Η είδηση αφορά στη δήλωση εκατό Ισραηλινών στρατιωτών ότι δε συμφωνούν με την επιθετική πολιτική της κυβέρνησής τους απέναντι στους Παλαιστίνιους και δε θέλουν να είναι υπαίτιοι για τον εξευτελισμό ενός ολόκληρου λαού.

Δεν πρέπει να ξεχνούν τα παλιά θύματα, αυτά που κάνουν οι σύγχρονοι θύτες με τους βομβαρδισμούς αμάχων στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, ή τα στρατόπεδα των αλυσοδεμένων στο «Γκουαντανάμο» που παραπέμπει στις μνήμες των στρατοπέδων εξόντωσης. Γιατί όταν βάζεις φωτιά στο σπίτι του γείτονα κινδυνεύεις να καείς κι εσύ.

Οι πραγματικές προθέσεις της ΝΔ έγιναν φανερές λίγο αργότερα όταν όλο και περισσότερα στελέχη της ένιωθαν την ανάγκη να βγουν δημοσίως και να δηλώσουν την αντίθεσή τους σε «ακραίες μορφές αγώνα» των αγροτών.

Οι αγωνιστές της αγροτιάς εξέφρασαν πολλές φορές το φόβο τους ότι η ηγεσία της ΝΔ θα τους «τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια», όταν έρθει η δύσκολη ώρα, όπως έκανε σε παλιότερη κινητοποίηση.

Είναι οι ίδιοι που εξ αρχής πρόβαλαν «περίεργες διαφωνίες» για το πότε και πώς θ' αρχίσουν οι φετινές κινητοποιήσεις και για το πόσο θα κρατήσουν κι έφερναν αντιρρήσεις για το περιεχόμενο και την ιεράρχηση των αιτημάτων, καθώς και την προοπτική του αγώνα.

Την αντίδραση των αγωνιστών της αγροτιάς προκάλεσαν προτάσεις γνωστών αγροτικών στελεχών της ΝΔ του τύπου «να κάνουμε μια εντυπωσιακή ενέργεια, που θα κρατήσει για λίγο κι αμέσως μετά να πάρουμε τα τρακτέρ και να φύγουμε από τα μπλόκα», ή «να πάρουμε μερικά τρακτέρ από τα μπλόκα και να κινήσουμε για την Αθήνα», ή «να μην κλείσουμε τους δρόμους, γιατί αυτό ακριβώς περιμένει η κυβέρνηση για να βάλει τα ΜΑΤ να μας χτυπήσουν», ή «να φύγουμε με το καλό, γιατί μπορεί να ξανατραβιόμαστε στα αγροτοδικεία».

Μόνο με συνεχείς και αταλάντευτους αγώνες και σε αγωνιστικό μέτωπο με την εργατική τάξη και τα άλλα κοινωνικά στρώματα, μπορούν οι αγρότες να διεκδικήσουν ουσιαστικές λύσεις στα οξυμένα προβλήματά τους

Μέσα σ' αυτό το κλίμα η πρόταση των συνεπών αγροτοσυνδικαλιστών για συνέχιση του αγώνα με παραμονή των τρακτέρ στα μπλόκα και μαζικά συλλαλητήρια αύριο στη Θεσσαλονίκη και στις επόμενες μέρες στην Αθήνα, δεν ήταν δυνατόν να περάσει.

Μετά απ' αυτή την εξέλιξη δεκάδες συνδικαλιστές που βρίσκονταν στα μπλόκα υπέγραψαν ανακοίνωση στην οποία αναφέρεται: «Οι αγρότες όλης της Ελλάδας έδωσαν ένα σκληρό και άνισο αγώνα ενάντια στην αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κατέστησαν σαφές ότι δεν είναι διατεθειμένοι να ανεχτούν να πέσουν μέσα στο λάκκο που τους άνοιξε η κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Σ' αυτόν τον αγώνα είδαν ποιοι είναι οι σύμμαχοί τους και ποιοι τους συμπαραστάθηκαν. Σίγουρα ο αγώνας θα ήταν πιο αποτελεσματικός εάν δεν υπονομευόταν από τη ΝΔ και τους συνδικαλιστές που πρόσκεινται σ' αυτήν. Γι' αυτό πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους όχι μόνο για την πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και της ΝΔ, αλλά και για τους συνδικαλιστές που εκλέγουν.

Εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα για να βρεθούν λύσεις στα προβλήματα των αγροτών και με την πίστη ότι οι αγρότες θα βγάλουν τα αναγκαία συμπεράσματα και θα κλείσουν τ' αυτιά τους στα "παπαγαλάκια" της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ».

