Τη Δευτέρα 9/11, ωστόσο, και αυτό το αφήγημα του «επιτελικού» κράτους, της ετοιμότητας για τηλεκπαίδευση, όπως και όλα τα υπόλοιπα για την αντιμετώπιση της πανδημίας και του δεύτερου κύματος, για παράδειγμα η ετοιμότητα των νοσοκομείων, των ΜΜΜ, των σχολείων κ.λπ., κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Με την έναρξη της πρώτης ώρας, το σύστημα της τηλεκπαίδευσης δεν κατάφερε να λειτουργήσει. Χιλιάδες μαθητές και εκπαιδευτικοί μάταια προσπαθούσαν επί ώρες να «εισέλθουν» στο σύστημα. Οι πιο τυχεροί κατάφεραν να μπουν την πρώτη ώρα, αλλά και αυτοί με τη σειρά τους αποσυνδέθηκαν από το σύστημα.

Παρόμοιες τραγελαφικές καταστάσεις βίωσαν και την επόμενη μέρα, Τρίτη 10/11, αν και πιο περιορισμένα. Η κατάσταση δεν εξομαλύνθηκε ούτε την Τετάρτη, καθώς δεκάδες συνάδελφοι και εκατοντάδες μαθητές αντιμετώπισαν πρόβλημα σύνδεσης με την εφαρμογή.

Η κυβέρνηση, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, αντί να αναλάβει την ευθύνη, αντί να ζητήσει συγγνώμη από τους πάνω από 600.000 μαθητές και πάνω από 65.000 εκπαιδευτικούς, που με την πολιτική της βάζει σε κίνδυνο να χαθεί και αυτή η σχολική χρονιά, βγήκε με θράσος να κατηγορήσει όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό της.

Από την πρώτη στιγμή η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας έριξε την ευθύνη στην ίδια την εταιρεία «Cisco» και στο λογισμικό της, WebEx, με το οποίο υλοποιείται η σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Μάλιστα, είπαν ότι το πρόβλημα δεν είναι στην Ελλάδα, αλλά είναι πανευρωπαϊκό και ότι έχει καταρρεύσει όλο το σύστημα WebEx σε όλη την Ευρώπη, εξαιτίας ενός κεντρικού υπολογιστή στο Λονδίνο. Ενώ δεν έλειψαν και διάφοροι χάρτες που έδειχναν υποτίθεται το πρόβλημα, όχι όμως από την ίδια την εταιρεία αλλά από διάφορα trolls της ΝΔ.

Η «Cisco», με μια χλιαρή ανακοίνωση της διευθύντριας επικοινωνίας και μάρκετινγκ Ελλάδας - Κύπρου - Μάλτας, Ελενας Πρασσάκη, ενημέρωσε ότι έχει αποκαταστήσει τη λειτουργία της υπηρεσίας WebEx που επηρέασε για μικρό χρονικό διάστημα έναν περιορισμένο αριθμό χρηστών στην περιοχή EMEAR (Ευρώπη, Μέση Ανατολή, Αφρική και Ρωσία).

Αρα, δεν υπήρξε πανευρωπαϊκή κατάρρευση του WebEx που επηρέασε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Και, αλήθεια, όσο κι αν ψάξαμε σε άλλες χώρες, δεν είδαμε πουθενά αναφορές ότι το σύστημα WebEx κατέρρευσε. Αν γινόταν αυτό, κάποιο πιο επίσημο τεχνικό δελτίο Τύπου θα είχε δει το φως της δημοσιότητας. Το όποιο πρόβλημα που αφορούσε «περιορισμένο αριθμό χρηστών» - φαίνεται και από το ίδιο το site της εταιρείας - αποκαταστάθηκε άμεσα. Ακόμα και να αληθεύει αυτό, όμως, σε τελευταία ανάλυση η ανάθεση στη συγκεκριμένη εταιρεία, με μια σύμβαση που 8 μήνες μετά δεν έχει δει το φως της δημοσιότητας, είναι επιλογή της ίδιας της κυβέρνησης.

