- Το Κέντρο Κρητικής Λογοτεχνίας, προς τιμήν του κρητικής καταγωγής κορυφαίου δημοτικιστή παιδαγωγού Εμμανουήλ Κριαρά, κυκλοφόρησε τη μελέτη της μαθήτριάς του, Αλεξάνδρας Λαμπράκη - Πανάγου «Εργογραφία Εμμανουήλ Κριαρά». Το βιβλίο περιέχει πρόλογο, βιογραφικό σημείωμα, τα έντυπα που αποδελτίωσε η μελετήτρια, την εργογραφία του κατά είδη, ευρετήρια προσώπων, τίτλων βιβλίων και θεμάτων και φωτογραφίες.

- «Αστυ»: Ζακλίν ντε Ρομιγί «Η αρχαία Ελλάδα εναντίον της βίας». Ενα ακόμα έργο - επίκαιρο μάλιστα - της διάσημης ελληνίστριας, το οποίο αφορά σε κείμενα από τον Ομηρο και τον Ησίοδο ως τον Θουκυδίδη, τους τραγικούς ποιητές, τον Πλάτωνα, τους σοφιστές και ρήτορες (Μετάφραση Μπάμπης Αθανασίου - Κατερίνα Μηλιαρέση).

- «Παπαδήμας»: Πασκάλ Μπαλέ «Η καθημερινή ζωή στην Αλεξάνδρεια (331 - 30 π.Χ.» (Μελέτη στη σειρά, «Λαοί και Πολιτισμοί», με οκτώ χάρτες και πίνακες και οκτώ εικόνες. Μετάφραση Σταύρου Βλοντάκη.

- «Ζήτρος»: Στην εξαιρετική σειρά «Αρχαίοι Συγγραφείς» κυκλοφόρησε ένας τόμος με το έργο του Θουκυδίδη «Δημηγορίες Πλαταιέων και Θηβαίων, Κλέωνα και Διοδότου» (κείμενα, μετάφραση, σχόλια, ερμηνεία Ιωάννης Αχ. Μπάρμπας). Στη σειρά «Βυζαντινοί συγγραφείς» το έργο του Τιμαρίωνος «Ενα ταξίδι από την Κωνσταντινούπολη στη Θεσσαλονίκη...» (πρόλογος Βασίλης Κατσαρός, εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Πέτρος Βλαχάκος).

- «Κέδρος»: Μίλτος Σαχτούρης «Ποιήματα (1980-1998)». Η συγκεντρωτική αυτή έκδοση περιλαμβάνει τις εξής συλλογές του μεγάλου ποιητή: «Χρωμοτραύματα», «Εκτοπλάσματα» (1986), «Καταβύθιση» (1990), «Εκτοτε» (1996) και «Ανάποδα γύρισαν τα ρολόγια» (1998). Φλώρος Κατσαρός «Οδυσσέας χωρίς κόλπα» (μυθιστόρημα με θέμα την Ελλάδα του χτες και του σήμερα, με τη ματιά ενός Ελληνα της διασποράς). Τένεσι Ουίλιαμς «Γυάλινος κόσμος» (το πρώτο αυτοβιογραφικό δράμα του μεγάλου δραματουργού). Μετάφραση Ερρίκος Μπελιές.

- «Εξάντας»: «Ανθολογία ελληνικού χιούμορ» (ελληνικό χιούμορ από την Αρχαϊκή ως τη Βυζαντινή Εποχή, στην πολύτιμη σειρά «Αρχαίοι συγγραφείς», σε επιμέλεια Ζήση Σαρίκα και μετάφραση Σταύρου Γκιργκένη). Διονύσης Χαριτόπουλος «Τα παιδιά της χελιδόνας» (νουβέλα).

