Ξεδιπλώνονται σ' όλη τη χώρα διάφορες εκδηλώσεις των Κομματικών Οργανώσεων προς τιμήν του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ. Για τις επόμενες μέρες προγραμματίζονται οι παρακάτω:

• Η ΚΟ Ανθούπολης - Αγ. Ιερόθεου του ΚΚΕ πραγματοποιεί συνεστίαση στο κέντρο «Θωμάς» (Ανοιξη, Λάρνακος 16), σήμερα, Σάββατο, στις 9 μ.μ. προς τιμήν του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ
• Οι ΚΟ Βύρωνα του ΚΚΕ οργανώνουν συνεστίαση σήμερα, Σάββατο, στις 8 μ.μ., στο δημοτικό αναψυκτήριο «ΑΣΤΡΑ». Θα χαιρετίσει η Αιμιλία Αγκαβανάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ
• Οι ΚΟ Αγίων Αναργύρων του ΚΚΕ διοργανώνουν συνεστίαση σήμερα, Σάββατο, στην ταβέρνα «Ο παράδεισος του Θανάση», προς τιμήν του 17ου Συνεδρίου του Κόμματος
• Η ΚΟ Ταμπουριών του ΚΚΕ διοργανώνει σύσκεψη-συζήτηση στα γραφεία της ΠΕΑΕΑ (Ρέπουλη 16), σήμερα, Σάββατο, στις 5.30 μ.μ., με θέμα τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 17ο Συνέδριο
• Η ΝΕ Λακωνίας του ΚΚΕ καλεί στη συνεστίαση που διοργανώνει σήμερα, Σάββατο, στο κέντρο «Ζευς» (Συκαράκι Σπάρτης), στις 7.30 μ.μ., προς τιμήν του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ
• Η ΚΟ Σαλαμίνας του ΚΚΕ διοργανώνει σύσκεψη στο Εργατικό Κέντρο Σαλαμίνας, αύριο, Κυριακή, στις 10 π.μ., με θέμα τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 17ο Συνέδριο
• Η Αχτίδα 7ου Διαμερίσματος του ΚΚΕ οργανώνει αύριο, Κυριακή, στις 11 π.μ., συγκέντρωση-συζήτηση των Θέσεων της ΚΕ για το 17ο Συνέδριο, στον κινηματογράφο «ΑΑΒΟΡΑ». Η παρουσίαση θα γίνει από την Αιμιλία Αγκαβανάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ
• Η ΚΟ Φαλήρου του ΚΚΕ διοργανώνει σύσκεψη στα γραφεία της (Σμολένσκυ 7) αύριο, Κυριακή, στις 10 π.μ., με θέμα τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 17ο Συνέδριο
• Η Αχτίδα ΕΒΕ της ΚΟΑ του ΚΚΕ διοργανώνει συνεστίαση προς τιμήν του 17ου Συνεδρίου του Κόμματος, αύριο, Κυριακή, στη 1.30 το μεσημέρι, στο κέντρο «ΚΑΡΑΒΑΝΙ» (Φ. Νέγρη και Ζακύνθου 1)
• Η ΚΟΒ Ελληνικού του ΚΚΕ διοργανώνει συνεστίαση αύριο, Κυριακή, στις 8.30 μ.μ., στο κέντρο «Τρύφωνας» (Γεννηματά 79, Τερψιθέα)
• Συνεστίαση προς τιμήν του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ πραγματοποιεί αύριο, Κυριακή, η Αχτίδα Υγείας - Πρόνοιας της ΚΟΑ του ΚΚΕ. Η εκδήλωση θα γίνει στις 8 μ.μ. στις «Διαδρομές» (Πατησίων 208). Θα ακολουθήσει γλέντι με τα «Παιδιά από την Πάτρα»
• Η ΚΟ Παιδείας του Δήμου Περιστερίου του ΚΚΕ διοργανώνει συνεστίαση στο ρεμπέτικο καφενείο «ΑΡΓΩ», αύριο, Κυριακή, στις 9 μ.μ.
• Η ΚΟΒ Μελισσίων του ΚΚΕ διοργανώνει τη Δευτέρα 20/12, στις 7 μ.μ. συγκέντρωση για την παρουσίαση-συζήτηση των Θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ στο 17ο Συνέδριο. Η παρουσίαση θα γίνει από τον Αντρέα Κάρλο.

