Τα «audio books», αν και σχετικά άγνωστα στην ελληνική αγορά, αποτελούν παγκοσμίως εδώ και χρόνια μια εναλλακτική λύση στα τυπωμένα βιβλία. Χάρη στις δυνατότητες και την ευκολία χρήσης των συσκευών που χρησιμοποιούμε καθημερινά (κινητά τηλέφωνα, CD players, MP3 players, ηλεκτρονικοί υπολογιστές κ.ά.), μπορούμε να απολαύσουμε ένα βιβλίο, ανακαλύπτοντας ξανά την πιο αναλυτική μας αίσθηση: Την ακοή!

Η «Pathos Publishing» είναι μια εκδοτική εταιρεία με προσανατολισμό στα Νέα Μέσα (New Media) που με εύστοχη επιλογή τίτλων και προσεγμένες παραγωγές, έχει πρόθεση να προσφέρει στον ακροατή υψηλής ποιότητας Audio Books. Οσον αφορά στα Νέα Μέσα, θεωρεί πως μπορεί να αποτελέσει προέκταση του γραπτού λόγου. Η ανάγνωση γίνεται ακρόαση. Και, από τη στιγμή που κάποιος διηγείται μια ιστορία, η έκφρασή του θα αλληλεπιδράσει με τη διάθεση εκείνου που ακροάζεται, δημιουργώντας μια μοναδική, κάθε φορά, εμπειρία.

Η επιλογή μεταξύ ενός κεντρικού αφηγητή ή μιας σκηνοθετημένης εκδοχής με ξεχωριστούς χαρακτήρες, η μουσική και τα ειδικά σχεδιασμένα ηχητικά τοπία, οι τεχνικές ηχογράφησης και πλήθος άλλες παράμετροι, δίνουν στο γραπτό λόγο τη δική τους πνοή, τη δική τους εκδοχή. Η «Pathos Publishing» έχει επίγνωση της ευθύνης της και αναζητά την ταυτότητα κάθε έργου, ώστε η ιστορία να ειπωθεί σωστά. Δίνοντας την πρέπουσα σημασία στις τεχνολογικές και καλλιτεχνικές προκλήσεις, προσδοκά να κερδίσει την εκτίμηση του κοινού ως μια εκδοτική εταιρεία που υπογράφει παραγωγές υψηλής ποιότητας και αισθητικής.

«Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον» του Richard Bach, ένα μπεστ σέλερ που ξεκλείδωσε τις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων, διηγείται την ιστορία ενός ξεχωριστού γλάρου που επιλέγει να βιώσει τη μοναδικότητά του, τη διαφορετικότητά του, πετώντας όσο πιο ψηλά γίνεται. Να τη γιορτάσει, να την υπερασπιστεί και να μοιραστεί έπειτα την εμπειρία του.

Πρόκειται για την πρώτη πολυφωνικά ηχογραφημένη παραγωγή ξένης λογοτεχνίας στην ελληνική γλώσσα, με προσεγμένο ηχητικό σχεδιασμό και λιτή, αλλά λειτουργική μουσική υπόκρουση. Η κεντρική αφήγηση ανήκει στην Νόνη Ιωαννίδου, το ρόλο του Γλάρου Ιωνάθαν υποδύεται ο Γρηγόρης Ποιμενίδης, ενώ το cast συμπληρώνουν εννέα ακόμα ταλαντούχοι ηθοποιοί. Ακούστε την ιστορία του! Στην ίδια σειρά, κυκλοφορούν ακόμα: Ομήρου Οδύσσεια, Σοφία Ζαραμπούκα (διασκευή σε νέα ελληνικά), Ομήρου Ιλιάδα, Σοφία Ζαραμπούκα (διασκευή σε νέα ελληνικά). Κυκλοφορούν στα κεντρικά βιβλιοπωλεία. Περισσότερες πληροφορίες και ηχητικά δείγματα στην ιστοσελίδα: www.PathosPublishing.com

Κάρα και σούστες κοντά στην Παναγίτσα στην Αίγινα, εκεί που τώρα σταθμεύουν τρίκυκλα. (Αρχείο Αικατερίνης Ρωπαϊτου - Καρακάση)

Αφηγείται η Αναστασία Τσαμπαρλή που διανύει την 10η δεκαετία της ζωής της.

«Γεννήθηκα στο Ρουφ, Λεωφόρος Κωνσταντινουπόλεως 20. Ο πατέρας μου, Αντώνης Στριγγάρης, είχε αμάξι με ένα άλογο και έκανε μετακομίσεις. Τον φωνάζανε Μεθανίτη επειδή ήταν από τα Μέθανα και αραμπατζή. Το επίθετό του δεν το ήξερε σχεδόν κανέ­νας. Το άλογο το λέγαμε Μπίλιο και το αγαπούσα πολύ. Το αχού­ρι του ήτανε στο πίσω μέρος του σπιτιού μας. Την κοπριά του αλό­γου ερχόντουσαν οι περιβολάρηδες και την παίρνανε με κάρα για τα περιβόλια τους. Το ταΐζαμε σανό που το αγοράζαμε από το σανοπωλείο του Σακκιώτη στην οδό Πειραιώς. Ο πατέρας μου το έπλενε στο Σκαραμαγκά. Οταν γέρασε και δεν μπορούσε να σύ­ρει το αμάξι, το αφήσαμε να ζει και το ταΐζαμε μέχρι να πεθάνει. Ο πατέρας μου δεν πήρε άλλο άλογο και σταμάτησε και αυτός να δουλεύει.

