Αυτά για τον κόσμο των πολύ μικρών παιδιών και τα παιχνίδια τους. Οταν, όμως, την ανάλογη μέθοδο επικοινωνίας τη συναντούμε στο χώρο των ενηλίκων και μάλιστα, κατά περίπτωση, όχι μόνο ονομάζεται «άσκηση πολιτικής», αλλά κάποιοι παριστάνουν στα σοβαρά ότι «κρύβονται» και κάποιοι, από την άλλη, στα σοβαρά ότι «ξαφνιάζονται», τότε δε μιλάμε μόνο για φτώχεια λόγου και πράξης, αλλά ψάχνουμε πλέον τους λόγους και τις αιτίες. Δε γίνεται έτσι χωρίς κάποια σοβαρή αιτία το σύνολο σχεδόν του πολιτικού λόγου και πράξης της χώρας να έγινε τόσο παιδαριωδώς προβλέψιμο. Δε γίνεται, επίσης, ταυτόχρονα το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ να παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και τάχα να «ξαφνιάζονται» με το «τσααα...» της κυβέρνησης ή της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

***

Απότομα δεν έπαθε παλιμπαιδισμό ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού κόσμου της χώρας, ούτε οι άνθρωποι των ΜΜΕ ξαφνικά αποφάσισαν να παραστήσουν τους «ανεκτικούς ενήλικες...» Απλά, τα περιθώρια άσκησης κάποιου λόγου από τα συγκεκριμένα δύο μεγάλα κόμματα του δικομματισμού αυτά είναι. Τόσο χώρο τους αφήνει η επιλογή της διαχείρισης και της υποταγής. Τους αναγκάζει (σοβαρούς ανθρώπους) να «ανταγωνίζονται» με τρόπους, που μόνο σε παιδικά παιχνίδια παραπέμπουν... Τους αναγκάζει, για παράδειγμα, να ανταγωνίζονται σε επίπεδο προσώπων και να προσπαθεί ο ένας να κρύψει «μάσκες ομορφιάς» από τον άλλο στα καλλιστεία, για το ποιος είναι ο πιο «κατάλληλος για πρωθυπουργός». Οσο αστείο και οπωσδήποτε ανορθόλογο και να ακούγεται, δεν έχουν επί της ουσίας τίποτα άλλο να κάνουν, στα πλαίσια μιας, έτσι και αλλιώς, δεδομένης πολιτικής. Τους έμεινε το μπόι, τα κιλά, το χαμόγελο, το κοστούμι... και κάποιες δεξιότητες χειρισμών.

***

Οσον αφορά το γεγονός ότι όλα σχεδόν τα ΜΜΕ «κάνουν το κορόιδο» για το αλλοπρόσαλλο φαινόμενο και κανένας γι' αυτές τις «τόσο πολύπλοκες πολιτικές κινήσεις» δε θυμάται την παροιμία για «την ουρά του γαϊδάρου που στάζει...», είναι γιατί ακριβώς και αυτά μετέχουν άμεσα σε αυτό το παιχνίδι, που γελοιοποιεί μεν μεγάλο τμήμα της πολιτικής ζωής της χώρας, αλλά και την κρατάει ακριβώς όμηρο μέσα στο πεδίο της διαχείρισης. Τη μεν όποια κυβέρνηση, πρόθυμη να τους κάνει τα χατίρια, τη δε όποια αντιπολίτευση φόβητρο ότι ανά πάσα στιγμή έχουν και άλλη λύση, για να εξασφαλίζουν τον κυβερνητικό βηματισμό στο ρυθμό που παίζουν.

