Στο σημερινό τετρασέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία», μπορείτε να διαβάσετε:

-- Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από τις επενδύσεις και την «ανάπτυξη»; Το παράδειγμα της γαλακτοβιομηχανίας «Δωδώνη».

-- Αρθρο: Η πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών αφορά το σήμερα.

-- «Επιταγή διασύνδεσης με την αγορά εργασίας»: Μικρότερες «μερίδες» των γνωστών προγραμμάτων μοιράζει στους ανέργους ο ΟΑΕΔ.

-- Ιστορικό: Η πολυήμερη απεργία στο εργοστάσιο πλεκτών «ΤΡΙΚΟΠΙ» (Γενάρης - Φλεβάρης 1976).

-- Τουρνουά ποδοσφαίρου του ΠΑΜΕ: Το πρόγραμμα της επόμενης αγωνιστικής.

Το πραγματικό δίλημμα είναι αν ο λαός θα δεχτεί να πληρώσει την καπιταλιστική ανάπτυξη, με τον ίδιο τρόπο που πλήρωσε την κρίση. 'Η αν θα επιλέξει με την πάλη του να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου η οικονομία θα υπηρετεί την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Δεν μιλάμε, βέβαια, για ένα δρόμο χωρίς θυσίες. Είναι όμως θυσίες που θα πιάσουν τόπο, σε αντίθεση με αυτές που επιβάλλονται για να γεμίσουν τα κρατικά ταμεία και να ανακάμψουν τα μονοπώλια, με την αυταπάτη ότι έτσι θα βελτιωθεί και η ζωή του λαού. Το ακριβώς αντίθετο θα συμβεί. Η ανάπτυξη με αυτούς τους όρους, προϋποθέτει μεγαλύτερη φτώχεια για τα λαϊκά στρώματα και περιέχει τον «σπόρο» της επόμενης κρίσης.

Αλλωστε, αν κάτι έδειξε η κρίση, είναι τα όρια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που έχει σαπίσει και εμποδίζει την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Αυτές όμως, δεν καθορίζονται από το αν μια οικονομία είναι σε ανάπτυξη ή κρίση, αλλά από το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων.

Από την απεργιακή κινητοποίηση στις 27/11/2014

Ας δούμε ένα παράδειγμα: Στην κρίση καταστράφηκαν και εργοστάσια. Αυτό δε σημαίνει ότι τα προϊόντα που παρήγαγαν έγιναν ξαφνικά άχρηστα για το λαό. Απλά, δεν άντεξαν στον ανταγωνισμό. Αλλωστε, κρίση σημαίνει καταστροφή κεφαλαίου και αναπόφευκτα καταπίνει και κάποιους από τους καπιταλιστές.

Το γεγονός, όμως, ότι χάθηκε μια παραγωγική επιχείρηση, δεν σημαίνει ότι εξαλείφθηκε η αναγκαιότητα να παράγεται το συγκεκριμένο προϊόν. Ούτε σημαίνει ότι μαζί με την επιχείρηση χάθηκε η τεχνογνωσία του εργατικού δυναμικού ή ότι υποχώρησε συνολικά το επίπεδο των παραγωγικών δυνάμεων.

Αλλωστε, ακόμα και σε συνθήκες ανάπτυξης, οι καπιταλιστές δε διστάζουν μέχρι και να βάλουν λουκέτο στις επιχειρήσεις τους, όταν δεν αποδίδουν το προσδοκώμενο κέρδος ή να αποσύρουν τα κεφάλαια από τομείς που δεν είναι κερδοφόροι.

Το επιχείρημα αυτό απαντάει και σε εκείνους που μιλάνε περί «αποβιομηχάνισης», ζητώντας από το λαό να κάνει σκόντο στις διεκδικήσεις του, επειδή με την κρίση καταστράφηκε η «παραγωγική βάση» της χώρας και η ανασυγκρότησή της δεν μπορεί να γίνει χωρίς «κοινωνική ειρήνη» και συμμαχία με το κεφάλαιο.

Στην πραγματικότητα, το καπιταλιστικό κέρδος είναι αυτό που φρενάρει τις δυνατότητες ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων στο μέτρο που αυτές θα μπορούσαν να αναπτυχθούν. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι η μεγάλη έφοδος στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα ξεκίνησε σε περιόδους ανάπτυξης και φυσικά εντάθηκε στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης.