Φυσικά, τα προβλήματα με την τηλεκπαίδευση στην Ελλάδα συνεχίστηκαν και την Τρίτη αλλά και την Τετάρτη. Αυτές τις μέρες ποιος έφταιγε άραγε; Η «Cisco»; Το Netflix ή το YouTube;

Από τη Δευτέρα εκτός από το WebEx είχε καταρρεύσει και το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο (ΠΣΔ), μαζί και οι υπηρεσίες του. Είναι λογικό, όταν την ίδια στιγμή, στις 8 το πρωί, προσπαθούν να συνδεθούν 700.000 άτομα (μαθητές και εκπαιδευτικοί) σε υποδομές που δεν έχουν αναβαθμιστεί για να αντέξουν αυτήν την «κίνηση», να καταρρέει το σύστημα.

Ετσι έγινε και την άνοιξη, όταν το υπουργείο Παιδείας έβγαινε στα κανάλια να μας πει ότι ξεκινούσε η εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Ολοι θυμούνται τα ατέλειωτα ξενύχτια των συναδέλφων που προσπαθούσαν με τις ώρες να συνδεθούν στο e-me και το e-class και δεν δούλευε τίποτα. Αλλά και μετά, το Σεπτέμβρη, όταν μπήκαν οι φοιτητές να δουν τις σχολές όπου πέρασαν, πάλι το σύστημα είχε καταρρεύσει, γιατί οι υποδομές δεν μπορούσαν να αντέξουν τον «φόρτο» αυτής της κίνησης (ή τους χιλιάδες χρήστες που προσπαθούσαν να συνδεθούν).

Η κατάρρευση του ΠΣΔ φυσικά δεν επηρέασε μόνο τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, αλλά και την Πρωτοβάθμια, η οποία εξυπηρετείται και αυτή από το ίδιο δίκτυο (email, εκπαιδευτικοί πόροι, ιστοσελίδες σχολείων κ.λπ.). Μάλιστα, μπροστά στο επικείμενο κλείσιμο και των σχολείων της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, φανταστείτε τι έχει να γίνει αν εφαρμοστεί και εκεί η σύγχρονη εξ αποστάσεως τηλεκπαίδευση, με ακόμα μεγαλύτερο, πολλαπλάσιο αριθμό χρηστών!

Είναι φανερό ότι τη συνολική ευθύνη για τις δημόσιες υποδομές και την κατάστασή τους δεν την έχουν οι ξένες εταιρείες αλλά το ίδιο το κράτος, το υπουργείο και η κυβέρνηση. Γι' αυτό και οι συστάσεις να μη χρησιμοποιούν οι πολίτες το διαδίκτυο από τις 9 π.μ. μέχρι και τις 6 μ.μ., γι' αυτό και οι «εξαφανισμένες» ανακοινώσεις του ΠΣΔ ότι τα σχολεία που έχουν 24Mbps, που φτάνουν στο 29% του συνόλου των σχολικών μονάδων (μαζί με αυτά φυσικά και η πλειοψηφία των νοικοκυριών), δεν μπορούν να υποστηρίξουν πάνω από μία τηλεδιάσκεψη. Δηλαδή, από τη σύνδεση του σχολείου μόνο ένα τμήμα μπορεί να κάνει τηλεκπαίδευση. Ακόμα και σήμερα, όσοι συνάδελφοι πηγαίνουν στο σχολείο τους να δουλέψουν δεν μπορούν να συνδεθούν με τους μαθητές τους.

Οι ευθύνες παραμένουν στην ίδια την κυβέρνηση και την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Ολους αυτούς τους μήνες δεν πήρε κανένα ουσιαστικό μέτρο για να μείνουν τα σχολεία ανοιχτά, για να βελτιωθούν οι υποδομές του δικτύου, τόσο του ίδιου του υπουργείου Παιδείας, των σχολικών μονάδων, όσο και των μαθητών, να αναβαθμιστούν οι ευρυζωνικές υποδομές και υπηρεσίες.