Οι εγκληματικές πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων δεν είναι μόνον ότι αποδέχτηκαν και συναινούν στην εφαρμογή της αντιαγροτικής πολιτικής, την οποία παρουσιάζουν ως αναγκαίο κακό στα πλαίσια της απελευθέρωσης των αγορών, λες και είναι μοιραίο. Καταγράφονται, και εξαιτίας των επιλογών αυτών, στην εγκατάλειψη της περιφέρειας, στη μείωση των αγροτικών επενδύσεων και στην αποεπένδυση στον αγροτικό τομέα για πάρα πολλά χρόνια. Δεν είναι τυχαίο ότι στα τελευταία 20-25 χρόνια κανένα μεγάλο, π.χ., αρδευτικό έργο δεν έχει γίνει σ' όλη τη χώρα, όταν ακριβώς γίνεται επιτακτική η βελτίωση των συντελεστών παραγωγής και η μείωση του κόστους για να παράγουμε ανταγωνιστικά προϊόντα. Κάτι που καμώνονται πως το επιδιώκουν - πράττοντας τα αντίθετα, όμως! - αρμόδιοι και αναρμόδιοι κυβερνητικοί και πολιτικοί παράγοντες του δικομματισμού.

Αρκεί να αναφέρουμε, επίσης, ότι το ζωτικής σημασίας έργο της εκτροπής του Αχελώου έχει καταντήσει ανέκδοτο, αφού είναι βέβαιο θα αυγάταινε την παραγωγή, κάτι που δε συμβιβάζεται με τη μείωση της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής που επιβάλλει η ΕΕ. Γι' αυτό και άλλα μικρά αρδευτικά έργα και φράγματα μένουν «μισά κι ανέσωστα» και οι αγρότες καταληστεύονται, καταφεύγοντας σε πανάκριβες γεωτρήσεις για να ποτίζουν τα χωράφια που καλλιεργούν, είτε στεγνώνουν οι καλλιέργειες το καλοκαίρι.

Αρκεί ακόμα να υπενθυμίσουμε πως οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ χρεοκόπησαν, αφού το χρησιμοποίησαν σε βάρος των αγροτών, το συνεταιριστικό κίνημα, ξεπουλώντας, τελικά, και την όποια συνεταιριστική υποδομή θα μπορούσε να στηρίξει τους μικρούς παραγωγούς στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Επίσης, κατάργησαν κάθε στήριγμα και τεχνική βοήθεια στον αγρότη, διαλύοντας εξειδικευμένες υπηρεσίες - Εγγείων Βελτιώσεων, Οργανισμός Βάμβακος και Καπνού κλπ. Κατάργησαν κέντρα σποροπαραγωγής που θα μπορούσαν να εφοδίαζαν τους αγρότες με ελεγμένους ποιοτικά, άριστης ποιότητας και αποδοτικούς σπόρους (καλαμπόκι, βαμβάκι, σιτηρά κλπ.).

Παράλληλα η κυβέρνηση της ΝΔ μαζί με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όχι μόνον κατάργησαν τις επιδοτήσεις στις ζωοτροφές, τα λιπάσματα και τα αγροτικά καύσιμα, υπερδιπλασιάζοντας τις τιμές τους, αλλά και έχουν αφήσει ασύδοτους τους εμπόρους -εισαγωγείς (μηχανημάτων, φυτοφαρμάκων, σπόρων κλπ.) να διαμορφώνουν τις τιμές χωρίς κανένα έλεγχο. Κάνοντας έτσι ακόμα πιο δύσκολη την παραγωγή και ασύμφορες τις καλλιέργειες λόγω υψηλού κόστους.

Αποτελούν όλα αυτά τα μέτρα και οι πολιτικές την ιδιαίτερη συμβολή των ελληνικών κυβερνήσεων του δικομματισμού στους αντιαγροτικούς στόχους της ΕΕ και της ΚΑΠ, που οδηγούν στο βίαιο ξεκλήρισμα εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων αγροτών.

Μπροστά στην οδυνηρή πραγματικότητα, οι μικρομεσαίοι αγρότες οφείλουν πλέον να βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα. Γιατί δεν αρκεί η διαπίστωση των προβλημάτων και η αγανάκτηση, ούτε από μόνη η κινητοποίηση ενάντια στις καταστροφικές πολιτικές της ΕΕ και των κυβερνήσεων του δικομματισμού. Πρέπει να είναι καθαρό πως χρειάζεται οι αγρότες να απεμπλακούν απ' αυτά τα κόμματα, να πάρουν οριστικά διαζύγιο από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Γιατί είναι και σχιζοφρενικό να αγωνίζονται ενάντια στην πολιτική τους και, από την άλλη, να τη στηρίζουν, αντικειμενικά, με την ψήφο τους στα δύο αυτά κόμματα.

Οι πραγματικά φιλοαγροτικές λύσεις υπάρχουν, αλλά βρίσκονται στον αντίποδα αυτής της πολιτικής της ΕΕ, της ΚΑΠ, που στηρίζουν τα κόμματα του δικομματισμού και οι θιασώτες της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης (ΣΥΝ κλπ.). Αυτή την προοπτική διεκδικεί και στηρίζει το ΚΚΕ, προωθώντας το αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό Μέτωπο Πάλης, για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία. Γι' αυτό και είναι προς το συμφέρον των αγροτών και του αγώνα τους η καταδίκη της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ - κυβέρνησης και κομμάτων του ευρωμονόδρομου, να εκφραστεί με την ολόπλευρη ενίσχυση του ΚΚΕ πολιτικά, αλλά και με την αγωνιστική συσπείρωσή τους στην προοπτική του λαϊκού κοινωνικοπολιτικού Μετώπου Πάλης, μαζί με την εργατική τάξη και τους μικρομεσαίους της πόλης.

