Κυριακή 23 Μάρτη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΠΑΙΔΕΙΑ
Πρόταση για τη λειτουργία του πανεπιστημίου ως επιχείρησης

Τη μελέτη σκοπιμότητας, που κατατέθηκε στον πρύτανη του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης για ίδρυση ξενόγλωσσου τμήματος με δίδακτρα, παρουσιάζει σήμερα ο «Ρ»

Η ίδρυση ξενόγλωσσων τμημάτων στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι ένα θέμα που συζητιέται κατά καιρούς εδώ και πολλά χρόνια στην ακαδημαϊκή κοινότητα και η πρακτική σημασία του είναι να μπορούν να σπουδάζουν στη χώρα μας νέοι από το εξωτερικό χωρίς να χρειάζεται να μάθουν ελληνικά. Η συζήτηση αυτή γίνεται πιο έντονη τα τελευταία χρόνια καθώς στην ΕΕ επικρατεί όλο και περισσότερο η λογική των πανεπιστημίων-επιχειρήσεων, που πρέπει να είναι «ανταγωνιστικά απέναντι στα αμερικανικά πανεπιστήμια» και να «προσελκύουν φοιτητές-πελάτες εκτός Ευρώπης». Με άλλα λόγια, όπως λένε και οι βιομήχανοι, να «ανοίξει η αγορά της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης», να προσελκύσουμε συνάλλαγμα και να πουλάμε γνώση. Με βάση αυτή τη λογική φαίνεται ότι προχωράει και στη χώρα μας η ίδρυση του Διεθνούς Πανεπιστημίου, που, σύμφωνα με τις δηλώσεις των αρμόδιων υπουργών, θα «διακτινίζεται σ' όλη τη Βόρεια Ελλάδα» και θα στοχεύει στην προσέλκυση φοιτητών από την Ανατολική Μεσόγειο και την Ανατολική Ευρώπη.

Η μελέτη σκοπιμότητας για την ίδρυση ενός τμήματος αυτού του «πανεπιστημίου», το οποίο θα λειτουργεί στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (ΔΠΘ), είναι ενδεικτική αυτής της λογικής εμπορευματοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης. Πρόκειται για την πρόταση να δημιουργηθεί ξενόγλωσσο τμήμα αντίστοιχο του Τμήματος Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Ανάπτυξης (ΔΟΣΑ) και να φέρει τον τίτλο «International Economy, business Strategy and development» (IEBS and D). Σύμφωνα με την πρόταση αυτή και το πνεύμα του «Διεθνούς Πανεπιστημίου», το «IEBS and D» θα δέχεται αποκλειστικά αλλοδαπούς φοιτητές, με καλή γνώση της αγγλικής γλώσσας (αφού όλα τα μαθήματα θα γίνονται στα αγγλικά) και προβλέπεται για τις ανάγκες του η δημιουργία νέων εγκαταστάσεων και φοιτητικής εστίας.

Κερδοφόρα επιχείρηση

Στη μελέτη προτείνεται το νέο τμήμα να λειτουργήσει ως μια επιχείρηση, και μάλιστα κερδοφόρα. Προβλέπεται οι φοιτητές να καταβάλλουν δίδακτρα ύψους 12.000 ευρώ το χρόνο, δηλαδή κάτι παραπάνω από τέσσερα εκατομμύρια δραχμές! Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι κατά τα πρώτα τέσσερα χρόνια της λειτουργίας του το τμήμα θα πρέπει να βρίσκεται υπό την «αιγίδα και την οικονομική προστασία, άρα και χρηματοδότηση» του υπουργείου Παιδείας. Τα χρήματα που θα συγκεντρώσει το τμήμα από τα δίδακτρα των τεσσάρων πρώτων ετών θα «αποτελέσουν το αποθεματικό της ανάπτυξής του και θα βοηθήσουν στο μέλλον στην αντιμετώπιση των εξόδων και, βεβαίως, στην πληρωμή των καθηγητών», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στη μελέτη.

Τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους στο σημείωμα εργασίας που συνοδεύει τη μελέτη και προϋπολογίζει το κόστος κατασκευής και λειτουργίας της απαραίτητης υποδομής, καθώς και τους μισθούς όσων θα απασχολούνται στο τμήμα. Εκτιμάται, λοιπόν, ότι το συνολικό κόστος του τμήματος για την πρώτη τετραετία της λειτουργίας του θα ανέλθει στα 7.345.000 ευρώ, ενώ για τις υπόλοιπες τετραετίες θα είναι περίπου 10.589.000 ευρώ, δηλαδή μετά την πρώτη τετραετία το ετήσιο κόστος θα είναι περίπου 2.647.250 ευρώ. Σύμφωνα με το προτεινόμενο ύψος διδάκτρων και με το δεδομένο ότι το τμήμα προτείνεται να δέχεται 150 φοιτητές το χρόνο, τα συνολικά έσοδα από τα δίδακτρα της πρώτης τετραετίας θα φτάσουν στα 18.000.000 ευρώ, δηλαδή τα κέρδη της πρώτης τετραετίας θα ξεπερνούν τα 10.000.000 ευρώ (10.655.000 ευρώ ή 3.630.691.250 δραχμές). Αντίστοιχα, τα έσοδα από τα δίδακτρα για τις υπόλοιπες τετραετίες, δηλαδή από 600 φοιτητές, θα είναι 28.800.000 ευρώ, πράγμα που σημαίνει 18.211.000 ευρώ (πάνω από 6 δισεκατομμύρια δραχμές) κέρδη ανά τετραετία ή 4.552.750 ευρώ (πάνω από 1,5 δισεκατομμύριο δραχμές) ετήσιο κέρδος μετά την πρώτη τετραετία.

Φοιτητές-πελάτες από την ελίτ της Ανατολικής Ευρώπης

Η λογική του πανεπιστημίου-επιχείρησης, πάντως, δεν πιστοποιείται μόνον από τα έσοδα και τα κέρδη, αλλά και από τη συνολική λογική που διαπνέει την έκθεση. Στόχος του είναι να προσελκύσει φοιτητές κυρίως από την ΕΕ, την Ανατολική Ευρώπη και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, όπως αναφέρεται στην παράγραφο με τίτλο «Αγορά προσέλκυσης φοιτητών». Παρακάτω, στο κεφάλαιο που αφορά στη «Βιωσιμότητα του Τμήματος» αναφέρεται ότι «παρά τη χαμηλή γενικώς εισοδηματική κατάσταση των οικογενειών» στις χώρες αυτές (βλ. Βαλκάνια, Ανατολική Ευρώπη και Μεσόγειος) «υπάρχουν και οικογένειες αρκετά έως πολύ εύπορες που ενδιαφέρονται να σπουδάσουν τα παιδιά τους σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Ξεκαθαρίζει, δηλαδή, ότι απευθύνεται κυρίως σε φοιτητές-πελάτες που θα προέρχονται από «τις εύπορες οικογένειες των περιοχών που μας γειτνιάζουν», η βιωσιμότητα τεκμηριώνεται κυρίως με την «ελκυστικότητα» του τμήματος και προβλέπεται το τμήμα να διαφημιστεί επαρκώς «στις χώρες που μας ενδιαφέρουν».

Σ' αυτό το πλαίσιο, της «ελκυστικότητας», προβλέπεται ο πλήρης εξοπλισμός με σύγχρονα εργαστήρια, βιβλιοθήκη, εξοπλισμένη φοιτητική εστία, κάλυψη διατροφής, μετακίνησης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των φοιτητών κτλ., καθώς το τμήμα θα λειτουργεί ως μια ανταποδοτική επιχείρηση, δηλαδή «ό,τι πληρώνεις παίρνεις». Την ίδια στιγμή, οι αντίστοιχες ανάγκες των ελληνικών ΑΕΙ και τα χρόνια αιτήματα του φοιτητικού κινήματος για σίτιση και στέγαση για όλους τους φοιτητές πετιούνται στον κάλαθο των αχρήστων.

Επίσης, προτείνεται η έδρα του «IEBS and D» να είναι η Κομοτηνή, όπου βρίσκονται και οι κεντρικές υπηρεσίες του ΔΠΘ, οπότε θα αποφεύγονται δυσλειτουργίες που προκύπτουν από τη διασπορά τμημάτων σε κωμοπόλεις και χωριά, όπως συμβαίνει με τα λοιπά ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Υποταγμένο στην Μπολόνια

Πέρα από την επιχειρηματική λογική που διαπνέει την έκθεση-πρόταση για τη δημιουργία του νέου τμήματος, έχει σημασία ότι προβλέπεται από την αρχή να είναι πλήρως προσαρμοσμένο στις ευρωπαϊκές αποφάσεις της Μπολόνια και της Πράγας. Οπως σημειώνεται κατά λέξη στη μελέτη, το «IEBS and D» προτείνεται να είναι τετραετούς διάρκειας σπουδών «και να καταλήγει σε πτυχίο BACHELOR ισότιμο του ελληνικού πτυχίου». Θεωρείται, λοιπόν, ότι τα ελληνικά πτυχία είναι ήδη ισότιμα με τα τρίχρονα, αποστεωμένα, αγγλοσαξονικά bachelors.