Εγραψε στα παλιά της τα παπούτσια τα δίκαια αιτήματα εκπαιδευτικών, γονιών και μαθητών για αναβάθμιση του ΠΣΔ, έτσι ώστε να μην εξαρτάται το υπουργείο από τις πολυεθνικές. Τόσα εκατομμύρια για την περιβόητη ψηφιακή - τεχνολογική αναβάθμιση των υποδομών, που ακούμε εδώ και χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις, δεν πήγαν για τις ανάγκες των σχολείων αλλά στις τσέπες εργοδοτών και μεγάλων επιχειρήσεων!

Επιβεβαιώνεται ότι την έλλειψη κρατικής υποδομής δεν μπορούν να αντικαταστήσουν οι πολυδιαφημιζόμενες χορηγίες πολυεθνικών, που αξιοποιούν την πολιτική των κυβερνήσεων για να «σπρώξουν» στους χρήστες τα προϊόντα τους. Η ανάπτυξη των απαραίτητων υποδομών αποτελεί ευθύνη του κράτους. Οι εργαζόμενοι με τον ιδρώτα τους έχουν χρυσοπληρώσει δισεκατομμύρια όλα αυτά τα χρόνια μέσα από τη ληστρική φορολογία, αλλά δεν απολαμβάνουν τίποτα, ούτε οι ίδιοι ούτε φυσικά τα παιδιά τους. Ολες οι δημόσιες υποδομές τη δύσκολη ώρα καταρρέουν.

Υπάρχει φυσικά και ένα άλλο ερώτημα: Γιατί το υπουργείο υποχρεώνει το δημόσιο σχολείο να χρησιμοποιεί για την τηλεκπαίδευση μόνο μία πλατφόρμα μίας συγκεκριμένης εταιρείας και την ίδια στιγμή τα ιδιωτικά σχολεία έχουν το ελεύθερο να χρησιμοποιούν όποια πλατφόρμα θέλουν για την τηλεκπαίδευση; Γιατί δεν αναζήτησε το υπουργείο Παιδείας συμπληρωματικά και άλλες δοκιμασμένες λύσεις, άλλων εταιρειών, έτσι ώστε όχι μόνο να μειώσουν τον «φόρτο» αλλά να έχουν και εναλλακτικές λύσεις σε περίπτωση αντίστοιχων προβλημάτων;

Γιατί δεν φροντίζει να στηριχτεί ο παιδαγωγικός σχεδιασμός του Συλλόγου Διδασκόντων σε κάθε σχολείο, με όλους τους πρόσφορους τρόπους εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, που μπορούν να στηρίξουν τους μαθητές την περίοδο του lockdown; Ας μην προτρέξει κανείς να πει ότι οι εκπαιδευτικοί με αυτόν τον τρόπο δεν θα δουλέψουν. Η εμπειρία της άνοιξης «βούλωσε» πολλά στόματα κονδυλοφόρων που ήθελαν να κατηγορήσουν τον κλάδο για αδιαφορία.

Αυτό θα έλυνε όχι μόνο το όποιο τεχνικό πρόβλημα και αν προέκυπτε, αλλά θα ήταν και παιδαγωγικά ορθό, αφού δεν μπορεί κανείς να φανταστεί πώς ορισμένα μαθήματα μπορούν να γίνουν μέσω τηλεδιάσκεψης (εργαστηριακά, γυμναστική, καλλιτεχνικά κ.λπ.).