Τα περιοριστικά αυτά όρια συνοδεύονται με εξοντωτικά πρόστιμα, τα λεγόμενα πρόστιμα συνυπευθυνότητας που, τελικά, οδηγούν σε δραματική μείωση των, έτσι κι αλλιώτικα, μειωμένων τιμών που πληρώνονται οι αγρότες για τα προϊόντα τους. Τιμές μειωμένες σημαντικά -και ονομαστικά- σε σχέση με τις τιμές που πληρώνονταν οι αγρότες πριν πολλά χρόνια για τα ίδια προϊόντα. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Οι τιμές παραγωγού στο στάρι σήμερα είναι 40-45 δρχ. ενώ το κιλό το ψωμί πουλιέται με 400 και πλέον δραχμές, έναντι 50-55 δραχμών που πουλούσαν 10 χρόνια πριν οι αγρότες, όταν το ψωμί διατίθονταν με 130-150 δραχμές αντίστοιχα...

Βεβαίως, σήμερα, οι αγρότες εισπράττουν μια στρεμματική ενίσχυση που, αποδεδειγμένα και ομολογημένα και επίσημα, καλύπτει ένα μέρος μόνον από τις εισοδηματικές απώλειες των παραγωγών. Αυτή η εισοδηματική ενίσχυση σε ορισμένες καλλιέργειες δίνεται με τη μορφή των επιδοτήσεων στα προϊόντα, για τη στήριξη μιας ελάχιστης τιμής τους. Η πρακτική αυτή ακολουθείται π.χ. στο βαμβάκι και άλλα μεταποιούμενα προϊόντα κλπ. Ομως, είτε για στρεμματικές ενισχύσεις πρόκειται είτε για επιδοτήσεις προϊόντων, εφ' όσον η έκταση της καλλιέργειας είτε η παραγωγή ξεπεράσει τα περιορισμένα όρια που βάζει η ΕΕ, μειώνονται δραστικά τα ποσά με άμεσες επιπτώσεις στο πενιχρό εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών, αφού αφαιρούνται από το εισόδημά τους τελικά.

Αυτή η ζοφερή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν όλοι οι αγρότες που έχουν φτάσει σε πλήρες αδιέξοδο, δε διαμορφώθηκε σε μια νύχτα ούτε τυχαία. Είναι το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα εδώ και 20 χρόνια, των μέτρων και της πολιτικής της ΚΑΠ. Αυτό που σχεδιάστηκε με την ΚΑΠ και στοχοπροσηλωμένα προωθείται με όλα τα μέτρα και τις πολιτικές της, για τη συγκέντρωση της αγροτικής γης και της παραγωγής αγροτικών προϊόντων σε λίγα χέρια, σε μεγάλες αγροτικές εκμεταλλεύσεις καπιταλιστικού χαρακτήρα. Αυτή την επιδίωξη των πολυεθνικών τροφίμων προωθεί το διευθυντήριο και οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην προοπτική της πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς των αγροτικών προϊόντων.

Εδώ, λοιπόν, στόχευαν οι χωματερές που επιδοτούσε η ΕΟΚ για το θάψιμο των προϊόντων, προκειμένου «να χρυσωθεί και το χάπι» της απώλειας των αγορών για τα προϊόντα μας στο εξωτερικό και της μετατροπής της χώρας μας, αντίθετα, σε μεγάλο εισαγωγέα κοινοτικών και άλλων -από τρίτες χώρες- γεωργικών προϊόντων που υποκατέστησαν την ντόπια παραγωγή για την κάλυψη των εσωτερικών μας αναγκών... Μ' αυτό τον τρόπο προετοιμαζόταν το επόμενο βήμα για την επιβολή των λεγόμενων σταθεροποιητών, με την πρώτη αναθεώρηση του πακέτου Ντελόρ για «σταθεροποίηση» της παραγωγής και τον περιορισμό των γεωργικών δαπανών με τη δημοσιονομική πειθαρχία.

Με την ίδια προοπτική της συρρίκνωσης της παραγωγής και του ξεκληρίσματος, σαν επακόλουθο, των μικρομεσαίων αγροτών, και με κατευθυνόμενες αγροτικές επιδοτήσεις, προωθήθηκαν: Η εγκατάλειψη μεγάλων εκτάσεων αγροτικών καλλιεργειών, σιτηρών, καπνών κλπ., με τις γνωστές ως «πρόωρες αγροτικές συντάξεις» σε αγρότες 55-65 χρόνων και την αγρανάπαυση. Η εγκατάλειψη αγροτικών γαιών φυτεύοντάς τες με ακακίες! Προωθήθηκε το ξερίζωμα μεγάλων εκτάσεων αμπελιών και άλλων καλλιεργειών φρούτων(βερικοκιές, ροδάκινα, εσπεριδοειδή κλπ.), στο όνομα της αναδιάρθρωσης των καλλιεργειών μας!

