οποία χρησιμοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ για να καλύψει τη στρατηγική σύμπλευση που έχει με τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα, προσπαθώντας να εφεύρει κοινοβουλευτικά ανήκουστα τερτίπια για να παρουσιάσει μια ψεύτικη αντιπολίτευση και να εγκλωβίσει τον λαό στο δικομματικό δίλημμα, να τον βάλει να επιλέξει ποιος από τους δύο θα διαχειριστεί την ίδια αντιλαϊκή πολιτική που τσακίζει τη ζωή του».

Από την ψηφοφορία αποχώρησε και το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ.

Πρόσθεσε δε, ότι όποιος δεν ψηφίσει το νομοσχέδιο λειτουργεί με «πολιτική σκοπιμότητα». Ανέφερε ακόμα ότι ήταν «μία ιστορική ευκαιρία για το πολιτικό σύστημα και όλα τα κόμματα να συνδιαμορφώσουμε το νομοσχέδιο για να στείλουμε ένα μήνυμα ενότητας στην κοινωνία.

Να σημειωθεί ότι σε τέτοιες «χαμένες ευκαιρίες» αναφέρθηκαν και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, χρεώνοντας στην κυβέρνηση ότι με το νομοσχέδιό της έχει «διχάσει την κοινωνία» Επιδίωξαν να δώσουν «μαθήματα διαβούλευσης» στην κυβέρνηση της ΝΔ, υποστηρίζοντας ότι δεν πήρε υπόψη την άποψη των επιστημονικών φορέων, νομικών και γυναικείων οργανώσεων για διατάξεις του νομοσχεδίου.

Ορισμένοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η Θ. Φωτίου, «διαγωνίστηκαν» με τη ΝΔ σε κυβερνητικά μέτρα «διαχείρισης της ακραίας φτώχειας» κάτω από το μανδύα της «οικογενειακής προστασίας», κρύβοντας ότι τα «οριζόντια» κρατικά μέτρα στήριξης των νέων γονιών λογαριάζονται ως «κόστος» διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις.

Οσον αφορά στους βουλευτές της ΝΔ που έχουν διαφωνήσει, πέρα από την Μ. Γιαννάκου και την Ολ. Κεφαλογιάννη, οι οποίες κατέθεσαν από κοινού 10 τροπολογίες και καταψήφισαν τα επίμαχα άρθρα (7, 13), τη διαφοροποίησή τους εξέφρασαν ο Χ. Αθανασίου και ο Κ. Βολουδάκης, οι οποίοι τελικά υπερψήφισαν τις συγκεκριμένες διατάξεις.

Η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, Φώφη Γεννηματά, εκθείασε τον νόμο του 1983, λέγοντας ότι «ήρθε το παιδί στο προσκήνιο», πως είναι «ένα από τα πιο προοδευτικά Οικογενειακά Δίκαια και μεταρρυθμίσεις «που φέρουν την υπογραφή του ΠΑΣΟΚ» και πως αποτελεί «κεκτημένο για την ελληνική οικογένεια και κοινωνία» που τώρα ανατρέπεται με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ και άλλα παρόμοια. Αυτό που δεν είπε βέβαια είναι ότι αυτό το θεσμικό πλαίσιο για το οποίο υπερθεμάτισε, πέρα από κάποιους αναγκαίους εκσυγχρονισμούς που και αυτούς τους επέβαλε το εργατικό - λαϊκό κίνημα, δεν ξεφεύγει από τη λογική της ατομικής ευθύνης των γονιών - διαζευγμένων και μη - για να ρυθμίσουν τη γονική μέριμνα, όπως και το νομοσχέδιο της κυβέρνησης.

Πρότεινε τον «σύγχρονο θεσμό του οικογενειακού δικαστηρίου που θα λειτουργεί με τη συμβολή εξειδικευμένου επιτελείου ειδικών και ψυχολόγων» χωρίς βέβαια να κάνει λόγο για κρατικές δομές. Πρόσθεσε ότι σύντομα το ΚΙΝΑΛ θα καταθέσει και σχετική πρόταση νόμου. Δήλωσε ότι καταψηφίζουν το νομοσχέδιο, γιατί «παραμερίζει το συμφέρον του παιδιού που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος».