Επομένως, το πρόβλημα για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών δε βρίσκεται στο «ανάπτυξη ή κρίση», αλλά στο ποιος έχει στα χέρια του τα μέσα παραγωγής, ποιες είναι οι σχέσεις παραγωγής, ποιος έχει την εξουσία και διευθύνει την οργάνωση της οικονομίας.

Στον καπιταλισμό δεν είναι δυνατόν να ικανοποιηθούν οι διευρυμένες ανάγκες του λαού. Η εποχή, που ο καπιταλισμός έδωσε ώθηση στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Αναπόφευκτα, όσο ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής παραμένει κυρίαρχος, θα μεγαλώνει η απόσταση ανάμεσα σ' αυτό που ζει η εργατική - λαϊκή οικογένεια και στις δυνατότητες που αντικειμενικά υπάρχουν σήμερα για να ευημερήσει.

Ετσι εξηγείται, για παράδειγμα, το γεγονός ότι η παραγωγικότητα της εργασίας έχει εκτοξευτεί στην εποχή μας, αλλά αυτό που συζητιέται είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και όχι η μείωσή τους. Οτι η τεχνολογία στην ιατρική έχει κάνει άλματα, άλλα οι καρκινοπαθείς χρειάζεται να περιμένουν μήνες για να κάνουν μια ακτινοθεραπεία, με μοιραίες συνέπειες ακόμα και για τη ζωή τους.

Οτι χιλιάδες παιδιά από λαϊκές οικογένειες είναι άνεργα, παρά το γεγονός ότι μορφώθηκαν και ειδικεύτηκαν σε αντικείμενα χρήσιμα και αναγκαία, όπως ένας πολιτικός μηχανικός στα αντιπλημμυρικά έργα, ή ένας κτηνίατρος, που θα μπορούσε να αποτελέσει στήριγμα στην ανάπτυξη της κτηνοτροφίας.

Για να παραμερίσει οτιδήποτε εμποδίζει την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, δεν μπορεί το κίνημα να εξαντλείται σε οικονομικές διεκδικήσεις, στα όρια μάλιστα που βάζει η καπιταλιστική κερδοφορία. Ούτε είναι αρκετό τα όποια πολιτικά αιτήματα να στοχοποιούν τη μια ή την άλλη κυβέρνηση, πολύ περισσότερο να στοιχίζεται το κίνημα πίσω από διαφορετικές πολιτικές διαχείρισης, να ταυτίζεται με το ένα ή το άλλο τμήμα της αστικής τάξης.

Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι κίνημα που θα αμφισβητεί την κερδοφορία του κεφαλαίου, θα συγκρούεται με την εργοδοσία και το κράτος της, διεκδικώντας την ανάκτηση των απωλειών, το ξήλωμα του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου και την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Απ' αυτή τη σκοπιά, είναι κρίσιμο να αποκαλύπτεται στους εργαζόμενους ποια συμφέροντα συγκρούονται στην οικονομία γενικά και ειδικότερα σε κάθε κλάδο, να υπονομεύεται η προπαγάνδα του καπιταλιστικού μονόδρομου, να πείθονται ολοένα και περισσότεροι ότι υπάρχει εναλλακτικός δρόμος για τους εργαζόμενους και το λαό.

Οσο προχωράει η ανασύνταξη του κινήματος και στεριώνει η λαϊκή συμμαχία, όσο ενισχύονται τα αντικαπιταλιστικά - αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά των αγώνων, τόσο θα δυναμώνουν οι προϋποθέσεις για την απόσπαση ακόμα και των ελάχιστων κατακτήσεων. Κάθε άλλος δρόμος, σε όλες τις παραλλαγές, οδηγεί στην ενσωμάτωση και στον αφοπλισμό του κινήματος, εγγυάται μόνο την ήττα για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.

10:00 Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας- Στέγη plus ξενώνας ασυνόδευτων ανηλίκων αιτούντων άσυλο.

11:00 ΚΕΘΕΑ Διάβαση- Σωματείο ΕΒΓΑ 3.

12:00 ΚΕΘΕΑ Παρέμβαση - ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ Οικονομικό Τμήμα.

13:00 Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργίας Ιματισμού Δέρματος - Επιχειρησιακό Σωματείο NEWREST.

10:00 ΜΑΤΣΟΥΚΗΣ - Εργαζόμενοι ΟΤΕ.

