Βάση για το Σύνταγμα... της ΕΕ η κατοχύρωση του ενός και υψίστου ατομικού πολιτικού κι ανθρώπινου δικαιώματος, του δικαιώματος του επιχειρείν! Η ευρωπαϊκή κατοχύρωση της εκμετάλλευσης ανθρώπων από άνθρωπο περνάει σ' ένα κείμενο λαμπρό σαν τα διαμάντια του Μποκάσα, του Aφρικανού δικτάτορα που θόλωσε πριν από δυόμισι δεκαετίες το προφίλ του Ζισκάρ Ντ' Εστέν.

Βάση για τα δικαιώματα των δούλων της ΕΕ τέθηκε επί ελληνικής προεδρίας (σικ) η πρόταση για το άνοιγμα μικρών Γκουαντανάμο και εκσυγχρονισμένων Αουσβιτς στα οποία θα συγκεντρώνονται και θα ελέγχονται οι μετανάστες, ειδικώς οι διαφέροντες στο χρώμα, την ιδεολογία, τη θρησκεία, τα χόμπι και τις εξωευρωπαϊκές τους ρίζες. Σ' αυτά τα στρατόπεδα δεν κινδυνεύουν βεβαίως να βρεθούν οι Pακιστανοί νεοαστοί, λαμπροί υπηρέτες των Aγγλων αποικιοκρατών που έμαθαν να παίζουν κρίκετ καλύτερα από τους αποφοίτους του Κέμπριτζ και της Οξφόρδης. Ούτε οι Νεονάκηδες που εκτινάχτηκαν απ' τα χωριά τους στις σφαίρες επιρροής της Γουόλ Στριτ.

Για τα τεράστια εθνικά ζητήματα όπως αυτό της «ορθογαμικής» (διαβάζεται και σεξουαλική διαπαιδαγώγηση) η μεγάλη μας ΕΕ έχει πάρει προ πολλού τις αποφάσεις της κι έτσι δε διατάραξε τη Σύνοδο. Λίγο πριν παραιτηθεί από βουλευτής για χάρη της τηλεόρασης και του κόμματός του, ο κ. Θάνος Ασκητής έλαβε από το κατάλληλο ευρωπαϊκό πρόγραμμα ενάμιση εκατομμύριο (1.500.000) ευρώ για να επιμεληθεί την «ορθογαμική» των ελληνοπαίδων στα σχολεία. (Η αποκάλυψη στην εφημερίδα «Επενδυτής»). Λίγο καλύτερη η εξέλιξη για το Θάνο από της Μαρίας Δαμανάκη που υιοθετήθηκε από τη Μαργαρίτα Παπανδρέου και τη Μη Κυβερνητική της Οργάνωση (WIN) και έγινε και πρέσβειρα καλής θέλησης για την Ολυμπιακή Εκεχειρία στα Βαλκάνια.

Χαιρέτισε τις κινητοποιήσεις που έγιναν στη Θεσσαλονίκη δηλώνοντας πως είναι ένα γνώρισμα λαϊκής αφύπνισης και κάλεσε σε διαρκή πάλη με την «κόκκινη γραμμή» καθημερινά, στο μικρό, στο μεσαίο και στο μεγάλο χώρο. Σε καθημερινό αγώνα μακριά από «κοινωνικούς διαλόγους», μακριά από συναινέσεις, μακριά από ψεύτικες ελπίδες ότι μέσα από τους θεσμούς της ΕΕ μπορεί οι λαοί να εκφραστούν. Διαφορετικά, είπε, αυτές οι κινητοποιήσεις δε θα έχουν τη δυναμική που χρειάζεται και ακόμη μπορεί και να χρησιμοποιηθούν ως χώρος εκτόνωσης.

Επίσης, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναφερόμενη στη Σύνοδο Κορυφής σημείωσε ως αξιοπαρατήρητο το γεγονός πως «υιοθετείται ολοκληρωμένα πια από την ΕΕ η φιλοσοφία των ΗΠΑ, όσο αφορά το θέμα της τρομοκρατίας, όπου τα πάντα, οι εξελίξεις αντιμετωπίζονται κάτω από αυτή την οπτική. Απ' ό,τι φαίνεται, η ΕΕ θα μπει σε μια κούρσα μεγάλων εξοπλισμών που μέσα εκεί θα υπάρχει και το σπέρμα του συναγωνισμού με τις ΗΠΑ και αναμφισβήτητα οδηγούμαστε σε νέα μέτρα πολύ πιο βαριάς λιτότητας, σε νέα μέτρα που θα πλήξουν το βιοτικό επίπεδο και τα κοινωνικά δικαιώματα των λαών». Και κάνοντας «ανασκόπηση» της Ελληνικής Προεδρίας, σχολίασε πως ο πρωθυπουργός διαχειρίστηκε μια από τις χειρότερες φάσεις της ΕΕ, ξεκινώντας από το Ναύπλιο. «Να μου επιτραπεί να πω πως ό,τι ρετάλια κατακτήσεων άφησαν για τους λαούς, τώρα οι Ευρωπαίοι ηγέτες προσπαθούν να τα πάρουν κι αυτά. Επομένως, η Ελληνική Προεδρία ξεκίνησε με μέτρα αντικοινωνικά και καταλήγει σε μέτρα στρατιωτικά και βίας», υπογράμμισε.

Μιλώντας για τις «κόκκινες ζώνες» που στήνονται με αφορμή τις Συνόδους της ΕΕ κλπ., η Αλέκα Παπαρήγα, ξεκαθάρισε καταρχήν πως «η κόκκινη γραμμή πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν γραμμή παραβίασης». Επισήμανε όμως πως σημασία έχει «καθημερινά οι εργαζόμενοι να αντιπαλεύουν τις κόκκινες γραμμές, είτε αφορούν τις ιδιωτικοποιήσεις, είτε τις ανατροπές των εργασιακών σχέσεων, είτε την πλήρη εμπορευματοποίηση του συστήματος Υγείας και της Παιδείας, είτε τον ευρωστρατό, είτε τη συμμετοχή της Ευρώπης και της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους κλπ.». Και διευκρίνισε πως «υπάρχει μια κόκκινη γραμμή που έχουν βάλει παντού και αυτή η γραμμή πρέπει να παραβιάζεται». Ομως «δεν μπορεί να παραβιαστεί ούτε από εκείνους που υποστηρίζουν το μονόδρομο της ΕΕ, ούτε από εκείνους οι οποίοι πατάνε σε δύο βάρκες: από τη μια μεριά σηκώνουν τη σημαία του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ και από την άλλη σηκώνουν τη σημαία της κοινωνικής Ευρώπης.

