Eurokinissi

Στην ομιλία της, ανέδειξε ότι η συζήτηση στη Βουλή δημιουργεί την εντύπωση της «σχετικής αποδέσμευσης» της γονικής μέριμνας από το συμφέρον του παιδιού. Οπως εξήγησε, θέτοντας κρίσιμα ερωτήματα «η γονική μέριμνα, που περιγράφηκε σαν αγάπη, σαν απόδοση των δικαιωμάτων του παιδιού, σαν ποιοτικός χρόνος, είναι άσχετη από τις συνθήκες που ζει η οικογένεια και όταν δεν ήταν στη διαδικασία του διαζυγίου ή ακόμα ήταν σε πορεία απονέκρωσης του γάμου, αλλά ζούσαν μαζί κάτω από την ίδια στέγη; Είναι άσχετη από τις συνθήκες: τις οικονομικές, τις κοινωνικές, τις πολιτικές, εσωτερικές και διεθνείς; Δηλαδή, η ικανότητα, η αφοσίωση στη γονική μέριμνα, στην ατομική υποχρέωση που έχει η μάνα και ο πατέρας απέναντι στο παιδί... είναι εύκολο να ασκείται; Δεν έχει καμία σχέση με τη γενικότερη πολιτική κατάσταση, με τα μέτρα που παίρνονται;» Ανέδειξε ότι η ζωή της οικογένειας την περίοδο της κρίσης - και όχι μόνο - επιδεινώθηκε, σταδιακά υποβαθμιζόταν.

«Kαι φθάνουμε, μάλιστα, τώρα σε ένα πάρα πολύ σοβαρό μεταίχμιο που κρίνεται η γονική μέριμνα από ένα μείζον ζήτημα που έχει σχέση με τον εργάσιμο και μη εργάσιμο χρόνο. Ολα αυτά χειροτερεύουν τη ζωή της οικογένειας. Ακόμα και όταν ανάμεσα στα δύο φύλα, στους δυο γονείς υπάρχει απόλυτη σύμπνοια, οι σχέσεις επιδεινώνονται». Συνέχισε, επισημαίνοντας ότι αν και πρέπει να υπάρχει νομικά μια έκφραση της κοινής άσκησης της γονικής μέριμνας - χωρίς το «εξίσου» - με βάση όλα αυτά «Ας μην κοροϊδευόμαστε, λοιπόν, ότι η γονική μέριμνα, μέσω του νόμου, εξασφαλίζει το συμφέρον των παιδιών».

Αναφερόμενη σε ομιλίες βουλευτών, που επικαλέστηκαν το «επαναστατικό Οικογενειακό Δίκαιο του '83», ανέφερε χαρακτηριστικά: «... Εξασφαλίστηκε η ισότητα των δύο φύλων μέσα στην οικογένεια; Δεν εξασφαλίστηκε. Υπάρχουν πράγματα που βελτιώθηκαν, που επέδρασαν θετικά, άλλαξαν αναχρονιστικές αντιλήψεις για τον καταμερισμό με βάση το φύλο μέσα στην οικογένεια; Ναι και δεν το υποτιμά κανείς. Αλλωστε, το Κόμμα μας πάλεψε για τέτοιες αλλαγές που ενσωματώθηκαν και κάτω από τη γενικότερη πίεση του κινήματος μέσα στο Οικογενειακό Δίκαιο. Επιτεύχθηκε η ισότητα μεταξύ των δύο φύλων;», αποκαλύπτοντας την ανισότητα που υπάρχει ακόμα και ανάμεσα στις γυναίκες με βάση τις συνθήκες ζωής, τα δικαιώματα, που καθορίζονται από την κοινωνική, ταξική θέση κάθε γυναίκας. Φώτισε την πρωταρχική αιτία της ανισότητας, παρά τα υποκριτικά λόγια βουλευτών των άλλων κομμάτων. «Πού ανήκει ταξικά η κάθε οικογένεια; Ποια στρατηγική, ποια πολιτική ακολουθείται; Αυτά παίζουν ρόλο και θα παίξουν ρόλο και στο διαζύγιο... Επομένως, ούτε καινοτόμο είναι το νομοσχέδιο, ούτε επανάπαυση πρέπει να υπάρχει στον νόμο του '83».