Να σημειωθεί ωστόσο ότι στο πλαίσιο των γενικότερων διεργασιών στο αστικό πολιτικό σύστημα, με αφορμή το νομοσχέδιο ήρθαν εκ νέου στην επιφάνεια εσωκομματικές διεργασίες που «τρέχουν» στο ΚΙΝΑΛ. Ετσι, ο Ανδ. Λοβέρδος έκανε σαφές ότι δεν διαφωνεί με το νομοσχέδιο και πως σε περίπτωση ονομαστικής ψηφοφορίας θα απέχει. Υπέρ του νομοσχεδίου έχει ταχθεί και ο βουλευτής του ΚΙΝΑΛ Οδ. Κωνσταντινόπουλος, ο οποίος δήλωσε ότι θα σεβαστεί την επίσημη γραμμή του κόμματός του. Θετικοί απέναντι στο νομοσχέδιο της ΝΔ φέρονται ότι είναι δύο ακόμα βουλευτές του ΚΙΝΑΛ Δ. Κωνσταντόπουλος και Δ. Μπιάγκης.

Ο πρόεδρος της Ελ. Λύσης Κ. Βελόπουλος εξέφρασε τις άκρως αντιδραστικές θέσεις περί της οικογένειας που συνδέονται με τον στόχο «να παραμείνει η Ελλάδα χριστιανική, ορθόδοξη και ελληνική» και χαρακτήρισε το νομοσχέδιο «αποτυχημένο», γιατί είναι ένα αποτυχημένο νομοσχέδιο, το οποίο για ακόμη μια φορά αποδεικνύει ότι διχάζει τον ελληνικό λαό.

Ο δε επικεφαλής του ΜέΡΑ25 Γ. Βαρουφάκης με τη σειρά του χαρακτήρισε «το Οικογενειακό Δίκαιο του 1983 και σήμερα παράδειγμα προς μίμηση, ένα μνημείο προοδευτικής νομοθέτησης και ορθού λόγου». Στη συνέχεια, αποφάνθηκε ότι το νομοσχέδιο της ΝΔ εκφράζει τον «ρεβανσισμό της δεξιάς» και της «πατριαρχίας» κατά του «φεμινισμού», για να κρύψει τη βασική αιτία των ανισότιμων σχέσεων μεταξύ των γονιών, δηλαδή την ταξική εκμεταλλευτική κοινωνία, που καθορίζει και το Οικογενειακό Δίκαιο. Η ομιλία του αποστέωσε τις όποιες ρυθμίσεις για τη γονική μέριμνα των διαζευγμένων ζευγαριών από τις συνθήκες ζωής και εργασίας των γονιών από εργατικές, λαϊκές οικογένειες. Υποστήριξε ότι η ανάγκη των διαζευγμένων μπαμπάδων - που συνήθως δεν ασκούν την επιμέλεια - να έχουν ουσιαστική επαφή με τα παιδιά τους δεν δικαιολογεί την «υποχρεωτικότητα» στη συνεπιμέλεια.