Εκδρομή με μόνιππα στον Κοκκιναρά, 25/6/1960

Αφηγείται ο Χρήστος Λεπτοκαρύδης ηλεκτρολόγος, 52 χρονώ, από την προσφυγογειτονιά της Ν. Ιωνίας.

«Το 1955, στην οδό Σαπφούς, κοντά στην Πλατεία Κουμουν­δούρου άνοιξε η μεγαλύτερη μάντρα οικοδομικών υλικών του κέ­ντρου της Αθήνας και την είχε ο Αρβανίτης Τσέγκος Γεώργιος από την Εύβοια. Μετά το θάνατό του την κληροδότησε στο γιο του και αυτός την μετέφερε Κολοκυνθούς 35. Εκεί δούλευε ο πατέρας μου ως καραγωγέας, δηλαδή οδηγός ιππήλατου οχήματος (κάρου) που το τράβαγε ένα άλογο και μετέφερε τα οικοδομικά υλικά στα μονώ­ροφα και διώροφα σπίτια, στις μονοκατοικίες, γιατί οι πολυκατοι­κίες προμηθεύονταν από αλλού μεγάλες ποσότητες υλικών.

Εγώ από πέντε χρονώ, από το 1960, κατέβαινα από τη γειτο­νιά μας, τη Ν. Ιωνία, στη μάντρα, βοηθούσα τον πατέρα μου και παρατηρούσα κάθε τι που γινόταν γύρω μου. Εκείνο που μου έκα­νε περισσότερο εντύπωση ήταν το άλογο που ζούσε μέσα στη μά­ντρα σε ειδικό χώρο, παχνί. Ολα τα χρόνια που δούλευε εκεί ο πα­τέρας μου άλλαξαν τέσσερα άλογα. Αυτό κράτησε μέχρι τη συντα­ξιοδότησή του το 1976, που έκλεισε και η μάντρα.

Ο παλιός Βόλος (φωτογραφία αναρτημένη στο Δημαρχείο Βόλου)

Η μάντρα αυτή ήταν η μοναδική που δούλευε με κάρο ακόμη εκείνη την εποχή και οι τουρίστες το είχαν σαν αξιοθέατο και έπαιρναν φωτογραφίες και το κάρο, και το άλογο, και τον πατέρα μου. Οι μεταφορές, βέβαια, είχαν μια περιορισμένη ακτίνα, δεν ξε­περνούσαν την πλατεία Ομόνοιας, το τέρμα της Λένορμαν και έφταναν το πολύ μέχρι το ποτάμι. Παρ' όλο που δούλευε με κάρο ακόμα, δεν έπαυε να τροφοδοτεί τις άλλες πιο μικρές αλλά και πιο σύγχρονες μάντρες της Αθήνας, στο θησείο (Βουτσαράς), στου Ψυρρή και σπάνια τα μαρμαράδικα της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.

Η οδός Σταδίου το 1937. (Αρχείο Ν. Τόλη, Ηνωμένοι Φωτορεπόρτερ)

Από ακούσματα από τους δικούς μου, αλλά όχι από δική μου εμπειρία είχα μάθει και για τις άμαξες του λιμανιού του Πειραιά, επειδή η γιαγιά μου όταν έφθασε στον Πειραιά από τη Θεσσα­λονίκη το 1951, ήρθε με άμαξα στο σπίτι μας.

Οι άμαξες των λιμανιών ήταν δύο ειδών: Οι άμαξες που ήταν στα τελωνεία και φόρτωναν τα εμπορεύματα και τις έσερναν 4 άλογα και από πίσω ρυμουλκούσαν μια άλλη άμαξα που συνδεό­ταν με την πρώτη με ένα άγκιστρο που θηλύκωνε σαν τους σημερι­νούς κοτσαδόρους που χρησιμοποιούνται στα ρυμουλκούμενα τρο­χόσπιτα κ.α. Το άλλο είδος άμαξας των λιμανιών ήταν για τους επιβάτες. Αυτές είχαν δύο αντικριστούς πάγκους που χωρούσαν να καθίσουν περίπου έξι άτομα. Οι αποσκευές τους ήταν σε μια μπαγκαζιέρα στο πίσω μέρος της άμαξας. Αυτές οι άμαξες πήγαι­ναν τον καθένα στο σπίτι του και είχαν και αυτές όπως και οι άλ­λες άμαξες στέγαστρο για προφύλαξη από τη βροχή».

Μια φυσική «πισίνα» έχει δημιουργηθεί στο χείλος του γκρεμού, όπου ντόπιοι και ξένοι τουρίστες, κάνουν το μπάνιο τους, απολαμβάνοντας μια αξέχαστη εμπειρία. Από το Σεπτέμβρη μέχρι το Δεκέμβρη, λόγω χαμηλής στάθμης, θεωρείται ασφαλές το κολύμπι στην άκρη του γκρεμού!

Το πρόγραμμα «Σήμερα αυτοσχεδιάζουμε... με τις βαλίτσες του Ακριθάκη» - στο οποίο μπορούν να συμμετέχουν 18 παιδιά - ξεκινά το Σάββατο 24 Οκτώβρη (11.30 - 13.00 με κόστος γνωριμίας 5 ευρώ) και θα συνεχιστεί και το Νοέμβρη με καινούριο θέμα το οποίο θα ολοκληρώνεται σε 4 συναντήσεις με την ίδια ομάδα. Συνολικό κόστος συμμετοχής 35 ευρώ, έκπτωση 10% για το δεύτερο παιδί. Οι κρατήσεις γίνονται τηλεφωνικά στη γραμματεία του Μουσείου, στα τηλ.: 210.3312621, 210.3312750 (10.00 - 14.00).