Μεγάλες αντιδράσεις έχει προκαλέσει η ψήφιση από την Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης του αντικομμουνιστικού μνημονίου, καθώς και η προώθησή του προς ψήφιση στην ολομέλεια, στις 24 με 27 Γενάρη.

Με δηλώσεις τους, προσωπικότητες της πολιτικής και κοινωνικής ζωής καταδικάζουν τόσο τη λογική που διαπνέει το κατάπτυστο αυτό ψήφισμα, όσο και την ουσία και το περιεχόμενό του, που στρέφονται ευθέως ενάντια στα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού.

Σήμερα, ο «Ρ» ξεκινά την φιλοξενία δηλώσεων, (θα συνεχίσει και τις επόμενες μέρες), καταδίκης του αντικομμουνιστικού μνημονίου του Ευάγγελου Μεϊμαράκη, γραμματέα της ΚΕ της ΝΔ, και του Θεόδωρου Πάγκαλου, βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι, ως εκπρόσωποι των κομμάτων τους στην Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, καταψήφισαν το «αντικομμουνιστικό μνημόνιο». Επίσης, σήμερα δημοσιεύονται οι δηλώσεις του συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, του υφυπουργού ΠΕΧΩΔΕ Θεμιστοκλή Ξανθόπουλου, του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας Δημήτρη Παξινού και της υπερνομάρχη Αθηνών - Πειραιά Φώφης Γεννηματά.

Γιατί αποσιωπούν οι θιασώτες της καταδίκης των κομμουνιστικών καθεστώτων, το αναμφισβήτητο γεγονός ότι σήμερα τα ψευδο-δημοκρατικά καθεστώτα ανθίζουν παντού, ενώ η καταστροφή των παραδοσιακών πολιτισμών, χωρίς οποιαδήποτε εναλλακτική λύση, ευνοεί την επιστροφή του θρησκευτικού και εθνοτικού φανατισμού με τα γνωστά φρικτά αποτελέσματα, όπως επισημαίνει και στην τελευταία του ομιλία στο «Forum 2000» ο Κορνήλιος Καστοριάδης;

Γιατί επιμένουμε να αγνοούμε το γεγονός της σημερινής εξοντωτικής καταπίεσης στα δισεκατομμύρια των συνανθρώπων μας που ζουν και γύρω μας, κάτω από το όριο της φτώχειας; Μήπως μερικοί από εμάς υποκύψαμε ολοκληρωτικά στις απάνθρωπες, ματαιόδοξες, και αντιαισθητικές, (άρα και ανήθικες) επιλογές των κέντρων μεγιστοποίησης του κέρδους και διαχείρισης του τζόγου και δε βλέπουμε ότι ορισμένες υποκινούμενες «ενθουσιώδεις εξάρσεις» της εποχής μας δεν είναι παρά ανακεφαλαίωση, συχνά αποκρουστική, προηγούμενων προσπαθειών δικαιολόγησης των προνομίων εκείνων που κρατούν στα χέρια τους όχι μόνον τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, αλλά και εμπορευματοποιούν ασύστολα τα πανάρχαια δημόσια αγαθά της Παιδείας και της Υγείας;

Μήπως εμείς οι σκεπτόμενοι άνθρωποι έχουμε πλέον απαλλαγεί, ελαφρά τη καρδία, από την υποχρέωση να καταδικάζουμε ένα προφανές έγκλημα κατά της φυσικής ελευθερίας και της ίδιας της επιστήμης, την επιχειρούμενη παραπλάνηση ανασφαλών, μεροκαματιάρηδων συνανθρώπων μας, ότι δήθεν έχουν και άλλα δικαιώματα πέραν αυτών που μπορούν να κερδίσουν με την πώληση της εργατικής τους δύναμης, όπως ορθά επισημαίνει και ο Noam Chomsky (Νόαμ Τσόμσκι) στο έργο του «Παλαιές και νέες πράξεις πραγμάτων»;

Η ανθρώπινη ιστορία επιβραβεύει διαχρονικά τα μεγάλα κινήματα που αν και αιματηρά σε ορισμένες αρχικές φάσεις τους, οδήγησαν στην ανάδειξη μεγάλων πολιτικών, πολιτιστικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων. Αιδώς Ευρωπαίοι συνάδελφοι του Συμβουλίου της Ευρώπης, και ο ιστορικός αναλφαβητισμός έχει τα όριά του. Απορώ πώς δεν προτάθηκε ήδη και η αυστηρή καταδίκη των «εγκλημάτων» της Γαλλικής Επανάστασης, χάριν της οποίας ορισμένοι από εμάς με μυωπικούς ιστορικούς ορίζοντες, μεροληπτικές κρίσεις και αφελείς φανατισμούς υπάρχουμε σήμερα και ασκούμε το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου και στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Θεωρεί ότι αυτοί οι μεγαλύτεροι εχθροί του ναζισμού, οι κομμουνιστές, είναι εγκληματίες και μάλιστα εξ ίσου με κείνους! Και τώρα ανησυχεί και διαμαρτύρεται, γιατί ενώ οι χιτλερικοί καταδικάστηκαν από τη διεθνή κοινότητα, δε συνέβη ακόμα το ίδιο και με τους κομμουνιστές.