Παραπέρα, προβλέπεται η λειτουργία ενός ακόμη έτους που θα οδηγεί σε μεταπτυχιακό master, το οποίο και θα είναι προϋπόθεση για την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής, η διάρκεια της οποίας «δε θα μπορεί να είναι μικρότερη των τριών ετών». Δηλαδή, οι κύκλοι σπουδών της Μπολόνια 3-2-3 γίνονται, μετά την ελαστικότητα που έδωσε η συνθήκη της Πράγας σε αυτό το σημείο, 4-1-3, αλλά παραμένουν «κύκλοι σπουδών», με την επιστημονική ειδίκευση «πεταμένη» εκτός του πτυχίου.

Είναι, δε, χαρακτηριστικό ότι από τους 150 φοιτητές που προβλέπεται να αποφοιτούν κάθε χρόνο, οι 30 μόνο θα γίνονται δεκτοί στο μεταπτυχιακό. Πράγμα που βεβαιώνει ότι για τους πολλούς θα παρέχεται ένα πτυχίο «γενικών κι αόριστων» γνώσεων και μόνο μια ελίτ θα αποκτά επιστημονική ειδίκευση και θα ολοκληρώνει τις απαραίτητες για έναν επιστήμονα σπουδές, σύμφωνα με το γράμμα και το πνεύμα της Μπολόνια.

Και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για το περιεχόμενο των σπουδών, στη μελέτη αναφέρεται χαρακτηριστικά, ότι βρίσκεται φυσιολογικά «στο επίκεντρο των σημερινών ενδιαφερόντων μιας Ευρώπης ιδιαζόντως επιδεκτικής των επιλογών των ΗΠΑ», όσον αφορά φυσικά στην οικονομία και στη σκοπιά από την οποία θα διδάσκεται.

Να σημειώσουμε, τέλος, ότι η υποταγή στις ευρω-εντολές έχει να κάνει και με τις εργασιακές σχέσεις στο τμήμα, οι οποίες θα είναι εξαρχής «ελαστικές». Συγκεκριμένα, προβλέπεται η «προικοδότησή» του από το υπουργείο Παιδείας με 12 κατ' αρχήν θέσεις μελών ΔΕΠ διαφόρων βαθμίδων για τα τρία πρώτα έτη και με 15 θέσεις συμβασιούχων καθηγητών (Π.Δ. 407) ανά εξάμηνο σπουδών. Δεν υπάρχει, δηλαδή, η απαίτηση να λειτουργεί με μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό, από την αρχή πάγιες ανάγκες του θα καλύπτονται από συμβασιούχους, με μειωμένα δικαιώματα και όσα άλλα αυτό συνεπάγεται.


Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Οι διαδηλώσεις είναι μόνον η αρχή

(Σκυλί που γαβγίζει δε δαγκώνει σίγουρα;)

Η φρίκη πολυδιαφημισμένη. Πριν τα φλεγόμενα κτίρια και τα παιδικά αίματα διακοσμήσουν... τις οθόνες μας με τις κλασικές πλέον διακοπές για μερικές διαφημίσεις πολιτισμένων προϊόντων, οι Αμερικανοναζί και οι αγγλοφασίστες είχαν πετύχει το στόχο τους στα μυαλά μας με τη βοήθεια εμβριθών αναλύσεων και σχεδιαγραμμάτων. Η κατασκευή υπηκόων της Νέας Τάξης Πραγμάτων αρχίζει με την κατασκευή του δέους για τη δύναμη πυρός των βασανιστών των λαών. Υστερα, όταν έρχονται οι φονιάδες, όλα είναι έτοιμα και το διεθνές κοινό απολαμβάνει το θέαμα ωσάν μικρός ασφαλής Νέρων, ο καθένας στο σπιτάκι του με την τηλεόραση και το ραδιοφωνάκι του.