Μελετώντας τον πλούτο των θεμάτων στις Θέσεις της ΚΕ για το 17ο Συνέδριο του Κόμματος, παραμέτρους του κεντρικού ζητήματος που είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ, για το Λαό, τη Λαϊκή Συμμαχία, το Σοσιαλισμό, επιτρέψτε μου να ξεχωρίσω το θέμα Πολιτισμός και να εκφράσω ορισμένες σκέψεις, ελπίζοντας ότι επισημαίνω ένα σημαντικό ζήτημα που χρήζει παραπέρα συζήτησης και ανάπτυξης.

Στην περίπτωση που εκφράζω λαθεμένες απόψεις πιστεύω ότι θα δώσω την ευκαιρία σε ικανότερους συντρόφους να με διορθώσουν, έτσι θα μείνει το κέρδος που χαρίζει ο διάλογος. Διαβάζουμε στο λεξικό: «Πολιτισμός» λέξη από το λατινικό cultura, που σημαίνει καλλιέργεια, επεξεργασία. Το σύνολο των υλικών και πνευματικών αξιών που δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται από την ανθρωπότητα. Ο πολιτισμός είναι ένα φαινόμενο ιστορικό, που εξελίσσεται σε εξάρτηση από την αλλαγή των κοινωνικο - οικονομικών συστημάτων. Ο Μαρξισμός - Λενινισμός σε αντίθεση με τις ιδεαλιστικές θεωρίες που διαχωρίζουν τον πνευματικό πολιτισμό από την υλική βάση και τον ερμηνεύουν σαν πνευματικό καρπό της «ελίτ», θεωρεί το στάδιο της παραγωγής των υλικών αγαθών σαν βάση και πηγή της εξέλιξης του πνευματικού πολιτισμού. Από εδώ συνεπάγεται ότι ο πολιτισμός δημιουργείται με τη δραστηριότητα των πλατιών εργαζομένων μαζών.

Στη σημερινή ταξική κοινωνία ο πολιτισμός παίρνει ταξικό χαρακτήρα, τόσο από το ιδεολογικό του περιεχόμενο όσο και από την πρακτική του κατεύθυνση, εκφράζεται, αν είναι δόκιμος ο όρος, με δύο πολιτισμούς, τον κυρίαρχο αστικό και τον υπάρχοντα με τη μορφή, λίγο πολύ, ανεπτυγμένων στοιχείων δημοκρατικού και σοσιαλιστικού πολιτισμού των εργαζομένων μαζών.

Με την κυριαρχία της ιδιωτικής, κυρίως, τηλεόρασης, αλλά και των άλλων μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες μιας προπαγάνδας που αντανακλά τη συνείδηση των κυρίαρχων οικονομικά κύκλων, με βασικό άξονα το κυνήγι του κέρδους.

Η κρίση του καπιταλισμού εκφράζεται και στους τομείς της ηθικής και του πολιτισμού. Είναι φανερή η συστηματική προσπάθεια αυτών των κύκλων να αναδείξουν τα πιο ταπεινά ένστικτα του λαού, να δημιουργήσουν μια υποταγμένη νεολαία, να ενσωματώσουν στην πρακτική τους κάθε κοινωνική δραστηριότητα. Στην προσπάθειά τους αυτή, θυσιάζονται η τιμή, η δικαιοσύνη, η αξιοπρέπεια. Προσπαθούν να πείσουν ότι όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται. Επιχειρούν να διαμορφώσουν μια ατμόσφαιρα παρακμής και παθητικότητας. Σε αυτό το κλίμα όποιος τολμήσει να μιλήσει για αντίσταση και ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, χαρακτηρίζεται «οπισθοδρομικός», «αναχρονιστικός», αν επιχειρήσεις να αναφερθείς στο Σοσιαλισμό τότε είσαι και δογματικός και διάφορους άλλους χαρακτηρισμούς.