Για το λόγο αυτόν αντιπροτείνει αυτή η καταδίκη να γίνει τώρα από την Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης στις 24 - 27 του προσεχούς Ιανουαρίου.

Στο μεταξύ ανησυχεί γιατί "η δημόσια συνείδηση για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα είναι πολύ πενιχρή". Και ακόμα γιατί "τα κομμουνιστικά κόμματα είναι νόμιμα και δραστήρια σε ορισμένες χώρες ακόμα και αν δεν έχουν πάρει αποστάσεις από τα εγκλήματα αυτά".

Με άλλα λόγια, το Συμβούλιο της Ευρώπης προαναγγέλλει τη μελλοντική δίωξη των Ευρωπαίων κομμουνιστών που δεν έχουν κάνει ακόμα δήλωση μετανοίας σαν κι αυτή που ζητούσαν οι δήμιοι της γκεστάπο και οι βασανιστές στη Μακρόνησο.

Ισως αύριο να αποφασίσουν να θέσουν εκτός νόμου τα Κομμουνιστικά Κόμματα μισανοίγοντας έτσι την πόρτα για να περάσουν οι βρικόλακες των Χίτλερ και των Χίμλερ που, όπως είναι γνωστό, ξεκίνησαν την καριέρα τους απαγορεύοντας τα Κομμουνιστικά Κόμματα και κλείνοντας τους κομμουνιστές σε στρατόπεδα θανάτου.

Τελικά όμως πνίγηκαν μέσα στο αίμα των δικών τους θυμάτων, των 20 εκατομμυρίων νεκρών της Κομμουνιστικής Σοβιετικής Ενωσης και τόσων και τόσων εκατοντάδων χιλιάδων σκοτωμένων κομμουνιστών, που, όπως συνέβη και στην Ελλάδα, μπήκαν επικεφαλής των κινημάτων εθνικής αντίστασης σε όλη την Ευρώπη.

Ομως αυτοί οι κύριοι του Συμβουλίου της Ευρώπης, ως προς την επιθυμία τους να νεκραναστήσουν μεθόδους καταδικασμένες στη συνείδηση της Ιστορίας και των Λαών, έρχονται δεύτεροι, γιατί τους έχουν ήδη προλάβει οι μεγάλοι τους αδερφοί, οι ΗΠΑ, που με χιτλερικές μεθόδους εξοντώνουν ολόκληρους λαούς όπως στο Ιράκ, που το κατάντησαν μια κατεστραμμένη χώρα γεμάτη αμερικανικές φυλακές, όπου καθημερινά βασανίζονται φριχτά και φανερά χιλιάδες αθώα θύματα.

Γι' αυτό το μεγάλο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, όπως και για το σύγχρονο χιτλερικό στρατόπεδο βασανιστηρίων, το Γκουαντανάμο, το Συμβούλιο της Ευρώπης δεν έχει τίποτα να πει.

Πώς λοιπόν να τους πιστέψει κανείς ότι ενδιαφέρονται ειλικρινά για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όταν ακόμα και το ίδιο τους το σπίτι, η Ευρώπη, έχει μεταβληθεί σε ένα ξέφραγο αμπέλι, όπου τα αεροπλάνα της CIA, φορτωμένα με ανθρώπους χωρίς δικαιώματα, τους οδηγούν σε ειδικές φυλακές μέσα στην ίδια την Ευρώπη, για να βασανιστούν;

Τέτοιοι πολίτες δεν μπορεί να είναι κατήγοροι. Στο Δικαστήριο της Ιστορίας, που θα καταδικάσει κάποτε τα αμέτρητα εγκλήματα των μεγάλων τους αδελφών, από το Βιετνάμ έως τη Χιλή και από τη Νότια Αμερική έως το Ιράκ, θα είναι υπόδικοι με την κατηγορία της ανοχής, αν όχι της συνενοχής.

Δυστυχώς σήμερα είμαι υποχρεωμένος να μιλώ περισσότερο στο όνομα των νεκρών παρά των ζωντανών. Στο όνομα λοιπόν των νεκρών συντρόφων μου κομμουνιστών, αυτών που πέρασαν από την Γκεστάπο, τα στρατόπεδα θανάτου και τους τόπους των εκτελέσεων για να εξοντωθεί ο ναζισμός και να θριαμβεύσει η Λευτεριά, έχω να απευθύνω στους "κυρίους" αυτούς μόνο μια λέξη: ΝΤΡΟΠΗ!

Eurokinissi

Το σχέδιο απόφασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη διάλυση των «κομμουνιστικών ολοκληρωτικών συστημάτων» έρχεται σε αντίθεση, σε πλήρη αντίθεση, με τις αρχές της δημοκρατίας που διέπουν το δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό εδώ και αιώνες.

