Οι πηγές της ζωγραφικής της Μαριλένας Ζαμπούρα όχι μόνο αποτελούν τον κλειστό και προστατευμένο προσωπικό της κόσμο, αλλά αποκτούν ένα συμβολικό ρόλο, ο οποίος μεταμορφώνεται ασταμάτητα. Η απομόνωση των εικόνων μιας προσωπικής μυθολογίας, η μετάπλασή τους, η μεταφορά και η ένταξή τους μέσα σε ένα νέο πλαίσιο είναι κάτι που πραγματοποιείται μέσα από μια διαρκή, δημιουργική κίνηση. Η Μ. Ζαμπούρα έχει επιλέξει το ζωγραφικό της χώρο: Απροσδιόριστο, παραμυθένιο, αλλά οικείο στην ίδια. Εχει εντάξει σε αυτόν εικόνες και σύμβολα που άλλοτε συνυπάρχουν σε αρμονία και άλλοτε συνδιαλέγονται, και έχει δημιουργήσει ένα περιβάλλον γεμάτο συμβολισμούς μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας.
Οπως σημειώνει η Ειρήνη Οράτη, «ο ζωγραφικός κόσμος της Μαριλένας Ζαμπούρα δημιουργείται προοδευτικά μέσα στο χρόνο, αρχής γενομένης από τη δεκαετία του 1980, οπότε και πραγματοποιεί τις πρώτες της εκθέσεις. Εκτοτε (ανα)διαμορφώνει τη δική της ιδιαίτερη ζωγραφική φυσιογνωμία, μια φυσιογνωμία που χρειάζεται ειδικούς κώδικες για να αποκρυπτογραφηθεί. Σήμερα, που βρίσκεται πλέον στην ωριμότητά της, συνεχίζει ακόμα να συμπληρώνει ή να διαφοροποιεί εικόνες και εμπειρίες που τη διαμόρφωσαν, καθώς και να προσθέτει στοιχεία από προσωπικές αναμνήσεις που εισάγονται στο ζωγραφικό της έργο με πολλή προσοχή και ευλάβεια, συχνά και με μεγάλη συγκίνηση. Η θεματολογία της περιστρέφεται γύρω από συγκεκριμένες εικόνες, που, συχνά, γίνονται και εμμονές και εμπλουτίζεται συνεχώς. Στο έργο της ενσωματώνονται στιγμές που την εντυπωσίασαν, τη συγκίνησαν, μερικές ίσως και να τη συντάραξαν...».