Το παγκόσμιο... κοινό τώρα εκπαιδεύεται στην υπακοή. Και στα νέα μαθηματικά. Μαθαίνει να βλέπει πάνω στην οθόνη τον «πόλεμο» και από κάτω τις τιμές των μετοχών που ανεβαίνουν, την τιμή του πετρελαίου που εντέχνως κατεβαίνει κι άλλες έγκυρες πληροφορίες για την καπιταλιστική νίκη που σημειώνεται ολοζώντανη μπροστά στα μάτια του. Προσοχή σύντροφοι, προσοχή και αντίπαλοι, προσοχή και ανυποψίαστοι αθώοι, προσοχή παιδιά!!!

Ο ΜΕΓΑΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ δεν είναι μόνον η συνέχιση της νεοταξίτικης στοχοποίησης και καταστροφής της μιας μετά την άλλη χώρας που εκφεύγει των επικυρίαρχων σχεδίων της. Είναι η μετατροπή του γιγάντιου φιλειρηνικού κινήματος σε απολίτικη φιέστα. Οχι, σήμερα εδώ δε θα θρηνήσω για τη φρίκη του παρόντος, αλλά για τη φρίκη του μέλλοντος μας αν η αντίσταση δε μετατραπεί σε εξέγερση, σε έμπρακτη ανυπακοή, σε απειθαρχία, απείθεια, επανάσταση εν τέλει, όχι απλώς ενάντια στον πόλεμο αλλά κυρίως ενάντια και κατά μέτωπο στην πολιτική ιδεολογία και πρακτική που τον ξερνάει πάνω στα κεφάλια μας.


ICON

Είναι ωραίες και παρήγορες οι διαδηλώσεις και υπέρλαμπρα τα νιάτα που πρωτοπορούν σ' όλο τον κόσμο. Είναι χρήσιμες οι δημοσκοπήσεις και τα διάφορα χάπενινγκ που καταδεικνύουν την τεράστια διάσταση μεταξύ λαϊκής βούλησης και κυβερνητικών αποφάσεων ακόμη και στις χώρες που εκτελούν σ' αυτήν τη φάση τον ισοπεδωτικό πόλεμο κατά του Ιράκ. Η Υεμένη, η Αλγερία, το Ιράν, είναι στη σειρά των βομβών των... ελευθερωτών. Ποτέ καμιά δημοσκόπηση δε θα δείξει πόσοι παρακολούθησαν φέτος από τις τηλεοράσεις τους την καταστροφή ενός λαού και την απονομή των όσκαρ, για να μη φανεί ότι η δεύτερη τελετή είχε την υπεροχή θεαματικότητας. Σ' αυτή τη φάση δε συμφέρει.

Μιλάω για την προπαγάνδα που εξυφαίνεται από τους φανερούς αλλά κυρίως τους αφανείς συμμάχους των νεοταξιτών. Αυτούς που βγαίνουν σε συζητήσεις, συνεντεύξεις Τύπου, εξαγγελίες διαδηλώσεων και αντιπολεμικών δράσεων για να προπαγανδίσουν την υποταγή μ' τον πιο ύπουλο και πρόστυχο τρόπο. Μιλάω για τους τάχα μου ευαίσθητους ειρηνιστές που καλούν τον κόσμο να πάρει τις παρέες του, τα παιδιά και τους άγνωστους γείτονες της διπλανής του πόρτας και να βγει στους δρόμους να διαδηλώσει «ωσάν πολύχρωμο ποτάμι χαράς και αισιοδοξίας», όπως λέει κι ο γγ του κυβερνώντος κόμματος της χώρας μας που συμμετέχει στο βομβαρδισμό του Ιράκ με την κουκούλα της «υπακοής στις διμερείς συμφωνίες με τους χασάπηδες των λαών». Είναι η προπαγάνδα που άρχισε ταυτόχρονα με τη λαϊκή εκδήλωση αγανάκτησης κι αντίστασης. Είναι η πολιτική της χειραγώγησης των λαϊκών μαζών όπου Γης και ειδικά στη... Δύση. Είναι η γιγάντια προσπάθεια για την οποία ξοδεύονται και πάμπολλα χρήματα, να μετατραπούν οι αντιπολεμικές διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια σε λούνα παρκ, σε φιέστες εκτόνωσης της πολιτικής τάσης για σύμπτυξη δυνάμεων που μπορούν να οργανώσουν και να ορθώσουν αντιιμπεριαλιστικό και αντιμονοπωλιακό μέτωπο. Είναι η παραγωγή και κατανάλωση φθηνού οπορτουνιστικού επικοινωνιακού μόνο αντιαμερικανισμού, η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων λαϊκής ισχύος, που όμως ξεκινάει από την παραδοχή ότι απέναντι στην υπερδύναμη της χρηματοπιστωτικής και ενεργειακής νέας τάξης, ο λαός του κόσμου πρέπει να μείνει ένα σκυλί, χωρίς ταξική συνείδηση, που επειδή γαβγίζει δε δαγκώνει.