Οι Ευρωπαίοι πολίτες είναι ελεύθεροι να εκφράζουν τις απόψεις τους, να διατυπώνουν τα διανοήματά τους, να έχουν την ιδεολογία τους και αναλόγως και μέσω των δημοκρατικών διαδικασιών να εκλέγουν αυτούς που τους εκφράζουν περισσότερο ιδεολογικά, με βάση τη φιλοσοφία και την κοσμοθεωρία τους.

Σαφώς είμαστε αντίθετοι σε κάθε είδους απαγορεύσεις λειτουργίας κομμάτων, σε κάθε είδους φίμωση της ελεύθερης έκφρασης. Αλλωστε, για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία χύθηκε πολύ αίμα και δεν μπορεί κανείς να βρίσκει ή εφευρίσκει κριτήρια για το ποιοι είναι δημοκράτες και με βάση αυτό να προχωρεί σε απαγορεύσεις λειτουργίας των κομμάτων.

Ο λαός μόνο δικαιούται να κρίνει, μέσω της ψήφου του, και να απορρίψει τα κόμματα που κατά τη γνώμη του διέπονται ή μη από αρχές δημοκρατικές.

Eurokinissi

Ολους αυτούς που διαφώνησαν με τις ιδέες του κομμουνισμού και του ΚΚΕ, όμως τις σεβάστηκαν και τις σέβονται. Είμαστε απέναντι στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, καταδικάζουμε τις ακρότητες και τα εγκλήματα, απ' όπου και αν προέρχονται, σε όποια εποχή και αν γίνονται, όμως ο δρόμος προς ένα καλύτερο μέλλον δεν ανοίγει, καταδικάζοντας αφοριστικά ένα κομμάτι από το παρελθόν.

Ο δρόμος προς ένα καλύτερο αύριο δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Απαιτεί σεβασμό στην ιστορική μνήμη, απαιτεί πολίτες με συνείδηση, διάθεση για αγώνες και προσφορά, απαιτεί διάθεση για συνεργασία και σεβασμό στη διαφορετικότητα.

Σε μία εποχή όπου αναζητούμε ξανά μία πολιτική με κέντρο τον άνθρωπο. Σε μία εποχή όπου υποτίθεται έχουν πέσει τα τείχη... Σε μία εποχή όπου τα πάντα είναι ρόδινα... Η δύναμη βρίσκεται και πάλι στα χέρια των λαών. Η δύναμη και η αντίσταση απέναντι στη φρίκη του πολέμου. Η δύναμη και η αντίσταση απέναντι σε μία παγκοσμιοποίηση, που δεν ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο, για τις πανανθρώπινες αξίες, παρά μόνο για τα νούμερα, τις αγορές και τα κέρδη.

Για την ιστορία σημειώνουμε πως αυτή ήταν η δεύτερη φορά που το μνημόνιο ήρθε προς έγκριση στην Πολιτική Επιτροπή. Η πρώτη ήταν στις 12 Σεπτέμβρη. Τότε το κείμενο είχε απορριφτεί, συγκεντρώνοντας μόνο 5 θετικές ψήφους. Οι εμπνευστές της υπόθεσης ωστόσο δεν πτοήθηκαν, απεναντίας, όπως προκύπτει από στοιχεία που τώρα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, μεθόδευσαν πιο... προσεκτικά την έγκρισή του από την Πολιτική Επιτροπή. Ετσι, στις 14 Δεκέμβρη κι έχοντας προηγηθεί καθώς φαίνεται ένα όργιο πιέσεων και εκβιασμών βουλευτών που συμμετέχουν στην Επιτροπή, επανήλθαν με το ίδιο κείμενο, έχοντας τροποποιήσει ελαφρώς κάποια σημεία του, χωρίς να θίγεται στο παραμικρό η ουσία και το βαθύτερο περιεχόμενό του. Κατάφεραν έτσι από τους 39 παρόντες βουλευτές, να υπερψηφίσουν το μνημόνιο οι 28, 7 το καταψήφισαν και 4 ψήφισαν λευκό. Ανάμεσα στους 7 που ψήφισαν κατά, 4 ήταν Ρώσοι, 1 Φινλανδός και 2 Ελληνες (ο Θεόδωρος Πάγκαλος από το ΠΑΣΟΚ και ο Β. Μεϊμαράκης από τη ΝΔ).

Αξίζει σ' αυτό το σημείο να επισημάνουμε πως ο Ρώσος εκπρόσωπος του εθνικιστικού κόμματος του Ζιρινόφσκι επιδόθηκε σε υστερικές αντικομμουνιστικές κραυγές ζητώντας την απαγόρευση των κομμουνιστικών κομμάτων ως και την κατ' οίκον κράτηση του Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρώσικης Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ)! Δεν άργησε λοιπόν να επιβεβαιωθεί ο Ζιουγκάνοφ, όταν στη διάρκεια της τοποθέτησής του στην πρόσφατη συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής είχε προειδοποιήσει ότι η προώθηση του μνημονίου θα «δώσει φτερά» στα πιο ακραία εθνικιστικά κόμματα και στις φασιστικές οργανώσεις, αφού κινείται στην κατεύθυνση της αναθεώρησης της ιστορίας και της δικαίωσης του φασισμού.