Εδώ τα πράγματα είναι δυστυχώς ή μαύρο ή άσπρο, ή κόκκινο ή άσπρο, ή μπλε ή άσπρο, δεν έχει σημασία το χρώμα. Δυστυχώς μεικτό χρώμα στην ευρωπαϊκή πολιτική δεν μπορούμε να βγάλουμε και από αυτή την άποψη θεωρούμε ότι τώρα πια υπάρχει ανάγκη να συγκροτηθεί ένα ευρύτερο μέτωπο που έχει σαφή εναντίωση στη συνολική ευρωπαϊκή πολιτική. Για να μπορούμε να μιλάμε για Ευρώπη των λαών. Αλλά δεν μπορούμε να αντιπαραθέσουμε απλώς στην ΕΕ το σύνθημα "Ευρώπη των λαών". Πρέπει να απαντήσουμε και πώς θα επιτευχθεί η Ευρώπη των λαών». Και η Αλέκα Παπαρήγα ξεκαθάρισε: «Μόνο ένα ισχυρό πραγματικά μέτωπο ουσιαστικής αντίστασης συνολικά στις επιλογές της ΕΕ, συνολικής αμφισβήτησής της, μπορεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις παρεμπόδισης, παρακώλυσης και αποδυνάμωσης της ΕΕ, έχοντας καθαρό ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να ταυτίζεται με την ΕΕ. Εμείς την Ευρώπη τη βλέπουμε χωρίς την ΕΕ, με ανατρεπόμενη την ΕΕ. Πώς θα είναι αυτή η Ευρώπη, ή μέσα από ποιους δρόμους θα οικοδομηθεί, αυτό είναι κάτι που πρέπει να το αποφασίσουν οι λαοί, ξεκινώντας από το ένα το κρατούμενο: Δεν αναγνωρίζουμε το μονόδρομο της ΕΕ. Αναγνωρίζουμε έναν άλλο μονόδρομο, των λαών. Και εδώ πραγματικά υπάρχει στάδιο δόξης λαμπρό και διαλόγου λαϊκού, με το λαό, αλλά και πρακτικής δράσης».

Ακολούθως, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ απάντησε σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, σχετικά με την ΚΑΠ, την ενδεχόμενη «επίθεση» φιλίας από το ΠΑΣΟΚ, το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών καθώς και για την πολιτική συμμαχιών. «Η Συμμαχία η οποία δεν ξεκινάει από πολιτική συμμαχιών μέσα στο λαό δεν είναι πραγματική συμμαχία. Είναι συμμαχία κομμάτων για την κατανομή κάποιων εδρών», κατέληξε η Αλ. Παπαρήγα.

Με τραγούδια, θεατρικά και χαιρετισμούς ξένων αντιπροσώπων έκλεισαν την αγωνιστική τους μέρα την Παρασκευή οι διαδηλωτές της κίνησης «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003». Με την επιστροφή τους από το Νέο Μαρμαρά έκαναν πορεία στους δρόμους στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, για να καταλήξουν στην πλατεία Αριστοτέλους, όπου εκεί στην κεντρική εξέδρα της «Δράσης» τους επιφύλασσαν μια θερμή εκδήλωση.

Μ' ένα αντιπολεμικό δρώμενο «για τα παιδιά του πολέμου που δε γυρίζουν πίσω» και γι' αυτούς που γεμίζουν τα θησαυροφυλάκιά τους από τους πολέμους, ξεκίνησε η εκδήλωση το βράδυ της Παρασκευής, από τους δύο ιδιαίτερα σημαντικούς ηθοποιούς - δασκάλους του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος Διονύση Καλό και Σοφία Λάπου.

Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήραν οι μελωδίες και ο Μ. Ανδρουλιδάκης με την Α. Τατσιούλη τραγούδησαν μεταξύ άλλων «για τους στρατιώτες που χάθηκαν στη ματωμένη γη», για τον κομαντάτε Τσε Γκεβάρα και την 1η του Μάη.

Το δίκαιο αγώνα που δίνουν εργαζόμενοι και φοιτητές ενάντια στις ιμπεριαλιστικές πολιτικές ΗΠΑ και ΕΕ και τους πολέμους που εξαπολύουν στους λαούς όλου του κόσμου, επισήμανε, χαιρετίζοντας την εκδήλωση, ο Νέλσον Σίλβα από την Πορτογαλική Κομμουνιστική Νεολαία.

Ο Στράχι Αγγέλοφ από τη Σοσιαλιστική Νεολαία Βουλγαρίας τόνισε στο χαιρετισμό του ότι μαζί με τους συντρόφους του ΚΚΕ και τους κομμουνιστές από άλλες χώρες που βρέθηκαν στην Ελλάδα, αγωνίζονται ενάντια στον κοινό εχθρό, το μεγάλο κεφάλαιο. Εξέφρασε ακόμα την αλληλεγγύη του στους λαούς που καταπιέζονται από το αμερικανικό κεφάλαιο και καταχειροκροτήθηκε όταν φώναξε, κλείνοντας στο χαιρετισμό, «Ζήτω ο σοσιαλισμός και η ειρήνη».

Κορυφώνονται σήμερα οι εκδηλώσεις της Λαϊκής Αντισυνόδου της κίνησης «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» με τη συναυλία αλληλεγγύης στην πλατεία Αριστοτέλους, με τραγούδια απ' όλο τον κόσμο. Μια συναυλία συμπαράστασης στους λαούς της Κούβας, της Παλαιστίνης, της Συρίας, του Ιράκ, της ΛΔ Κορέας. Στους λαούς που μπήκαν στο στόχαστρο των ιμπεριαλιστών και συνεχίζουν ανυπότακτα την αντίσταση στα νέα επιθετικά σχέδια της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ (Εναρξη 10.40 π.μ.)