Δεν έχω στοιχεία να παραθέσω, ωστόσο πιστεύω ότι είναι ελάχιστος ο αριθμός των ατόμων που μπορούν να διαβάσουν ένα προοδευτικό βιβλίο και σίγουρα μετρημένοι στα δάχτυλα αυτοί που επικοινωνούν με άλλες μορφές τέχνης, ζωγραφική, γλυπτική, κλπ. Συγκριτικά επίσης μικρός και ο αριθμός που παρακολουθεί προοδευτικό κινηματογράφο και θέατρο, όσο υπάρχει φυσικά. Είναι, λοιπόν, τραγικό το συμπέρασμα ότι ο πολιτισμός έχει ταυτιστεί με την τηλεόραση. Την ισχυροποίηση του πολιτισμού των μαζών που προανέφερα, καλούμαστε εμείς σήμερα, στην πορεία προς το σοσιαλισμό, να αναδείξουμε.

Ριζικές αλλαγές στην πνευματική ζωή της κοινωνίας δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν εάν δεν έχει πραγματοποιηθεί το πέρασμα της εξουσίας όλων των υλικών και πνευματικών αξιών στα χέρια του λαού.

Στη μεταβατική περίοδο, από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, πρέπει να παλέψουμε να φέρουμε όσο είναι δυνατόν, τις λαϊκές μάζες σε επαφή με τις κατακτήσεις του πολιτισμού. Ηγετικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να παίζει το κομμουνιστικό κόμμα, το κόμμα μας.

...«Να οργανωθεί ένα ισχυρό μέτωπο πάλης που αντιπαρατίθεται στις δυνάμεις οι οποίες παράγουν και διαθέτουν, σαν εμπορεύματα, τα αγαθά του Πολιτισμού και του Αθλητισμού και καθορίζουν το πώς θα εκμεταλλευτεί το κεφάλαιο τον ελεύθερο χρόνο» (θέση 37).

Μια ματιά στο πρόσφατο παρελθόν κατά τη διάρκεια της Χούντας, αλλά και παλιότερα, μεταπολεμικά, θα μας θυμίσει ότι υπήρξε ένα ισχυρό ρεύμα στο χώρο της τέχνης (μπουάτ, θέατρο, κινηματογράφος), που ήταν σε στενή σύνδεση με το λαϊκό κίνημα που πάλευε για δημοκρατία, ανεξαρτησία στη χώρα μας. Τέτοιοι καλλιτέχνες, ανεξάρτητοι, αξιοπρεπείς, ανυπότακτοι υπάρχουν και σήμερα με την υποστήριξη του λαού, των εργαζόμενων, πρέπει να βγουν από την αφάνεια. Κινητοποίηση αυτών των καλλιτεχνών με στόχο την υπεράσπιση και προώθηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Οι κομμουνιστές να πρωτοστατήσουν στα εργατικά σωματεία, πολιτικούς συλλόγους, γυναικείες οργανώσεις και νεολαίας να δημιουργήσουν ένα μέτωπο πολιτιστικής δημιουργίας και αντίστασης στα προϊόντα της υποκουλτούρας και της αντισοσιαλιστικής προπαγάνδας.

Να αξιοποιήσουμε στα πλαίσια της μαζικής διαφώτισης και προπαγάνδας (θέση 36), με οργάνωση εκδηλώσεων προβολής ταινιών προοδευτικού κινηματογράφου (DVD Ριζοσπάστη) που θα συνοδεύονται με συζητήσεις. Να προβάλουμε με διάφορους τρόπους το προοδευτικό βιβλίο.

Ολα τα παραπάνω όπως καταλήγει και η Θέση 37, πρέπει να αποτελέσουν σχέδιο δράσης της κάθε ΚΟΒ στο χώρο της.

Το θέμα Πολιτισμός είναι ατελείωτο και το σημείωμα αυτό δεν έχει ικανότητα και την πολυτέλεια να το καλύψει στο σύνολό του, κλείνοντας εδώ πιστεύω ότι η ανάπτυξη του ποιοτικού πολιτισμού αναπτύσσει τα αισθήματα των ανθρώπων, τις ευαισθησίες τους, την αγάπη για την Ειρήνη, συμβάλλει στη φιλία των λαών. Αντίθετα, η υποκουλτούρα και η εισβολή ξενόφερτου τρόπου ζωής, ποιοτικά υποβαθμισμένου, προκαλεί τον ατομικισμό, την εθνικιστική τύφλωση, το μίσος ανάμεσα στους λαούς και τον πόλεμο.

Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε συνείδηση στους εργαζόμενους, στο λαό της χώρας μας, το σύνθημα που φωνάζει η νεολαία μας στις διαδηλώσεις «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός είναι ο νέος δρόμος, ο σοσιαλισμός».

