ΗΤΑΝ μια καλή σύμπτωση που ο καθηγητής μας στην Ιστορία και στα νεοελληνικά είχε ευρύ πεδίο διδασκαλίας. Μέριμνά του να παρουσιάσει το μάθημά του μακριά από τον κορσέ της υπουργικής εγκυκλίου, που συνεχώς βομβάρδιζαν τα σχολεία οι φωτοσβέστες της 4ης Αυγούστου.

ΤΑ ΦΕΡΝΩ όλα αυτά στο νου καθώς οι ιμπεριαλιστές, το ΝΑΤΟ κι η ΕΕ έχουν σκορπίσει τον όλεθρο στα Βαλκάνια.

ΠΑΝΤΑ στις επετείους για τον ξεσηκωμό του '21 φρόντιζε να έχει η τάξη δουλέψει ένα θέμα δικό της, ελεύθερο και πάνω σ' αυτό η τάξη να το κρίνει κι όπου έπρεπε να το βελτιώσει.

ΚΑΘΟΛΟΥ δεν άρεσαν όλα αυτά τα νεοτερικά σε ορισμένους άλλους καθηγητές, που «ευαγγέλιό» τους είχαν τις διαταγές του υπουργείου και τίποτε άλλο εκτός απ' αυτό.

ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ βιβλία, που είχαμε, τότε, γραμμένα όλα τους από την ανάποδη πάνω στα καυτά θέματα της νεότερης ιστορίας μας έκαναν συνήθως υπέρβαση ή όταν έβαζαν δυο-τρεις λέξεις.

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ της Ιστορίας μας έφερνε στο Ρήγα, που είναι η πιο συνθετική φυσιογνωμία που ανέδειξε η νεότερη Ελλάδα. Ο Ρήγας, όπως έλεγε ο καθηγητής μας, πάνω απ' όλα ήταν ένας εθνικός αγωνιστής. Κι ο πρώτος σκοπός του ήταν η εθνική λευτεριά. Ενας ξένος και βάρβαρος λαός καταπίεζε με τη φωτιά και το σίδερο. Κι ο λαός έπρεπε να λευτερωθεί για να ζήσει. Η ανάγκη της απελευθέρωσης από τους Τούρκους δυνάστες οδηγούσε στην ανάγκη της πάλης.

Ο ΡΗΓΑΣ είδε καθαρά πως για το σκλαβωμένο λαό ο τύραννος δεν είναι ένας. Υπάρχει και άλλος.

ΚΙ ΑΥΤΟΣ ο δεύτερος είναι πιο απαίσιος και πιο ύπουλος: είναι ο τουρκολάτρης κοτζάμπασης. Αυτός είναι, που του ρουφάει το αίμα πλάι στον Οθωμανό δυνάστη.

ΕΚΕΙΝΑ τα πρώτα μαθήματα για το Ρήγα και την εποχή του άνοιγαν τους ορίζοντες για μια μελέτη με φόντο τα Βαλκάνια.

ΠΡΕΠΕΙ να πούμε εδώ πως σ' όλη αυτή την πολύχρονη διαδρομή πολύ λίγα ήταν εκείνα που έγιναν στα Βαλκάνια και στις χώρες που τα συγκροτούν για να υπάρξει μια γνωριμία, μια επαφή ανάμεσα στους λαούς της περιοχής. Εκαναν τα αντίθετα.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ κοντά στα Βαλκάνια και τους λαούς τους ήρθαμε στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης. Τον Ιούλη του 1945 το ΚΣ της ΕΠΟΝ έπαιρνε από το Βελιγράδι την πρώτη πρόσκληση, ενώ τελείωνε ο πόλεμος, για να λάβει μέρος στο Αντιφασιστικό Συνέδριο της βουλγαρικής νεολαίας. Ολοφάνερη η μεγάλη σημασία του, η παμβαλκανική και διεθνική. Παρά τα διαβήματα, ο υφυπουργός των Εξωτερικών δεν έδωσε την άδεια που χρειαζόταν. Φυσικά η ΕΠΟΝ βρήκε το δρόμο και ήταν παρούσα στο 1ο Αντιφασιστικό Συνέδριο της Βουλγαρικής Νεολαίας.

ΥΣΤΕΡΑ από τόσα χρόνια στα Βαλκάνια ξανά μπαρουταποθήκη. Οι ιμπεριαλιστές έχουν διαλύσει τη Γιουγκοσλαβία και με τα νέα προτεκτοράτα θα ανάψουν πυρκαγιές θανάτου στα Βαλκάνια. Φωτιές, που έχουν κάψει τα Βαλκάνια και τον κόσμο.

• Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (νόμοι Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά).
• Πλήρη - σταθερή εργασία για όλους. 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο.
• Κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ, κατώτερο μεροκάματο 56 ευρώ. Κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ. Σύνταξη στο 80% του τελευταίου μισθού. Κατάργηση της φορολογίας στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης και στα καύσιμα. Αφορολόγητο όριο 30.000 ευρώ για τη λαϊκή οικογένεια.
• Υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση για όλους. Αμεση καταβολή των οφειλών της εργοδοσίας και του κράτους στα Ταμεία. Αποκλειστικά Δημόσια - Δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία. Κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
• Σύνταξη στα 55 χρόνια για τις γυναίκες και στα 60 για τους άνδρες. Πέντε (5) χρόνια λιγότερο για τα Βαρέα - Ανθυγιεινά Επαγγέλματα. Ουσιαστικά μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας. Προστασία της μητρότητας.
• Κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος με 4.050 μέρες εργασίας.
• Συνταξιοδότηση ανεξαρτήτως ηλικίας στα 30 χρόνια εργασίας.
• ΟΧΙ στην απελευθέρωση και στις ιδιωτικοποιήσεις της Ενέργειας, των Τηλεπικοινωνιών κ.ά. Ενιαίοι αποκλειστικά κρατικοί φορείς στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.
• Νομιμοποίηση των μεταναστών, ισοτιμία δικαιωμάτων, δικαίωμα μεταφοράς ασφαλιστικών δικαιωμάτων στη χώρα προέλευσης.

Ιδιαίτερη αξία έχουν οι απεργιακές αποφάσεις συνδικαλιστικών Οργανώσεων που για πρώτη φορά συντονίζουν τη δράση τους με τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Η συμμετοχή τους επιβεβαιώνει τα ποιοτικά βήματα που το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έκανε το προηγούμενο διάστημα, πρωτοστατώντας στην πάλη για το Ασφαλιστικό, συσπειρώνοντας νέες δυνάμεις.

Κάτω από την πίεση των εργαζόμενων και των πραγματικών προβλημάτων, απεργιακές αποφάσεις έχουν πάρει πολλές ακόμα συνδικαλιστικές Οργανώσεις, όπου δεν πλειοψηφούν οι ταξικές δυνάμεις. Αυτό επιβεβαιώνει σε μεγάλο βαθμό ότι η απεργία στην οποία πρωτοστατούν Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, ήταν αναγκαιότητα ριζωμένη στις διαθέσεις των εργαζομένων να κλιμακώσουν την πάλη για τις Συλλογικές Συμβάσεις και την Κοινωνική Ασφάλιση.

Η παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων σ' αυτά τα συνδικάτα ήταν καθοριστική στο να ληφθεί απόφαση για απεργία. Ανεξάρτητα από το αν υιοθετήθηκε ή όχι το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι το κύρος, η ταχτική και η αυξανόμενη επιρροή των ταξικών δυνάμεων στους εργαζόμενους κάθε κλάδου είναι αυτή που ασκεί πίεση, επιβάλλει κινητοποιήσεις και απεργιακές αποφάσεις.

Η απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας θα γίνει στις 10.30 π.μ. στην πλατεία Ομόνοιας. Στη Θεσσαλονίκη, στις 10.30 π.μ. στο Αγαλμα Βενιζέλου και στον Πειραιά, στις 10.30 π.μ. στον Ηλεκτρικό Σταθμό. Κάλεσμα συμμετοχής απευθύνει με ανακοίνωσή της και η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας.

Η απεργία της Τετάρτης αποτελεί συνέχεια και σταθμό στην πολύμορφη δράση των ταξικών Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και συνδικάτων με αιχμή τις Συλλογικές Συμβάσεις και την Κοινωνική Ασφάλιση. Οι απεργιακές συγκεντρώσεις είναι ο τόπος από τον οποίο κάθε εργαζόμενος μπορεί και πρέπει να εκφράσει την αντίδρασή του στην «αύξηση» του ενός (1) ευρώ τη μέρα που υπέγραψε με τους εργοδότες η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Η μεσοσταθμική «αύξηση» του 4,48% για το 2008 και 3,71% για το 2009 στον ιδιωτικό τομέα και τα 0,57 ευρώ «αύξηση» που δίνει η εισοδηματική πολιτική του 2008 στους δημόσιους υπάλληλους, είναι κοροϊδία και εμπαιγμός για όλη την εργατική τάξη. Και σαν τέτοιος πρέπει να απαντηθεί.

