Οι Θέσεις για το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ αποτελούν τη βάση για τη συζήτηση που διεξάγεται με τον προσυνεδριακό διάλογο και θα αποκορυφωθεί στις συνεδριάσεις του ίδιου του Συνεδρίου. Σ' αυτές δίνονται οι πολιτικές εξελίξεις, στις οποίες διεξάγεται η πορεία προς το Συνέδριο και ο βασικός στόχος της ισχυροποίησης του ΚΚΕ και οι τρόποι για την επίτευξή του. Στη βάση αυτή οι Θέσεις της ΚΕ με βρίσκουν σύμφωνο. Στον προσυνεδριακό διάλογο καλούνται τα μέλη του Κόμματος και οι οπαδοί του με τις παρατηρήσεις και τις προτάσεις τους να συμβάλουν στην καλύτερη προσέγγιση και προώθηση των επιμέρους στόχων, που οδηγούν στον κύριο στόχο - τη λαϊκή οικονομία και εξουσία και το σοσιαλισμό.

Με την ευκαιρία αυτή θα κάνω κι εγώ μερικές επισημάνσεις σε ορισμένα προβλήματα για την καλύτερη επιτυχία του Συνεδρίου.

1. Είναι γενικά διαπιστωμένο ότι οι Θέσεις του ΚΚΕ για τα συμφέροντα των εργαζομένων, τις εργασιακές σχέσεις, για την ειρήνη και την πάλη ενάντια στους προληπτικούς πολέμους και στους τρομονόμους, την πάλη για τις δημοκρατικές ελευθερίες βρίσκουν όλο και πιο πλατιά απήχηση στην κοινωνία και γίνονται αποδεκτές όχι μόνο από τους φίλους και οπαδούς του Κόμματος, αλλά ακόμη και από τους αντιπάλους. Αυτό αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για τη διεύρυνση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου (ΑΑΔΜ), που είχε καθορίσει σαν βασικό στόχο το 16ο Συνέδριο.

Στα τέσσερα χρόνια της δράσης του Κόμματος από το 16ο Συνέδριο το ΚΚΕ σημείωσε αρκετές επιτυχίες για την ενίσχυση της πολιτικής συμμαχιών σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, με τις συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα με τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα. Ομως, όπως τονίζεται και στις Θέσεις (19-21), υπάρχει η ανάγκη να ενταθεί αυτή η προσπάθεια και να παρθούν μέτρα και πρωτοβουλίες που θα απεγκλωβίζουν έναν κόσμο που βρίσκεται κάτω από τον ιδεολογικό έλεγχο των δύο μεγάλων κομμάτων και δέχεται καθημερινά την προπαγάνδα των μέσων πληροφόρησης που αυτά διαθέτουν. Επηρεάζονται από τις συναινετικές, οπορτουνιστικές και σεχταριστικές αντιλήψεις και εμποδίζουν τη ριζοσπαστικοποίηση των μαζών. Καθήκον των κομματικών οργανώσεων σε όλες τις βαθμίδες, όλων των κομμουνιστών, είναι να μελετήσουν πιο βαθιά τις αιτίες της ενίσχυσης του δικομματισμού στις εκλογικές αναμετρήσεις.

Ισως, άλλοτε, να μην είναι πειστικός ο πολιτικός μας λόγος, να είναι απωθητικός και να μην υπερασπίζεται τη θέση μας με υπομονή και επιμονή και να τεκμηριώνεται με πειστικά επιχειρήματα. Υπάρχει ορισμένες φορές ένα ανεξήγητο «κούμπωμα», υπερβολικές επιφυλάξεις στη συνεργασία στη βάση για τις διεκδικήσεις ή ακόμη και επικράτηση της λογικής «ή όλα ή τίποτε». Και ενώ η πολιτική της ΚΕ για τις συμμαχίες είναι ξεκάθαρη και σωστή, στη βάση δεν εφαρμόζεται πάντα σωστά. Το θέμα «με ποιον θα κάνουμε το Λαϊκό Μέτωπο» θα πρέπει να μας απασχολήσει περισσότερο και πιο μεθοδικά. Θα πρέπει με υπομονή και ψυχραιμία να αντιμετωπίζεται ο αντίλογος, η καλοπροαίρετη κριτική, η τυχόν αμφισβήτηση, που οδηγούν στον εποικοδομητικό και αποτελεσματικό διάλογο. Εχει σημασία και ο τρόπος του λόγου μας ανάλογα με τον συνομιλητή και το ακροατήριο.