Αθανασίου Γιάννης

Αχτίδα Μεταφορών

Η βασική πρόκληση που έχουμε να αντιμετωπίσουμε το επόμενο διάστημα είναι, νομίζω, διπλή: α. Η ανάπτυξη του μαζικού κινήματος, η ενδυνάμωση των συσπειρώσεων οι οποίες πρέπει να αγκαλιάσουν πολύ ευρύτερες λαϊκές μάζες, πρέπει να αποκτήσουν πόδια, και β. η βαθύτερη πολιτική και ιδεολογική επίδραση στις μάζες αυτές, με στόχο την ισχυροποίηση του Κόμματος και τη συνάντηση των ρυακιών αυτών στο αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό μέτωπο.

Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να πιστέψουμε ότι ο κόσμος αλλάζει ότι οι συνειδήσεις μεταβάλλονται. Η εμπειρία δείχνει ότι όπου χτυπάμε πόρτες, ανοίγουν, όπου παρεμβαίνουμε κερδίζουμε. Στην προσπάθειά μας αυτή δεν μπορούμε να αγνοούμε τις μικροαστικές ταλαντεύσεις των μαζών που δεν έχουν εμπειρίες από αγώνες, αλλά και δεν μπορούμε να φοβόμαστε και να κλεινόμαστε στο στενό μας κύκλο μπροστά σε αυτές τις αναπόφευκτες δυσκολίες. Αντίθετα, πρέπει να ενεργούμε, ώστε να τις εξουδετερώνουμε.

Γι' αυτό ακριβώς το λόγο πρέπει να βαδίζουμε και με τα δυο πόδια, να χτυπάμε και με τα δυο χέρια: Η δουλιά για την ανάπτυξη κίνησης σε μαζική κλίμακα, με βάση τα προβλήματα και σε κατεύθυνση αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή δένεται διαλεκτικά με την πολιτική μας πρόταση και με την ιδεολογική μας παρέμβαση.

Η διαλεκτική σύνδεση τακτικής στρατηγικής, η διαλεκτική ένταξη του άμεσου στο μακροπρόθεσμο, του ειδικού στο γενικό έχει καθοριστική σημασία. Αν δεν είναι διαλεκτική, η σχέση της τακτικής με τη στρατηγική θα είναι τυπική, μηχανιστική και παρότι θα μιλάμε για υποταγή της τακτικής στη στρατηγική, στην πραγματικότητα θα πετυχαίνουμε μόνο την αποσύνδεσή τους ή, πράγμα που είναι από μια πλευρά το ίδιο, την ταυτοποίησή τους.

Εχει, κατά τη γνώμη μου, σημασία να θυμόμαστε πάντα ότι οι συνειδήσεις δε μεταβάλλονται με τα λόγια, με την προπαγάνδα αλλά μέσω της πράξης. Ετσι, καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει η κίνηση των μαζών, η διεκδίκηση, οι συλλογικές εμπειρίες ακόμη και αν είναι σε εμβρυακό επίπεδο. Σε μια τέτοια κατάσταση, όπου το απομονωμένο και αλλοτριωμένο «εγώ» γίνεται συλλογικό και τελικά ταξικό «εμείς», η πολιτική και η ιδεολογία μας έρχονται να δεθούν διαλεκτικά με το άμεσο, και οι σπόροι βρίσκουν εύφορο πλέον έδαφος για να φυτρώσουν.

Πέρα φυσικά από τους κλασικούς, η εμπειρία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, όπως αυτή καταγράφηκε ιδίως στη σοβιετική επιστήμη της πολιτικής, της πολιτικής ψυχολογίας και της προπαγάνδας, μπορεί πολλά να προσφέρει, αν ξανασκύψουμε με επιμέλεια στη μελέτη της, χωρίς απλουστεύσεις αλλά και χωρίς βιαστικές απορρίψεις και αναθεωρήσεις, δεξιές ή «αριστερές».

Ενας από τους τομείς που καλούμαστε να εργαστούμε πιο συστηματικά είναι το κίνημα για την υπεράσπιση των δημοκρατικών κατακτήσεων του λαού. Και εδώ εμφανίζεται η αξία της διαλεκτικής σύνδεσης που προαναφέρθηκε.