Σ' αυτή τη σύμβαση του αίσχους, στην πολιτική της ακρίβειας και της λιτότητας, αποτελεσματική απάντηση μπορεί να δώσει μόνο η κλιμάκωση της πάλης για ικανοποιητικές αυξήσεις στους μισθούς και στα μεροκάματα, στις κλαδικές συμβάσεις. Ο διεκδικητικός αγώνας με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, που απαντάει στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας, συγκρούεται με την κερδοφορία του κεφαλαίου και τις λογικές που θέλουν τους εργαζόμενους υποζύγια στο κάρο της «ανταγωνιστικότητας» και των «αντοχών της οικονομίας».

Η μαζική και αποφασιστική συμμετοχή στην περιφρούρηση, στην απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις θα στείλει ηχηρό μήνυμα και θα κόψει τη φόρα στους μεγαλοεργοδότες, οι οποίοι στις διαπραγματεύσεις οχυρώνονται πίσω από τη Σύμβαση της ΓΣΕΕ και προκαλούν με τις «αυξήσεις» πείνας που προτείνουν. Οι εργαζόμενοι έχουν πείρα. Ξέρουν ότι ο δικός τους αγώνας, με οργανωτή και μπροστάρη τις ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις τους ήταν αυτός που υποχρέωσε τα προηγούμενα χρόνια τους εργοδότες σε συμβάσεις που ξεπερνούσαν τις «αυξήσεις» της Εθνικής Γενικής Συλλογικής.

Μετά την ψήφιση του νόμου Πετραλιά, η κυβέρνηση, τα κόμματα και οι δυνάμεις του κεφαλαίου θέλουν να ξεμπερδεύουν μια κι έξω με τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Γι' αυτό και προσπαθούν να σπείρουν τη μοιρολατρία και το συμβιβασμό, να ποτίσουν τις εργατικές συνειδήσεις με τη λογική του «ο γέγονε γέγονε». Να μεταθέσουν τις όποιες θολές αντιδράσεις στο αόριστο μέλλον, δίνοντας χώρο σ' εκείνους που εχθρεύονται τα δικαιώματα των εργαζομένων να προχωρήσουν ένα βήμα πιο πέρα.

Οι εργαζόμενοι έχουν συμφέρον και καθήκον να σπάσουν με τη συμμετοχή τους στην απεργία την «εργασιακή ειρήνη» που επιδιώκουν οι εργοδότες, οι πολιτικοί και συνδικαλιστικοί τους εκπρόσωποι. Να κλιμακώσουν την πάλη ενάντια στο νόμο Πετραλιά, που ήδη μπαίνει σε εφαρμογή, προετοιμάζοντας το έδαφος για ακόμα πιο μαζικές και δυναμικές μάχες το επόμενο διάστημα. Να εκφράσουν καθολικά την εναντίωσή τους στους νόμους Σιούφα και Ρέππα, απαιτώντας την κατάργησή τους, μαζί και του νόμου Πετραλιά.

Μόνο ένας τέτοιος αγώνας, μ' αυτά τα επιθετικά χαρακτηριστικά μπορεί να ορθώσει αποτελεσματικά αναχώματα στα χειρότερα που έρχονται. Στο μέτωπο του Ασφαλιστικού, το επόμενο διάστημα θα ξεσπάσει η επίθεση στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα, με στόχο την οριστική κατάργησή τους. Μετά το νόμο Ρέππα, η κυβέρνηση ετοιμάζει νέα επέλαση στα ασφαλιστικά δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων, την ίδια ώρα που με ταχύτατους ρυθμούς προχωρούν οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Υγεία και στην Πρόνοια.

Ιδια είναι η κατάσταση και στο μέτωπο των εργασιακών σχέσεων. Το κλίμα προετοιμάζει το «πόρισμα Κουκιάδη», στα πλαίσια του «διαλόγου» για την αναμόρφωση του Εργατικού Δικαίου. Στόχος των μέτρων που επιδιώκει το κεφάλαιο, είναι η πλήρης απαλλαγή του από τις αποζημιώσεις σε περίπτωση απόλυσης και των όποιων περιοριστικών διατάξεων ισχύουν σήμερα για τις μαζικές απολύσεις, η διεύρυνση της μερικής απασχόλησης και της υποαπασχόλησης, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας με τρόπο που θα εξασφαλίζει ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία στις επιχειρήσεις.