Σχετικά μ' αυτό θα ήθελα να συμφωνήσω με ορισμένες σκέψεις που εκφράζονται στον προσυνεδριακό διάλογο για την ψύχραιμη και με τόλμη αντιμετώπιση του προβλήματος της αποκατάστασης και διόρθωσης ορισμένων λαθών που βαρύνουν το παρελθόν και εμποδίζουν τη διεύρυνση του Λαϊκού Μετώπου και την ισχυροποίηση του Κόμματος, χωρίς, βέβαια, την παρέκκλιση από τις βασικές αρχές της μαρξιστικής - λενινιστικής κοσμοθεωρίας μας.

Θεωρώ, επίσης, απαραίτητη τη συμμετοχή εκπροσώπων του Κόμματος σε διάφορες εκδηλώσεις, επετείους, εκπομπές κ.ά., έστω και ανεπιθύμητες, χρησιμοποιώντας κάθε βήμα, πράγμα που αποτελεί και λενινιστική θέση, για την προβολή των θέσεών μας και την απόκρουση της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας.

2. Ενα δεύτερο ζήτημα που θέλω να θίξω έχει σχέση με τη Θέση 22 (σελ. 41) και ειδικότερα η αναφορά στην Εθνική Αντίσταση (ΕΑ), στο ΔΣΕ, στους πολιτικούς πρόσφυγες και στους μετανάστες. Σωστά, βέβαια, τονίζεται στις Θέσεις να συνεχιστεί και να ενταθεί η δράση για τα προβλήματα των αγωνιστών της ΕΑ και του ΔΣΕ. Ομως η δράση αυτή δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στη διεκδικητική δραστηριότητα για τη λύση των προβλημάτων, αλλά να αναπτύσσεται και στην ιδεολογικοπολιτική αντιμετώπιση της διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας για την Εθνική Αντίσταση και τον Εμφύλιο. Τελευταία, όπως είναι γνωστό, έχει εξαπολυθεί μια ενορχηστρωμένη αντικομμουνιστική, συκοφαντική επίθεση ενάντια στο ρόλο του ΚΚΕ, στις φάσεις αυτές του αγώνα, με σκοπό την παραχάραξη της ιστορίας και τη μείωση της πρωτοποριακής πορείας του ΚΚΕ, που γιόρτασε φέτος τα 86 χρόνια από την ίδρυσή του και προχωράει με αισιοδοξία στο 17^ο Συνέδριο του. Μια συνολική απάντηση στους παραχαράκτες της ιστορίας δόθηκε, έστω και με καθυστέρηση, από τα άρθρα του σ. Μάκη Μαΐλη που δημοσιεύτηκαν στο «Ριζοσπάστη» και την ΚΟΜΕΠ. Η δραστηριότητα όμως αυτή θα πρέπει να είναι συνεχής και πιο επιμελημένη και σ' αυτό ιδιαίτερο ρόλο θα πρέπει να παίξει το Κέντρο της Μελέτης της Ιστορίας της Εθνικής Αντίστασης (ΚΜΙΕΑ) και τα άλλα όργανα της ΠΟΑΟ.

Θεωρώ παράλειψη στη Θέση αυτή, καθώς και στη Θέση για τη νεολαία (σελ. 48-49) την απουσία της αναφοράς στους Απογόνους και Φίλους της ΕΑ και του ΔΣΕ, που η ενίσχυση των συλλόγων τους αποτελεί βασική προϋπόθεση για τις εφεδρείες στις οργανώσεις της ΠΟΑΟ και στην πλαισίωση των γραμμών του Κόμματος.