- Η Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού του ΥΠΕΞ κυκλοφόρησε με μορφή ημερολογίου του 2002 - μια καλαίσθητη και εικονογραφημένη έκδοση με τίτλο «Θεατρικά Σχήματα της Διασποράς». Οι θεατρικοί - ερασιτεχνικοί, αλλά και επαγγελματικοί - θίασοι της διασποράς παρουσιάζονται με φωτογραφίες παραστάσεών τους, σύντομα στοιχεία, επισημάνσεις της κριτικής και τη διεύθυνσή τους.

- «Εντός»: Ελευθερία Δροσάκη «Πού πας χωρίς σακάκι (από αφηγήσεις του Ηλία Παππά)» (Η συγγραφέας, κεραμίστρια στο επάγγελμα, καταγράφει τις αφηγήσεις ενός ανθρακωρύχου από τα παιδικά του χρόνια, στο Καταφύγι των Αγράφων, τα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου και μετά στα ανθρακωρυχεία της Γερμανίας). Τόνια Χιώτη «Φαίδρα η Βουρλιώτισσα» (μνήμες από τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Μικρασίας).

- «Στάχυ»: «Το άλογο και το παράλογο» (περιοδική έκδοση αλογόκριτη, τεύχος 1ο, το οποίο περιέχει ως ένθετο ένα άλλο περιοδικό, με τίτλο «Το τσίρκο»). Το τεύχος με τίτλο «Τα χολερικά κείμενα» περιλαμβάνει λιβελογραφήματα κριτικών για μεγάλους ποιητές, ζωγράφους, μουσικούς, ηθοποιούς κλπ. Το τεύχος περιέχει αλφαβητικά από το Α-Ι λιβέλους συγχρόνων των Αριστοφάνη, Βαλαωρίτη, Βάρναλη, Βεάκη, Βενέζη, Βιζυηνού, Βουτυρά, Γκάτσου, Γρυπάρη, Δροσίνη, Εγγονόπουλου, Ελύτη, Θεοτοκόπουλου, Θεόφιλου κ.ά. Συγγραφέας και επιμελητής του περιοδικού είναι ο δημοσιογράφος Βασίλης Καββαθάς.

- «Ελληνικά Γράμματα»: Γεωργίου Εξαρχάκου «Φυσιοπαθολογία της φωνής» (μελέτη του καθηγητή ιατρού Ωτορινολαρυγγολογίας για τη φυσιολογία, παθολογία και θεραπεία της φωνής). Κάθι Μαλσιόντι «Κατανοώντας τη ζωγραφική των παιδιών» (έκδοση σε συνεργασία με το Κέντρο Τέχνης και Ψυχοθεραπείας, επιμέλεια Ν. Αναγνωστόπουλου). Τζον Κ. Κούλεϊ «Τρομοκρατία - Ανίεροι πόλεμο» (πρόλογος Αλέξης Παπαχελάς, μετάφραση Κωνσταντίνος Κολιόπουλος). Μιχάλης Π. Γιαννουλέας «Ούτε θύμα, ούτε θύτης» (μελέτη για τη συμπεριφορά στο φιλικό, οικογενειακό, κοινωνικό, εργασιακό χώρο. Επιστημονική επιμέλεια Νίκος Ε. Δεγλερής). Νίκος Κ. Κυριαζής «Μαρία των γλάρων» (μυθιστόρημα) Αλέξη Β. Σταυράτη «Ο Κλ(ω)νισμένος θεός» (μυθιστόρημα). Νίκος Τομαράς «Σχεδόν πια ναυτικός» (ποίηση).

- «Σαββάλας»: Χρήστου Κάτσικα «Οδηγός Σπουδών και Επαγγέλματος (ΑΕΙ)» και «Οδηγός Σπουδών και Επαγγέλματος (ΤΕΙ)» (αντικείμενα σπουδών, κατευθύνσεις, ειδικεύσεις, μόρια εισαγωγής, ζήτηση - προσφορά θέσεων, αγορά εργασίας, επαγγελματικές προοπτικές).

- «Παρατηρητής»: Πέτρος Ζούνης «Η πολιτιστική χορηγία ως μέσο επικοινωνίας» (μελέτη, πρόλογος Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ).