Ο Ζιρινόφσκι δεν ήταν ο μόνος που πανηγύρισε, στο ίδιο μήκος κινήθηκε και η τουρκική εφημερίδα «Ζαμάν», η οποία φιλοξένησε συνέντευξη του εισηγητή του μνημονίου Γκόραν Λιντμπλάντ, όπου προκλητικά αναφέρει: «Ολα τα κομμουνιστικά καθεστώτα είναι πάντα ολοκληρωτικά και τα εγκλήματα που διέπραξαν και διαπράττουν και σήμερα ενάντια στην ανθρωπότητα είναι η φυσική συνέπεια της θεωρίας της πάλης των τάξεων»!

Αξίζει να αναφέρουμε ορισμένα, ελάχιστα, σημεία της παρέμβασης του Γκ. Ζιουγκάνοφ στη συζήτηση στην πρόσφατη συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής. Ο ηγέτης του ΚΚΡΟ ζήτησε να προστεθεί στο μνημόνιο η φράση «η χώρα των Σοβιέτ νίκησε το φασισμό, έσωσε, επί της ουσίας, όλες τις Δημοκρατίες στην Ευρώπη και οι κομμουνιστές έπαιξαν σημαντικό ρόλο σ' αυτήν τη νίκη». Μάλιστα, ο Ζιουγκάνοφ, που ανέφερε αυτές τις πληροφορίες στο ρωσικό τηλεοπτικό δίκτυο «Vesti», απαρίθμησε στη συνεδρίαση τους 22 στρατιωτικούς διοικητές των Μετώπων του Πατριωτικού Πολέμου, προσθέτοντας πως όλοι τους ήταν κομμουνιστές. Είπε, επίσης, ότι μια σειρά ΚΚ της Δυτικής Ευρώπης, όπως το ΚΚΕ, το Γαλλικό και Ιταλικό ΚΚ, «έχασαν σ' αυτή τη μάχη με το φασισμό χιλιάδες ταλαντούχους αγωνιστές», και τέλος πάντων, απευθυνόμενος στον εισηγητή του ζήτησε να μπει και αυτή η πλευρά στο μνημόνιο. Η απάντηση του εισηγητή μιλάει από μόνη της: «Αλλο οι απόψεις του καθενός κι άλλο τα καθεστώτα. Τώρα καταδικάζουμε τα καθεστώτα».

Ο Γκ. Ζιουγκάνοφ ανταπάντησε: «Ωραία τότε αφού λέτε ότι ασχολούμαστε με τα καθεστώτα, γιατί δεν ξεκινάμε από τον καπιταλισμό, που είναι και πιο παλιό σύστημα από το κομμουνιστικό κι ευθύνεται μέσα σε διάστημα 500 χρόνων για Παγκόσμιους Πολέμους, που έχει αφήσει το αιματηρό στίγμα του παντού, αρχίζοντας από τη γενοκτονία των Ινδιάνων και τελειώνοντας μέχρι τον πρόσφατο πόλεμο στο Ιράκ. 'Η μήπως δεν είναι το καπιταλιστικό σύστημα που κατακτά αγορές και προσπαθεί να επιβάλει με τη βία τα ιδανικά του και τη δική του άποψη;».

Ωστόσο, όλα είχαν προαποφασιστεί πριν τη συνεδρίαση και κατά συνέπεια διάλογος δε χωρούσε...

Αμεση ήταν και η αντίδραση του ΚΚΕ. Η ΓΓ της ΚΕ Αλέκα Παπαρήγα παραχώρησε την περασμένη Δευτέρα συνέντευξη Τύπου για το ζήτημα, προειδοποιώντας για την κρισιμότητά του καθώς επιδιώκεται η ποινικοποίηση της λαϊκής δράσης και κατά συνέπεια η εξέλιξη αφορά το λαό στο σύνολό του και όχι στενά τους κομμουνιστές, παρότι το ίδιο το κείμενο ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου εναντίον όσων κομμουνιστικών κομμάτων δεν έχουν σκύψει το κεφάλι. Η Αλ. Παπαρήγα προειδοποίησε ωστόσο πως το ΚΚΕ δεν πρόκειται να καταθέσει στους ιμπεριαλιστές δήλωση μετανοίας, δεν αποκηρύττει το παρελθόν του για το οποίο είναι πολύ περήφανο, ενώ την όποια αυτοκριτική νιώθει την ανάγκη να κάνει την κάνει απέναντι στην εργατική τάξη και το λαό. Σημείωσε πως καμία δίωξη δε σταμάτησε το ΚΚΕ και δε θα το σταματήσει και στο μέλλον, ούτε πολύ περισσότερο πρόκειται να πειθαρχήσει σε ιμπεριαλιστικές αποφάσεις. Κάλεσε τέλος τα ελληνικά κόμματα να πάρουν σαφή θέση απέναντι σ' αυτό το έκτρωμα και προανήγγειλε σειρά ενεργειών και πρωτοβουλιών που θα αναλάβει το ΚΚΕ στα πλαίσια της προσπάθειας να μην εγκριθεί το κείμενο από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση.