Δε χρειάζεται να ψάξει κανείς πολύ για να καταλάβει πού θα οδηγήσουν οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης αν από τώρα δεν αντιπαλευτούν, δεν πάρουν απάντηση. Η περίπτωση των γιατρών και της οργάνωσης του χρόνου εργασίας τους είναι αποκαλυπτική. Στο όνομα της εφαρμογής των ευρωπαϊκών οδηγιών για το ωράριο εργασίας και τις εφημερίες, προωθείται η πιο αντιδραστική μορφή διευθέτησης του χρόνου εργασίας, όπου ο κάθε γιατρός θα διαπραγματεύεται κατά μόνας το ωράριό του, το οποίο ούτως ή άλλως θα ξεπερνάει κατά πολύ τα τυπικά προβλεπόμενα. Κι όλα αυτά σε ένα σύστημα Υγείας που ιδιωτικοποιείται με ταχύτατους ρυθμούς, σε βάρος των δικαιωμάτων υγειονομικών και ασθενών.

Η απεργία της Τετάρτης είναι η φωνή της αντίστασης και της διεκδίκησης της εργατικής τάξης ενάντια στα κόμματα του ευρωμονόδρομου και στην πολιτική που αυτά εκφράζουν. Ενάντια στους βιομηχάνους και στους μεγαλοεργοδότες, στις συνδικαλιστικές ηγεσίες της συναίνεσης. Είναι το αναγκαίο βήμα κλιμάκωσης στο δρόμο προς την απεργία της Πρωτομαγιάς και τον ταξικό γιορτασμό της. Η επιτυχία της απεργίας θα βοηθήσει ώστε από καλύτερες θέσεις οι εργαζόμενοι να δώσουν τη μάχη για τις κλαδικές Συμβάσεις. Η ίδια η πείρα τους το 'χει αποδείξει.