Το τελευταίο είναι ίσως και το μεγαλύτερο ζήτημα που προκύπτει από την τηλεκπαίδευση και το lockdown, πέρα από τις υποδομές. Μπορεί να λειτουργήσει για κάθε παιδί καθολικά, έτσι ώστε να μη μείνει πίσω στην επαφή του με το σχολείο; Είναι προφανές ότι δεν έχουν όλα τα σπίτια ούτε την απαραίτητη υποδομή που χρειάζεται, αλλά ούτε και τον απαραίτητο αριθμό των υπολογιστών για να αντεπεξέλθουν. Εχουν όλοι μια καλή σύνδεση στο ίντερνετ; Μπορεί κάποιοι να μην έχουν και καθόλου, επειδή απλά δεν έχουν να πληρώσουν. Παρομοίως, έχουν όλοι ένα κομπιούτερ, ένα λάπτοπ, ένα τάμπλετ για να παρακολουθήσουν διαδικτυακά μαθήματα; Κι αν σε ένα σπίτι είναι δύο ή τρία παιδιά, υπάρχουν τόσες οθόνες για να βολευτούν όλοι;

Το γελοίο επιχείρημα της κας Κεραμέως, ότι και από το σταθερό τηλέφωνο μπορεί κάποιος να συμμετέχει στην τηλεκπαίδευση, είναι φαιδρό και επικίνδυνο. Να είναι ο μαθητής 7 ώρες με το ακουστικό στο χέρι... Στην πραγματικότητα, η υπουργός Παιδείας εμπαίζει τους μαθητές και τις οικογένειές τους, που δεν μπορούν να ανταποκριθούν, και επιβεβαιώνει την απόσταση που έχει από τη σχολική πραγματικότητα.

Ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι τις συνέπειες της πολιτικής της κυβέρνησης τις πληρώνουν τα παιδιά από τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα. Οι επιλογές της κυβέρνησης οξύνουν τις ανισότητες στη μόρφωση των νέων.

Οι διεκδικήσεις των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των γονιών το διάστημα της καραντίνας πρέπει να φτάσουν στο «κόκκινο». Να παλέψουμε για όλα αυτά τα μέτρα που θα επιτρέψουν τα σχολεία να ανοίξουν με ασφάλεια για όλους, για μέτρα τέτοια ώστε να μη χρειαστεί να ξανακλείσουν, για μέτρα που διασφαλίζουν την ισότιμη πρόσβαση όλων των μαθητών στην Εκπαίδευση:

• Να εξασφαλιστεί η κάλυψη, με ευθύνη και δαπάνη του κράτους, του αναγκαίου τεχνολογικού εξοπλισμού για μαθητές και εκπαιδευτικούς. Δωρεάν τάμπλετ και ηλεκτρονικοί υπολογιστές, δωρεάν σύνδεση γρήγορου ίντερνετ. Αναβάθμιση του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου, ώστε να καλύπτει όλες τις ανάγκες των δημόσιων σχολείων.
• Να στηριχτούν όλες οι μορφές (σύγχρονη ή ασύγχρονη) και τα μέσα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Αξιοποίηση όλων των τεχνολογικών μέσων, ώστε κανένα παιδί να μη μείνει πίσω. Το πρόγραμμα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, ο προγραμματισμός και τα μέσα που θα επιλεγούν πρέπει να αποφασίζονται με ευθύνη του Συλλόγου Διδασκόντων και των εκπαιδευτικών.
• Μείωση - προσαρμογή της ύλης για όλες τις τάξεις που κλείνουν και ειδικά για τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα. Να επαναδιδαχθεί η ύλη που «προχώρησε» στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, όταν θα ανοίξουν τα σχολεία. Να καταργηθεί η Τράπεζα Θεμάτων.
• Μη προσμέτρηση των απουσιών των μαθητών εφόσον δεν εξασφαλίζονται καθολικά τα τεχνολογικά μέσα. Ειδική μέριμνα για διά ζώσης κάλυψη των εκπαιδευτικών κενών που θα δημιουργηθούν (ενισχυτική διδασκαλία, φροντιστηριακά μαθήματα κ.λπ.).