• Στις 10.45 π.μ. Διεθνιστικό - Επαναστατικό Τραγούδι από το συγκρότημα της ΚΝΕ
• Στις 11.15 π.μ. Χαιρετισμοί: ΚΚ Κούβας, ΚΚ Ιράκ, ΚΚ Συρίας
• Στις 11.45 π.μ. Δημήτρης Πανάς
• Στις 12.15 μ.μ. Χαιρετισμοί: Κόμμα Τουντέχ Ιράν, Κόμμα Εργασίας Τουρκίας
• Στις 12.45 μ.μ. Ιροντίνα Κάντραλη
• Στη 1.15 μ.μ. Βουγιουκλή Σουζάνα & Ελένη.
• Στη 1.45 μ.μ. Τζιάντ Ραντζάπ (Συρία)

Η εργατική τάξη θυμάται τους νεκρούς της. Και πώς να ξεχάσει; Μόνο μέσα στην περίοδο 2002 - 2003 θρήνησε 381 νεκρούς στα κάτεργα της εργοδοσίας: «ΣΑΜΙΝΑ», Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, «Σωληνουργεία Κορίνθου», ΔΕΗ Μεγαλόπολης, Μεγάλα Εργα, Εργοτάξια - Οικοδομές.

Γι' αυτό ο αγώνας ενάντια στην πολιτική που σκοτώνει τους εργάτες, ενάντια στην αντιλαϊκή, και βουτηγμένη στο αίμα, τη βάρβαρη πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ πρέπει να ενταθεί. Να κλιμακωθεί, στους χώρους δουλιάς, στα εργοστάσια, παντού.

Την περασμένη Παρασκευή το μεσημέρι η κόκκινη θάλασσα στην πόλη του Νέου Μαρμαρά - απέναντι από το ξενοδοχείο «Πόρτο Καρράς» όπου διεξήχθη η Σύνοδος Κορυφής - «φούσκωσε», φώναξε και έδωσε το δικό της σύνθημα: «Μπορούμε να το κάνουμε». Μπορούμε να παλέψουμε και να καταργήσουμε τις αντιλαϊκές αποφάσεις τους. Μπορούμε να δυναμώσουμε τον αγώνα μας και να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο.

Χιλιάδες διαδηλωτές έδωσαν μαζικά το «παρών» και όταν μπήκαν στους δρόμους της πόλης, οι κάτοικοι του Νέου Μαρμαρά τους υποδέχτηκαν, ενώ εκπρόσωποί τους τους καλωσόρισαν και από το βήμα της συγκέντρωσης.

Το μήνυμα των συγκεντρωμένων προς τους ηγέτες της ΕΕ το έστειλε ο Νίκος Παρθενιώτης, εκπρόσωπος της «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003», στην ομιλία του: «Ξέρετε ότι έρχεται μπόρα, καταιγίδα και γι' αυτό κουβαλάτε μαζί σας συστοιχίες πυραύλων. Σας διαβεβαιώνουμε ότι από αυτό που φοβάστε δε θα γλιτώσετε. Οι λαοί θα γίνουν αφέντες στον τόπο τους».

«Σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη ενάντια στα δικαιώματά τους, οι εργαζόμενοι συσπειρωμένοι στα ταξικά συνδικάτα απαντούν με μαζικό ταξικό αγώνα», δήλωσε ο Χριστόφορος Σκεπετάρης, από τη Γραμματεία του ΠΑΜΕ.

Ο Γιώργος Κορίτσας, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, τόνισε: «Η νεολαία είναι αποφασισμένη να συνεχίσει να δράσει από κοινού με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα μέχρι οι ανάγκες και τα όνειρά τους να γίνουν πραγματικότητα».

Τη διαδήλωση ακολούθησε συναυλία από το συγκρότημα της Νεανικής Δράσης για την Ειρήνη, ενώ ο Βασίλης Λέκκας, που βρέθηκε ως διαδηλωτής στο Νέο Μαρμαρά, ανέβηκε στη σκηνή και τραγούδησε με τους συγκεντρωμένους.

Είναι νέα παιδιά, με το χαμόγελο, αλλά και την οργή ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Ηταν πολλά, πάρα πολλά και έδωσαν το στίγμα, με τον όγκο και τον παλμό τους, στις διαδηλώσεις και τις εκδηλώσεις της Λαϊκής Αντισυνόδου. Ηταν τα παιδιά της ΚΝΕ, μέλη και φίλοι της Οργάνωσης από όλη την Ελλάδα και μαζί τους εκπρόσωποι κομμουνιστικών και προοδευτικών οργανώσεων νεολαίας από την Ευρώπη και άλλες μεριές του κόσμου. Από την Πέμπτη μέχρι και χθες, πραγματοποίησαν στη Θεσσαλονίκη τη 12η Αντιιμπεριαλιστική τους Κατασκήνωση.

Ο θεσμός των «Αντιιμπεριαλιστικών Διημέρων» της ΚΝΕ ξεκίνησε το 1992 στις Πρέσπες. Φέτος, καθως ο θεσμός συμπλήρωσε 12 χρόνια, ενώθηκε με τις διεθνείς διαδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη, μεγάλωσε και ωρίμασε, έγινε πιο πλούσιος και πιο όμορφος. Η συμμετοχή των νέων ήταν πολύ μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά. Ηταν μια συνέχεια των μεγάλων αντιπολεμικών κινητοποιήσεων της άνοιξης κι ένας σημαντικός σταθμός στους αγώνες που έχει μπροστά της η νέα γενιά, στη διαρκή της πάλη για το δικαίωμά της στη μόρφωση, στη δουλιά και τη ζωή, ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Γι' αυτό η 12η Αντιιμπεριαλιστική Κατασκήνωση της ΚΝΕ ενώθηκε με τις διαδηλώσεις της «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» και βροντοφώναξε ένα μεγάλο «STOP» στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Στο κάμπινγκ του Σέιχ Σου, οι πρώτοι κατασκηνωτές έφτασαν από πολύ μακριά: Από το Ιράκ, το Μπαχρέιν, την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Κύπρο, την Τουρκία, την Ιρλανδία, το Βέλγιο, τη Γερμανία, τη Σουηδία, τη Νορβηγία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Τσεχία. Τους υποδέχτηκαν τα μέλη της ΚΝΕ από τη Θεσσαλονίκη, γνωρίστηκαν μεταξύ τους, αντάλλαξαν απόψεις κι εμπειρίες από τις χώρες τους, τα προβλήματα και την πάλη τους σε εθνικό επίπεδο.