Αθήνα: 10.30 π.μ., πλατεία Ομόνοιας

Θεσσαλονίκη: 10.30 π.μ., Αγαλμα Βενιζέλου

Πειραιάς: 10.30 π.μ., Ηλεκτρικός Σταθμός

Γιάννενα: 10 π.μ., Δημαρχείο

Πρέβεζα: 9.30 π.μ., παλιό ΚΤΕΛ

Ηγουμενίτσα: 10 π.μ., Πεζόδρομος

Αρτα: 10 π.μ., Εργατικό Κέντρο

Κέρκυρα: 10 π.μ., πλατεία Σαρόκο

Λευκάδα: 9.30 π.μ., Αγιος Μηνάς

Αγρίνιο: 10 π.μ., πλατεία Δημοκρατίας

Μεσολόγγι: 10 π.μ., κεντρική πλατεία

Ναύπακτος: 10 π.μ., κεντρική πλατεία

Πάτρα: 10 π.μ., πλατεία Γεωργίου

Καλαμάτα: 10.30 π.μ., πλατεία 23ης Μαρτίου

Πύργος: 10.30 π.μ., πλατεία ΟΤΕ

Κόρινθος: 10.30 π.μ., Περιβολάκια

Τρίπολη: 10 π.μ., κεντρική πλατεία

Αργος: 11 π.μ., πλατεία Αγ. Πέτρου

Λάρισα: 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία

Βόλος: 10 π.μ., πλατεία Ελευθερίας

Σκόπελος: 10 π.μ., παραλία

Τρίκαλα: 10 π.μ., κεντρική πλατεία

Καρδίτσα: 10.30 π.μ., Δημοτική Αγορά

Κεφαλονιά: 11 π.μ., Εργατικό Κέντρο

Ζάκυνθος: 10 π.μ., παλιό Εργατικό Κέντρο

Χαλκίδα: 10.30 π.μ., πλατεία Αγοράς

Αλιβέρι: 9 π.μ., Εργατικό Κέντρο

Θήβα: 10.30 π.μ., πεζόδρομος κεντρικής πλατείας

Λιβαδειά: 10.30 π.μ., Εργατικό Κέντρο

Λαμία: 10.30 π.μ., πλατεία Πάρκου

Αμφισσα: 10.30 π.μ., πλατεία Λαού

Ηράκλειο: 10 π.μ., Εργατικό Κέντρο

Χανιά: 10 π.μ., πλατεία Δημοτικής Αγοράς

Ρέθυμνο: 10.30 π.μ., Δημαρχείο

Μυτιλήνη: 10.30 π.μ., πλατεία Σαπφούς

Ρόδος: 10 π.μ., Εργατικό Κέντρο

Ικαρία: 12 μ., πλατεία Ευδήλου

Σάμος: 10 π.μ., Εργατικό Κέντρο

Λήμνος: 10.30 π.μ., λιμάνι Μύρινας

Κως: 10.30 π.μ., Εργατικό Κέντρο

Κοζάνη: 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία

Πτολεμαΐδα: 11 π.μ., κεντρική πλατεία

Αλεξανδρούπολη: 10 π.μ., Δημαρχείο

Ξάνθη: 10 π.μ., κεντρική πλατεία

Καβάλα: 11 π.μ., κεντρική πλατεία

Καστοριά: 11 π.μ., απέναντι από τη Νομαρχία

Γρεβενά: 10.30 π.μ., πλατεία Ελευθερίας - Λαχαναγορά

Οι εργαζόμενοι έχουν αντικειμενικό συμφέρον να γυρίσουν την πλάτη στις πλειοψηφίες της συναίνεσης, να συμπορευτούν με τις ταξικές δυνάμεις

Είναι αυτοί οι χιλιάδες εργάτες που ξεσκεπάζουν την τακτική των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών σε όλα τα επίπεδα, οι οποίες σε πάμπολλες περιπτώσεις προσπάθησαν να δυσκολέψουν, να εμποδίσουν την απεργία, την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων για ικανοποιητικές αυξήσεις στις κλαδικές συμβάσεις.

Η στάση και η συνολικότερη τακτική τους στο κίνημα πρέπει να καταδικαστεί συνδικαλιστικά και πολιτικά. Κι αυτή η καταδίκη να εκφραστεί από την Τετάρτη ακόμα, με την καθολική συμμετοχή όλων στην απεργία. Με το ξεπέρασμα των αρνητικών αποφάσεων σε επίπεδο σωματείου, που στόχο είχαν να εμποδίσουν την απεργία που αποφασίστηκε σε επίπεδο Ομοσπονδίας.

Οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να βγάλουν ουσιαστικά συμπεράσματα από τη στάση του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού απέναντι στην απεργία. Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα:

• Στην ΑΔΕΔΥ οι παρατάξεις ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΑΠ) απέρριψαν την πρόταση των ταξικών δυνάμεων για απεργία στις 16 Απρίλη. Χαρακτηριστική είναι η στάση της ΑΠ. Στη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου στις 28 Μάρτη είχε δηλώσει ότι είναι νωρίς να συζητηθεί η πρόταση του ΠΑΜΕ για απεργία στις 16 Απρίλη. Δέκα σχεδόν μέρες μετά, στις 7 Απρίλη, οπότε και συνεδρίασε η Εκτελεστική Επιτροπή, η παράταξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε ότι πλέον είναι αργά για την προετοιμασία της απεργίας.
• Στην επιχείρηση «Ελληνική Υφαντουργία» στα Γιαννιτσά, οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, που συγκροτούν τη διοίκηση του σωματείου, αποφάσισαν να μη συμμετέχουν στην απεργία που κήρυξε η Ομοσπονδία Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος. Την ίδια ακριβώς μέρα, σε συνάντηση με εκπροσώπους της εργοδοσίας για την υπογραφή της εργοστασιακής σύμβασης, τους απάντησαν ότι για το 2008 η εταιρεία δεν έχει σκοπό να δώσει καμία αύξηση!
• Στην Εκτελεστική Επιτροπή και στη διοίκηση της Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, η παράταξη της ΠΑΣΚΕ καταψήφισε την πρόταση για 24ωρη απεργία, αφού οι εκπρόσωποί της είπαν ότι συμφώνησαν με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβασης Εργασίας και θα πάνε να διαπραγματευτούν καλύτερες επιχειρησιακές συμβάσεις (!) στους χώρους τους. Την πρόταση καταψήφισε και η ΔΑΚΕ. Η «Αυτόνομη Παρέμβαση» δήλωσε στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής ότι θα συμφωνήσει σε απεργία για τη σύμβαση που θα έχει συγκεκριμένη ημερομηνία. Οταν οι ταξικές δυνάμεις επί τόπου πρότειναν απεργία στις 16 Απρίλη, απάντησε διά του εκπροσώπου της ότι δε θα συμμετέχει σε κομματική απεργία. Ανάλογη στάση κράτησε η ΑΠ και στην ολομέλεια της διοίκησης όπου δήλωσε ότι δε θα συμμετέχει σε απεργία του ΠΑΜΕ γιατί «διασπά το κίνημα». Σε επίπεδο σωματείων, στο επιχειρησιακό της «Κόκα - Κόλα» (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ) είπαν όχι στην απεργία, αλλά δεν το έβαλαν σε ψηφοφορία. Στην επιχείρηση «ΠΕΠΣΙΚΟ» η ΠΑΣΚΕ με δύο συνδυασμούς αρνήθηκε να το βάλει σε συζήτηση στο ΔΣ. Στη «Δωδώνη» ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ αποφάσισαν να μη συμμετέχουν στην απεργία.
• Στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας, από κοινού ΠΑΣΚΕ, «Αυτόνομη Παρέμβαση» και ΔΑΚΕ στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής, δεν ήθελαν να συζητήσουν την πρόταση για την κήρυξη απεργίας στις 16 Απρίλη και παρέπεμψαν τη συζήτηση και την απόφαση για απεργία στις 14 Απρίλη (!), οπότε και θα συνεδριάσει η Ολομέλεια της διοίκησης.
• Στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» καταψήφισαν την πρόταση για απεργία. Αντ' αυτού, αποφάσισαν απογευματινό συλλαλητήριο στην πόλη για την ίδια μέρα!