Αμέτρητα φωτάκια, ατέλειωτα κορδόνια από ακριβοπληρωμένο ηλεκτρικό ρεύμα φορτωμένα, λάμπουν παντού. Σε πολυκατοικίες, μεζονέτες, χαμόσπιτα, δέντρα, γλάστρες, παράθυρα. Είναι περισσότερα φέτος τα... ιδιωτικά λαμπιόνια από τα δημόσια που χάσκουν τις παγωμένες και ξάστερες νύχτες του φετινού Δεκέμβρη.

Είναι σάπιο το κρέας, φαρμακωμένο από τη βρώμα το μελομακάρονο, αναγκαίο το ετοιματζίδικο γλυκό - αλλά πώς να γίνει αλλιώς... Κι όμως το λαμπιόνι που αναβοσβήνει στο μπαλκόνι, το πληρώνει ο καθένας σαν να είναι υποχρεωμένος, να έχει το... υπέρτατο καθήκον να μην αντιστέκεται στην καταναγκαστική, συσκευασμένη «χαρά».

Είναι το φάντασμα της παλαιάς, παμπάλαιης, Νέας Τάξης Πραγμάτων που στήνει γιορτές και φιέστες, πουλάει σε φιλάνθρωπη συσκευασία πασπαλισμένη χρυσόσκονη «πνεύματα» που μετανοούν για μια νύχτα, εξανθρωπίζονται, ελεούν τους φτωχούς κι ύστερα... Μα μόλις σβήσουν τα λαμπιόνια σύντροφοι, τα πνεύματα γίνονται οι γνωστοί παγκοσμιοποιημένοι καπιταλίστες και σφαγείς λαών.

Αυτά τα Χριστούγεννα, τα λαμπιόνια είναι περισσότερα από ποτέ στον τόπο μας. Πληρωμένα από τους μη έχοντες. Σαρκάζουμε; Μπορεί. Ομως η κατάφωτη απελπισία δεν είναι πυρκαγιά. Δεν είναι ανατροπή. Είναι απλώς ο λογαριασμός της ΔΕΗ που θ' ανοιχτεί τόσο μετά, όσο χρειάζεται για να μετρούν τ' αφεντικά πόσα έβγαλαν από την πλάνη μας.

Υ.Γ. Εχω κι εγώ λαμπιόνια ανάψει. Και ξέρω πως δεν είναι για τη γιορτή. Απλά για το παιδί που ξέρει και μαθαίνει τη γλώσσα της αγοράς και μ' αυτήν μετράει την αγάπη μας μέσα στη μάζα πολτό των ημερών.

Συγκέντρωση ενάντια στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο διοργανώνουν η ΚΟΑ, η ΚΟΠ, η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και το ΚΣ της ΚΝΕ, στην Αθήνα, την Πέμπτη, 19 Γενάρη 2006. Η συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί στα Προπύλαια και θα ακολουθήσει πορεία στα γραφεία της ΕΕ. Θα μιλήσει η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.

Το Συμβούλιο της Ευρώπης - καμία σχέση με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο - θεσμοθετήθηκε το 1949 και εδρεύει στο Στρασβούργο, στη Γαλλία. Οταν ιδρύθηκε δε δέχτηκε τη συμμετοχή των τότε σοσιαλιστικών χωρών γι' αυτό και ονομάστηκε «Συμβούλιο του ψέματος». Εχει 46 κράτη - μέλη, μεταξύ των οποίων και 21 χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Δεν αποτελεί όργανο της ΕΕ, καθώς ο ρόλος του είναι διακριτός, ωστόσο και τα 25 κράτη - μέλη της συμμετέχουν και στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Ενας παραγκωνισμένος και απαρχειωμένος θεσμός, που από το 1989 «ξανα-αποκτά νόημα», προκειμένου να λειτουργεί ως:

• Ο ύστατος πολιτικός θεματοφύλακας και κέρβερος όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης
• Υποστηρικτής των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης ώστε να σταθεροποιηθούν πολιτικά, θεσμικά και συνταγματικά, παράλληλα με την οικονομική μεταρρύθμιση
• Και να αποκτήσουν γνώση εφαρμογής σε τομείς όπως ανθρώπινα δικαιώματα, τοπική δημοκρατία, εκπαίδευση, πολιτισμό και περιβάλλον.

Το Συμβούλιο της Ευρώπης συνθέτουν:

• η Υπουργική Επιτροπή, όπου συμμετέχουν οι 46 υπουργοί Εξωτερικών των κρατών μελών, ή οι αντιπρόσωποί τους (πρέσβεις, μόνιμοι αντιπρόσωποι)
• Η Κοινοβουλευτική Συνέλευση με 630 μέλη, εκ των 46 μελών, οι οποίοι προέρχονται από τα εθνικά κοινοβούλια. Η Κοινοβουλευτική Συνέλευση εκλέγει Πολιτική Επιτροπή που αποτελείται από 39 μέλη (είναι η επιτροπή που ενέκρινε το αντικομμουνιστικό μνημόνιο και πρόκειται να το εισηγηθεί στα τέλη Γενάρη στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση)
• Η Σύνοδος των Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών.