Παράλληλα, στο κάμπινγκ στήθηκε και μια μεγάλη γιορτή. Στο θέατρο του Δάσους κάθε βράδυ πραγματοποιούνταν συναυλίες με κάθε είδους μουσική. Το κέφι και η ζωντάνια της ανυπόταχτης νεολαίας ήταν μεγάλα. Ξεκινούσαν από τα συγκροτήματα και τους καλλιτέχνες που ανέβαιναν στη σκηνή και συνεχίζονταν κάτω από τα δέντρα της κατασκήνωσης σε μικρές η μεγαλύτερες παρέες, με κιθάρες, μπαγλαμαδάκια, τουμπελέκια και τις καθάριες φωνές τους.

Την Παρασκευή, σείστηκε ο Νέος Μαρμαράς και το Σάββατο η Θεσσαλονίκη. Οι χιλιάδες νεολαίοι, μέλη και φίλοι της ΚΝΕ ήταν εκεί, με τα ζωγραφισμένα πανό τους και τις κόκκινες σημαίες τους, με τα αντιιμπεριαλιστικά και τα διεθνιστικά τους συνθήματα. Ηταν μια παρουσία, που πραγματικά συγκινούσε.

Οι κατασκηνωτές ακούραστα διαδήλωναν, χόρευαν και τραγουδούσαν, για τις ανάγκες και τα όνειρά τους, τις ελπίδες και το μέλλον τους, που έδωσαν υπόσχεση να το κάνουν πολύ καλύτερο. «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός», ήταν ένα από τα συνθήματα που ακούστηκαν πολλές φορές από τους χιλιάδες νέους διαδηλωτές. Δεν είναι απλά ένα αισιόδοξο σύνθημα, είναι ο στόχος της πάλης που διεξάγουν σήμερα, καθημερινά. Κι όπως έγραφε και το κεντρικό πανό της Οργάνωσης Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ, που φιλοξενούσε όλον αυτό τον αγωνιστικό παλμό: «Με ΚΚΕ ισχυρό, Μέτωπο Λαϊκό, μπορούμε»!

Ηταν μια μέρα γιορτής η χτεσινή. Ξεκίνησε με τη μηχανοκίνητη πορεία του ΠΑΜΕ. Οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης είδαν να περνά από δίπλα τους μία πομπή αυτοκινήτων ντυμένα σαν άρματα μάχης με αναρτημένα πάνω τους ανθρώπινα μέλη και με τρεις νέους μεταμφιεσμένους σε Μπους - Μπλερ - Σημίτη να κατευθύνονται προς το αμερικανικό προξενείο, καταγγέλλοντας τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις. Παράλληλα, στην εξέδρα που είχε στηθεί στην Αριστοτέλους είχαν αρχίσει να ανεβαίνουν τα πρώτα συγκροτήματα που αποτελούσαν το μουσικό πρόγραμμα της ημέρας.

Κάθε γωνιά στους κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης φιλοξενούσε μηνύματα αγώνα, τα συνθήματα, τις αφίσες της «Δράσης». Στη διάρκεια της ημέρας ένα ανθρώπινο ποτάμι που συνεχώς μεγάλωνε ξεχύθηκε στους δρόμους και την παραλία της Θεσσαλονίκης για να δηλώσει θαρρετά και απερίφραστα ότι τα όνειρα και οι ανάγκες του δε χωρούν στο μίζερο μέλλον που τους ετοιμάζουν το κεφάλαιο και οι υπηρέτες του.

Στο μεταξύ χιλιάδες κατέφταναν με τα πούλμαν της «Δράσης» και του ΠΑΜΕ από διάφορες γωνιές της χώρας, γεμίζοντας την παραλία με χρώματα. Με κυρίαρχο το κόκκινο. Σε λίγο θα ξεκινούσε η μεγάλη πορεία.

Μαζί, νέοι με κέφι και ζωντάνια, εργάτες με κράνη εργασίας και με τα ροζιασμένα χέρια να κρατούν γερά τις σημαίες του ΠΑΜΕ, αγωνιστές από διάφορες χώρες, συνταξιούχοι, μετανάστες, άνθρωποι όλων των ηλικιών. Μπροστά νέοι και εργάτες με τις σημαίες του ΠΑΜΕ να ανεμίζουν. Στην κορυφή της πορείας τα βλέμματα έκλεβε το γιγάντιο πανό του ΠΑΜΕ που έγραφε απλά «αγώνας», δίνοντας το στίγμα του μετώπου που αποτελεί σήμερα τον ελπιδοφόρο ταξικό πυλώνα των εργαζομένων. Στα συνθήματα εναλλάσσονταν η διάθεση για αγώνα ανατροπής των αντιλαϊκών πολιτικών, η καταδίκη των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, η αλληλεγγύη στους λαούς που αγωνίζονται. Η αλληλεγγύη στην Κούβα είχε τη δική της θέση στα πανό, στα συνθήματα ακόμα και στις μπλούζες των διαδηλωτών που συνέδεσαν έτσι τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα για την υπεράσπιση της Κούβας από τις νέες απειλές με τον αγώνα ενάντια στα μονοπώλια, για την υπεράσπιση των κατακτήσεων.

