Αύριο ξεκινά και για τις επόμενες τέσσερις μέρες ο δεύτερος γύρος των διαπραγματεύσεων μεταξύ ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη δημιουργία της λεγόμενης «Διατλαντικής Συμφωνίας Εμπορίου και Επενδύσεων» (ΤΤΙΡ) - ή αλλιώς το «οικονομικό ΝΑΤΟ» σύμφωνα με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπ. Ομπάμα - η δημιουργία δηλαδή ζώνης ελεύθερου εμπορίου με τη σχεδόν οριστική κατάργηση των εμπορικών δασμών στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει επισημάνει ότι οι συνομιλίες δεν αφορούν τόσο τους άμεσους δασμούς - καθώς αυτοί είναι ήδη ιδιαίτερα χαμηλοί - αλλά σε μια σειρά άλλους υφιστάμενους «πέραν των συνόρων» φραγμούς στη διακίνηση εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αναφέρει ότι η ενδεχόμενη επίτευξη της συμφωνίας, στην πλήρη εφαρμογή της θα μπορούσε να αποδίδει στην ΕΕ 119 δισ. ευρώ ετησίως, ενώ οι εξαγωγές προς τις ΗΠΑ θα αυξηθούν κατά 28% σε σχέση με σήμερα.

Ο πρώτος γύρος των διαπραγματεύσεων είχε διεξαχθεί με «επιτυχία» μεταξύ 8 και 12 του περασμένου Ιούλη στην Ουάσιγκτον, όπου αναμένεται να πραγματοποιηθεί επίσης ο τρίτος γύρος στις 16 Δεκέμβρη, με δεδηλωμένη την πρόθεση των Ηνωμένων Πολιτειών, οι τελικές υπογραφές της συμφωνίας να έχουν μπει μέχρι τέλος του έτους. Μέσω της παραπάνω συμφωνίας - η οποία υπολογίζεται να καλύπτει το 30% της αξίας του συνολικού όγκου στο παγκόσμιο εμπόριο - ΗΠΑ και ΕΕ επιθυμούν να θέσουν τον άξονα πάνω στον οποίο θα αναπτυχθούν αντίστοιχες εμπορικές συμφωνίες κατ' αρχήν σε επίπεδο G20 αλλά και σε ακόμη ευρύτερους οργανισμούς και ενώσεις.

Υπολογίζεται ότι οι σημερινές εμπορικές συναλλαγές μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ ξεπερνούν τα 5 τρισ. δολάρια, ενώ το ΑΕΠ και των δύο μαζί ισούται σχεδόν με το μισό παγκόσμιο ΑΕΠ. Εκτιμήσεις από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού αναφέρουν ότι ενδεχόμενη επίτευξη συμφωνίας θα μπορούσε να αυξήσει τον όγκο των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των δύο κατά 250 δισ. δολάρια ετησίως.

Βασικά ζητήματα διαβουλεύσεων αποτελούν τα μη δασμολογικά εμπόδια, η τελωνειακή εναρμόνιση στους κανόνες εισόδου προϊόντων και υπηρεσιών, τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις πιστοποίησης προϊόντων, η εναρμόνιση των χρηματοπιστωτικών κανόνων και αγορών, ζητήματα της ασφαλιστικής αγοράς, το άνοιγμα των αεροπορικών μεταφορών και η αναμόρφωση του διατλαντικού ενεργειακού εμπορίου.

Τα υψηλά επίπεδα ανεργίας σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση και στην Ευρωζώνη θα συνεχιστούν και την επόμενη διετία, παράλληλα με τα προγράμματα λιτότητας, ενώ η όποια ανάκαμψη - αν προκύψει - θα είναι «συγκρατημένη» και μόνο σταδιακά θα οδηγήσει σε δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, σύμφωνα με τις φθινοπωρινές προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι οποίες δημοσιοποιήθηκαν τη βδομάδα που πέρασε, προμηνύοντας κι άλλα δύσκολα χρόνια για τους λαούς της Ευρώπης, ιδιαίτερα εκείνους που έχουν βρεθεί στο επίκεντρο της καπιταλιστικής κρίσης των τελευταίων ετών, όπως ο ελληνικός.