Στην πορεία, με τη νέα ΚΑΠ που συμπληρώθηκε επί το αντιδραστικότερο με τη Συμφωνία της ΓΚΑΤΤ (ΠΟΕ) και την ΑΤΖΕΝΤΑ 2000 σήμερα, επέβαλαν, άμεσα, δραστικούς περιορισμούς στην παραγωγή αγροτικών προϊόντων και στις καλλιέργειες της χώρας μας. Επέβαλαν, ταυτόχρονα, δραματική μείωση τιμών που γίνονται ακόμα μικρότερες με τα βαριά πρόστιμα συνυπευθυνότητας που πληρώνουν οι παραγωγοί.

Μ' αυτή την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ, που, σήμερα, έχει φέρει σε απόγνωση και προκαλεί τον αγροτικό ξεσηκωμό, η χώρα έχει πληρώσει και εξακολουθεί να πληρώνει βαρύ τίμημα: Οχι μόνον σ' ό,τι αφορά και σημαίνει η μείωση των καλλιεργειών και της παραγωγής. Αλλά και γιατί, για προϊόντα που θα μπορούσε να παράγει, υποχρεώνεται να πληρώνει τρισεκατομμύρια κάθε χρόνο για εισαγωγές ομοειδών. Το τίμημα μόνο για την εισαγωγή κτηνοτροφικών προϊόντων (κρέατα και γαλακτοκομικά) είναι εκατοντάδες δισεκατομμύρια, ενώ θα μπορούσαμε να καλύπτουμε στο μέγιστο βαθμό τις διατροφικές ανάγκες της χώρας μας με ντόπια παραγωγή. Αλλά και να εισάγουμε όσα προϊόντα χρειαζόμαστε με μειωμένες, στο μισό και λιγότερο, τιμές από τις τρίτες χώρες και, με τη διαφορά συναλλάγματος, να επιδοτούμε την ελληνική κτηνοτροφία, αντί της Ευρωενωσιακής...

Πρόκειται στην πραγματικότητα για εγκληματικές, ταξικές πολιτικές που υπηρετούν τα συμφέροντα των πολυεθνικών και της ντόπιας ολιγαρχίας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων των εργαζομένων και των εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων αγροτών. Είναι χαρακτηριστικό ότι, στο διάστημα των 20 χρόνων ένταξης, ξεκληρίστηκαν βίαια περισσότεροι από 200.000 μικρομεσαίοι αγρότες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις καλλιέργειές τους.

Είναι βέβαιο πως η αρνητική εξέλιξη της γεωργίας θα επιταχυνθεί, θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο η κατάσταση για τους μικρομεσαίους αγρότες, ιδιαίτερα με τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης με την «Ατζέντα 2000» και τη νέα συμφωνία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ). Και αυτό γιατί θα μειωθεί πολύ περισσότερο η στήριξη της γεωργίας και θα φιλελευθεροποιηθεί πιο πολύ το διεθνές εμπόριο των αγροτικών προϊόντων. Ηδη, με την υιοθέτηση των προτάσεων της Γερμανίας και για το Γ' ΚΠΣ και για τη στήριξη της γεωργίας στην περίοδο 2000-2006, προβλέπονται δραστικότερες περικοπές.

Στα πλαίσια αυτών των αποφάσεων, για παράδειγμα, οι ονομαστικές τιμές των δημητριακών θα μειωθούν κατά 15% ακόμα και η απώλεια εισοδήματος από τη μείωση των τιμών θα αντισταθμιστεί μόνο κατά 50%. Οι τιμές και επιδοτήσεις θα είναι «παγωμένες» μέχρι το 2006, ενώ ο πληθωρισμός και το κόστος παραγωγής θα ανεβαίνουν. Κάτι ανάλογο θα γίνει και για τους παραγωγούς βοδινού κρέατος, στο οποίο προβλέπεται μείωση της τιμής κατά 20% και αντιστάθμιση της μείωσης κατά 80%. Ενώ, η αντικατάσταση της κοινοτικής παρέμβασης με την ιδιωτική για το βοδινό κρέας θα οδηγήσει σε κατακόρυφη μείωση τιμών με αποτέλεσμα να αποδιαρθρωθεί όλος ο κλάδος της βοοτροφίας στη χώρα μας. Δηλαδή, θα συμβεί κάτι ανάλογο με τις αθρόες εισαγωγές στη χώρα μας χοιρινού κοινοτικού κρέατος, σε χαμηλές τιμές, που απειλούν με χρεοκοπία και διάλυση τον κλάδο της χοιροτροφίας. Το παράδειγμα του καπνού, με την οριστική κατάργηση της επιδότησης, είναι χαρακτηριστικό για το τι περιμένει τους μικρομεσαίους αγρότες. Παρόμοιες συνέπειες θα ακολουθήσουν και για τα υπόλοιπα αγροτικά προϊόντα, των οποίων σταδιακά αλλάζουν οι κανονισμοί και προσαρμόζονται στις αποφάσεις της «Ατζέντας 2000».