***

Για παράδειγμα, το ΔΗΚΚΙ έσπευσε τώρα προεκλογικά να διευκρινίσει ότι θα μπορούσε να συνεργαστεί μετεκλογικά με το ΠΑΣΟΚ. Είναι σαν να λέει στο μεν κεφάλαιο ότι «δεν κινδυνεύει η πολιτική της διαχείρισης από εμάς» και στους οπαδούς του «ψηφίστε μας να σας απατήσουμε.., να σας στείλουμε πάλι από εκεί που ήρθατε...». Μπορεί, φυσικά, να μην εννοεί σώνει και καλά να απατήσει τους ψηφοφόρους, αλλά, πράγμα που είναι και χειρότερο, να θέλει από τώρα «να τους βάλει στο κόλπο». Να τους μετατρέψει, δηλαδή, σε συνενόχους μιας μαζικής αυταπάτης, που ίσως χρειαστεί το σύστημα για να διαιωνίσει την ύπαρξή του. Να τους «πονηρέψει» ότι γίνεται να λες άλλα και να εννοείς άλλα. Οτι, ναι μεν δεν μπορείς να «πατάς σε δύο βάρκες», αλλά να λες ότι μπορείς. Τα όρια της διαχείρισης είναι αλήθεια πως δίνουν δυνατότητες και για τέτοιες «κουτοπονηριές». Ας κρίνουν εγκαίρως οι ψηφοφόροι του...

Ο ΣΥΝ, επίσης, «σταυρώνει και ξανασταυρώνει τα χέρια στο θρανίο», για να βεβαιώσει με κάθε τρόπο την καλή διαγωγή του. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Ακόμα και με την περίπτωση του βάρβαρου πολέμου ενάντια στη Σερβία, που κάτι πήγαν να κινηθούν, φάνηκε στην πορεία πως διαιωνίζουν τις χαζοαυταπάτες περί «ισχυρής Ευρώπης, που θα ανταγωνιστεί τις ΗΠΑ» ή, ακόμα χειρότερα, βρέθηκαν να στηρίζουν το λεγόμενο Σύμφωνο Σταθερότητας, δηλαδή ακριβώς την εφαρμογή του ιμπεριαλιστικού αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδίου στην περιοχή.

Αρα, ούτε το ψευτοδίλλημα «μεγάλοι ή μικροί» φέρνει την υπόθεση της πολιτικής στα ίσα της, τον προορισμό, αλλά και την αναγκαία χαμένη σοβαρότητά της. Το μόνο δίλημμα που πραγματικά ισχύει και αποκαλύπτει τον αληθινό ρόλο του καθενός είναι, με τη διαχείριση και την υποταγή ή έξω και ενάντιά τους.

***

ΑΡΧΙΖΕΙ το Φεβρουάριο η Διακυβερνητική Διάσκεψη της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την περιβόητη «θεσμική μεταρρύθμιση». Πρόκειται για το τελικό στάδιο μιας επιχείρησης, με στόχο τη συγκέντρωση της οικονομικής και πολιτικής ισχύος σε ένα παντοδύναμο κέντρο - διευθυντήριο, στο οποίο θα συμμετέχουν τα μεγαλύτερα και ισχυρότερα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πρόκειται, ταυτοχρόνως, για την ολοκλήρωση ενός σχεδίου ενίσχυσης και θωράκισης των πολυεθνικών επιχειρήσεων και των μεγάλων τραπεζών, στην επιδίωξή τους για τη διεύρυνση και την ένταση της εκμετάλλευσης στο εσωτερικό των κρατών - μελών, αλλά και την επέκτασή τους στα νέα πεδία (αγορές), που ανοίγει για λογαριασμό τους ο οδοστρωτήρας της «Νέας Τάξης (σελίδα 5)

Η ΔΡΑΣΗ του αστικού κόσμου από την Κατοχή και μετέπειτα έβαλε τη σφραγίδα της στις οικονομικοκοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, διαμορφώνοντας συνθήκες δυσβάσταχτες για το λαό και επιτυγχάνοντας την ακόμη πιο σφιχτή πρόσδεση της χώρας στο ιμπεριαλιστικό άρμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο «Ρ» παρουσιάζει το Γ` Μέρος του αφιερώματος στη δράση του αστικού κόσμου στην Ελλάδα, που φτάνει έως και το 1964 (σελίδες 8 - 11)

ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ της κοινωνικής ασφάλειας για τους ηλικιωμένους, που διαφήμισε χτες η κυβέρνηση διά στόματος πρωθυπουργού και υπουργών της απ' το βήμα της Πανελλαδικής Συνάντησης των ηλικιωμένων στο Ολυμπιακό Στάδιο, είναι μια προσπάθεια συγκάλυψης της ανάλγητης κοινωνικής πολιτικής, που ασκεί η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση, διαλύοντας - καθ' υπαγόρευση της Ευρωπαϊκής Ενωσης - τις κατακτήσεις και τις υπηρεσίες για τους ηλικιωμένους, επιχειρεί τώρα να αντικαταστήσει την καταστροφική της επιχείρηση με διάφορες δευτερεύουσες δομές, όπως το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι», που ανέφερε με στόμφο ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης. Το πρόγραμμα θα μπορούσε να είναι το επιστέγασμα μιας πολιτικής, που θα εξασφάλιζε μια αξιοπρεπή διαβίωση για τους σημερινούς συνταξιούχους. Ομως, μια τέτοια προοπτική είναι ανέφικτη, καθώς η κυβέρνηση Σημίτη έχει αναγάγει σε εθνικό στόχο την ΟΝΕ (σελίδα 12)

ΝΕΚΡΟΙ, 2.153. Απ' αυτούς, 486 παιδιά κάτω των 16 χρονών και μόνον 517 οι στρατιώτες. Τραυματίες, 6.414. Πενήντα κατεστραμμένες γέφυρες στο Δούναβη. Καταστροφή της κεντρικής οδικής αρτηρίας της Γιουγκοσλαβίας σε 92 σημεία και του σιδηροδρομικού δικτύου σε 57. Ολοσχερής καταστροφή 2.819 σπιτιών, 68 εργοστασίων, 13 σχολείων, 11 παιδικών σταθμών, 3 νοσοκομείων και 1 ψυχιατρείου. Εκτίναξη της ανεργίας στη Γιουγκοσλαβία από το 8 στο 48%. Τριπλασιασμός των αυτοκτονιών και μαζικά φαινόμενα κατάθλιψης, ανάμεσα στους Γιουγκοσλάβους. Τραγικές συνέπειες του πολέμου των ΝΑΤΟικών εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, πριν περίπου ένα χρόνο, οι οποίες κατάφεραν να ξεπεράσουν τους σκοπέλους της ΝΑΤΟικής λογοκρισίας και να δουν το φως της δημοσιότητας. Τραγικές συνέπειες ενός πολέμου, που ξεκίνησε στις 24 Μάρτη του 1999 και μέσα σε 79 μερόνυχτα βομβαρδισμών οδήγησε μια χώρα στην καταστροφή και ένα λαό στη γενοκτονία (σελίδες 24 - 25)

ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ κυβέρνησης και πολυεθνικών κατασκευαστικών εταιριών, έχει μπει το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας και η συνεπής αγωνιστική δράση του και επιχειρούν να του επιφέρουν σοβαρό πλήγμα. Την προσπάθεια αυτή ανέλαβε να διεκπεραιώσει η παράταξη της ΠΑΣΚΕ στο χώρο, που, επικαλούμενη σαθρά επιχειρήματα, προσέφυγε δικαστικά, ζητώντας να ακυρωθούν οι πρόσφατες εκλογές στο Συνδικάτο. Μπροστά σ' αυτήν την προκλητική ενέργεια, η διοίκηση του Συνδικάτου καλεί τους οικοδόμους να συσπειρωθούν γύρω από αυτό και να βρίσκονται σε ετοιμότητα, για να υπερασπιστούν τον αγωνιστικό χαρακτήρα του Συνδικάτου. Στα πλαίσια αυτά, την Πέμπτη 27 Γενάρη, οπότε εκδικάζεται η προσφυγή της ΠΑΣΚΕ, η διοίκηση καλεί τους οικοδόμους σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 9 το πρωί, μπροστά στα δικαστήρια της Ευελπίδων (σελίδα 41)