Οσον αφορά τους πολιτικούς πρόσφυγες, πρέπει να τονιστεί το πρόβλημα της αποκατάστασης των επαναπατρισθέντων από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, αλλά και το πρόβλημα επαναπατρισμού αυτών που αναγκαστικά παραμένουν ακόμη στις χώρες αυτές, με τη συμπαράσταση και προβολή των προβλημάτων τους από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ. Θα πρέπει το Κόμμα να διατηρεί την επαφή με τους συλλόγους τους και τις κομματικές οργανώσεις, όπου αυτές υπάρχουν, όπως και η επαφή και δραστηριοποίηση των μεταναστών. Οι επαναπατρισθέντες πολιτικοί πρόσφυγες που έζησαν στις σοσιαλιστικές χώρες και είχαν την τύχη να απολαύσουν τα αγαθά του σοσιαλισμού, θα πρέπει να συμβάλουν στην προβολή των προτερημάτων του σοσιαλισμού μέσα από τις προσωπικές τους εμπειρίες της ζωής τους στις χώρες αυτές, χωρίς την ωραιοποίηση των πάντων, φωτίζοντας και ερμηνεύοντας τα αίτια της ανατροπής των σοσιαλιστικών καθεστώτων και της διάλυσης της Σοβιετικής Ενωσης με τις ολέθριες συνέπειές της για τους λαούς των χωρών αυτών και για τους εργαζόμενους όλου του κόσμου.

3. Μια τρίτη επισήμανση, που πολύ σύντομα θέλω να αναφέρω, είναι η επιλογή και τοποθέτηση των στελεχών ανάλογα με τις ικανότητες και την αγάπη προς τον τομέα που αναλαμβάνουν. Βέβαια, οι λαϊκοί αγώνες είναι το καλύτερο σχολειό για την ανάδειξη των στελεχών που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του Κόμματος και του μαζικού λαϊκού κινήματος. Συμβαίνει όμως άλλοτε και η πρόχειρη και βεβιασμένη τοποθέτηση στελεχών για το κουκούλωμα οργανωτικών αναγκών, που συνεχώς αυξάνουν, όχι στην κατάλληλη γι' αυτά δουλιά ή και το χειρότερο να φορτώνονται με πολλά καθήκοντα που πολλές φορές μειώνει την απόδοσή τους και φθάνει μέχρι την κόπωση και την υπονόμευση της υγείας τους.

Με τις καλύτερες ευχές για επιτυχή διεξαγωγή του 17ου Συνεδρίου.

Συντροφικά

Γιώργος Σύρος

Ραφήνα Αττικής

Μελέτησα τις Θέσεις του ΚΚΕ για το 17^ο Συνέδριο. Θα σταθώ περισσότερο στο άρθρο 32: ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ - ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ και στα άρθρα που αναφέρονται στη συγκρότηση του ΑΑΔΜ, που ομολογουμένως συμφωνώ και επιθυμώ να είμαι από τα πρώτα μέλη του, όπως υπήρξα και από τα πρώτα μέλη της ίδρυσης του ΕΑΜ, στο πόστο της Διαφώτισης και Τύπου. Παρέμεινα πιστός μέχρι τη μέρα της σύλληψής μου από τη Χωροφυλακή Πτολεμαΐδας (Ιούνης 1945), όπου συνέχισα να τυπώνω σε πολύγραφο και να κυκλοφορώ παράνομα την εφημερίδα «ΚΟΚΚΙΝΗ ΑΥΓΗ» και άλλα έντυπα, χωρίς να είμαι μέλος του ΚΚΕ, όπως δεν είμαι και μέχρι σήμερα. Η γραμμή πλεύσης του ΕΑΜικού κινήματος της Κατοχής ήταν: Απελευθέρωση, Λαϊκή κυριαρχία. Μετά την απελευθέρωση, το ΕΑΜ συνέχισε τη χωρίς παρέκκλιση πλεύσης, με τη μετονομασία του σε ΕΔΑ και με γραμμή «Ανεξαρτησία - Λαϊκή κυριαρχία».