Σε σχέση με την αναφορά ορισμένων βουλευτών των αστικών κυβερνητικών κομμάτων στην κοινωνική στήριξη της γονικής μέριμνας (π.χ. Οικογενειακά Δικαστήρια, συμβουλευτική), επισήμανε: «Ολα αυτά είναι εύκολα να ειπωθούν, εύκολα και να γίνουν. Τέτοιοι θεσμοί υπάρχουν: κρατικοί, των ΜΚΟ, των ιδιωτών, της Εκκλησίας. Η ουσία, όμως, ξεκινάει από τις συνθήκες ζωής και δουλειάς και τις γενικότερες συνθήκες της οικογένειας ή της οικογένειας που διαρρηγνύει τις σχέσεις της».

Ανέδειξε ότι η οικογένεια δεν είναι μία αποσπασμένη μονάδα, όπου τα πάντα εξαρτώνται από τις σχέσεις των γονιών, από τις σχέσεις ανάμεσα στα παιδιά. Από αυτήν τη σκοπιά, πρόβαλε ότι η κοινή άσκηση της γονικής μέριμνας με μέτρα οικονομικής - κοινωνικής στήριξης των γονιών πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο πάλης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, των άλλων μαζικών φορέων του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Κλείνοντας, επισήμανε ότι «... η πολιτική, η κρατική παρέμβαση είναι έντονη και πολύ πιο διευρυμένη από ό,τι παλιότερα... Κύριος στόχος της είναι η μαζική χειραγώγηση συνειδήσεων στην υποταγή και στη μοιρολατρία». Σε αυτό το πλαίσιο, τόνισε: «Ο ατομικισμός - όχι τα ατομικά δικαιώματα στη βάση των κοινωνικών δικαιωμάτων - είναι ο δρόμος που οδηγεί στην πλήρη παραίτηση και διεκδίκηση των σύγχρονων δίκαιων αιτημάτων».

«Ηρθατε εδώ με ένα νομοσχέδιο και μας είπατε ότι φέρατε διαμάντι. Εξαντλητικά οι βουλευτές του ΚΚΕ σάς απέδειξαν ότι φέρατε κάρβουνο», σχολίασε στην ομιλία της στην Ολομέλεια η βουλευτής του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη. «Κατέχετε παγκόσμιο ρεκόρ επίλυσης του μείζονος προβλήματος του χρόνου... του ποιοτικού, του εργατικού, του χρόνου του ύπνου, του χρόνου της διασκέδασης, του χρόνου του ενός γονέα και του χρόνου του άλλου γονέα με αυτό το νομοσχέδιο...». Την ίδια στιγμή που στη Βουλή συζητιούνται οι ρυθμίσεις που επιχειρούν να μοιράσουν τον χρόνο του παιδιού με καθέναν από τους δύο γονείς με το ...μπλοκάκι και το κομπιουτεράκι, επισήμανε ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει το αντεργατικό νομοσχέδιο για τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, το οποίο θα «τινάξει στον αέρα» τα σπίτια των εργαζομένων. «Κυριακή δεν έχει μείνει στη θέση της, ωράριο δεν έχει μείνει στη θέση του», τόνισε, ενώ σχολίασε ότι η κυβέρνηση ...διαφημίζει στους εργαζόμενους τη ...δυνατότητα που τους δίνει να δουλέψουν «τρεις βδομάδες συνεχόμενες», με δεκάωρα, για να εξασφαλίσουν «ένα παλιοτριήμερο» για να δουν τα παιδιά τους. Ετσι, μπορεί η κυβέρνηση να διατείνεται ότι «ρυθμίζει» τον χρόνο μεταξύ γονέων και παιδιών, την ίδια στιγμή όμως εξασφαλίζει με τις αντεργατικές της ρυθμίσεις ότι «τον χρόνο του καθενός από μας τον καθορίζει ο εργοδότης και τα συμφέροντά του».