Τα δημοσιοποιημένα στοιχεία έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι πλούτος υπάρχει και μάλιστα ασύλληπτος. Τον παράγουν οι εργάτες και οι υπάλληλοι με τα χέρια και το μυαλό τους και τον καρπώνεται μια χούφτα μεγαλοεργοδοτών. Γι' αυτή την παρασιτική δράκα δουλεύουν η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, τα συμφέροντα αυτής της δράκας στηρίζει η συνδικαλιστική πλειοψηφία.

Γι' αυτό και μ' ένα στόμα επικαλούνται τις «αντοχές της οικονομίας» και την «ανταγωνιστικότητα» κάθε φορά που οι εργαζόμενοι ζητούν ικανοποιητικές αυξήσεις, τον ελάχιστο όρο διαβίωσης σε ένα καθεστώς ακρίβειας και διαρκούς εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης των κοινωνικών αγαθών.

Οι ισολογισμοί των περίπου 300 επιχειρήσεων που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο και για τις οποίες υπάρχουν ήδη συγκεντρωτικά στοιχεία, «βοούν»: Μέσα στην τελευταία 4ετία (2004-2007) οι εισηγμένες επιχειρήσεις καρπώθηκαν καθαρά κέρδη (μετά από φόρους) πάνω από 30 δισ. ευρώ! Σε αυτό το πλαίσιο και στη βάση της καταγραφόμενης επίσημης κερδοφορίας τους, αυγαταίνουν και τα ποσά που οι μεγαλομέτοχοι καρπώνονται με τη μορφή μερισμάτων: Για το 2007 οι μερισματούχοι-μεγαλομέτοχοι απέσπασαν επιπλέον 5,27 δισ. ευρώ, ποσό που αποτελεί ένα ακόμη προκλητικό ρεκόρ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία των ισολογισμών, αυτών των επιχειρήσεων, τα καθαρά κέρδη του 2007 απογειώθηκαν σε 11,3 δισ. ευρώ (από 8,1 δισ. ευρώ) σημειώνοντας μέση αύξηση 39%! Στη σχετική λίστα φιγουράρουν επιχειρήσεις που εμφανίζουν εξουθενωτικούς ρυθμούς αύξησης μέχρι και 2.285%!

Οι ισολογισμοί του μεγάλου κεφαλαίου καταγράφουν ανάγλυφα μια σειρά από αγεφύρωτες αντιθέσεις με τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων: Τραπεζίτες, διάφοροι μεγαλέμποροι, πετρελαιάδες, όλοι αυτοί που «παράγουν» το κύμα ακρίβειας που πλήττει ολόκληρη την γκάμα των εμπορευμάτων λαϊκής κατανάλωσης, απομυζούν τον πλούτο που δημιουργούν τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα.