Ο Ν. Κ. παραμένει μαχητής της ειρήνης, της αδελφοσύνης των λαών, της κοινωνικής δικαιοσύνης, με το ντουφέκι και την πένα. Τούτη τη φορά πέμπει δέηση στη «Θεά Ειρήνη»: «Σήκωσε τη ρομφαία σου,/ πανίσχυρη θεά,/ δείξε την όργητά σου/ ενάντια σ' αυτούς που σε μισούν». Σ' όσους κερδίζουν απ' τον πόλεμο, από τ' ανήμερο θεριό!» Ο Ν. Κ. σαλπίζει και στους αδικημένους να «φράξουν το δρόμο» σ' «αυτή τη φοβερή κατάρα/ να εξαφανιστεί/ από προσώπου Γης». Κι αυτό σίγουρα θα συμβεί. Το μέλλον ανήκει στους λαούς. (Εκδόσεις «Μαυρίδης»).

Η πρώτη ποιητική συλλογή του Χρ. Πύρπασου κυκλοφόρησε το 1932. Εκτοτε κυκλοφόρησαν 56 βιβλία του. Οι Μ. Ράλλη - Υδραίου, Ε. Χαϊκάλη και Γ. Βορέας, συνεργαζόμενοι, έγραψαν ένα βιβλίο, που κλείνει, στις λίγες, αλλά γλαφυρές σελίδες του, την πεμπτουσία του έργου ενός ειρηνιστή, ερωτικού και σατιρικού δημιουργού, ενός «τραγουδιστή της αγάπης». Ο Χ. Π., ως κονφερανσιέ και ως ποιητής, αναδείχτηκε μέσα, από τον κλαυσίγελο, ένας φλογερός πολέμιος του πολέμου. Ουσία του έργου του, η προσφορά της χαράς και μια κραυγή εκ βαθέων: «Οχι άλλος πόλεμος... φυτέψτ' ελιές που ξεριζώσανε τα βόλια...» (Εκδ. «Ν. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ»).

Τα «Φυσιολογικά ευρήματα» εικάζουμε ότι πρόκειται για το πρώτο βιβλίο του Θεοφάνης Τάσης, αφού δεν έχουμε καμία ένδειξη προγενέστερης δουλιάς του.

Στη συλλογή, χωρισμένη σε πέντε μέρη, η ποιητική παλέτα δεν αλλάζει ούτε χρωματική, ούτε θεματική, ούτε και τεχνική. Αφαιρετικός, ο Θ. Τ. χειρίζεται τη γλώσσα με φειδώ και σεβασμό στον ποιητικό λόγο. Απλός, κατανοητός, με λυρικές εξάρσεις, χαράζει έντονα και πειστικά τη διαδρομή του μέσα από αλήθειες και καθημερινότητες. «Κοίταξε από το παράθυρο/ το καράβι που ήταν ζωγραφισμένο/ στον τοίχο της πολυκατοικίας/ είχε σαλπάρει».

Ο αναγνώστης παρακολουθεί τα βήματα του Θ. Τ. «Ούτε απόψε νυστάζω: αφουγκράζομαι το βαθύ βουητό της πόλης/ μια υπόκωφη υπενθύμιση μιας ανεξερεύνητης απεραντοσύνης».

Στο τελευταίο μέρος με υπότιτλο «Υστερόγραφο», κινείται στο κέντρο της επικαιρότητας που βιώνουμε όλοι: «Κρατηθήκαμε χέρι χέρι στις μεγάλες λεωφόρους/ κοιμηθήκαμε στην άσφαλτο με ελικόπτερα να περιπολούν πάνω μας/ περπατήσαμε χιλιόμετρα πολλά με φορά αντίθετη/ των δεικτών του αίματος/ μοιραστήκαμε το ψωμί, το νερό,τις λέξεις...» (Γένοβα 21 Ιούλη 2001). (Εκδόσεις «Κέδρος»).