Το ΚΚΕ αποσυνδέθηκε με την ΕΔΑ, ακολουθώντας την πορεία του. Φτάνουμε στην αντεπανάσταση 1990-1991 που γίνεται στην ΕΣΣΔ και το ΚΚΕ, όπως και τα περισσότερα κόμματα της υφηλίου βρίσκονται σε αμηχανία ως προς τη γραμμή πλεύσης. Επόμενο ήταν και η διανόηση να ταλαντεύεται, περιμένοντας τη σταθερή γραμμή του ΚΚΕ, που μπορώ να πω πως ακόμα δεν την έχει ολοκληρώσει, σύμφωνα με το ιδρυτικό της Κόμιντερν 1919, στην οποία προσχώρησε και το ΣΕΚΕ, προσθέτοντας στον τίτλο του ΚΚΕ. Κοντολογίς ΣΕΚΕ/ΚΚΕ. Στην προσχώρηση αυτή συνέβαλε τα μέγιστα και η ελληνική διανόηση: Γ. Κορδάτος, Ε. Παπαναστασίου κ.ά.

Αν το κατοχικό ΕΑΜ μέσα σε μικρό διάστημα χρόνου πέτυχε να αγκαλιάσει το 80% ως το 90% του ελληνικού λαού, ήταν στο ότι οι Διαφωτιστές και ο Τύπος στηρίχτηκαν: Στα Απελευθερωτικά, Πολιτικά, Κοινωνιολογικά και Οικονομικά επιτεύγματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ. Με τη Λαϊκή του κυριαρχία ο σοσιαλισμός πέτυχε να λύσει κοινωνικά προβλήματα που δεν μπόρεσε να λύσει κανένα κοινωνικό σύστημα στην υφήλιο. Το πρόβλημα της φτώχειας, πείνας, ανεργίας, στέγης, ανεξιθρησκίας (ο άνθρωπος να είναι ελεύθερος να πιστεύει σε ό,τι θέλει). Εμπνέει σοσιαλιστική συνείδηση στο εργατικό κίνημα. Ανοίγει το σοσιαλιστικό δρόμο, έστω και μόνο μέσα στην ΕΣΣΔ. Πραγματοποιεί την εκβιομηχάνιση χωρίς τη βοήθεια του ξένου κεφαλαίου. Ανορθώνει την εθνική οικονομία. Ξεκαθαρίζει τη θέση του ως προς το σοσιαλιστικό σύστημα και απαλλάσσεται από ξένα στοιχεία. Ολοκληρώνει την κολεκτιβοποίηση της οικονομίας. Ενισχύει την οργανωτική πολιτική ζωή των κολχόζ. Συνειδητοποιεί στο λαό την προσπάθειά του στο να παράγει περισσότερα και καλύτερα. Καταρρίπτει το μύθο της απόδοσης στην παραγωγή και παραγωγικότητα ότι τάχα ο μόνος και μοναδικός τρόπος είναι η ιδιωτική πρωτοβουλία. Σταθεροποιεί το εθνικό νόμισμα. Εξαλείφει οριστικά την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Προστατεύει τον πολίτη από το συνάνθρωπό του, που κοινωνικοποιήθηκε για να προστατευτεί από τον ίδιο τον άνθρωπο. Αποβάλλει με αυστηρούς νόμους όλες τις αντιανθρώπινες πράξεις. Βάζει τέρμα στην καταπίεση της γυναίκας. Εξαφανίζει εντελώς με τη δικτατορία του προλεταριάτου την αντίσταση της αστικής τάξης. Δίνει ελευθερία στους πολλούς, σ' αντίθεση με τη δημοκρατική δικτατορία του καπιταλισμού, που δίνει ελευθερία σ' ελάχιστους και τρομοκρατεί τους πολλούς. Ας αφήσουμε λοιπόν το παραμύθι του καπιταλισμού, ότι τάχα το σοσιαλιστικό σύστημα απέτυχε, αφού από μόνο του διαλύθηκε και να μην ξεχνούμε πως αν σήμερα εξακολουθούμε εδώ και πάνω από πενήντα χρόνια στο να ζούμε χωρίς παγκόσμιο πόλεμο, το οφείλουμε στους δύο πολύ μεγάλους άντρες της εποχής 1930-1945. Τον Στάλιν και τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ. Ο πρώτος δικτάτορας του προλεταριάτου και ο δεύτερος δικτάτορας της αστικής δημοκρατίας, που πέτυχαν το Νοέμβρη 1933 διπλωματικές σχέσεις με το δόγμα της «καλής γειτονίας». Αν τα πράγματα πήραν άλλη τροπή με την παγκοσμιοποίηση, αυτό οφείλεται γιατί δε βρέθηκαν άνθρωποι του αναστήματος του Στάλιν και του Ρούσβελτ. Αυτό φανερώνεται από τα λόγια του Αϊζενχάουερ, που το 1960 να λέει στον τότε δημοκρατικό νικητή των εκλογών στις ΗΠΑ Κένεντι: «Εύχομαι η χώρα αυτή υπό την ηγεμονία σας να μην περιέλθει εξ ολοκλήρου υπό την ηγεμονίαν του Στρατιωτικοβιομηχανικού κατεστημένου».