Με απόλυτη ευθύνη της κυβέρνησης ορισμένες ομάδες αναρχοπροβοκατόρων έκαψαν και λεηλάτησαν ένα τμήμα του κέντρου της Θεσσαλονίκης, την ώρα που σε άλλο σημείο βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη η τεραστίων διαστάσεων λαϊκή διαδήλωση της Αντισυνόδου. Οι ομάδες αυτές έδρασαν ουσιαστικά ανενόχλητες και με σχέδιο, την ίδια ώρα, που δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενου λαού μέσα από τα μπλοκ του ΠΑΜΕ, της «Δράσης» και του ΚΚΕ διαδήλωναν οργανωμένα και μαχητικά. Πρώτος στόχος ήταν τα γραφεία του ΚΚΕ και αμέσως μετά το κτίριο των γραφείων της ΚΝΕ, του «Ριζοσπάστη» και του «902», τα οποία και επιχείρησαν να πυρπολήσουν. Οι αστυνομικές δυνάμεις σε απόσταση αναπνοής ενθάρρυναν ουσιαστικά τους προβοκάτορες, κυνηγώντας όποιον επιχειρούσε να τους αντιμετωπίσει.

Οι πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης και ειδικά του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, όπως και της αστυνομικής ηγεσίας, είναι τεράστιες. Φαίνεται πως βολεύονται με τις ενέργειες των αναρχοπροβοκατόρων που επιχειρούν να υπονομεύσουν και να προβοκάρουν το συνεχώς ογκούμενο αντιιμπεριαλιστικό λαϊκό κίνημα.

«Είναι φυσικό», είπε ο γραμματέας του ΚΣ, «φέτος που η ελληνική κυβέρνηση έχει την προεδρία της ΕΕ, αυτό το εξάμηνο η χώρα μας να είναι το επίκεντρο των διαβουλεύσεων των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών. Αλλά είναι και το επίκεντρο του αγώνα ενάντια στην ΕΕ, μιας και η κορύφωση αυτού του εξαμήνου πρέπει να δείξει πως η εργατική τάξη και η νεολαία της χώρας μας συνεχίζει τον αγώνα ενάντια σ' αυτούς που υπονομεύουν το παρόν και το μέλλον μας». Μίλησε για την επιτυχία των κινητοποιήσεων της ΚΝΕ και της «Δράσης: Θεσσαλονίκη 2003», «γιατί δεν είναι απλά πολύχρωμες και φούσκες στις κόκκινες ζώνες, αλλά συνέχεια των αγώνων μας όχι μόνο το εξάμηνο που πέρασε αλλά και όλων των προηγούμενων χρόνων». Οι λαϊκές και νεολαιίστικες αυτές εκδηλώσεις είναι για τον Θέμη Γκιώνη όχι μόνο ο αγώνας ενάντια στα μέτρα που συζητούν οι ηγέτες της ΕΕ και που αφορούν το παρόν και το μέλλον της νέας γενιάς, αλλά και «ο αγώνας για την υπεράσπιση της Ευρώπης μας: της γαλλικής Κομμούνας, του Μαρξ, του Λένιν, της ιστορίας του ΚΚΕ, του ΕΛΑΣ, του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, της Οκτωβριανής Επανάστασης, η υπεράσπιση της σοσιαλιστικής Κούβας, είναι η αλληλεγγύη στον κουβανικό λαό, στο κόμμα του, την ηγεσία του. Σε αντίθεση με την Ευρώπη τους, της φτώχειας, της ανεργίας του αυταρχισμού».

Ο γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ τόνισε ότι «σήμερα έχουμε την πείρα να βγάλουμε συμπεράσματα, να ζυγίσουμε πράγματα, θέσεις, συμπεριφορές, να πάρουμε θέση με την ανατρεπτική πολιτική του ΚΚΕ, που μπορεί να δώσει διέξοδο και προοπτική γιατί ακουμπάει στις ανάγκες μας.

Εδώ που σφυρηλατείται η συλλογικότητα, η κοινή πάλη, μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως μας ενώνουν με τη νεολαία οι κοινές απαντήσεις στα ερωτήματά της, οι κοινές λύσεις στα προβλήματά της. Σήμερα και αύριο, η φωνή της νεολαίας, της εργατικής τάξης ακούγεται σε όλη την Ελλάδα βροντερή, σίγουρη για το δρόμο που τραβά, το δρόμο της αμφισβήτησης, του ριζοσπαστισμού, που έχει χρώμα το κόκκινο, που έχει όνομα ΚΚΕ και ΚΝΕ, που έχει προοπτική ρεαλιστικότατη και είναι η λαϊκή εξουσία και ο Σοσιαλισμός».

Ξεχωριστή στιγμή στις πολιτικές δραστηριότητες της κατασκήνωσης ήταν και η συζήτηση που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Πέμπτης και συνδιοργανώθηκε από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικής Νεολαίας (ΠΟΔΝ). Στο στόχαστρό της μπήκε ο Ευρωστρατός κι οι ψευδαισθήσεις που έντεχνα σπείρονται περί «Ευρώπης - αντίπαλου δέους στις ΗΠΑ» και «Ευρώπης - ενάντια στον πόλεμο». Ο πρόεδρος της ΠΟΔΝ, Μιγκέλ Μαδέιρα, ο Αρβιντ Κάιζερ, εκ μέρους της Σοσιαλιστικής Εργατικής Γερμανικής Νεολαίας και ο Μιχάλης Κωνσταντινίδης εκ μέρους της ΕΕΔΥΕ, ξεκαθάρισαν ότι η ΕΕ είναι ένας ιμπεριαλιστικός οργανισμός και ο «στρατός της» σε καμιά περίπτωση δε θα υπηρετεί τα συμφέροντα των λαών. Αντίθετα, θα στρέφεται ενάντια στους λαούς, αυτούς θα χτυπάει γιατί αυτοί είναι οι πραγματικοί αντίπαλοι του ιμπεριαλισμού, το πραγματικό αντίπαλο δέος.

Ο συντονισμός και η κοινή δράση σε διεθνές επίπεδο είναι η απάντηση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος μπροστά στην όξυνση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που προωθούν η Ευρωπαϊκή Ενωση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα και οι άλλοι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί. Στη θέση αυτή κατέληξε η Διεθνής Συνάντηση συνδικαλιστικών οργανώσεων που συνδιοργάνωσαν την Παρασκευή το βράδυ στη Θεσσαλονίκη το ΠΑΜΕ και το Ευρωπαϊκό Περιφερειακό Γραφείο της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ). Στην κατάμεστη αίθουσα του ΕΚΘ παραβρέθηκαν εκατοντάδες συνδικαλιστές από την Ελλάδα και 50 συνδικαλιστές που εκπροσωπούσαν 16 συνδικαλιστικές οργανώσεις από 15 χώρες.