Ετσι, ακόμα και αν φέτος οι αγρότες με τον αγώνα τους καταφέρουν να εξασφαλίσουν κάποιες πρόσθετες επιδοτήσεις, μπορεί να εξασφαλίσουν μια προσωρινή οικονομική ανακούφιση αλλά το μέλλον τους προδιαγράφεται αδιέξοδο.

Αυτή η αντιαγροτική πολιτική που υλοποιείται από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στα πλαίσια της πολιτικής της ΕΕ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, ένα βασικό συμπέρασμα επιβεβαιώνει: Πως και το αγροτικό ζήτημα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μικρομεσαίοι αγρότες, είναι πρωταρχικά πολιτικό πρόβλημα, είναι θέμα πολιτικών επιλογών της άρχουσας τάξης σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και των εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων αγροτών.

Αυτές οι δυνάμεις, δε θέλουν και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το αγροτικό πρόβλημα σε όφελος των μικρομεσαίων αγροτών, αφού συμφωνούν και συνδιαμορφώνουν τις επιλογές και αποφάσεις της ΕΕ. Κι αν, με το «ξεμπρόστιασμά» τους από τις αγροτικές - λαϊκές κινητοποιήσεις αναγκάζονται να αποδέχονται πως τα αιτήματα των αγροτών είναι δίκαια, πάλι υποκρίνονται! Αφού αρνούνται να τα αντιμετωπίσουν.

Επιδιώκουν τη συγκέντρωση της γης σε λίγα χέρια, γιατί έτσι θα ρίξουν το κόστος της παραγωγής. Ναι, αλλά θα ξεκληρίσουν τους μικρομεσαίους αγρότες, για να ενισχύσουν τους καπιταλιστές αγρότες. Γι' αυτό κόβουν τις επιδοτήσεις, βάζουν ποσοστώσεις, πρόστιμα συνυπευθυνότητας κλπ. Ομως, υπάρχει λύση και διέξοδος για τους μικρομεσαίους αγρότες, για την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας σε όφελος των αγροτών, και όλου του λαού, σε αντιπαράθεση και ρήξη με την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ.

Και πρέπει να τη διεκδικήσουν, συνδέοντας τη διεκδίκηση των άμεσων μέτρων (επιδοτήσεων κλπ.) για την ανακούφισή τους από τα πιεστικά, σημερινά τους προβλήματα με την αναγκαιότητα της άλλης φιλοαγροτικής πολιτικής στα πλαίσια της Λαϊκής Εξουσίας και Λαϊκής Οικονομίας που μπορεί να υπάρξει με τη δημιουργία του Κοινωνικοπολιτικού Λαϊκού Μετώπου πάλης που προτείνει το ΚΚΕ. Μ' αυτό το στόχο και αυτή την προοπτική πρέπει να μπολιάζεται ο αγώνας της αγροτιάς.

Η Ελλάδα είναι πλούσια σε φυσικούς πόρους και δυνατότητες, με έμπειρο έμψυχο παραγωγικό δυναμικό στη γεωργία. Υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες για ανάπτυξη του τομέα. Η ανάπτυξη της γεωργίας μπορεί να εξασφαλίσει την αυτάρκεια της χώρας σε προϊόντα διατροφής. Να συμβάλει θετικά στην απασχόληση. Να συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος και να στηρίξει τη μεταποιητική βιομηχανία.

Για να ανταποκρίνεται σε αυτούς τους στόχους η ανάπτυξη της γεωργίας θα πρέπει να έχει πυρήνα της τον παραγωγικό συνεταιρισμό που δεν έχει καμιά σχέση με το υδροκέφαλο χρεοκοπημένο συνεταιριστικό κίνημα που υπάρχει στη χώρα μας και λειτουργεί σα μεσάζοντας ανάμεσα στους αγρότες και τους εμποροβιομηχάνους. Ο παραγωγικός συνεταιρισμός εκτός από τη μεταποίηση και εμπορία των αγροτικών προϊόντων θα έχει βασικό του στόχο να οργανώσει σε συλλογική βάση την ίδια την παραγωγή των αγροτικών προϊόντων, ξεκινώντας από τις απλές μορφές, δηλαδή την κοινή χρήση μηχανημάτων και φθάνοντας στη συλλογική καλλιέργεια.