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ - ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ

Η διανόηση ως γνωστόν είναι ένας μεγάλος παράγοντας και υπεύθυνος για την ποιότητα της ζωής του πολίτη, ακόμα και για το πέρασμα κάθε καινούριας ιδέας στο λαό, γι' αυτό και χρειάζεται κάποιας ιδιαίτερης προσοχής.

Με την ίδρυση του ΑΑΔΜ το ΚΚΕ θα πρέπει να αποβάλει τη φοβία που κατέχεται σήμερα και να ανοιχτεί ελεύθερα και χωρίς φόβο στον Ελληνα πολίτη, όπως ακριβώς έκανε ο τότε ηγέτης του ΕΑΜ, αξέχαστος Μήτσος Παρτσαλίδης, λέγοντας τα σοβαρά, τολμηρά και υπεύθυνα λόγια: «Μη φοβάστε, δεχτείτε τον στις γραμμές του ΕΑΜ κι ας είναι μεταξικός, κι ας ήταν οργανωμένος στην ΕΟΝ του Μεταξά, αρκεί να το έχει ζητήσει».

Επειτα δεν πρέπει να αγνοούμε πως και μέσα στα περισσότερα κόμματα σήμερα υπάρχουν διανοούμενοι με σοσιαλιστική συνείδηση.

Το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο (ΑΑΔΜ) θα πρέπει να απευθύνεται όπως το κατοχικό ΕΑΜ στον ελληνικό λαό, σε όποια πολιτική παράταξη κι αν βρίσκεται και σε όποια θρησκεία κι αν πιστεύει.

Για την επιτυχία του προτείνω:

Ραδιόφωνο, τηλεόραση, Τύπο κι όλα τα μέσα του ΚΚΕ σε καθημερινή βάση, εκτός των άλλων να συμπεριλαμβάνονται και τα πιο πάνω επιτεύγματα του σοσιαλισμού.

Να βγουν από τα χρονοντούλαπα όχι με φοβία, αλλά με τόλμη και περίσσιο θάρρος να γίνουν κτήμα του ελληνικού λαού.

Είναι ανεπίτρεπτο μια μεγάλη παγκόσμια προσωπικότητα ως του Στάλιν να βρίσκεται σε ναφθαλίνη μέσα σε χρονοντούλαπα.

Δεν πρέπει, δεν ταιριάζει στους λαούς της υφηλίου να ξεχνούν τα λόγια του Αγγλου πρωθυπουργού Τσόρτσιλ, στη Βουλή των Λόρδων 18.12.1959 με τη γέννηση του Στάλιν.