Ταυτόχρονα, η ισχυροποίηση της πάλης των εργαζομένων μέσα σε κάθε χώρα θα δυναμώνει τη διεθνή δράση, θα δημιουργεί συνθήκες πιο αποτελεσματικού συντονισμού και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εχοντας ξεκαθαρίσει ότι η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση έχει σαφές καπιταλιστικό περιεχόμενο, όπως σαφή είναι τα κέρδη για τα μονοπώλια και το χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα θέτει ως ζήτημα πρώτης προτεραιότητας τη «συσπείρωση δυνάμεων».

Στη συζήτηση υπογραμμίστηκε η σημασία που έχει στις σημερινές συνθήκες η μαζικοποίηση και η ισχυροποίηση των συνδικάτων και κύρια με νέους εργαζόμενους. Κοινή ήταν η πεποίθηση ότι η ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, γενικότερα η αποτελεσματική αντίσταση στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, σε μεγάλο βαθμό θα κριθεί από το βαθμό οργάνωσης των εργαζομένων στα συνδικάτα.

Η αύξηση της ιμπεριαλιστικής βίας οδηγεί την ανθρωπότητα μπροστά σε μεγάλους κινδύνους. Η υπεράσπιση των χωρών που βρίσκονται στη λίστα των ιμπεριαλιστών, η υπεράσπιση της σοσιαλιστικής Κούβας, της ΛΔ Κορέας, η αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό, η αποτροπή των επιθέσεων των ΗΠΑ σε μια σειρά άλλες χώρες αποτελούν για τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στην ΠΣΟ καθήκοντα πρώτης γραμμής.

Οι συνδικαλιστές σημείωσαν ότι οι πρόσφατες κινητοποιήσεις σε Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία και πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δείχνουν ότι η εργατική τάξη της Ευρώπης αντιστέκεται στις κεντρικές επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Απαιτείται όμως να αντιμετωπιστεί πιο αποτελεσματικά η ιδεολογική επίθεση των επιτελείων της ΕΕ και των κυβερνήσεών της που συμπυκνώνεται στον περίφημο «κοινωνικό διάλογο». Με το εργαλείο αυτό επιχειρείται ο ιδεολογικός αφοπλισμός του εργατικού κινήματος, η υποταγή του στον ταξικό αντίπαλο.

Απέναντι στις επιλογές του κεφαλαίου οι ταξικές δυνάμεις και το Περιφερειακό Γραφείο της ΠΣΟ καθόρισαν τη δική τους αγωνιστική πλατφόρμα. Οι άμεσες διεκδικήσεις αυτής της πλατφόρμας αφορούν: Στη διεκδίκηση σταθερής δουλιάς με 35ωρο, 7ωρο, 5ήμερο. Στην ανάγκη για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις. Στην ενίσχυση των ανέργων. Στην υπεράσπιση της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης και των συστημάτων Υγείας. Στην απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων. Στην υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών. Στην εναντίωση στο ρατσισμό, στο νεοφασισμό. Στη στήριξη των οικονομικών μεταναστών και κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους. Στον αγώνα για τη διασφάλιση της σωματικής ακεραιότητας και της υγείας των εργαζομένων. Στη δημόσια δωρεάν Παιδεία. Στην πάλη για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των εργαζομένων.

Ο ακαδημαϊκός δάσκαλος Γιάννης Σαμαράς, που αγωνίστηκε ως ανταρτοεπονίτης, εκπατρίστηκε μαζί με τους άλλους αγωνιστές στη σοσιαλιστική Ουγγαρία που τους δέχτηκε με στοργή και εκεί αναδείχτηκε διαδοχικά σε καθηγητή του Πανεπιστημίου πάνω σε θεωρητικά προβλήματα Πολιτικής Οικονομίας και Ιστορίας των οικονομικών θεωριών.

Δεκάδες χιλιάδες υπογραφές απ' όλη τη χώρα συγκεντρώθηκαν τότε, ενώ η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα αρνήθηκαν να ανταποκριθούν και στο στοιχειώδες αυτό αίτημα.

Οι δυνάμεις που συσπειρωμένες στην κίνηση «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» διοργάνωσαν τη Λαϊκή Αντισύνοδο, το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, η ΕΕΔΥΕ, η ΟΓΕ, αλλά και το ΚΚΕ και η ΚΝΕ διαδήλωσαν από κοινού με επαναστατικές, αντιιμπεριαλιστικές οργανώσεις και κινήματα, με κομμουνιστικά κόμματα και οργανώσεις νεολαίας από άλλες χώρες. Με εκείνες τις δυνάμεις που διατρανώνουν τη θέληση και αποφασιστικότητά τους να αντισταθούν όχι μόνο στις αποφάσεις αυτής της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά στην ίδια την ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ενωση, την καπιταλιστική «παγκοσμιοποίηση», την ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων. Που διεκδικούν κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές στη χώρα τους και παλεύουν κατά της προσαρμογής στις επιταγές των διεθνών ενώσεων του κεφαλαίου, κατά της εκμετάλλευσης.

Στη μεγάλη διαδήλωση κάτω από το σύνθημα «STOP στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ», συντόνισαν τα βήματά τους σε κοινή δράση η εργατική τάξη, η φτωχή αγροτιά, οι ΕΒΕ, οι γυναίκες από τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα, η ανυπόταχτη νεολαία. Συντονισμός και κοινή κοινωνικοπολιτική δράση, που αποτελεί μια κατάκτηση για τη συνέχεια του αγώνα, τόσο στην Ελλάδα, όσο και για τον πανευρωπαϊκό και διεθνή συντονισμό και κοινή αντιιμπεριαλιστική, αντικαπιταλιστική δράση.