Καταρχήν, για το κίνημα αυτό δεν μπορεί να υπάρξει καμιά επανάπαυση ή υποτίμηση καθώς «η ετοιμότητα απάντησης σε έναν, πιο αυταρχικό κατήφορο, σε μια απότομη όξυνση των προβλημάτων δημοκρατίας, δεν αφορά μόνο τους κομμουνιστές» (Θέση 34).

Εξάλλου, λίγο πριν την Οχτωβριανή Επανάσταση, αναφερόμενος όχι στις συγκεκριμένες συνθήκες αλλά γενικεύοντας, ο Λένιν υπογράμμιζε ότι «το ξύπνημα και η ανάπτυξη της σοσιαλιστικής εξέγερσης ενάντια στον ιμπεριαλισμό συνδέονται αδιάρρηκτα με την ανάπτυξη της δημοκρατικής αντίστασης και αγανάκτησης» (Λένιν, απάντηση στον Κίεβσκι, Απαντα τ. 30, σ. 72). « Στον καπιταλισμό είναι συνηθισμένες όχι σαν ξεχωριστές περιπτώσεις, αλλά σαν τυπικό φαινόμενο, οι συνθήκες όπου είναι αδύνατο για τις καταπιεζόμενες τάξεις να "ασκήσουν" τα δημοκρατικά τους δικαιώματα». «Ολη η "δημοκρατία" συνίσταται στη διακήρυξη και στην παραχώρηση "δικαιωμάτων", που στον καπιταλισμό είναι πολύ λίγο και πολύ συμβατικά πραγματοποιήσιμα, όμως, χωρίς μια τέτοια διακήρυξη, χωρίς αγώνα για δικαιώματα αμέσως, αυτή τη στιγμή, χωρίς διαπαιδαγώγηση των μαζών στο πνεύμα αυτού του αγώνα, ο σοσιαλισμός είναι ανέφικτος» (υπογραμμίσεις του Λένιν).

«Ο σοσιαλισμός είναι ανέφικτος χωρίς δημοκρατία με δύο έννοιες: 1. Το προλεταριάτο δεν μπορεί να πραγματοποιήσει τη σοσιαλιστική επανάσταση, αν δεν προετοιμάζεται γι' αυτήν με τον αγώνα για δημοκρατία. 2. Ο νικηφόρος σοσιαλισμός δεν μπορεί να διατηρήσει τη νίκη του και να οδηγήσει την ανθρωπότητα στην απονέκρωση του κράτους, χωρίς να πραγματοποιήσει στο ακέραιο τη δημοκρατία» (Λένιν, Σχετικά με τη γελοιογραφία του μαρξισμού, Απαντα τ. 30, σ. 126,128).

«Ο καπιταλισμός γενικά και ο ιμπεριαλισμός ειδικότερα μετατρέπει τη δημοκρατία σε αυταπάτη - ταυτόχρονα όμως ο καπιταλισμός γεννάει δημοκρατικές τάσεις στις μάζες, δημιουργεί δημοκρατικούς θεσμούς, οξύνει τον ανταγωνισμό ανάμεσα στον ιμπεριαλισμό που αρνείται τη δημοκρατία και στις μάζες που τείνουν προς τη δημοκρατία. Ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός δεν είναι δυνατό να ανατραπούν με κανενός είδους δημοκρατικούς μετασχηματισμούς, ακόμη και με τους πιο "ιδανικούς", αλλά μόνο με μια οικονομική ανατροπή, το προλεταριάτο, όμως, που δε διαπαιδαγωγείται στην πάλη για τη δημοκρατία, δεν είναι ικανό να πραγματοποιήσει την οικονομική ανατροπή» (Λένιν, ό.π. σ. 71).