Ο παραγωγικός συνεταιρισμός μπορεί να ξεπεράσει τα μειονεκτήματα τού μικρού και πολυτεμαχισμένου κλήρου. Να αξιοποιήσει τις νέες τεχνολογίες και τεχνικές και να διασφαλίσει την επιβίωση της μικρομεσαίας αγροτιάς. Η ανάπτυξη όμως αυτή μπορεί να εφαρμοστεί μόνο στα πλαίσια μιας γενικότερης αντιμονοπωλιακής, αντιιμπεριαλιστικής πολιτικής στην προοπτική της σοσιαλιστικής αναδιοργάνωσης της κοινωνίας. Ο άλλος δρόμος έχει πολιτικές προϋποθέσεις. Προϋποθέτει αλλαγή της πολιτικής εξουσίας, δηλαδή.

Η ανάπτυξη αυτή, εκτός των άλλων, μπορεί να εξασφαλίσει σε σημαντικό βαθμό και την «αυτοχρηματοδότηση» της γεωργίας. Και αυτό γιατί οι γεωργικές επενδύσεις πάγιου κεφαλαίου και ο παραγωγικός συνεταιρισμός, αναπτύσσουν την παραγωγικότητα, μειώνουν κατακόρυφα και μακροπρόθεσμα το κόστος παραγωγής και τις χρηματοδοτικές ανάγκες της γεωργίας, με αποτέλεσμα, με πολύ λιγότερες χρηματοδοτήσεις, να πετυχαίνονται πολύ καλύτερα αποτελέσματα για τη γεωργία και τους μικρομεσαίους αγρότες.

Η αύξηση της παραγωγής μπορεί να μετατρέψει από ελλειμματικό σε πλεονασματικό το αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο, αναπτύσσοντας ισότιμες και αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με άλλες χώρες και λαούς. Αλλά το κυριότερο, θα αντιμετωπίσει σε φιλολαϊκή βάση το πρόβλημα «διατροφική αλυσίδα», καλύπτοντας τις ανάγκες της ίδιας της χώρας.

Eurokinissi

Από το μπλόκο

«Η κυβέρνηση νομίζει ότι με την πολιτική της θα μας κουράσει. Πιθανά να πιστεύει ότι δε θα αντέξουμε πολύ, ότι θα τα παρατήσουμε. Πέφτει όμως πολύ έξω. Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε όσο το πρόβλημά μας δε λύνεται. Με αυτό το σκεπτικό μονόδρομος για μας είναι η δικαίωση του αγώνα, δε δεχόμαστε πισωγυρίσματα. Από την Πέμπτη που έγινε γνωστή η απόφαση των εκπροσώπων των αγροτών στη σύσκεψη της Θέρμης, σε καθημερινή βάση έρχονται και άλλοι αγρότες και ενισχύουν το μπλόκο στη Δοϊράνη», τονίζει ο Γιάννης Υφαντίδης από το μπλόκο που έχουν στήσει οι αγρότες του Κιλκίς κοντά στο τελωνείο της Δοϊράνης.

«Με την ίδια αποφασιστικότητα παραμένουμε στο μπλόκο στο Πετρίτσι, ενώ εντείνεται η προσπάθεια της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα, για να μεγαλώσει η συσπείρωση των αγροτών και να δοθεί η απάντηση που χρειάζεται στην αντιαγροτική κυβερνητική πολιτική. Η προσέλευση τις δύο τελευταίες μέρες και άλλων αγροτών στο μπλόκο μας αποδεικνύει ότι η αγροτιά μένει ανυποχώρητη στο δίκαιο αγώνα της», δηλώνει ο Τάκης Θεοδωρίδης, από το ισχυρό μπλόκο του Προμαχώνα.

Μεταφέροντας το κλίμα που επικρατεί στο μπλόκο των Ευζώνων, που έχει στηθεί από τους αγρότες του νομού Κιλκίς, ο αγροτοσυνδικαλιστής Γιώργος Φρονιμόπουλος, μας είπε: «Ολοι οι αγρότες που βρισκόμαστε στο μπλόκο των Ευζώνων, είμαστε απογοητευμένοι από τη στάση της κυβέρνησης και αποφασισμένοι να αντιπαλέψουμε την πολιτική της. Δεν πιστεύουμε ότι με την καλή θέλησή της η κυβέρνηση θα λύσει τα προβλήματά μας, αλλά μόνο αν πιεστεί θα υποχωρήσει και θα ανοίξουν κάποιοι δρόμοι για τη δικαίωσή μας».

Επίσης ο Νίκος Χριστάκης, από το μπλόκο της Παραλίμνης Γιαννιτσών σημειώνει: «Το αγροτικό ζήτημα βρίσκεται στην πιο κρίσιμη φάση του. Η αδιαλλαξία της κυβέρνησης και η εμμονή της εκφράστηκε από τη στάση του κ. Δρυ, ο οποίος δήλωσε ότι «δε θα παραβιάσουμε τον κανονισμό κι απλά θα προσπαθήσουμε από του χρόνου να τον βελτιώσουμε». Δε θέλουν δηλαδή να ακούσουν καμία λέξη για ανατροπή και σ' αυτό βρίσκει η κυβέρνηση σύμφωνη και την αξιωματική αντιπολίτευση. Σημαίνει ότι δε θα επιτραπεί ούτε μια γρατζουνιά στους στρατηγικούς στόχους αυτής της αντιαγροτικής πολιτικής που σημαίνει ξεκλήρισμα της συντριπτικής πλειοψηφίας των αγροτών».