Το 2007 οι επιμέρους κλάδοι, των εισηγμένων επιχειρήσεων, απέσπασαν τα παρακάτω ποσά:

• Τράπεζες: Εκτινάχτηκαν σε 5,7 δισ. ευρώ (από 3,39 δισ. ευρώ για το 2006) καταγράφοντας άλμα 69,5%, ποσά που βγήκαν από μεγέθυνση της πίτας του δανεισμού για τα ήδη υπερδανεισμένα νοικοκυριά και βέβαια από την εντεινόμενη αφαίμαξη εισοδημάτων.
• Υγεία: Οι 5 επιχειρήσεις απέσπασαν 67,3 εκατ. ευρώ (από 34,3 εκατ.) πετυχαίνοντας αύξηση 96,2%.
• Ηλεκτρική ενέργεια: Η λεγόμενη «απελευθέρωση» οδήγησε σε έκρηξη κερδοφορίας. Η ΔΕΗ μαζί με τους «Ρόκας» και «ΤΕΡΝΑ», μοιράστηκαν 248,5 εκατ. ευρώ (μέση αύξηση 445,9%)!
• Διυλιστήρια: ΕΛΠΕ και «Μότορ Οϊλ» μοιράστηκαν περίπου 501 εκατ. ευρώ (από 387,8 εκατ. ευρώ για το 2006), πετυχαίνοντας άνοδο 29,2%.
• Χονδρικό εμπόριο: Απέσπασαν 498,57 εκατ. ευρώ (από 280,8 εκατ. ευρώ) με ποσοστό αύξησης 77,5%.
• Λιμάνια: ΟΛΠ και ΟΛΘ κέρδισαν 38,7 εκατ. ευρώ (από 15,85 εκατ.) με αύξηση 144,1%.
• Λιανικό εμπόριο: Τα κέρδη τους διογκώθηκαν σε 144,9 εκατ. ευρώ (από 117,1 εκατ. ευρώ) και η μέση αύξηση προσεγγίζει το 24%.
• Κατασκευαστικές: Με τη στήριξη του κράτους και τις αναθέσεις δημόσιων έργων απέσπασαν 57,5 εκατ. ευρώ (αύξηση 98,1%).

Η αύξηση του 1 ευρώ τη μέρα, που υπέγραψαν οι εκπρόσωποι των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ με τον ΣΕΒ και τις άλλες εργοδοτικές ενώσεις, έχει ήδη ροκανιστεί από τις συνεχείς ανατιμήσεις σε όλο το φάσμα των ειδών πρώτης ανάγκης. Με ιδιαίτερη ένταση από το καλοκαίρι του 2007, τα λαϊκά στρώματα ζουν μια περίοδο πρωτοφανούς λεηλασίας των εισοδημάτων τους, με πρόσχημα αυτή τη φορά τον ...εισαγόμενο πληθωρισμό.

Οι επιχειρηματίες, επικαλούμενοι την άνοδο των διεθνών τιμών του πετρελαίου, των τροφίμων και άλλων πρώτων υλών, έχουν επιδοθεί σε απανωτές ανατιμήσεις σε εκατοντάδες είδη πρώτης ανάγκης. Ανάλογη εικόνα επικρατεί και στον τομέα των υπηρεσιών. Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, καθοδηγεί τη λεηλασία των λαϊκών στρωμάτων από τα αρπακτικά του εμποροβιομηχανικού κεφαλαίου, δικαιολογώντας πλήρως και ενισχύοντας την άγρια κερδοσκοπική τους πολιτική.

Η ακρίβεια, την οποία βιώνει ο κάθε εργαζόμενος και η κάθε νοικοκυρά που περνάει την πόρτα των σούπερ μάρκετ, αποτυπώνεται - εν μέρει, βέβαια - ακόμα και στα επίσημα στατιστικά στοιχεία, που υπολείπονται κατά πολύ της πραγματικότητας. Και λέμε εν μέρει, γιατί, ενώ ο επίσημος τιμάριθμος τον προηγούμενο Μάρτη σημείωσε ετήσια αύξηση 4,4%, στην πραγματικότητα η αφαίμαξη της αγοραστικής δύναμης των λαϊκών νοικοκυριών είναι πολύ μεγαλύτερη, αφού το 4,4% είναι οι μέσοι όροι, αλλά οι ανατιμήσεις στα επί μέρους είδη είναι πολύ μεγαλύτερη. Αλλωστε, μην ξεχνάμε ότι ζούμε στην περίοδο της ...δημιουργικής στατιστικής.

Ακόμα, όμως, και αν περιοριστεί κανείς στα επίσημα κυβερνητικά στοιχεία, η εικόνα είναι εύγλωττη. Ενώ ο επίσημος πληθωρισμός το Μάρτη «έτρεχε» με ρυθμό 4,4%, την ίδια στιγμή, στο δωδεκάμηνο από το Μάρτη του 2007 οι αυξήσεις ήταν:

• 6,1% για τη «διατροφή και μη αλκοολούχα ποτά».
• 10,7% η ομάδα «Στέγαση», η οποία παρακολουθεί την εξέλιξη των δημοτικών τελών, της ΔΕΗ, τα κοινόχρηστα, το πετρέλαιο θέρμανσης.