Ο Αγης Μπράτσος πρωτοεμφανίστηκε στην ποίηση το 1955 με τη συλλογή «PRIMA VISTA». Ακολούθησε η «ΖΩΗΡΗ ΘΕΑ» (1998). Ερωτικός με λυρικούς στίχους στη συλλογή του «Σαν μουσική» τραγουδάει την αγάπη και τον έρωτα, μέσα από μια ποιητική «μουσική». Αφαιρετικός, χτίζει τη ραχοκοκαλιά της ποίησής του με λόγο σφιχτό, δίνοντας έμφαση στο συναίσθημα και στις διεργασίες της ψυχικής του δόνησης.

«Περιεργάζονται με δέος επιθυμίες./ Ενδέχεται να εκραγούν ανά πάσα στιγμή».

Βαθιά ανθρώπινος, αληθινός, στέρεος διεισδύει στα μυστικά της ζωής, προσπαθώντας να ερμηνεύσει τις εναλλαγές και τις αντιφάσεις.

«Αφόρητο να θυμάσαι./ Στα κενά βρίσκουν έδαφος οι μνήμες/ και στήνουν πλούσια σκηνικά για πτωχές συνειδήσεις» (Εκδόσεις «Κέδρος»).

Το πρώτο βιβλίο μιλά για μια ημέρα σημαδιακή. Ημέρα σφραγισμένη με αίμα, τη 17η Αυγούστου 1944, το ειδεχθές πρόσωπο του φασισμού, σφαδάζοντας, στα τελευταία του, διαπράττει ακόμα ένα φρικιαστικό έγκλημα. Με τη συνεργασία ντόπιων κουκουλοφόρων, ετοίμασε ακόμη μια απαίσια εκατόμβη. Μέσα σ' αυτήν τη «δαντική κόλαση», ο Δάνης Κωνσταντινίδης, ο οποίος βρισκόταν στην Κοκκινιά για κομματική δουλιά, κατάφερε, με τη βοήθεια της έκτης αίσθησης και τη συμπαράσταση ψυχωμένων Κοκκινιωτών, να γλιτώσει.

Αυτή τη δραπέτευσή του από τον εφτασφράγιστο κλοιό των γερμανικών αποσπασμάτων, περιγράφει με γρήγορο ρυθμό «κινηματογραφικά» ο Γιάννης Κωνσταντινίδης, στο ιδιαίτερα ενδιαφέρον αφήγημά του.

Εδώ, εκτός από τα έμφυτα χαρίσματα, την ετοιμότητα και οξύνοια, υψώνεται σ' όλη του τη δόξα το μεγαλείο της λεβεντιάς, της ανθρωπιάς. Ξεχύνεται το ποτάμι των αισθημάτων, σ' όλες τους τις πτυχές, η ομορφιά της ψυχής, ο αλτρουισμός, η θυσία.

Το δεύτερο βιβλίο μάς γυρίζει στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη, που προετοιμάζει το αντάρτικο για να αποτινάξει τον πολυχρόνιο ζυγό της. Στ' αδούλωτα χωριά των Σφακίων, σ' εκείνα τα ηρωικά χρόνια. Ο Φ. Κωνσταντινίδης διηγείται την «Οδύσσεια» της οικογένειας της Κρητικιάς μητέρας του, με βασικό ήρωα τον παππού του, τον Γαρυφαλογιώργη.

Η κρητική λεβεντιά στην ψυχή και στα έργα «και το πιο σπουδαίο οι άνθρωποι με τη μεγάλη τους καρδιά, που σα την απλώνει ανυπολόγιστα σε κάθε μιλιά τους, σε κάθε πράξη τους», σε ανυψώνει σε άλλα επίπεδα και η έκφραση «τι σπουδαίο πράγμα που είναι άνθρωπος» σε κατακυριεύει κάθε στιγμή, σ' αυτό το ανάγνωσμα. (Εκδόσεις «Μυτιληναίος», Αλκδιβιάδου 207-213 - Πειραιάς ΤΚ 18536).