Στο λεγόμενο Ευρωσύνταγμα συμπεριλαμβάνεται ο ευρωστρατός, αφού ήδη έχει αρχίσει να συγκροτείται και έχει αναλάβει δράση στα Βαλκάνια. Ενισχύεται, λοιπόν, η στρατιωτικοποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πιστοποιώντας την ακόμη πιο προωθημένη επιθετική ιμπεριαλιστική της δράση για το μοίρασμα εδαφών, την εξασφάλιση γεωστρατηγικών σημείων στον πλανήτη, σύμφωνα με τα συμφέροντα των ευρωενωσιακών μονοπωλίων. Αλλωστε η ΕΕ συμμετείχε σ' όλους τους τελευταίους ιμπεριαλιστικούς πολέμους (Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ), παρά τη φαινομενική διαφοροποίηση Γερμανίας - Γαλλίας. Υπήρξε ενεργητική συμμετοχή με υποστήριξη των επιχειρήσεων.

Σ'όλ'αυτά έρχεται να προστεθεί ως στοιχείο της ακόμη μεγαλύτερης αντιδραστικοποίησης της ΕΕ το «ευρωπαϊκό δόγμα» σύμφωνα με το κείμενο για την «ευρωπαϊκή ασφάλεια». Που ούτε λίγο ούτε πολύ, θέτει το ζήτημα για χώρες εκτός ΕΕ, «ή είστε μαζί μας ή εναντίον μας», ενώ προβάλλοντας το γνωστό πλέον ιμπεριαλιστικό επιχείρημα περί εξάπλωσης όπλων μαζικής καταστροφής, (βλέπεις αυτό το δικαίωμα το έχουν μόνο τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη), υιοθετεί ανοιχτά τον προληπτικό πόλεμο και ετοιμάζεται να αναλάβει ανάλογες επιχειρήσεις. Εδώ εντάσσεται η κοινή με τις ΗΠΑ δράση ενάντια στην Κουβανική επανάσταση, στη ΛΔ της Κορέας, σε Ιράν, Συρία κλπ.

Στη Σύνοδο θίχτηκε εκ νέου το ζήτημα της ακόμη μεγαλύτερης ευρωιμπεριαλιστικής διείσδυσης στα Βαλκάνια.

Ετοιμη είναι η «Δικαστική Συμφωνία Εκδοσης» ανάμεσα σε ΗΠΑ -ΕΕ, ένα ακόμη αντιδραστικό κατασταλτικό όπλο στα χέρια των κυβερνήσεων των μονοπωλίων, ενάντια στα λαϊκά κινήματα, την οποία θα υπογράψει ο Κ. Σημίτης ως προεδρεύων της ΕΕ στις 25 Ιούνη στην Ουάσιγκτον.

Με την ενδιάμεση αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής συρρικνώνουν την αγροτική παραγωγή και το εισόδημα της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, ενώ η πολιτική ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου πλήττει τους μικρούς ΕΒΕ.

Εβαλαν στη στρούγκα της ΕΕ τους λαούς δέκα ακόμη χωρών, κυρίως από την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Το βασικό προπαγανδιστικό επιχείρημά τους ήταν ότι απελευθερώθηκαν από το σοσιαλισμό. Κυβέρνηση και ΝΔ πρωτοστάτησαν σ' αυτή την προπαγανδιστική επιχείρηση, ενώ ο ΣΥΝ εκτίμησε στο πρόσφατο συνέδριό του ότι η Διεύρυνση έπρεπε να είχε γίνει αμέσως μετά τις ανατροπές.

Στο προγραμματικό κείμενο, ο ΣΥΝ επιμένει στη στρατηγική πλήρους στήριξης της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ενοποίησης. «Η Ευρωπαϊκή Αριστερά έχει αποδεχτεί τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης γιατί θεωρεί πως αυτή ευνοεί τους δικούς της στόχους».

Επιμένει στην πολιτική ενοποίηση, δηλαδή στην ενίσχυση αυτού του ιμπεριαλιστικού πόλου ως ανταγωνιστικού στις ΗΠΑ, «που θα αποτελούσε μια πολιτικά ενωμένη Ευρώπη με ισχυρό κοινό νόμισμα, κοινή εξωτερική πολιτική, αυτόνομη, δηλαδή εκτός NATO, αμυντική δομή και δυνατότητα αποτελεσματικής παρέμβασης όπου χρειαστεί στον κόσμο». Με δράση, δηλαδή, στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων.

Ο λαός μας μπορεί να επιβάλει τη δική του θέληση, συσπειρωμένος στο δικό του κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης να ανοίξει το δρόμο για ρήξεις και βαθιές αλλαγές, για τη λαϊκή εξουσία. Είναι υπόθεση της ταξικής πάλης του μ' όλες τις μορφές της. Επιβάλλεται να εκφράσει αυτή του τη θέληση, να βαδίσει αυτό το δρόμο και με την ψήφο του, ενισχύοντας πολύμορφα το ΚΚΕ, αποδυναμώνοντας τα κόμματα του κεφαλαίου και τον οπορτουνισμό του ΣΥΝ.

Η Σύνοδος Κορυφής της Χαλκιδικής πέρασε στην Ιστορία και οι αποφάσεις της δρομολογούν εξελίξεις που θα καταγραφούν στις πιο μαύρες σελίδες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το δυστύχημα για την ελληνική κυβέρνηση είναι ότι οι σελίδες αυτές θα φέρουν τη δική της υπογραφή, ως προεδρεύουσας.

Στην αναζήτηση ενός κοινού παρονομαστή των αποφάσεων αυτής της Συνόδου καταλήγουμε στην ενίσχυση των αντιδραστικών χαρακτηριστικών της ΕΕ σε όλη την κλίμακα των πολιτικών της.

Με την απόφαση για τους πρόσφυγες και τη μετανάστευση, οι «είκοσι πέντε» επιχειρούν να υψώσουν ένα τείχος για να κρατήσουν έξω απ' αυτό τους «παρίες» της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης. Χαρακτηρίζουν, ουσιαστικά, ανεπιθύμητους τους πρόσφυγες και συζητούν λύσεις για την αντιμετώπιση που θυμίζουν ναζιστικές μεθόδους, όπως η δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης σε χώρες γειτονικές με τις χώρες της ΕΕ για να κρατούνται εκεί και να «επαναπροωθούνται» στη χώρα τους οι «λαθρομετανάστες»...

Το λεγόμενο ευρω-Σύνταγμα παραπέμφθηκε προς συζήτηση στη Διακυβερνητική Διάσκεψη, η οποία αρχίζει τις εργασίες της τον ερχόμενο Οκτώβρη και οφείλει να καταλήξει σε ένα Σύνταγμα μέχρι την 1η του Μάη, μέρα ένταξης των νέων κρατών-μελών. Ωστόσο, από τις συζητήσεις που προηγήθηκαν κατά τη διάρκεια της Συνέλευσης υπό τον Ζισκάρ Ντ' Εστέν, όσο και από αυτές που έγιναν κατά τη διάρκεια της Συνόδου, προκύπτουν τα βασικά χαρακτηριστικά αυτού του Συντάγματος. Είναι η οριστική αποβολή των μικρότερων κρατών-μελών από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Η ενίσχυση των μεγάλων κρατών με τη στάθμιση των ψήφων βάσει του πληθυσμιακού μεγέθους. Η κατάργηση του βέτο σχεδόν για όλα τα θέματα, γεγονός που αφαιρεί από τα κράτη-μέλη τη δυνατότητα να αποτρέπουν μια απόφαση που θίγει τα κυριαρχικά τους συμφέροντα. Η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών-μελών στα κοινοτικά όργανα, τα οποία θα είναι υπό τον έλεγχο των πέντε-έξι μεγάλων κρατών.

Μπορεί για τα θέματα αυτά να υπάρχουν σοβαρές αντιθέσεις μεταξύ των «είκοσι πέντε», όμως είναι βέβαιο ότι είτε με τη μία, είτε με την άλλη εκδοχή, δημιουργείται και ενισχύεται ένα Διευθυντήριο στην ΕΕ, το οποίο θα ασκεί τον πλήρη έλεγχο και την εξουσία στην Ευρωπαϊκή Ενωση των 450 εκατομμυρίων. Ενα Διευθυντήριο, του οποίου δεν είναι ακόμη γνωστή η σύνθεση αλλά θα λειτουργήσει ως στρατηγείο των πολυεθνικών και των τραπεζιτών στην επίθεση κατά των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Η ακραία αντιδραστικοποίηση της ΕΕ έγινε ακόμη πιο φανερή με το κείμενο Σολάνα, για τη Στρατηγική Ασφάλειας της ΕΕ, με το οποίο η Ενωση μετατρέπεται σε μηχανισμό διαρκών πολεμικών επεμβάσεων για την αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας», των όπλων μαζικής καταστροφής, του οργανωμένου εγκλήματος και, τώρα, των κρατών που δεν είναι τόσο δημοκρατικά, όσο τα θέλουν οι «εταίροι» και οι υπερατλαντικοί συνεταίροι...

Το κείμενο του Χαβιέ Σολάνα «Για μια ασφαλή Ευρώπη σ' έναν καλύτερο κόσμο», το οποίο χαιρετίστηκε ως «πολύ σημαντικό» από τον υπουργό Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου, και υιοθετήθηκε από τους ηγέτες της ΕΕ, ήταν η πιο σημαντική αποκάλυψη της Συνόδου. Το κείμενο του ύπατου εκπροσώπου για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας της ΕΕ είναι ένας ύμνος στον ακατάλυτο δεσμό του «ευρωατλαντισμού» και στην ενίσχυση της αχαλίνωτης ιμπεριαλιστικής επέμβασης, των προληπτικών πολέμων, της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Μ' αυτή την εξέλιξη ικανοποιείται η ανάγκη διαμόρφωσης μιας νέας σχέσης των δύο πλευρών στον τομέα της ασφάλειας και των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Ο Σολάνα το είπε ευθέως: «Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δράσουμε προτού ξεσπάσει η κρίση. Οσο νωρίτερα αρχίζει η πρόληψη των συγκρούσεων και των απειλών, τόσο καλύτερα»!

Ετσι χαρακτηρίζεται ως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ΕΕ η τρομοκρατία, τα όπλα μαζικής καταστροφής και το οργανωμένο έγκλημα και συμπληρώνεται ο κατάλογος των περιπτώσεων όπου απαιτείται η επέμβαση με τις χώρες που «έχουν αυτοτοποθετηθεί εκτός των ορίων της διεθνούς κοινωνίας» και οι οποίες «είναι επιθυμητό να επανέλθουν στη διεθνή κοινότητα»!

Οσο για εκείνους που προσπαθούσαν να πείσουν τον ελληνικό λαό, κατά τη διάρκεια της επιδρομής στο Ιράκ, ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει η δύναμη αποτροπής των πολέμων και των επεμβάσεων, ο Χαβιέ Σολάνα είπε: «Αναντικατάστατη θέση κατέχει η ευρωατλαντική σχέση. Ενεργώντας από κοινού, η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι ΗΠΑ μπορούν να αποτελέσουν μια κολοσσιαία δύναμη αγαθού για τον κόσμο μας. Αν δυναμώσουμε τις δυνατότητες και βελτιώσουμε τη συνοχή μας, θα είμαστε πιο αξιόπιστοι ως παράγοντας και θα έχουμε περισσότερη επιρροή ως εταίρος». Με αυτή τη θέση θα επισκεφθεί την Ουάσιγκτον στις 25 του Ιούνη ο προεδρεύων της ΕΕ, Κ. Σημίτης.

Βεβαίως, οι «είκοσι πέντε» δεν παρέλειψαν να επαναβεβαιώσουν την προσήλωσή τους στις αποφάσεις της Λισαβόνας. Ετσι, έστειλαν μήνυμα στους εργαζόμενους όλων των κρατών-μελών για την επίθεση που έρχεται κατά των εργασιακών και των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων.

Και όλα αυτά αναμένεται να επισφραγιστούν με τις συμφωνίες για την έκδοση και τη δικαστική συνδρομή μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ, την ερχόμενη Τετάρτη στην Ουάσιγκτον. Με την υπογραφή του Κ. Σημίτη και της Ελληνικής Προεδρίας. Δε θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερο τέλος για μια τέτοια προεδρία...