Αξιοποιώντας τη δράση γνωστών, προβοκατόρικων ομάδων και τα πρόσφατα απαράδεκτα και καταδικαστέα γεγονότα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, αναπαράγει, αφενός, την αντιδραστική και αντιεπιστημονική θεωρία των «δύο άκρων», που προσβάλλει βάναυσα την ιστορική μνήμη και, αφετέρου, αναγγέλλει μέτρα που εδώ και χρόνια επωάζονται, όπως «πανεπιστημιακή αστυνομία», κάρτες εισόδου, κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης και άλλα τέτοια, που ανάλογα έχουν και στο παρελθόν εμφανιστεί και έχουν βρει απέναντι σύσσωμη την πανεπιστημιακή κοινότητα.

Η πανεπιστημιακή κοινότητα γνωρίζει καλά ότι οι όποιοι μηχανισμοί καταστολής στα πανεπιστήμια δεν φτιάχνονται για να αντιμετωπίσουν τη δράση τέτοιων παρακρατικών μηχανισμών, όπως άλλωστε αποδείχτηκε και με την κατάργηση του ασύλου, που υποστηρίχτηκε επικοινωνιακά με ανάλογη επιχειρηματολογία. Στο στόχαστρο βρίσκονται η διαχείριση της γνώσης των νέων και η χρήση των πανεπιστημίων προς όφελος μικρών κοινωνικών ομάδων και των συμφερόντων τους. Βρίσκονται τα δημοκρατικά δικαιώματα και κυρίως η δυνατότητα της οργανωμένης και συλλογικής διαμαρτυρίας.

Μια προσεκτική ματιά στο πρόγραμμα της ΝΔ για την Παιδεία αποκαλύπτει «αυτόνομα» πανεπιστήμια, «ανοιχτά» στις επιχειρήσεις, κατάργηση της ισότιμης Εκπαίδευσης, μείωση τμημάτων, κατηγοριοποίηση πτυχίων, ιδρυμάτων και αποφοίτων και, φυσικά, κέρδη επιχειρήσεων σε βάρος των φοιτητών. Ο όλος θόρυβος, επομένως, είναι μια άσκηση θεσμικής προπαρασκευής, με σκοπό τη μελλοντική καταστολή των αντιδράσεων που η κυβέρνηση αναμένει να πυροδοτήσουν τα μέτρα που ετοιμάζει.

Σε άρθρο μου τότε για την κατάργηση του ασύλου έγραφα: «Η μόνιμη είσοδος της Αστυνομίας θα μετατραπεί σταδιακά σε μόνιμη εγκατάστασή της...». Τότε θεωρήθηκε από κάποιους υπερβολικό και από άλλους λαϊκίστικο. Σήμερα;

Ας αφήσουν λοιπόν τα παιχνιδάκια εντυπώσεων και τις ασκήσεις καταστολής. Δεν θα περάσουν και πάλι. Το έργο έχει παιχτεί πολύ στο παρελθόν και επαναλαμβάνεται σαν τραγωδία στις δύσκολες μέρες που περνάει ο λαός μας.

Η τάξη δομείται στη σχέση των εργαζομένων με τα μέσα παραγωγής, τον ρόλο στην κοινωνική οργάνωση της εργασίας, τη συμμετοχή στον κοινωνικό πλούτο, στο μερίδιο συμμετοχής. Την τελευταία ιστορική περίοδο του 21ου, πολλές ομάδες του εργαζόμενου πληθυσμού, που αυτοπροσδιορίζονταν ως μεσαία τάξη, έχουν πλέον προλεταριοποιηθεί. Δάσκαλοι, δημόσιοι υπάλληλοι, τραπεζοϋπάλληλοι και πολλοί άλλοι εργαζόμενοι στον Τουρισμό, στην Υγεία, στο Εμπόριο έχουν προστεθεί στην εργατική τάξη. Το δημόσιο νοσοκομείο διαχειρίζεται τις ροές των ασθενών ανάλογα με τον προϋπολογισμό της Κοινωνικής Ασφάλισης και αδυνατεί να προσφέρει υπηρεσίες, που ανταποκρίνονται στις ανάγκες του πληθυσμού. Το πανεπιστήμιο, που δημιουργήθηκε για να διαμορφώσει κριτικά πνεύματα, προσπαθεί πλέον να ισοσκελίσει τα οικονομικά του και να ευθυγραμμιστεί με τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας. Είναι φανερή η δυσκολία να πεισθούν οι εργαζόμενοι να επιδιώξουν το συλλογικό συμφέρον, έναντι της ατομικής τους ευημερίας.