Από τη συνέντευξη Τύπου της Γενικής Γραμματέα του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα

Η ιμπεριαλιστική τρομοκρατία του αντικομμουνιστικού μνημονίου δε στρέφεται μόνο κατά των κομμουνιστών, δεν αφορά μόνο τους κομμουνιστές. Αφορά όλο το λαό, γιατί προχωρεί στην ποινικοποίηση της λαϊκής αγωνιστικής δράσης, της ταξικής πάλης. Βάζει στο στόχαστρο στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες.

• Αντιπροσωπεία της ΚΕ με επικεφαλής την ΓΓ Αλέκα Παπαρήγα θα ζητήσει συνάντηση, το αμέσως επόμενο διάστημα, με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό και την πρόεδρο της Βουλής, για να τους ενημερώσει και να θέσει την ανάγκη καταδίκης του αντικομμουνιστικού μνημονίου.
• Να ενημερώσει τα εκτός Ευρώπης Κομμουνιστικά Κόμματα.
• Να επιδιώξει, σε συντονισμό με άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα και διεθνείς προοδευτικές και αντιιμπεριαλιστικές οργανώσεις, την ανάπτυξη κοινών δράσεων και κινητοποιήσεων στις 24 Ιανουαρίου 2006, ημέρα που αρχίζει η σχετική συζήτηση στο Συμβούλιο της Ευρώπης.
• Να οργανωθεί πλατιά καμπάνια ενημέρωσης του λαού και της νεολαίας για το κατάπτυστο περιεχόμενο και τους αντιδραστικούς στόχους του αντικομμουνιστικού μνημονίου.
• Να προχωρήσει στην οργάνωση δραστηριοτήτων και διαδηλώσεων σε όλη την Ελλάδα.
• Να καλέσει τις οργανώσεις του λαϊκού κινήματος, τις επιστημονικές ενώσεις, τους ανθρώπους των Γραμμάτων και της Τέχνης να εκφράσουν την πολύμορφη και αποφασιστική καταδίκη τους στο μνημόνιο της νέας αντικομμουνιστικής υστερίας και τρομοκρατίας.

Ο «Ριζοσπάστης», όπως όλες οι καθημερινές πρωινές εφημερίδες, λόγω των αργιών των Χριστουγέννων θα κυκλοφορήσει ξανά την Τετάρτη 28 Δεκέμβρη

Την αντιιμπεριλιαστικήαντιμονοπωλιακή πάλη ποινικοποιεί το κατάπτυστο κείμενο

Ενώ ένα άλλο ολοκληρωτικό καθεστώς του 20ού αιώνα, και συγκεκριμένα ο ναζισμός, αποτέλεσε αντικείμενο διερεύνησης, καταδικάστηκε διεθνώς και οι υπεύθυνοι παραπέμφθηκαν στη Δικαιοσύνη. Παρόμοια εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο όνομα το κομμουνισμού ούτε διερευνήθηκαν ούτε αντιμετώπισαν την οποιαδήποτε διεθνή καταδίκη.

-- Σοβιετική Ενωση: 20 εκατομμύρια θύματα

-- Κίνα: 65 εκατομμύρια

-- Βιετνάμ: 1 εκατομμύριο

-- Βόρεια Κορέα: 2 εκατομμύρια

-- Καμπότζη: 2 εκατομμύρια

-- Ανατολική Ευρώπη: 1 εκατομμύριο

-- Λατινική Αμερική: 150.000

-- Αφρική: 1,7 εκατομμύρια

-- Αφγανιστάν 1,5 εκατομμύρια

Αυτοί οι αριθμοί περιλαμβάνουν μια ποικιλία καταστάσεων: ατομικές και ομαδικές εκτελέσεις, θανάτους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, θύματα πείνας και εκτοπίσεων.

-- Ατομικές και ομαδικές εκτελέσεις ανθρώπων που θεωρούνταν πολιτικοί αντίπαλοι, χωρίς ή με αυθαίρετες δίκες, αιματηρές καταστολές διαδηλώσεων και απεργιών, θανάτωση ομήρων και αιχμαλώτων πολέμου στη Ρωσία το 1918-22. Ελλειψη πρόσβασης σε αρχεία (καθώς και έλλειψη οποιωνδήποτε ντοκουμέντων για αναρίθμητες εκτελέσεις) κάνει αδύνατο το να «δοθούν ακριβείς αριθμοί, αλλά ο αριθμός των θυμάτων αποτιμάται σε δεκάδες χιλιάδες.

-- Θάνατος από πείνα περίπου 5 εκατομμυρίων ατόμων ως αποτέλεσμα επιτάξεων, ιδιαίτερα στην Ουκρανία το 1921-1923. Ο λιμός χρησιμοποιήθηκε ως πολιτικό όπλο από αρκετά κομμουνιστικά καθεστώτα και όχι μόνο στη Σοβιετική Ενωση.

-- Εξόντωση 300.000 - 500.000 Κοζάκων μεταξύ 1919 και 1920.

-- Δεκάδες χιλιάδες χάθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εδώ ξανά, έλλειψη πρόσβασης σε αρχεία κάνει την έρευνα αδύνατη.