Το ζητούμενο σε μας σήμερα είναι η συσπείρωση για τα δημοκρατικά δικαιώματα να αποκτήσει πόδια, ρίζες μέσα στο λαό. Για το σκοπό αυτό χρειάζεται η δημιουργία και άλλων επιτροπών, η διεύρυνση του κύκλου των προσώπων που εντάσσονται στη συσπείρωση αυτή, αλλά, κυρίως, απαιτείται το θέμα αυτό να γίνει υπόθεση του εργατικού, όχι μόνο αλλά πρώτα απ' όλα, κινήματος. Ετσι, απαιτείται να συμβάλουμε, ώστε τα συνδικάτα και οι μαζικοί φορείς να ασχοληθούν ενεργητικότερα με τα θέματα αυτά. Χρειάζεται, επίσης, στενότερη συνεργασία ανάμεσα στη Δημοκρατική Συσπείρωση και στα συνδικάτα και καταρχήν με τα ταξικά προσανατολισμένα συνδικάτα. Στον τομέα αυτό είμαστε αρκετά πίσω και θα απαιτηθεί ιδιαίτερη επιμονή στην κατεύθυνση αυτή.

Εκτός των άλλων, το κίνημα για την υπεράσπιση και διεύρυνση τη δημοκρατικών δικαιωμάτων μάς δίνει τη δυνατότητα να επικοινωνήσουμε και να προσεγγίσουμε τμήματα των λαϊκών μαζών (μικροαστικά, αλλά και εργατικά) που παραδοσιακά δεν έχουν σχέσεις μαζί μας ή που από άλλους δρόμους δεν κατορθώνουμε να τα ευαισθητοποιήσουμε και να τα εντάξουμε στους αγώνες. Μας δίνει επίσης τη δυνατότητα να συνδέσουμε διαλεκτικά τα ζητήματα δημοκρατίας, τα οποία τα θίγουμε από αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή οπτική γωνία, με τα γενικότερα πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα.

Μας παρέχει ακόμη την ευκαιρία να ανοίξουμε πιο εύκολα και πιο θαρρετά τη συζήτηση για την ταξική ουσία της δημοκρατίας και για την ποιοτική διαφορά ανάμεσα στην αστική και στη σοσιαλιστική δημοκρατία. Πετυχαίνουμε έτσι πολλά: Αποκρούουμε τις επιθέσεις της ολιγαρχίας που παίρνει καταπιεστικά μέτρα, για να προλάβει τις λαϊκές αντιδράσεις και εκρήξεις. Διαπαιδαγωγούμε μάζες στη λογική του αγώνα, τις μπολιάζουμε με την πολιτική και την ιδεολογία μας, φέρνουμε πιο κοντά τη συγκρότηση του λαϊκού μετώπου.

Στο κίνημα για τα δημοκρατικά δικαιώματα μπορούν να συμμετέχουν μέχρι ένα σημείο ακόμη και αστοί δημοκράτες. Γενικότερα, η συνεργασία με μικροαστούς και αστούς κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες, στη βάση της ισοτιμίας, του αλληλοσεβασμού, αλλά και συγκεκριμένης κατεύθυνσης, μας διευκολύνει να προσελκύουμε και να επικοινωνούμε με τμήματα του λαού, ακόμη και οπαδούς άλλων κομμάτων, που χωρίς την παρουσία αυτών των παραγόντων, θα έστεκαν δύσπιστα ή και αδιάφορα μπροστά στις προσπάθειές μας.

Αυτό όμως δε μας αρκεί. Η πρώτη αυτή προσέγγιση πρέπει να δένεται διαλεκτικά με την ολοκληρωμένη πολιτική και ιδεολογική μας παρέμβαση. Αλλωστε, αυτή η προσπάθεια δε σταματά, σε οποιοδήποτε κίνημα, ακόμη και με τους συνεργαζόμενους. Η σχέση συνεργασίας δένεται διαλεκτικά με την ιδεολογικο - πολιτική αντιπαράθεση.

Για τη βαθύτερη κατανόηση της διαλεκτικής σύνδεσης, ένταξης της τακτικής στη στρατηγική θα βοηθήσει ιδιαίτερα, αλλά όχι μόνο, η θεωρητική και επιστημονική προσπάθεια στην οποία αναφέρονται οι πολύ σημαντικές, κατά την άποψή μου, Θέσεις 35, 38.

Παρά το γεγονός ότι η υπερβολή γενικά, και ειδικά στην παράθεση τσιτάτων, δεν είναι χρήσιμη (έχει ωστόσο ενίοτε τη γοητεία της) επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω με τη γνωστή προτροπή: «Να μελετάμε, να προπαγανδίζουμε, να οργανώνουμε»!

Δημήτρης Καλτσώνης

Μέλος του Τμήματος της ΚΕ για τα Δημοκρατικά Δικαιώματα