Σε λίγες ώρες θα στηθούμε μπροστά στην τηλεόραση, για να δούμε τα αποτελέσματα και παρ' όλο που θα τα μάθουμε σχετικά γρήγορα πιθανόν να ξενυχτήσουμε και να μας πάρει η αυγή. Προτείνω, λοιπόν, να κάνουμε τρία διαφορετικά «ντιπ», για να έχουμε συνεχώς να τσιμπολογάμε κάτι. Τι να γίνει, εκλογές έχουμε, θα περάσουν κι αυτές.

Ας αρχίσουμε. α)Διακόσια γραμμάρια γιαούρτι, τέσσερα κουτάλια της σούπας μαγιονέζα και ένα κουτάλι της σούπας κέτσαπ. Τα ανακατεύουμε καλά καλά και τα βάζουμε στο ψυγείο. β) 1/4 φέτα, δέκα ελιές - χωρίς κουκούτσι εννοείται, μια καυτερή πιπεριά και ένα ποτήρι του κρασιού λάδι. τα βάζουμε μέσα στο μίξερ, τα χτυπάμε καλά και μετά τα βάζουμε σε ένα μπολ στο ψυγείο μέχρι το βράδυ. γ) Διακόσια γραμμάρια ανθότυρο, εξήντα γραμμάρια ροκφόρ και ένα ποτήρι του κρασιού γάλα φρέσκο. Τα βάζουμε στο μίξερ, τα χτυπάμε και μετά σε ένα μπολ στο ψυγείο. Θα κόψουμε, την τελευταία στιγμή φυσικά, αγγούρι και καρότα σε λεπτές φέτες, και κουνουπίδι αν έχουμε, θα τα βάλουμε σε ένα πιάτο και με αυτά ή και με κριτσίνια θα απολαμβάνουμε τα ντιπ σιγά - σιγά μέχρι το πρωί...

Αν θέλετε να κάνετε κάτι για να περάσει πιο εύκολα η ώρα μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες, κι αν θέλετε να έχετε στο σπίτι ένα λικέρ σπιτικό, που θα συνοδεύει κάποια καλοκαιρινά καυτά βράδια - το καλοκαίρι βρίσκεται προ των πυλών μην το ξεχνάτε - τότε ετοιμάστε ένα Λεμοντσέλο. Η συνταγή έφθασε στον υπολογιστή μας με e-mail και πολλή αγάπη από την πανέμορφη Βενετία.

Πλύντε καλά και ξεφλουδίστε προσεκτικά οκτώ μεγάλα ώριμα λεμόνια, έτσι ώστε να μπορείτε να κόψετε τις φλούδες σε λεπτές φέτες. Επειτα θα τις ρίξετε σε ένα λίτρο λευκό αλκοόλ και θα το αφήσετε έτσι για οκτώ ολόκληρες μέρες. Την ενάτη μέρα, σε τετρακόσια γραμμάρια εμφιαλωμένο νερό θα ρίξετε μισό φλιτζάνι του τσαγιού ζάχαρη, θα το ανακατέψετε καλά και έπειτα θα το ρίξετε μέσα στο αρωματισμένο με λεμόνι αλκοόλ και θα το βάλετε στο ψυγείο. Η ώρα πέρασε, ο ήλιος έδυσε και η κάλπη άνοιξε...

Από τις εκδόσεις «Περίπλους» κυκλοφόρησε το πρώτο μυθιστόρημα του Θωμά Λάσκαρη «Οι εκλεκτοί - Το πέρας των προφητειών», το οποίο έγραψε σε ηλικία δεκαοκτώ ετών όταν ακόμη φοιτούσε στην τρίτη τάξη του Λυκείου. Δεν το έχουμε ακόμη διαβάσει, αλλά το γεγονός ότι ένα νέο παιδί αντί να ασχολείται με ανοησίες στρώθηκε κάτω και έγραψε - όποιος ασχολείται με το γράψιμο ξέρει πόσο κοπιαστικό και μοναχικό ταξίδι είναι η συγγραφή - και ακόμη το γεγονός ότι η εσωτερική επιταγή ήταν πιο δυνατή και πιο μεγάλη από οποιονδήποτε εξωτερικό πειρασμό, κέντρισε την περιέργειά μας. Μέχρι αυτή τη στιγμή εκείνο που σίγουρα γνωρίζουμε για το περιεχόμενό του είναι ότι πρόκειται για ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας και αναφέρεται σε μια εποχή που το κακό θα μετατραπεί σε καλό. Η στήλη εύχεται στον νεαρό συγγραφέα καλή τύχη και καλή συνέχεια.