-- 690.000 άτομα καταδικάστηκαν αυθαίρετα σε θάνατο και εκτελέστηκαν ως αποτέλεσμα του «διωγμού» από το κομμουνιστικό κόμμα το 1937-1938. Χιλιάδες άλλων εκτοπίστηκαν ή τοποθετήθηκαν σε στρατόπεδα. Συνολικά μεταξύ 1ης Οκτώβρη 1936 και 1ης Νοέμβρη 1938 περίπου 1.565.000 συλληφθήκανε και από αυτούς 668.305 εκτελέστηκαν. Σύμφωνα με πολλούς μελετητές αυτά τα νούμερα είναι υποτιμημένα και θα πρέπει να επαληθευτούν όταν όλα τα αρχεία γίνουν προσβάσιμα.

-- Μαζικές δολοφονίες περίπου 30.000 «κουλάκων» (πλούσια αγροτιά) κατά την αναγκαστική κολεκτιβοποίηση του 1929-1933. Αλλα 2 εκατομμύρια εκτοπίστηκαν το 1930-1932.

-- Χιλιάδες απλοί άνθρωποι στη Σοβιετική Ενωση κατηγορήθηκαν για σχέσεις με τους «εχθρούς» και εκτελέστηκαν την περίοδο πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Για παράδειγμα, το 1937 περίπου 144.000 άνθρωποι συνελήφθησαν και από αυτούς 110.000 εκτελέστηκαν, αφού κατηγορήθηκαν για επαφές με Πολωνούς πολίτες που ζούσαν στη Σοβιετική Ενωση. Επίσης το 1937, 42.000 εκτελέστηκαν στη βάση ότι είχαν σχέσεις με Γερμανούς εργάτες στην ΕΣΣΔ.

-- 6 εκατομμύρια Ουκρανοί πέθαναν της πείνας, ως αποτέλεσμα μιας εσκεμμένης κρατικής πολιτικής το 1932-1933.

-- Δολοφονίες και εκτοπίσεις εκατοντάδων χιλιάδων Πολωνών, Ουκρανών, Λιθουανών, Εσθονών, Μολδαβών και κατοίκων της Βεσαραβίας το 1941 και 1944-45.

-- Εκτόπιση των Γερμανών του Βόλγα το 1941, των Τατάρων της Κριμαίας το 1943, Τσετσένων και Ινγκούς το 1944.

-- Εκτόπιση και εξόντωση του ενός τετάρτου του πληθυσμού στην Καμπότζη το 1975-1978.

-- Εκατομμύρια θυμάτων των εγκληματικών πολιτικών του Μάο Τσε Τουγκ στην Κίνα του του Κιμ Ιρ Σεν στη Βόρειο Κορέα. Εδώ ξανά έλλειψη ντοκουμέντων δεν επιτρέπει ακριβή στοιχεία να δοθούν.

-- Πολυάριθμα θύματα σε άλλα μέρη του κόσμου - Αφρική, Ασία και Λατινική Αμερική - σε χώρες που αυτοαποκαλούνται κομμουνιστικές και έχουν ευθεία αναφορά στην κομμουνιστική ιδεολογία.

Αυτή η λίστα σε καμία περίπτωση δεν εξαντλείται εδώ. Δεν υπάρχει πρακτικά χώρα ή περιοχή υπό κομμουνιστική διοίκηση, που δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει τη δική της λίστα πόνου.

ΑΝΑΖΗΤΑΜΕ τούτες τις γιορτινές μέρες βαθιά τα χαράματα τη μάνα να ξανάβει το φούρνο μας και με κάθε προσοχή να τον ετοιμάζει για να ρίξει το ζυμωμένο ψωμί που το 'χε ετοιμασμένο. Το μικρό χωριό, τα είκοσι κοντά σπίτια έδιναν, καθένα με το φούρνο που έμπαινε μπροστά και καθώς λαμπάδιαζε φώτιζε την αυλή, το σήμα τους πως υπάρχει ψωμί κι ετοιμάζεται το χριστόψωμο για το γιορτινό τραπέζι.

ΚΑΘΕ σπιτικό με τη δική του χαρά να 'χει τ' αλεύρι του και να έχει το δικό του ψωμί, διαφορετικά έπρεπε να το αγοράσει από ψωμοπουλιό και με το τεφτέρι στο χέρι και να χρεώνει καρβέλια στα καρβέλια. Εκείνο το τρομερό τεφτέρι με τα νούμερα του πιτυρούχου άρτου κρατούσε η μάνα μας και την αναστάτωνε όταν σκεφτόταν σε χρονιές φτώχειας την πληρωμή, πώς θα το ξοφλούσε. Εξι στόματα δούλευαν σα μυλόπετρες. Αλεθαν τα καρβέλια. Κι ανέβαζαν συνεχώς τα νούμερα στο τεφτέρι...