Αντιγράφω το κείμενο, όπως είναι γραμμένο στη Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια:

«Μεγάλη η ευτυχία για τη Ρωσία, είπε ο Τσόρτσιλ, ήταν ότι στα χρόνια των σκληρών δοκιμασιών, τη Ρωσία καθοδηγούσε ο μεγαλοφυής και ακλόνητος στρατηλάτης Ι. Β. Στάλιν. Ηταν εξέχουσα προσωπικότητα, που επιβλήθηκε στη δική μας αδυσώπητη πορεία των καιρών μας, στην οποία κύλησε η ζωή του.

Ο Στάλιν ήταν άνθρωπος ασυνήθιστης ενέργειας. Πολυμορφωμένος. Ακατάβλητης ισχυρής θέλησης. Απότομος. Σκληρός. Αμείλικτος τόσο στις υποθέσεις, άλλο τόσο και στη συζήτηση, στον οποίο εγώ, διαπαιδαγωγημένος στο Αγγλικό Κοινοβούλιο δεν μπορούσα να αντισταθώ. Ο Στάλιν διακατέχονταν από το αίσθημα του χιούμορ και του σαρκασμού. Επίσης διέπονταν από την ικανότητα να εκφράζει με ακρίβεια τις σκέψεις του. Τους λόγους του ο Στάλιν τους έγραφε μόνος του. Στα έργα του αντηχούσε πάντα η εκτελεστική δύναμη. Η δύναμη αυτή ήταν τόσο μεγάλη, ώστε αναδείχτηκε σε ανεπανάληπτο ηγέτη μεταξύ των καθοδηγητών εκείνων των καιρών και των λαών... Ηταν άνθρωπος που σύντριβε τον εχθρό του με τα χέρια του εχθρού του... Ο Στάλιν ήταν μέγιστος, απαράμιλλος δικτάτορας. Παρέλαβε τη Ρωσία με το ξύλινο αλέτρι και την άφησε εξοπλισμένη με το ατομικό όπλο. Οχι, ό,τι και να λένε γι' αυτόν, τέτοιους η ιστορία και οι λαοί δε θα τους λησμονούν».

Δυστυχώς είναι πολλοί αυτοί που τον ξέχασαν. Θα' ρθει όμως μια μέρα πάλι, που όπως έγινε από άγνοια και μόνο με τον Κινέζο επινοητή Τζακίμ του δυαδικού συστήματος μέτρησης. Εμεινε τέσσερις χιλιάδες χρόνια (4.000) αγνοούμενο. Βγαίνει μέσα στον εικοστό αιώνα στην επιφάνεια, για να μπει στη ζωή μας. Ολοι γνωρίζουμε τη μεγάλη προσφορά του στη σημερινή Επιστήμη της Πληροφορικής.

Ακόμα, που στις 10.11.1958 στην εφημερίδα «ΗΜΕΡΗΣΙΑ» της Κίνας για τις θέσεις των νέων θεωριών του ΚΚΣΕ. Οι Κινέζοι απαντούν:

«Η αστική τάξη δεν εγκαταλείπει τον αγώνα της εξουσίας. Αυτός είναι ο σωστός δρόμος της ταξικής πάλης. Το προλεταριάτο και το κομμουνιστικό κόμμα κάθε χώρας, σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αδυνατίζουν την προετοιμασία τους για την επανάσταση».

Και ο φανατικός αντισταλινικός Αλεξάντερ Ζινόβιεφ στη συνδιάσκεψη των Βρυξελλών 5.3.2003, είπε για το Στάλιν: «Ημουν φανατικός αντισταλινιστής, τώρα βεβαιώνω ότι ο Στάλιν ήταν η πιο μεγάλη προσωπικότητα του εικοστού αιώνα, η πιο μεγάλη πολιτική ιδιοφυΐα».

Σταύρος Κ. Μποσνακίδης

Χολαργός