«Το πρώτο ερώτημα είναι αν χρειάζονται αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων. Δυστυχώς, η κατάσταση που δημιουργείται είναι χειρότερη από την προηγούμενη με ευθύνη όλων των κομμάτων που κυβέρνησαν. Με βάση κι αυτήν την πραγματικότητα και τα προβλήματα που βγαίνουν, χρειάζονται κάποιες αλλαγές», επισήμανε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης. Ανέφερε ότι «δεν μπορούμε να αποκόψουμε τα σύνθετα κοινωνικά ζητήματα, όπως είναι αυτό, από τις κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις της καπιταλιστικής κοινωνίας... το πώς επιδρούν οι αξίες που καλλιεργεί». Σημείωσε ότι έχουν αντανάκλαση στην κοινωνική συνείδηση και στο επίπεδο της σχέσης του ζευγαριού τόσο στα πλαίσια του γάμου, όσο και μετά από ένα διαζύγιο. Οι σάπιες αξίες του καπιταλισμού, όπως ο ατομισμός, το ατομικό συμφέρον, ο ανταγωνισμός διαπερνούν και τη ζωή των ζευγαριών.

«...Η προσωπικότητα του παιδιού δεν διαμορφώνεται μόνο από την οικογένεια. Κυρίως, διαμορφώνεται από το κοινωνικό περιβάλλον», ανέφερε χαρακτηριστικά, απαντώντας στους υπερασπιστές του συστήματος που μεταφέρουν όλες τις ευθύνες στην οικογένεια. «Σε ποια οικογένεια, όμως, μεταφέρουν όλες τις ευθύνες; Είναι ίδια η οικογένεια των πλουτοκρατών και ίδια των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων;», αποκαλύπτοντας τις συνθήκες ζωής της εργατικής, λαϊκής οικογένειας στη σκληρή ταξική κοινωνία σε αντιπαράθεση με το «virual reality» που προβάλλεται στα ΜΜΕ. «Δεν αρκεί η νομοθετική παρέμβαση», τονίζοντας ότι το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να διεκδικήσουν την υποχρέωση του κράτους να συμβάλει στη στήριξη της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. «Δωρεάν στήριξη, γιατί και στη Βρετανία υπάρχουν τέτοιες δομές, αλλά χρυσοπληρώνεις».

Σε σχέση με τα δικαιώματα του παιδιού ανέφερε: «Για ποια δικαιώματα μιλάτε;». Οταν δεν υπάρχει δίκτυο κοινωνικής προστασίας των παιδιών», όταν δεν υπάρχει δημόσια και δωρεάν Υγεία, Παιδεία, Αθλητισμός. Ολα αυτά «δημιουργούν εκρηκτική κατάσταση στην οικογένεια, αιμορραγία, άγχος». Την ίδια στιγμή, αποκάλυψε την «ευαισθησία» των αστικών κομμάτων για τις διεθνείς συμβάσεις για να κρύψουν ότι σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο τα δικαιώματα του παιδιού τσακίζονται. Εφερε ως παράδειγμα τα παιδιά στην Παλαιστίνη, θύματα της ισραηλινής επίθεσης. «Γιατί δεν βγάζετε κουβέντα για αυτά τα παιδιά;». Αντίθετα, «... υπερασπίζεστε το "δικαίωμα" στην αυτοάμυνα στο Ισραήλ, τον φονιά της περιοχής, την αιχμή του δόρατος του ιμπεριαλισμού, τον στρατηγικό σας σύμμαχο».

Ανέδειξε ότι στον καπιταλισμό στο επίκεντρο «είναι το κέρδος, είναι οι επενδύσεις... και φυσικά όλα τα υπόλοιπα είναι κόστος». Τόνισε ότι στην αντίπερα όχθη βρίσκεται η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, που παλεύει για τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία. Στο επίκεντρο είναι ο άνθρωπος και οι ανάγκες τους, με βάση τις δυνατότητες του 21ου αιώνα, και από αυτήν τη σκοπιά αντιμετωπίζεται και η ολόπλευρη στήριξη της οικογένειας, των παιδιών, της γονικής σχέσης μετά από ένα διαζύγιο. Για αυτό, άλλωστε, αξιοποιεί τα συμπεράσματα από τη θετική και αρνητική πείρα της ΕΣΣΔ και για τα ζητήματα της σχέσης γονιών - παιδιών μετά από ένα διαζύγιο.