Στο σημείο αυτό ξαναδιαβάζουμε την παρατήρηση του Μαρξ ότι ο καταμερισμός της εργασίας δημιουργεί την αντίθεση ανάμεσα στο ατομικό και το συλλογικό συμφέρον.

Η διαχείριση της πανδημίας από την πλευρά της κυβέρνησης και του αστικού κράτους γίνεται με κριτήριο τη σταθερότητα και την αναπαραγωγή του συστήματος. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, η κυβέρνηση και το αστικό κράτος αξιοποιούν την πανδημία για την ενίσχυση των μέτρων καταστολής και συσπείρωσης γύρω από τους αστικούς θεσμούς με όρους απόκρυψης της ταξικότητας του κράτους και των μηχανισμών του, προβάλλοντας το φόβο και τον κίνδυνο ως τον κύριο όρο για τη λήψη απόφασης. Με τα σημερινά μεγέθη των κοινωνιών, τα κοινωνικά συστήματα είναι υπερβολικά ανεπτυγμένα και η αυτονόμηση του κράτους και της οικονομίας οδηγούν σε μηχανισμούς καταπίεσης εξοντωτικούς για κάθε κοινωνικό σχηματισμό. Η λογική της «ατομικής λύσης» στρέφεται ενάντια στο συλλογικό συμφέρον.

Θυμίζουμε ότι με αφορμή την προβοκατόρικη ενέργεια του προπηλακισμού του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου (πρώην ΑΣΟΕΕ) στο τέλος του προηγούμενου μήνα, ο πρωθυπουργός, Κυρ. Μητσοτάκης, ανακοίνωσε μέτρα στα ΑΕΙ σε τρεις άξονες:

• Ιδρυση «σώματος προστασίας πανεπιστημιακών ιδρυμάτων», που θα έχει ειδική εκπαίδευση, θα εδρεύει στις σχολές και όταν απαιτείται θα ζητά τη συνδρομή της Αστυνομίας. Ουσιαστικά πρόκειται για μια ιδιότυπη «πανεπιστημιακή αστυνομία», ένα σώμα «δημόσιας εξουσίας με αστυνομικές αρμοδιότητες», όπως εξήγησε η υπουργός Παιδείας, με ειδική διακριτή στολή, που θα διατίθεται στα ΑΕΙ ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ιδρύματος.
• Αναβάθμιση των μέτρων ασφαλείας των πανεπιστημίων, από τον έλεγχο της εισόδου και της πρόσβασης στις εγκαταστάσεις, όπου συζητιέται και προκρίνεται το μέτρο ειδικής κάρτας εισόδου, μέχρι το φωτισμό, τις περιφράξεις και τη χρήση τεχνικών μέσων, όπως κάμερες και κλειστά κυκλώματα παρακολούθησης των χώρων.
• Αυστηροποίηση της ποινικής νομοθεσίας για αδικήματα τα οποία τελούνται σε περιοχές της πανεπιστημιακής κοινότητας.

Αναφορικά με τους νέους μηχανισμούς καταστολής που επιχειρεί να στήσει η κυβέρνηση στα ΑΕΙ, οι πανεπιστημιακοί που υπογράφουν το κοινό κείμενο - κάλεσμα στο διαδίκτυο επισημαίνουν:

«Ως μέλη ΔΕΠ, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και ερευνητές, νέοι επιστήμονες που γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τις πραγματικές αιτίες και τους διαχρονικά υπεύθυνους για την κατάσταση με την οποία βρισκόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι προσπαθώντας να κάνουμε τη δουλειά μας, καταγγέλλουμε την προωθούμενη ένταση της καταστολής στα πανεπιστήμια και αρνούμαστε να συμπράξουμε στη συκοφάντηση των φοιτητών μας, των συλλογικών τους οργάνων και των αγώνων τους.