Για φέτος το ΑΕΠ εκτιμάται ότι θα παραμείνει στάσιμο στην ΕΕ και μειωμένο κατά 0,4% στην Ευρωζώνη, το 2014 προβλέπεται να φθάσει το 1,4% στην ΕΕ και 1,1% στην Ευρωζώνη και το 2015 στο 1,9% και 1,7% αντιστοίχως. Μικρές μειώσεις αναμένονται στα ποσοστά ανεργίας, αλλά με μεγάλες αποκλίσεις μεταξύ των κρατών - μελών. Παρά τις εκτιμήσεις περί «ανάκαμψης» η Επιτροπή αναφέρεται στους κινδύνους που παραμένουν από μια σειρά «εξωτερικούς παράγοντες», επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι οι απειλές κατά της «ακεραιότητας του ευρώ» μπορεί να έχουν εξαλειφθεί λόγω της εφαρμοζόμενης «αποφασιστικής πολιτικής» (σ.σ. για την οποία πληρώνουν βαρύ τίμημα οι λαοί), ωστόσο προειδοποιεί ότι τυχόν «διολίσθηση» (σ.σ. από την εφαρμοζόμενη αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική) εύκολα θα μπορούσε να «αναζωπυρώσει τις οικονομικές πιέσεις».

Από τα στοιχεία της Επιτροπής φαίνεται ξεκάθαρα ότι η καπιταλιστική οικονομική κρίση συνεχίζεται στην Ευρωζώνη και το 2013, αφού προβλέπεται μείωση του ΑΕΠ. Αλλά και η πρόβλεψη για το 2014 φανερώνει αναιμική ανάκαμψη σε όλη την Ευρωζώνη, με αύξηση του ΑΕΠ κατά 1,1%, όπως και οι προβλέψεις για το 2015. Ταυτόχρονα, η ανεργία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί. Η εκτίμηση της Επιτροπής για τους κινδύνους από τυχόν διολίσθηση από την εφαρμοζόμενη πολιτική, σημαίνει ότι τα αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα θα συνεχίζουν χωρίς σταματημό.

Η εργατική τάξη, ο λαός μας να συνειδητοποιήσουν ότι τα μέτρα που πάρθηκαν για τη διαχείριση της κρίσης είναι μόνιμα. Είτε με κρίση είτε με ανάκαμψη η ζωή του λαού δεν αλλάζει. Γι' αυτό με την πάλη του πρέπει να στοχεύει στην ανατροπή των αστών από την εξουσία και στην αποδέσμευση από την ΕΕ, στη μονομερή διαγραφή του χρέους με εργατική - λαϊκή εξουσία.

Σοβαρές επιπτώσεις στην ευημερία των πολιτών εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης απεικονίζονται από την απώλεια θέσεων εργασίας και τη μείωση των εισοδημάτων, αναφέρει έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Σημειώνει επίσης το σοβαρό πλήγμα που έχει δεχθεί ο βαθμός εμπιστοσύνης των λαών προς τις κυβερνήσεις. Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ καταγράφουν σοβαρή επιδείνωση των δεικτών ευημερίας, σε παγκόσμιο επίπεδο, μεταξύ των ετών 2007 και 2012. Οριακή άνοδο καταγράφουν οι ίδιοι δείκτες μόνο στη Γερμανία, στη Ρωσία, στο Ισραήλ, στη Σουηδία και το Μεξικό.

Το συγκεκριμένο διάστημα το ποσοστό αυτό μειώθηκε στην Ελλάδα κατά 20%, στην Ισπανία 12% και στην Ιταλία 10% και στις ίδιες χώρες ο δείκτης εμπιστοσύνης προς τις κυβερνήσεις σημείωσε πτώση κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες το ίδιο διάστημα. Στις χώρες του ΟΟΣΑ, ως σύνολο, λιγότεροι από τους μισούς των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι έχουν εμπιστοσύνη στις κυβερνήσεις τους - το χαμηλότερο επίπεδο που έχει καταγραφεί από το 2006.

Ειδικά για την Ελλάδα, η έκθεση του ΟΟΣΑ καταγράφει μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος για την περίοδο 2007-2011 κατά 23%, ραγδαία επιδείνωση στις συνθήκες που επικρατούν στην «αγορά εργασίας», όπου το ποσοστό της απασχόλησης (2007 - 2012) μειώθηκε 10% και η μακροχρόνια ανεργία διογκώθηκε κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες.