Κυκλοφόρησε (εκτός εμπορίου) πρόσφατα το νέο μυθιστόρημα του Σταύρου Καλφιώτη: « Οταν μαραθούν οι λεμονανθοί», σε περιορισμένα, δυστυχώς, αντίτυπα. Στο μυθιστόρημα αυτό, ο συγγραφέας με γλώσσα ρέουσα καταγράφει με γλαφυρό τρόπο τους προβληματισμούς, που έχει για την κρίση που περνάει ο θεσμός του γάμου και ο δεσμός της οικογένειας. Συνάμα κάνει μια ανατομία της ζωής, της συμπεριφοράς, της νοοτροπίας και των δραστηριοτήτων της μικροαστικής κοινωνίας μας. Πρόκειται για ένα σημαντικό βιβλίο, που πρέπει να κυκλοφορήσει και στο εμπόριο, έτσι ώστε να μπορέσει και ο λάτρης της λογοτεχνίας να πάρει στα χέρια του τους ολόφρεσκους και ευωδιαστούς λεμονανθούς του Σταύρου Καλφιώτη και να τους ...μυρίσει. Να διαβάσει αυτή την εξαιρετική ιστορία και έπειτα να τα τοποθετήσει στη βιβλιοθήκη του. Γιατί είναι ένα βιβλίο που ξαναδιαβάζεται.

Αθελά του ο τηλεθεατής παρακολουθεί αυτό το βαρετό σίριαλ, που τείνει να συναγωνιστεί κάποια άλλα, που τραβούν σε μάκρος μήνες και χρόνια ολόκληρα! Εδώ, πρέπει να πούμε ότι οι πρωταγωνιστές είναι καλά «διαβασμένοι» για το πώς πρέπει ν' αντικρίζουν το φακό, τις πόζες τους, το χρώμα της φωνής, το ύφος του καλού και αγαθού ανθρώπου, του φιλάνθρωπου, θα 'λεγε κανείς, που η μόνη έννοια του είναι η βοήθεια στο συνάνθρωπο κι εκεί εξαντλείται κάθε του φιλοδοξία στην πολιτική του καριέρα.

Καθημερινό θέαμα λοιπόν των συνελλήνων οι αναπαλαιωμένοι αρχηγοί των δύο επικρατέστερων κομμάτων, που το μεν ΠΑΣΟΚ τελευταία αποκαλείται Δημοκρατική Παράταξη και μάλιστα συμμετοχική (!), η δε ΝΔ Φιλελεύθερη και ίσως αυτή είναι η πλέον σημαντική διαφορά τους: ο τίτλος. Σε όλα τ' άλλα τα βρίσκουν, μην ακούς τι λένε για τα «μάτια του κόσμου»!

Καθ' οδόν λοιπόν προς τις κάλπες και πρέπει ο λαός, καιρός είναι πια, να καταλάβει ότι δεν έχουν πέραση οι κάλπικες υποσχέσεις κι ότι τα «ΘΑ» που μοιράστηκαν αφειδώς, φτιασιδωμένα με γλυκόλογα και μειδιάματα, είναι σαν εκείνες τις μετοχές του Χρηματιστηρίου που χάσανε την αξία τους.

Σήμερα 7 του Μάρτη ο παντοδύναμος λαός θα διαλέξει ποιος θα πάρει στα χέρια του τα ηνία του κράτους. Το τι ακούσαμε μέχρι τώρα δε λέγεται. Τα σκεπτόμενα άτομα γνωρίζουν ότι ο αγώνας είναι σικέ. Αυτό προσπάθησαν να περάσουν μέσω των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, ότι, δηλαδή, πρόκειται για δικομματικό ντέρμπι και έτσι, ελαφρά τη καρδία, να διαμοιραστεί η ψήφος του λαού. Σαν να λέμε, όπως συμβαίνει μεταξύ των ποδοσφαιρικών σωματείων Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού. Ναι, κάπως έτσι. Παίζονται μάλιστα και στοιχήματα στο διαδίκτυο...

Η ουσία είναι ότι, αν οι ψηφοφόροι παραπλανηθούν, ως συνήθως, και τους δώσουν τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης, δεν πρόκειται ν' αλλάξει τίποτα άλλο εκτός από πρόσωπα. Οικογενειακή υπόθεση, εν ολίγοις, ποιος θα κάνει χρέη οικοδεσπότη. Οι παλιότεροι σε τέτοιες περιπτώσεις λέγανε: «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει». Οποιος κι αν βγει, ο Κώστας ή ο Γιώργος, με απλόχερη σ' αυτούς τη λαϊκή συνδρομή, το 20% περίπου των πλουσιοπάροχα βολεμένων και βολεψάκηδων θα τρίβει τα χέρια από χαρά, οι άλλοι, οι πολλοί, που έδωσαν ένα χεράκι στο δικομματισμό, θα διαπιστώσουν στην πορεία ότι τίποτα δεν αλλάζει ριζικά και ότι, για μια ακόμη φορά, βοήθησαν να μεγαλώσει η... τρύπα στο νερό.