Eurokinissi

Στην ομιλία της, ανέδειξε ότι η συζήτηση στη Βουλή δημιουργεί την εντύπωση της «σχετικής αποδέσμευσης» της γονικής μέριμνας από το συμφέρον του παιδιού. Οπως εξήγησε, θέτοντας κρίσιμα ερωτήματα «η γονική μέριμνα, που περιγράφηκε σαν αγάπη, σαν απόδοση των δικαιωμάτων του παιδιού, σαν ποιοτικός χρόνος, είναι άσχετη από τις συνθήκες που ζει η οικογένεια και όταν δεν ήταν στη διαδικασία του διαζυγίου ή ακόμα ήταν σε πορεία απονέκρωσης του γάμου, αλλά ζούσαν μαζί κάτω από την ίδια στέγη; Είναι άσχετη από τις συνθήκες: τις οικονομικές, τις κοινωνικές, τις πολιτικές, εσωτερικές και διεθνείς; Δηλαδή, η ικανότητα, η αφοσίωση στη γονική μέριμνα, στην ατομική υποχρέωση που έχει η μάνα και ο πατέρας απέναντι στο παιδί... είναι εύκολο να ασκείται; Δεν έχει καμία σχέση με τη γενικότερη πολιτική κατάσταση, με τα μέτρα που παίρνονται;» Ανέδειξε ότι η ζωή της οικογένειας την περίοδο της κρίσης - και όχι μόνο - επιδεινώθηκε, σταδιακά υποβαθμιζόταν.

«Kαι φθάνουμε, μάλιστα, τώρα σε ένα πάρα πολύ σοβαρό μεταίχμιο που κρίνεται η γονική μέριμνα από ένα μείζον ζήτημα που έχει σχέση με τον εργάσιμο και μη εργάσιμο χρόνο. Ολα αυτά χειροτερεύουν τη ζωή της οικογένειας. Ακόμα και όταν ανάμεσα στα δύο φύλα, στους δυο γονείς υπάρχει απόλυτη σύμπνοια, οι σχέσεις επιδεινώνονται». Συνέχισε, επισημαίνοντας ότι αν και πρέπει να υπάρχει νομικά μια έκφραση της κοινής άσκησης της γονικής μέριμνας - χωρίς το «εξίσου» - με βάση όλα αυτά «Ας μην κοροϊδευόμαστε, λοιπόν, ότι η γονική μέριμνα, μέσω του νόμου, εξασφαλίζει το συμφέρον των παιδιών».

Αναφερόμενη σε ομιλίες βουλευτών, που επικαλέστηκαν το «επαναστατικό Οικογενειακό Δίκαιο του '83», ανέφερε χαρακτηριστικά: «... Εξασφαλίστηκε η ισότητα των δύο φύλων μέσα στην οικογένεια; Δεν εξασφαλίστηκε. Υπάρχουν πράγματα που βελτιώθηκαν, που επέδρασαν θετικά, άλλαξαν αναχρονιστικές αντιλήψεις για τον καταμερισμό με βάση το φύλο μέσα στην οικογένεια; Ναι και δεν το υποτιμά κανείς. Αλλωστε, το Κόμμα μας πάλεψε για τέτοιες αλλαγές που ενσωματώθηκαν και κάτω από τη γενικότερη πίεση του κινήματος μέσα στο Οικογενειακό Δίκαιο. Επιτεύχθηκε η ισότητα μεταξύ των δύο φύλων;», αποκαλύπτοντας την ανισότητα που υπάρχει ακόμα και ανάμεσα στις γυναίκες με βάση τις συνθήκες ζωής, τα δικαιώματα, που καθορίζονται από την κοινωνική, ταξική θέση κάθε γυναίκας. Φώτισε την πρωταρχική αιτία της ανισότητας, παρά τα υποκριτικά λόγια βουλευτών των άλλων κομμάτων. «Πού ανήκει ταξικά η κάθε οικογένεια; Ποια στρατηγική, ποια πολιτική ακολουθείται; Αυτά παίζουν ρόλο και θα παίξουν ρόλο και στο διαζύγιο... Επομένως, ούτε καινοτόμο είναι το νομοσχέδιο, ούτε επανάπαυση πρέπει να υπάρχει στον νόμο του '83».

Σε σχέση με την αναφορά ορισμένων βουλευτών των αστικών κυβερνητικών κομμάτων στην κοινωνική στήριξη της γονικής μέριμνας (π.χ. Οικογενειακά Δικαστήρια, συμβουλευτική), επισήμανε: «Ολα αυτά είναι εύκολα να ειπωθούν, εύκολα και να γίνουν. Τέτοιοι θεσμοί υπάρχουν: κρατικοί, των ΜΚΟ, των ιδιωτών, της Εκκλησίας. Η ουσία, όμως, ξεκινάει από τις συνθήκες ζωής και δουλειάς και τις γενικότερες συνθήκες της οικογένειας ή της οικογένειας που διαρρηγνύει τις σχέσεις της».

Ανέδειξε ότι η οικογένεια δεν είναι μία αποσπασμένη μονάδα, όπου τα πάντα εξαρτώνται από τις σχέσεις των γονιών, από τις σχέσεις ανάμεσα στα παιδιά. Από αυτήν τη σκοπιά, πρόβαλε ότι η κοινή άσκηση της γονικής μέριμνας με μέτρα οικονομικής - κοινωνικής στήριξης των γονιών πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο πάλης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, των άλλων μαζικών φορέων του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Κλείνοντας, επισήμανε ότι «... η πολιτική, η κρατική παρέμβαση είναι έντονη και πολύ πιο διευρυμένη από ό,τι παλιότερα... Κύριος στόχος της είναι η μαζική χειραγώγηση συνειδήσεων στην υποταγή και στη μοιρολατρία». Σε αυτό το πλαίσιο, τόνισε: «Ο ατομικισμός - όχι τα ατομικά δικαιώματα στη βάση των κοινωνικών δικαιωμάτων - είναι ο δρόμος που οδηγεί στην πλήρη παραίτηση και διεκδίκηση των σύγχρονων δίκαιων αιτημάτων».

«Ηρθατε εδώ με ένα νομοσχέδιο και μας είπατε ότι φέρατε διαμάντι. Εξαντλητικά οι βουλευτές του ΚΚΕ σάς απέδειξαν ότι φέρατε κάρβουνο», σχολίασε στην ομιλία της στην Ολομέλεια η βουλευτής του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη. «Κατέχετε παγκόσμιο ρεκόρ επίλυσης του μείζονος προβλήματος του χρόνου... του ποιοτικού, του εργατικού, του χρόνου του ύπνου, του χρόνου της διασκέδασης, του χρόνου του ενός γονέα και του χρόνου του άλλου γονέα με αυτό το νομοσχέδιο...». Την ίδια στιγμή που στη Βουλή συζητιούνται οι ρυθμίσεις που επιχειρούν να μοιράσουν τον χρόνο του παιδιού με καθέναν από τους δύο γονείς με το ...μπλοκάκι και το κομπιουτεράκι, επισήμανε ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει το αντεργατικό νομοσχέδιο για τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, το οποίο θα «τινάξει στον αέρα» τα σπίτια των εργαζομένων. «Κυριακή δεν έχει μείνει στη θέση της, ωράριο δεν έχει μείνει στη θέση του», τόνισε, ενώ σχολίασε ότι η κυβέρνηση ...διαφημίζει στους εργαζόμενους τη ...δυνατότητα που τους δίνει να δουλέψουν «τρεις βδομάδες συνεχόμενες», με δεκάωρα, για να εξασφαλίσουν «ένα παλιοτριήμερο» για να δουν τα παιδιά τους. Ετσι, μπορεί η κυβέρνηση να διατείνεται ότι «ρυθμίζει» τον χρόνο μεταξύ γονέων και παιδιών, την ίδια στιγμή όμως εξασφαλίζει με τις αντεργατικές της ρυθμίσεις ότι «τον χρόνο του καθενός από μας τον καθορίζει ο εργοδότης και τα συμφέροντά του».