Τα στοιχεία που καταγράφονται στην έκθεση πρέπει να μας αφυπνίσουν όλους, δήλωσε ο γενικός γραμματέας του Οργανισμού, A. Gurria, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο ότι τα διεθνή αστικά επιτελεία γνωρίζουν τους οιονεί κινδύνους που αντιμετωπίζουν από τη μετατροπή της δυσαρέσκειας σε συνειδητή μαζική λαϊκή πάλη κόντρα στο σύστημα.

Τιμήθηκε δεόντως από τον εγχώριο αστικό Τύπο, με εκτενή ρεπορτάζ, η υποτιθέμενη έξοδος της Ιρλανδίας από το καθεστώς των μνημονίων έπειτα από μία τριετία επιτήρησης και σκληρών μέτρων λιτότητας με τις προκάτ απαντήσεις στο ερώτημα «πώς τα κατάφερε η Ιρλανδία» να προσπαθούν να πείσουν και τον ελληνικό λαό να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι, να κάνει κι άλλη υπομονή, γιατί φτάνουμε στο τέλος του δρόμου, όπου να 'ναι η τρόικα αποχωρεί και τα μνημόνια τελειώνουν. Αρκεί προς το παρόν να εφαρμόζουμε με απόλυτη πειθαρχία τα προγράμματα δημοσιονομικής σταθερότητας και ο λαός να πληρώνει με αίμα την καπιταλιστική κρίση.

Ας δούμε, όμως, τι πραγματικά συνέβη στην Ιρλανδία και τι άφησε πίσω η εφαρμογή των μνημονίων: Το δημόσιο χρέος της χώρας εκτοξεύτηκε από το 24,9% του ΑΕΠ το 2007 στο 124,4% το 2013, η ανεργία το 2012 είχε φτάσει το 14,7% και οι τιμές των ακινήτων έχασαν το μισό της αξίας τους. Ο τραπεζικός τομέας από την άλλη πλευρά σταθεροποιήθηκε ενώ και τα ελλείμματα μειώθηκαν, με την ιρλανδική κυβέρνηση να ετοιμάζεται να επιστρέψει για δανεισμό στις διεθνείς αγορές.

Παρά ταύτα ο ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μ. Ντράγκι, δήλωσε ότι «θεωρεί χρήσιμη την υπογραφή ενός προληπτικού δανειακού προγράμματος» - ενός ακόμη μνημονίου δηλαδή, αλλά «προληπτικού» χαρακτήρα - σε περίπτωση που κατά την έξοδο της χώρας στις αγορές δεν τύχει και της καλύτερης υποδοχής.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση της χώρας ετοιμάζεται την ερχόμενη χρονιά να εφαρμόσει έναν ακόμη προϋπολογισμό σκληρής λιτότητας, νέων φόρων και περικοπών των δημόσιων δαπανών, με τα ποσοστά ανεργίας να παραμένουν σε διψήφια νούμερα (12,3% προβλέπεται για το 2014) και τους ρυθμούς ανάπτυξης ελάχιστα άνω του μηδενός, στο 0,3%.

Τα παραπάνω αποδεικνύουν ίσως με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι, πρώτον, οι εφαρμοζόμενες πολιτικές λιτότητας κάθε άλλο παρά από τα μνημόνια προκύπτουν, αφού η Ιρλανδία, που βγαίνει από το μνημόνιο, συνεχίζει με προϋπολογισμό λιτότητας. Αυτό πρέπει να συνειδητοποιηθεί από τον εργαζόμενο λαού στη χώρα μας, ότι δηλαδή τα βάσανά του δεν πρόκειται να παύσουν ούτε με την «αποχώρηση της τρόικας», ούτε αν η εφαρμοζόμενη πολιτική παύσει να εκπορεύεται από τις ρήτρες των μνημονίων και υπακούει στις κατευθύνσεις κάποιας «αριστερής» διαχείρισης στα πλαίσια της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Χρειάζονται άλλου τύπου αλλαγές, ριζικού χαρακτήρα, που μόνο ο λαός μας με την οργανωμένη πάλη του μπορεί να επιβάλει, δηλαδή μονομερή διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με εργατική, λαϊκή εξουσία.