Πώς να μη στενοχωρηθείς, αν δεν καταφέρεις να περιγράψεις, όσο το δυνατόν πιο «μεστά», αλλά και πιο «ευαίσθητα», τον αγώνα ανθρώπων, από τους οποίους κάποιοι «έχουν κλέψει τη χαρά και το γέλιο», δεν καταφέρνουν, όμως, να κλέψουν την αξιοπρέπεια και την εγκαρδιότητα; Εκεί τα δάκρυα αρνούνται να κυλήσουν μπροστά στις κάμερες, για να εντυπωσιάσουν τους ευσυγκίνητους τηλεθεατές, αλλά δεν καταφέρνουν να κρυφτούν και ξεγλιστρούν στα «χαρακωμένα» μάγουλα, στο άκουσμα της απόφασης: «Συνάδελφοι, συνεχίζουμε...». Εκεί που η πάλη είναι για την επιβίωση κι η μάχη για να κρατήσουν τη γη τους και να παραμείνουν στα χωριά, δε χωράνε συγκινήσεις για τίποτα άλλο, παρά για τον αγώνα. Εξάλλου, οι «ατίθασοι του κάμπου» έχουν στείλει το «κακό» μαντάτο στην κυβέρνηση, εδώ και καιρό: «Θα μείνουμε στα χωριά και τα χωράφια μας, είτε το θέλετε, είτε όχι».

Δευτέρα 28 Γενάρη. Η έναρξη της νέας πανελλαδικής κινητοποίησης των ξωμάχων. Να 'μαι κι εγώ στη Θεσσαλία. Στην «καρδιά» της μαχόμενης αγροτιάς. Πρώτη μέρα στα μπλόκα και η εικόνα για όσους περίμεναν να βρεθούν μπροστά σε «εμπόλεμη κατάσταση», αντιμετωπίζοντας «Ταλιμπάν» αγρότες - ίσως δεν είναι τυχαίο ότι τηλεοπτικά κανάλια έστειλαν εδώ κάποιους από τους δημοσιογράφους που είχαν καλύψει τον πόλεμο στο Αφγανιστάν - μάλλον είναι απογοητευτική. Τούτοι εδώ «είναι σαν όλους τους ανθρώπους», φαίνονται, όμως, ότι είναι αγωνιστές του δίκιου.

Μέρα με τη μέρα, το θεσσαλικό μπλόκο δυναμώνει. Τρακτέρ απ' όλα τα χωριά παίρνουν το δρόμο για τα Τέμπη. Στο τέλος της πρώτης βδομάδας, το μπλόκο έχει ενισχυθεί κατά πολύ και ο αριθμός των τρακτέρ που βρίσκεται εκεί, έχει σχεδόν υπερτριπλασιαστεί. Η μέρα περνάει με κουβέντα, λαϊκές συνελεύσεις κι ολιγόωρους αποκλεισμούς δρόμων. Τις νύχτες το κρύο είναι τσουχτερό, οι φωτιές ανάβουν, οι βάρδιες περιφρουρούν το χώρο. Μέρα με τη μέρα απλώνεται και το κύμα συμπαράστασης. Φορείς και σωματεία απ' όλη την Ελλάδα στέλνουν μηνύματα αλληλεγγύης και εκατοντάδες εργάτες, μαθητές, σπουδαστές και φοιτητές φτάνουν στο μπλόκο για να δηλώσουν επιτόπου τη συστράτευσή τους στον αγώνα των ξωμάχων.

Στα αγροτοχώρια, οι καρδιές όσων μένουν πίσω βρίσκονται στα μπλόκα, κοντά στους συζύγους, στους πατεράδες, στους γιους, στους συγχωριανούς, κοντά «σ' αυτούς, που, αν δεν έχουν, δε θα 'χουμε κι εμείς».

Λίγες μέρες μετά, μια άλλη μάχη δίνεται στην Αθήνα. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της ηγεσίας του υπουργείου Γεωργίας και πολυμελούς αντιπροσωπείας αγροτικών στελεχών από όλη τη χώρα αποβαίνουν άκαρπες. Ταυτόχρονα, οι κυβερνητικοί μηχανισμοί εντείνουν τα κόλπα, με στόχο την παραπλάνηση της κοινής γνώμης και με σκοπό τη δημιουργία αντιπαλότητας και διχασμού στους κόλπους του αγροτοσυνδικαλιστικού κινήματος. Ομως, η διγλωσσία του υπουργείου καθιστά αδύνατο το κουκούλωμα της άρνησής του να ικανοποιήσει τα αιτήματα των αγροτών.