«Το πρώτο ερώτημα είναι αν χρειάζονται αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων. Δυστυχώς, η κατάσταση που δημιουργείται είναι χειρότερη από την προηγούμενη με ευθύνη όλων των κομμάτων που κυβέρνησαν. Με βάση κι αυτήν την πραγματικότητα και τα προβλήματα που βγαίνουν, χρειάζονται κάποιες αλλαγές», επισήμανε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης. Ανέφερε ότι «δεν μπορούμε να αποκόψουμε τα σύνθετα κοινωνικά ζητήματα, όπως είναι αυτό, από τις κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις της καπιταλιστικής κοινωνίας... το πώς επιδρούν οι αξίες που καλλιεργεί». Σημείωσε ότι έχουν αντανάκλαση στην κοινωνική συνείδηση και στο επίπεδο της σχέσης του ζευγαριού τόσο στα πλαίσια του γάμου, όσο και μετά από ένα διαζύγιο. Οι σάπιες αξίες του καπιταλισμού, όπως ο ατομισμός, το ατομικό συμφέρον, ο ανταγωνισμός διαπερνούν και τη ζωή των ζευγαριών.

«...Η προσωπικότητα του παιδιού δεν διαμορφώνεται μόνο από την οικογένεια. Κυρίως, διαμορφώνεται από το κοινωνικό περιβάλλον», ανέφερε χαρακτηριστικά, απαντώντας στους υπερασπιστές του συστήματος που μεταφέρουν όλες τις ευθύνες στην οικογένεια. «Σε ποια οικογένεια, όμως, μεταφέρουν όλες τις ευθύνες; Είναι ίδια η οικογένεια των πλουτοκρατών και ίδια των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων;», αποκαλύπτοντας τις συνθήκες ζωής της εργατικής, λαϊκής οικογένειας στη σκληρή ταξική κοινωνία σε αντιπαράθεση με το «virual reality» που προβάλλεται στα ΜΜΕ. «Δεν αρκεί η νομοθετική παρέμβαση», τονίζοντας ότι το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να διεκδικήσουν την υποχρέωση του κράτους να συμβάλει στη στήριξη της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. «Δωρεάν στήριξη, γιατί και στη Βρετανία υπάρχουν τέτοιες δομές, αλλά χρυσοπληρώνεις».

Σε σχέση με τα δικαιώματα του παιδιού ανέφερε: «Για ποια δικαιώματα μιλάτε;». Οταν δεν υπάρχει δίκτυο κοινωνικής προστασίας των παιδιών», όταν δεν υπάρχει δημόσια και δωρεάν Υγεία, Παιδεία, Αθλητισμός. Ολα αυτά «δημιουργούν εκρηκτική κατάσταση στην οικογένεια, αιμορραγία, άγχος». Την ίδια στιγμή, αποκάλυψε την «ευαισθησία» των αστικών κομμάτων για τις διεθνείς συμβάσεις για να κρύψουν ότι σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο τα δικαιώματα του παιδιού τσακίζονται. Εφερε ως παράδειγμα τα παιδιά στην Παλαιστίνη, θύματα της ισραηλινής επίθεσης. «Γιατί δεν βγάζετε κουβέντα για αυτά τα παιδιά;». Αντίθετα, «... υπερασπίζεστε το "δικαίωμα" στην αυτοάμυνα στο Ισραήλ, τον φονιά της περιοχής, την αιχμή του δόρατος του ιμπεριαλισμού, τον στρατηγικό σας σύμμαχο».

Ανέδειξε ότι στον καπιταλισμό στο επίκεντρο «είναι το κέρδος, είναι οι επενδύσεις... και φυσικά όλα τα υπόλοιπα είναι κόστος». Τόνισε ότι στην αντίπερα όχθη βρίσκεται η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, που παλεύει για τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία. Στο επίκεντρο είναι ο άνθρωπος και οι ανάγκες τους, με βάση τις δυνατότητες του 21ου αιώνα, και από αυτήν τη σκοπιά αντιμετωπίζεται και η ολόπλευρη στήριξη της οικογένειας, των παιδιών, της γονικής σχέσης μετά από ένα διαζύγιο. Για αυτό, άλλωστε, αξιοποιεί τα συμπεράσματα από τη θετική και αρνητική πείρα της ΕΣΣΔ και για τα ζητήματα της σχέσης γονιών - παιδιών μετά από ένα διαζύγιο.