ΤΟ ΨΩΜΙ, το κρασί, το λάδι και το αλάτι είναι από τα χρόνια τα πανάρχαια αυτά που τροφοδοτούν αλλά και παρουσιάζονται πλούσια στον παροιμιακό λόγο. Βέβαια, πολλά έχουν αλλάξει κι αλλάζουν από τότε, αλλά το ψωμί, παρ' όλα αυτά, όταν υπάρχει, δίνει χαρά και δίνει σιγουριά. Είναι στέρεο θεμέλι ζωής.

ΚΙ ΟΤΑΝ το καρβέλι λείπει τότε μπαίνουν στο σπιτικό στενοχώριες κι άλλα πολλά. Στήριγμα για τη ζωή μας τότε. Δεν μπορείς να ξεχάσεις τη μεγάλη δοκιμασία, με την πείνα, που με μερικά μόλις δράμια τάχατες ψωμί, στην ουσία ξυλόχορτο, πολεμούσαμε να σταθούμε όρθιοι μέσα στη φοβερή εκείνη κατάσταση, που μας είχαν φέρει οι χιτλεροφασίστες καταχτητές. Η μεγάλη εκείνη δοκιμασία σου δίνει τη δυνατότητα, όταν το θυμάμαι, να το δεις στην πραγματική του διάσταση και να μην το προσπεράσεις, όπως γίνεται από μερικούς σήμερα.

ΑΠΟ τα μακρινά χρόνια γιορτινές του χωριού πρώτες θύμησες για το φούρνο και το δικό μας ψωμί, που με λαχτάρα το βλέπαμε παραμονή να 'ναι κιόλας νυχτιάτικα ψημένο, έτοιμο. Και μαζί του, δίπλα, μας καρτερούσαν ψημένα, ροδαλά τα κυδώνια. Το ψωμί σκορπούσε σ' όλο το σπίτι τ' άρωμά του. Το ένα σπίτι με του φρέσκου ψωμιού τη γλυκιά μυρουδιά συναπαντούσε τ' άλλο.

ΜΟΛΙΣ ανοίγαμε τα μάτια, ζεστό ζεστό, χιμούσαμε για δοκιμές. Κι απανωτές οι φέτες, πότε με φρέσκο λάδι, πότε με μπόλικο πετιμέζι (η ζάχαρη, πανάκριβη, ήταν τότε άφαντη) τέλειωναν στο φτερό το καρβέλι πριν στρωθεί ακόμη το γιορτινό τραπέζι. Δεν ξεχνώ τον ξωμάχο που κι αυτός, ξύπνιος από τα χαράματα, είχε βρει για ρολόι του το αεροπλάνο της γραμμής που περνούσε για την Ιταλία πάνω από το νησί.

ΑΥΤΟ το 'χε για ξυπνητήρι. Μια κούπα ζεστό κόκκινο κρασί, μια φέτα πυρωμένο ψωμί με λάδι, καμιά ελιά κι ήταν έτοιμος να πιάσουν τα χέρια του το αλέτρι.

ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ παροιμιακές φράσεις διδακτικές και παιδευτικές φανερώνουν τη στενή σχέση του ψωμιού με τον άνθρωπο. Ας δούμε μερικές απ' αυτές: Μια παροιμία μάς λέει: Ανθρωπος, που δεν πεινάσει, τι θα πει ψωμί δεν ξέρει. Μια άλλη προσθέτει: Δεν πιστεύει ο χορτασμένος το κακό του νηστικού. Κι ο λαός συμπληρώνει με τούτα τα λόγια και μας λέει: «Ο χορτάτος λέει ψωμί κι ο νηστικός ψωμάκι».

ΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ γύρευε να έχει, όσο μπορούσε, το δικό του ψωμί γι' αυτό παρόλο που με κάθε τρόπο έριχναν στη γη λίγο στάρι, δεν έφτανε για το ψωμί του χρόνου. Κι όταν η φαμελιά ήταν μεγάλη, όταν καθημερινά δουλεύουν ασταμάτητα 6 στόματα, τότε τα καρβέλια «εξαφανίζονται». Και τότε πέφταμε στο τεφτέρι του φούρναρη.

ΜΕΓΑΛΗ κι εξουθενωτική του ψωμιού η στέρηση στα κατοχικά χρόνια. Θυμάμαι με πόση ανυπομονησία και λαχτάρα ο γερο-Βλαχογιάννης καρτερούσε το 1942, τέτοιες γιορτινές μέρες, να του στείλει ο φίλος του τη χριστοκουλούρα. Μεγάλη, ομορφοπλασμένη, την κοίταζε και λες πως δε θα 'θελε να την κόψει τη φέτα κι ας τον θέριευε η πείνα. Σαν μικρού παιδιού χαρές που χαιρόταν κι αυτός από του Παρνασσού το ψωμί για το τραπέζι του με συντροφιά μόνο την ανύπαντρη αδελφή του.

ΘΥΜΗΣΗ πάντα αξέχαστη γιορτινή από εκείνον, που ανάστησε το Μακρυγιάννη και που μας θύμιζε στη σκλαβωμένη Αθήνα του 1942 το πολιορκημένο και πεινασμένο Μεσολόγγι του Σολωμού δυο ταιριαστούς στίχους:

Ακρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει

λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει.