Αν φυτρώνουν δέντρα σε άλλους πλανήτες, τα φύλλα τους μπορεί να είναι κόκκινα, πορτοκαλί ή κίτρινα και όχι μόνο το φθινόπωρο. Αυτό προκύπτει από δύο μελέτες που δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό «Αστροβιολογία», σύμφωνα με τις οποίες το χρώμα των φωτοσυνθετικών οργανισμών εξαρτάται από τον τύπο του άστρου γύρω από το οποίο περιφέρεται ο κόσμος στον οποίο έχει αναπτυχθεί φυτική ζωή, καθώς και από τη σύνθεση της ατμόσφαιρας του κόσμου αυτού.

Το αστέρι στέλνει ένα ορισμένο τμήμα του ορατού φάσματος, αλλά το φως αυτό πριν φτάσει στην επιφάνεια φιλτράρεται μέσα στην ατμόσφαιρα. Για παράδειγμα ο Ηλιος μας ακτινοβολεί το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς του στο πρασινωπό τμήμα του φάσματος. Αλλά τα μόρια του όζοντος στην ατμόσφαιρα της Γης απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος από αυτή την πράσινη ακτινοβολία, επιτρέποντας σε άλλα χρώματα, κυρίως στο κόκκινο, να φτάσει σε μεγαλύτερη αναλογία έως την επιφάνεια. Κατά μία θεωρία, αυτός είναι ο λόγος που τα φυτά που έχουν χλωροφύλλη απορροφούν περισσότερο το κόκκινο και το κυανό και ανακλούν το πράσινο (με αποτέλεσμα να εμφανίζονται στα μάτια μας με πράσινο χρώμα).

Οι επιστήμονες, που έφτασαν στα συμπεράσματα αυτά μελετώντας 12 διαφορετικά είδη φωτοευαίσθητων χρωστικών χρησιμοποιούμενων από ζωντανούς οργανισμούς για τη δέσμευση της ηλιακής ενέργειας, τα αξιοποιούν για να εκτιμήσουν τα χαρακτηριστικά της φωτεινής ακτινοβολίας που θα στέλνει στο Διάστημα ένας πλανήτης με ζωή, σε άλλο ηλιακό σύστημα. Ενας παρατηρητής σε έναν τέτοιο πλανήτη θα έβλεπε, για παράδειγμα, τη Γη να εκπέμπει φως και στο εγγύς υπέρυθρο, εξαιτίας της ύπαρξης οργανισμών με χλωροφύλλη. Αντίθετα, ο δικός του πλανήτης θα φαινόταν από τη Γη να εκπέμπει διαφορετικού τύπου ακτινοβολία, επηρεαζόμενη και από το είδος φωτοσυνθετικών οργανισμών που θα ζούσαν στην επιφάνειά του.

Καλλιτεχνική απεικόνιση του HD 209458, του πρώτου πλανήτη σε άλλο ηλιακό σύστημα που ανιχνεύτηκε απευθείας μέσω τηλεσκοπίου (Χαμπλ). Η εικόνα δείχνει τον πλανήτη να κάνει πέρασμα μπροστά από το αστέρι του, έναν κίτρινο ήλιο ανάλογο με το αστέρι του δικού μας ηλιακού συστήματος.

Ο HD 209458b είναι ο πιο γνωστός πλανήτης στον κύκλο των αστρονόμων που αναζητούν τέτοια ουράνια σώματα εκτός του ηλιακού μας συστήματος, επειδή είναι ο πρώτος που ανακαλύφθηκε με απευθείας παρατήρηση. Λίγα χρόνια μετά από τον εντοπισμό του το 1999, επιβεβαιώθηκε ότι έχει οξυγόνο και άνθρακα στην ατμόσφαιρά του (πιθανότατα διοξείδιο του άνθρακα). Τώρα στον ίδιο πλανήτη εντοπίστηκαν και οι χαρακτηριστικές φασματικές γραμμές απορρόφησης του νερού. Οι επιστήμονες αξιοποίησαν το γεγονός ότι όποτε ο HD 209458b περνάει μπροστά από το άστρο του φαίνεται ελαφρώς μεγαλύτερος στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος, παρά στο ορατό. Ο εντοπισμός του νερού έγινε με έμμεσο τρόπο, εφαρμόζοντας νέα θεωρητικά μοντέλα στα φασματικά δεδομένα που κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ.

Ο HD 209458b δεν είναι το καταλληλότερο μέρος για να αναπτυχθεί ζωή λόγω της εγγύτητας με το άστρο του και της υψηλής θερμοκρασίας που κατά συνέπεια έχει. Αν όμως υπάρχουν τόσοι πλανήτες σε άλλα ηλιακά συστήματα, όσο έχουμε αρχίσει να αντιλαμβανόμαστε τον τελευταίο καιρό και αν η ύπαρξη νερού είναι τόσο κοινή, τότε οι πιθανότητες ύπαρξης κάποιου είδους ζωής και σε άλλα σημεία του Γαλαξία είναι σαφώς πιο αυξημένες, απ' ό,τι όταν η Γη φάνταζε μοναδική περίπτωση.

Ενα νέο είδος γατόψαρου χρησιμοποιεί όργανο προσκόλλησης που διαθέτει στην κοιλιά του για να ακινητοποιείται πάνω στα βράχια

Μεταξύ των ειδών αυτών είναι και ο Γλυπτοθώραξ, ένα από τα πιο παράξενα γατόψαρα. Ο Γλυπτοθώραξ δεν κολυμπάει πολύ. Προτιμάει να προσκολλάται στα βράχια των γρήγορων ποταμών με μια λωρίδα από βεντούζες που έχει κάτω από το στόμα του. Σε αντίθεση με τους Γλυπτοθώρακες που ήταν γνωστοί ως τώρα, το νέο είδος έχει δόντια που προεξέχουν ακόμα κι όταν το στόμα του είναι κλειστό, γι' αυτό και ονομάστηκε Γλυπτοθώραξ εξόδον. Από το 1994 έχουν ανακαλυφθεί συνολικά περισσότερα από 400 νέα είδη ζωής στη Βόρνεο.

Η ιδέα δεν είναι τόσο τρελή όσο φαίνεται. Το μονοπάτι των μοριακών σημάτων που ελέγχουν την αναγέννηση των άκρων στους αστερίες και τις σαλαμάνδρες υπάρχει και στο ανθρώπινο είδος (μονοπάτι Wnt). Οι ερευνητές απέδειξαν ήδη ότι η αναγέννηση των πτερυγίων στο ψάρι ζέβρα επιταχύνεται ή επιβραδύνεται ανάλογα με την ένταση των σημάτων σε αυτό το μοριακό μονοπάτι. Αν και ακόμα δεν είναι γνωστό πώς λειτουργεί αυτή η αλληλουχία βιοχημικών σημάτων, ενδέχεται να οδηγεί τα κύτταρα γύρω από την πληγή να επανέλθουν σε κατάσταση βλαστοκυττάρου, επιτρέποντάς τους να αναπρογραμματιστούν για να ξαναφυτρώσουν το μέλος που λείπει.

Ο δεσμός ανάμεσα στο μονοπάτι Wnt και την αναγέννηση των άκρων επιβεβαιώθηκε και σε πειράματα με κοτόπουλα και βατράχια. Ερευνητής στο Ινστιτούτο Βιολογικών Σπουδών του Σολτ Λέικ πέτυχε να αναπτυχθούν νέα φτερά σε έμβρυα κοτόπουλου, που τους είχαν αφαιρεθεί χειρουργικά τα κανονικά φτερά. Στους βατράχους που ως γυρίνοι μπορούν να αναγεννούν τα άκρα τους, αλλά όχι όταν μεταμορφωθούν στην τελική τους μορφή, διαπιστώθηκε ότι η ενίσχυση του μονοπατιού Wnt παρέτεινε την αναγεννητική ικανότητα. Ακόμα και στην περίπτωση του ανθρώπου είναι γνωστές περιπτώσεις παιδιών ηλικίας κάτω των 11 ετών, που φύτρωσαν νέες άκρες δακτύλων που κόπηκαν.