Eurokinissi

Ο ΜΕΓΑΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ σύντροφοι είναι να θεωρηθεί το μεγαλειώδες όντως αντιπολεμικό παγκόσμιο κίνημα που διαμορφώνεται στη μία και μόνη μορφή ανώδυνης και χωρίς πολιτικό κόστος αντίστασης καθηλωμένο στο επίπεδο των διαδηλώσεων, μαχητικών, συνεχών αλλά ως εκεί. Το σκεπτικό είναι απλό. Το πόπολο θα κουραστεί. Θα χρειαστεί και διακοπές κάποια στιγμή. Το παιδί θα έχει εξετάσεις. Ο εργαζόμενος θα έχει το μεροκάματο για να νοιαστεί και την απόλυση να φοβηθεί την κατάλληλη στιγμή. Οι σκηνοθέτες αλλά και οι αυθόρμητοι δημιουργοί των εκπληκτικών χάπενιγκ θα ξεμείνουν από ιδέες ή θα τις χρειαστούν κι αλλού. Το τέρας δεν είναι ο κάθε ηγέτης που τώρα εύκολα φαίνεται και παρουσιάζεται σε επιδερμικές συγκρίσεις για τη μάζα πότε σαν Αττίλας, πότε σα Χίτλερ κλπ. Το τέρας είναι η μήτρα που τους γεννάει, τους αντικαθιστά όποτε θέλει και τους διαφημίζει και καταλλήλως. Το κίνημα, οι νεοναζί νεοταξίτες δε θέλουν να γίνει πύραυλος πολιτικής ακρίβειας και να βρει το στόχο του με ταξικά κριτήρια. Θέλουν να διαχέεται σε εκδηλώσεις, να τις χορηγούν με μέσα, χρήμα κι επικοινωνιακά τρυκ, ώστε να μείνει τάχα μου «ακαπέλωτο από τους ξεπερασμένους ιδεολογικούς και πολιτικούς και κομματικούς μηχανισμούς». Πιο εύκολα εξουδετερώνεις έναν χαρούμενο απολίτικο συναισθηματικά φορτισμένο όχλο με πέντε προβοκάτορες και δέκα δακρυγόνα, δυο πίτσες και τρεις φουσκωμένους λογαριασμούς ηλεκτρικού, παρά:

Ναύτες και στρατιώτες που αρνούνται να γίνουν μισθοφόροι της νέας τάξης. Εργαζόμενους που απεργούν. Δεκαπεντάρηδες που δε φωνάζουν απλώς «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», αλλά ψηφίζουν και την πολιτική αυτή σήμερα στα δεκαπενταμελή κι αύριο στο συνδικάτο και την τρέχουσα πολιτική.

Το πέρασμα από την εκδήλωση στη δράση είναι μαζί με τις βόμβες το πρώτο μέλημα των νεοταξιτών. Να μη γεννηθεί ΠΟΛΙΤΙΚΉ ορθωμένη εναντίον τους. Ξέρουν πως αν οι λαοί πραγματικά πιέσουν εμπράκτως τις κυβερνήσεις τους και κυρίως αν ανατρέψουν την πολιτική τους, τότε κανένας, κι όχι μόνο αυτός ο πρώτος τάχα μου φριχτός τους πόλεμος, δεν μπορεί να υλοποιηθεί. Την εξέγερση φοβούνται. Δηλαδή την πολιτική έκφραση του αντιπολεμικού κινήματος σε οργανωμένη και συντεταγμένη αντιιμπεριαλιστική δύναμη.

Στους δρόμους όλοι, αλλά προσθέτοντας στα συνθήματά μας και τη δική μας φριχτή για τα συμφέροντα τους προειδοποίηση: ΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ Η ΑΡΧΗ.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