Μια μέρα μετά, εκπρόσωποι των αγροτών απ' όλη τη χώρα συνεδριάζουν στη Θεσσαλονίκη και αποφασίζουν ομόφωνα την κλιμάκωση των κινητοποιήσεών τους. Απόφαση, που δέχονται με χαρά όσοι είχαν μείνει πίσω στα μπλόκα και την περίμεναν με αγωνία. «Τι θα έλεγα στα παιδιά μου, αν γυρνούσα πίσω στο χωριό με άδεια χέρια; Θα ντρεπόμουν», λέει ένας από τους φρουρούς στο μπλόκο των Τεμπών. Κι ένας άλλος επισημαίνει ότι θα πρέπει να γίνουν προσεκτικοί χειρισμοί, προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο «κοινωνικός αυτοματισμός» και το «διαίρει και βασίλευε», που θα εφαρμόσει για την αντιμετώπιση κι αυτού του αγροτικού ξεσηκωμού η κυβέρνηση: «Συνάδελφοι, μια σπίθα μπορεί να φουντώσει τον αγώνα, όμως μπορεί και να τον τινάξει στον αέρα...».

Ο αγώνας, έτσι κι αλλιώς, συνεχίζεται. Τα μπλόκα της αγροτιάς θα παραμένουν για πάντα, εκεί όπου «χτυπάει» πιο γρήγορα και πιο ελπιδοφόρα η «καρδιά» της Ελλάδας της εργασίας, της φτώχειας και της αξιοπρέπειας...

Ολος ο λαός στέκεται στο πλευρό των αγωνιζόμενων αγροτών. Στη φωτογραφία, άποψη από την επίσκεψη αντιπροσωπείας του ΠΑΜΕ στο μπλόκο των Τεμπών

Στη συγκέντρωση συμπαράστασης στον αγώνα των αγροτών, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή στην Καρδίτσα, παραβρέθηκαν πολλοί εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των εργαζομένων, των επαγγελματοβιοτεχνών, των επιστημόνων και της νεολαίας του νομού.

Μιλώντας στο «Ριζοσπάστη» ο Χρήστος Τέγος, δήμαρχος Καρδίτσας, τόνισε: «Η επιβίωση της υπαίθρου είναι άμεσα συνδεδεμένη με την επιβίωση του αγροτικού κόσμου και κατά συνέπεια απαιτούνται πολιτικές τέτοιες που να προστατεύουν το αγροτικό εισόδημα. Ομως, αντίθετα, η κυβέρνηση ασκεί τέτοια πολιτική υπακοής στις κατευθύνσεις της ΕΕ, η οποία καταρρακώνει την αγροτική παραγωγή της χώρας και μειώνει ολοένα το εισόδημα του αγρότη.

Η συμπαράσταση, λοιπόν, των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων στους δίκαιους αγώνες της αγροτιάς πρέπει να θεωρείται δεδομένη κι αυτοί οι αγώνες να αποτελέσουν τμήμα της γενικότερης πάλης του λαού».

Ο Στέφανος Γούλας, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας, υπογραμμίζει: «Ο Νομός Καρδίτσας είναι ένας κατ' εξοχήν αγροτικός νομός και ο εξοβελισμός των αγροτών από τη γη τους θα σήμαινε κατακόρυφη αύξηση της ήδη μεγάλης ανεργίας. Οι εργαζόμενοι νιώθουν στο πετσί τους εδώ και χρόνια αυτή την πολιτική που καταστρέφει το αγροτικό νοικοκυριό, διογκώνει την ανεργία, δημιουργεί τις συνθήκες της νέας ξενιτιάς. Αυτή η πολιτική αναγκάζει τους αγρότες να βγαίνουν κάθε τόσο στους δρόμους και, βεβαίως, επιβάλλει στους εργαζόμενους να στέκονται αλληλέγγυοι στο πλευρό τους».

Ο Βασίλης Ζησόπουλος, πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Καρδίτσας, συμπληρώνει: «Μείωση του αγροτικού εισοδήματος θα σημάνει μείωση του εισοδήματος των καταστηματαρχών. Είναι αυτονόητο ότι το πρόβλημα των αγροτών είναι και δικό μας πρόβλημα, αφού "αγροτιά χωρίς λεφτά, μαγαζιά χωρίς δουλιά". Οι αγρότες αποτελούν για μας την κύρια πηγή εισοδήματος, έτσι υπερασπιζόμενοι την επιβίωση της αγροτιάς, υπερασπιζόμαστε την επιβίωση τη δική μας».

Ο Δημήτρης Μπίτσος, πρόεδρος της ΕΛΜΕ Καρδίτσας, επισημαίνει: «Για τους ίδιους λόγους εμείς οι καθηγητές κλείνουμε τα σχολεία. Η ίδια πολιτική που στερεί από τον αγρότη ένα αξιοπρεπές εισόδημα, υποβαθμίζει την παιδεία, καταργεί το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της, ευτελίζει με μισθούς πείνας τους εκπαιδευτικούς. Οι καθηγητές του νομού είμαστε παιδιά αγροτών κι έχουμε χρέος να μορφώνουμε τους μαθητές μας, αλλά και να στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους δίκαιους αγώνες των πατεράδων τους».