Η δράση γνωστών, προβοκατόρικων ομάδων και τα πρόσφατα απαράδεκτα και καταδικαστέα γεγονότα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών αξιοποιούνται ως "βολικό άλλοθι" για να θεσπιστούν μέτρα που εδώ και χρόνια επωάζονται, όπως "πανεπιστημιακή αστυνομία", κάρτες εισόδου, κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης κ.ά.

Οι νέοι μηχανισμοί καταστολής που στήνει η κυβέρνηση στα πανεπιστήμια δεν φτιάχνονται για να αντιμετωπίσουν τη δράση τέτοιων παρακρατικών μηχανισμών, όπως άλλωστε αποδείχθηκε ότι δεν την αντιμετώπισε και η κατάργηση του ασύλου, που υποστηρίχθηκε επικοινωνιακά με ανάλογη επιχειρηματολογία.

Επί της ουσίας, στο στόχαστρο βρίσκονται τα δημοκρατικά δικαιώματα και κυρίως η δυνατότητα της οργανωμένης και συλλογικής διαμαρτυρίας απέναντι στην υποβάθμιση των μορφωτικών και εργασιακών δικαιωμάτων, η αγωνιστική διεκδίκηση όσων έχουμε ανάγκη για να δουλεύουμε και να ζούμε με αξιοπρέπεια και με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν στον 21ο αιώνα.

Αυτό αποδεικνύεται και από την προκλητική αναπαραγωγή της αντιδραστικής και αντιεπιστημονικής θεωρίας των "δύο άκρων" από τον πρωθυπουργό, που προσβάλλει βάναυσα την ιστορική μνήμη και όσους αγωνίστηκαν και έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους στον αγώνα ενάντια στον φασισμό και τα αίτια που τον γεννάνε.

Τέτοιες παρακαταθήκες παραμένουν ισχυρές στα πανεπιστήμια, παρά τις διαχρονικές προσπάθειες αμαύρωσης και υπόσκαψής τους, στο όνομα ενός δήθεν "εκσυγχρονισμού" με αγοραίους όρους.

Δεν παραμένουμε παθητικοί θεατές των εξελίξεων!

Καταδικάζουμε έμπρακτα τις κρατικές και παρακρατικές μεθοδεύσεις ενάντια στα μορφωτικά, εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα του λαού μας!

Αποτελεί πρόκληση η ετοιμότητα που επιδεικνύει η κυβέρνηση να διαθέσει όσα χρήματα απαιτούνται για την εφαρμογή των νέων μέτρων καταστολής, όταν οκτώ μήνες μετά το πρώτο κύμα της πανδημίας, τα πανεπιστήμιά μας, τα νοσοκομεία μας, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, οι χώροι όπου εργάζονται ο λαός και η νεολαία μας, παραμένουν πρακτικά αθωράκιστα.

Η ανάπτυξη των επιστημών, της έρευνας και της διδασκαλίας που διεκδικούμε και αξίζει ο λαός μας δεν έχει ανάγκη από σώματα καταστολής εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Εχει ανάγκη νέων θέσεων διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού, ανθρώπινων συνθηκών διδασκαλίας, εκσυγχρονισμού της υλικοτεχνικής υποδομής, στήριξης της λαϊκής οικογένειας για να σπουδάσει τα παιδιά της, ποιοτικής φοιτητικής μέριμνας, στελέχωσης των πανεπιστημίων με το απαραίτητο μόνιμο διοικητικό, τεχνικό προσωπικό.

Ενώνουμε τις φωνές και τις δυνάμεις μας ενάντια στην ένταση της καταστολής. Ως εδώ με τη συκοφαντία!».

Με αφορμή τις εξαγγελίες της κυβέρνησης, μιλούν σήμερα στον «Ριζοσπάστη» δυο πανεπιστημιακοί που έχουν υπογράψει το κείμενο - κάλεσμα.