Πορευόμενοι προς τις εκλογές είδαμε άπειρες παραστάσεις των αρχηγών. Πράγματα και θαύματα, αλλά το θαύμα που θα σηκώσει την Ελλάδα ψηλά βγάζοντάς την από τις τελευταίες θέσεις στις διάφορες λίστες που κυκλοφορούν σχετικά με την προκοπή των χωρών της ΕΕ, μάλλον όνειρο θερινής νυκτός θα παραμένει, όσο ο καπιταλισμός έχει το πάνω χέρι, όποιος από τους δύο μονομάχους κερδίσει τις εκλογές.

Τα «ΘΑ», που προεκλογικά μας βομβάρδιζαν σε καθημερινή βάση παρέπεμπαν στο μέλλον. Σε ένα μέλλον που ποτέ δε θα φέρουν. Ποτέ στο παρόν... Γι' αυτό είχαν γίνει γλειφιτσούρι στα χείλη των υποψηφίων, που για όλους έχουν το λόγο τον καλό και τα μοιράζουν απλόχερα: στους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τις μάνες, τα παιδιά... Για όλους και για όλα, προσφέρουν «ΘΑ». Περίοδος προσφορών! Οι κομματάρχες των παρατάξεων που λοξοκοιτάζουν την εξουσία εναρμονίζονται με την αγορά, όπου εκπίπτουν οι τιμές και οι αξίες, ακόμα και οι ανθρώπινες!

Το ΚΚΕ μας, δεν έχει τίποτα να προσφέρει πέρα από τους αγώνες του, ζητά τη συμπαράσταση του πλήθους, οι καρποί των οποίων θα επιστρέψουν στους ανθρώπους του μόχθου και της βιοπάλης την αξία που τους ανήκει. Ακόμα ζητάει τη συμπαράταξη των εργαζομένων, συνταξιούχων, των μικρομεσαίων τάξεων για να σταματήσουν την επέλαση του μεγάλου κεφαλαίου, που σαν μπουλντόζα πάει να σαρώσει τα πάντα, από τις εργασιακές κατακτήσεις μέχρι τα μικρομάγαζα, με τις κυβερνήσεις, όταν δεν τους ανοίγουν το δρόμο, να κάνουν πως δε βλέπουν!

Εσύ τουλάχιστον εργαζόμενε και συνταξιούχε - αμ' εσύ άνεργε; - δε χρειάζεσαι συμβουλή, για να ρίξεις στην κάλπη το ψηφοδέλτιο, που θ' αναδείξει βουλευτές ανθρώπους αφοσιωμένους στους εργατικούς αγώνες, για την περιφρούρηση και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων σου. Για το προσωπικό σου συμφέρον μα και του τόπου.

Από την κάλπη αυτή, πρέπει να βγουν εκείνοι που σέβονται και τιμούν το λόγο τους και όχι αυτοί που με λεκτικές περικοκλάδες και την άνεση της ανευθυνότητας με πλήθος από «ΘΑ» στους λόγους τους, υπόσχονται να σου προσφέρουν κάλπικους παραδείσους.

Εσύ Λαέ, πάντοτε ευκολόπιστε και πάντα προδομένε, που έλεγε από τότε ο προφητικός μας ποιητής Σολωμός, καλείσαι από τη συνείδησή σου, να κρίνεις και να κριθείς, μπροστά στην κάλπη γι' αυτό που έκανες πριν, κι ό,τι θα κάνεις. Να αιτιολογήσεις τις πράξεις σου. Μη σου διαφεύγει, ότι με δική σου βίζα και εξουσιοδότηση, θα κυβερνήσουν οι νικητές. Και τη δική σου βούληση θα επικαλούνται, σε κείνους που θα διαμαρτύρονται για την όποια πολιτική ακολουθήσουν, όσο κι αν είναι αντιλαϊκή, στο μέλλον, εν ονόματι του λαού θα κομπορρημονούν αλαζονικά. Κι εσύ θα βγαίνεις... από τα ρούχα σου φτωχέ!

Θα θυμάσαι τα φτερά, που μαζί με την Ελλάδα θα σήκωναν κι εσένα ψηλά, στις προεκλογικές κοκορομαχίες του Κώστα και του Γιώργου, που θ' αποδεικνύονται κοκορόφτερα! Εξαπατήθηκες αγαπητέ από έπεα πτερόεντα, που θα πει: λόγια του αέρα! Κι ας μην ξεχνάει κανείς, ότι το «δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού».