Ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Φάνης Κωνσταντινίδης έγραψε δύο ιστορικού περιεχομένου βιβλία. Το ένα «Δραπέτης από το μπλόκο της Κοκκινιάς» είναι προσωπική μαρτυρία - βίωμα. Το δεύτερο βιβλίο του «Εκεί ψηλά στα Σφακιά» αναφέρεται στον αγώνα κατά της τουρκοκρατίας.

Το πρώτο βιβλίο μιλά για μια ημέρα σημαδιακή. Ημέρα σφραγισμένη με αίμα, τη 17η Αυγούστου 1944, το ειδεχθές πρόσωπο του φασισμού, σφαδάζοντας, στα τελευταία του, διαπράττει ακόμα ένα φρικιαστικό έγκλημα. Με τη συνεργασία ντόπιων κουκουλοφόρων, ετοίμασε ακόμη μια απαίσια εκατόμβη. Μέσα σ' αυτήν τη «δαντική κόλαση», ο Δάνης Κωνσταντινίδης, ο οποίος βρισκόταν στην Κοκκινιά για κομματική δουλιά, κατάφερε, με τη βοήθεια της έκτης αίσθησης και τη συμπαράσταση ψυχωμένων Κοκκινιωτών, να γλιτώσει.

Αυτή τη δραπέτευσή του από τον εφτασφράγιστο κλοιό των γερμανικών αποσπασμάτων, περιγράφει με γρήγορο ρυθμό «κινηματογραφικά» ο Γιάννης Κωνσταντινίδης, στο ιδιαίτερα ενδιαφέρον αφήγημά του.

Εδώ, εκτός από τα έμφυτα χαρίσματα, την ετοιμότητα και οξύνοια, υψώνεται σ' όλη του τη δόξα το μεγαλείο της λεβεντιάς, της ανθρωπιάς. Ξεχύνεται το ποτάμι των αισθημάτων, σ' όλες τους τις πτυχές, η ομορφιά της ψυχής, ο αλτρουισμός, η θυσία.

Το δεύτερο βιβλίο μάς γυρίζει στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη, που προετοιμάζει το αντάρτικο για να αποτινάξει τον πολυχρόνιο ζυγό της. Στ' αδούλωτα χωριά των Σφακίων, σ' εκείνα τα ηρωικά χρόνια. Ο Φ. Κωνσταντινίδης διηγείται την «Οδύσσεια» της οικογένειας της Κρητικιάς μητέρας του, με βασικό ήρωα τον παππού του, τον Γαρυφαλογιώργη.

Η κρητική λεβεντιά στην ψυχή και στα έργα «και το πιο σπουδαίο οι άνθρωποι με τη μεγάλη τους καρδιά, που σα την απλώνει ανυπολόγιστα σε κάθε μιλιά τους, σε κάθε πράξη τους», σε ανυψώνει σε άλλα επίπεδα και η έκφραση «τι σπουδαίο πράγμα που είναι άνθρωπος» σε κατακυριεύει κάθε στιγμή, σ' αυτό το ανάγνωσμα. (Εκδόσεις «Μυτιληναίος», Αλκδιβιάδου 207-213 - Πειραιάς ΤΚ 18536).