Αν, μάλιστα, προχωρήσουμε σε μια περαιτέρω ανάλυση κατά προϊόν, προκύπτει η ακόλουθη εξέλιξη τιμών:

• Σπορέλαιο 33%.
• Βούτυρο 31,1%.
• Ζυμαρικά 19,3%.
• Αλεύρι 19%.
• Ψωμί 16,2%.
• Οσπρια 14,3%.
• Νωπά πουλερικά 12,5%.
• Σκληρά τυριά 14,7%.
• Αυγά 12,7%.
• Φρέσκα φρούτα 10%.
• Καύσιμα αυτοκινήτου 14,9%.
• Πετρέλαιο θέρμανσης 43,1%.
• Φυσικό αέριο 36,9%.

Ολα τα παραπάνω στοιχεία έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι οι μεσοσταθμικές αυξήσεις του 4,48% για το 2008 και του 3,71% για το 2009, που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, όχι μόνο οδηγούν στην καθήλωση των εργατικών εισοδημάτων, αλλά και στη μείωσή τους.

Πλατύ κάλεσμα προς όλους τους συνδικαλιστές και τις Οργανώσεις τους να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους για την επιτυχία της οικονομικής εξόρμησης που εξήγγειλε το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, απευθύνει η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, αναδεικνύοντας την τεράστια συνδικαλιστική και πολιτική σημασία της μάχης. Η οικονομική εξόρμηση αποφασίστηκε να έχει τη μορφή της λαχειοφόρου, με έπαθλο ένα αυτοκίνητο και θα διαρκέσει από τις 15 Απρίλη μέχρι τέλος Ιούνη.

Στο κάλεσμά της, η Εκτελεστική Γραμματεία σημειώνει ανάμεσα σε άλλα ότι η πολύμορφη δράση του ταξικού κινήματος έχει καταγράψει το ΠΑΜΕ σαν μια δύναμη ευθύνης που αγωνίζεται για τα συμφέροντα των εργαζομένων. «Προϋπόθεση και όρος συνέχισης της δράσης του ΠΑΜΕ είναι η οικονομική του ενίσχυση. Το ΠΑΜΕ στηρίζεται στους εργαζόμενους, σ' αυτούς που έρχεται σε επαφή κάθε μέρα στον αγώνα, στις παρεμβάσεις του, στα προβλήματα στους χώρους δουλειάς, δυναμώνοντας τους δεσμούς μαζί τους. Στηρίζεται στα εργατικά σωματεία, στις Ομοσπονδίες, στα Εργατικά Κέντρα, στους συνδυασμούς, στις επιτροπές αγώνα στους χώρους δουλειάς, στις επιτροπές στις συνοικίες, στις εργατογειτονιές. Το ΠΑΜΕ δεν έχει, επομένως, άλλους πόρους. Το κεφάλαιό του είναι οι θέσεις του, η δράση του.

Η οικονομική ενίσχυση του ΠΑΜΕ θα δυναμώσει τον ταξικό προσανατολισμό, τον ταξικό αγώνα. Η οικονομική του ενίσχυση θα βοηθήσει ακόμα πιο πολύ στην έκφραση της διεθνιστικής εργατικής αλληλεγγύης στους εργάτες όλου του κόσμου. Η οικονομική ενίσχυση θα δυναμώσει το ταξικό εργατικό κίνημα, θα δώσει ένα ακόμη γερό χτύπημα στη γραμμή των κοινωνικών διαλόγων, του συμβιβασμού, της υποταγής».

Ο κάθε λαχνός στοιχίζει 5 ευρώ (δύο νούμερα). Ο λαχνός που θα κερδίσει είναι αντίστοιχος του 1ου αριθμού του Λαϊκού Λαχείου της κλήρωσης της 1/7/2008. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις μπορούν να προμηθευτούν λαχεία από τις τοπικές Γραμματείες του ΠΑΜΕ και από τα κεντρικά γραφεία (Εμμ. Μπενάκη 28, τηλ. 210. 3833786 - 210. 3305219). Για κατάθεση χρημάτων: Εθνική Τράπεζα, αριθμός λογαριασμού 129/594136-96 (Πέρρος Γεώργιος - Τενές Χαράλαμπος).