11:00 ΣΕΜΙΣΕΑ - Σωματείο FRIENSLAND CAMPINA Ασπροπύργου.

12:00 Σωματειακή Επιτροπή EVALUE - Λαϊκή Επιτροπή Αγ. Αναργύρων - Καματερού.

13:00 Σωματείο Εργαζομένων ΣΟΦΤΕΞ - Συνδικάτο Οικοδόμων παράρτημα Δυτικών Συνοικιών.

14:00 Λαϊκή Επιτροπή Μενιδίου - Συνδικάτο Οικοδόμων παράρτημα Βύρωνα - Ζωγράφου.

15:00 Σωματείο Λογιστών 2 - Συνδικάτο Οικοδόμων παράρτημα Μενιδίου - Φυλής.

16:00 ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ Αγ. Αναργύρων Μηχανικοί - Ριζοσπάστης.

10:00 Λαϊκή Επιτροπή Ιλίου - Εργαζόμενοι ΑΦΟΙ ΒΛΑΧΟΥ.

11:00 L'OREAL - Φοιτητές Γεωπονικής.

12:00 Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος - Επιχειρησιακό Σωματείο 360 CONNECT.

13:00 Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας (παρ. Αθήνας) - Εργαζόμενοι ELCO.

14:00 ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ Αιγάλεω Ηλεκτρολόγοι β - Συνδικάτο ΟΤΑ.

15:00 WIND - ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ Αιγάλεω Ψυκτικοί.

16:00 ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ Ηλεκτρονικών Καλαμάκι - Εργατοτεχνικών και Εργαζομένων στην ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ.

11:00 Σωματείο ΗILTON - Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας (παρ. Πειραιά).

12:00 ΚΕΘΕΑ Νόστος - Επιτροπή Νέων Ηλεκτροτεχνιτών Αθήνας.

13:00 Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας (παρ. Ελευσίνας) - Σωματείο ΕΒΓΑ 1.

14:00 Ενωση Ηλεκτροτεχνιτών - Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας (παρ. Ελευσίνας 2).

15:00 Λαϊκή Επιτροπή Χαϊδαρίου - Σωματείο Εργαζομένων ΨΝΑ.

16:00 ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ - Μισθωτοί Τεχνικοί.

17:00 Σωματείο Εργαζομένων FORTHNET - NETMED - Συνδικάτο Χημικής Βιομηχανίας

11:00 Επιχειρησιακό Σωματείο ΤΑSTY - ΕΥΔΑΠ.

12:00 Συνδικάτο Ενέργειας - Σωματείο ΕΒΓΑ 2.

13:00 ΝΟΚΙΑ - ΣΕΤΗΠ.

14:00 Συνδικάτο Επισιτισμού/Τουρισμού Ξενοδοχοϋπαλλήλων Αττικής - Εργαζόμενοι DOWNSTERS.

15:00 Συνδικάτο Ναυπηγοξυλουργών - Συνδικάτο Ξύλου.

16:00 Επιτροπή Νέων Οικοδόμων Καλλιθέας - Συνδικάτο Οικοδόμων παράρτημα Καλλιθέας.

17:00 GOLDAIR ΗANDLING - Ενωση Ηλεκτροτεχνιτών Αθηνάς 2.

10:00 Συνεταιριστική Φαρμακαποθήκη ΣΥΝΦΑ - Σωματείο Λογιστών 1.

11:00 Λαϊκή Επιτροπή Αμαρουσίου - Σωματείο METROPOLITAN.

12:00 Κλαδικό Σωματείο Χρηματοπιστωτικού - Κλαδικό Συνδικάτο Φαρμάκου.

13:00 Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων - Σωματείο Λογιστών 3.

14:00 Εργαζόμενοι σε Ασφαλιστικές Εταιρείες - Ομάδα Εργαζομένων από το Αφγανιστάν.

15:00 Προμηθευτικός Συνεταιρισμός Φαρμακοποιών Αττικής (ΠΡΟΣΥΦΑΠΕ) - Λαϊκή Επιτροπή Βύρωνα.

• Διόρθωση αποτελέσματος: Στα αποτελέσματα της 1ης αγωνιστικής γράφτηκε λάθος το σκορ του αγώνα Σωματείο Τasty - Παπαστράτος. Το σωστό είναι 13 - 2.

Από τη συμμετοχή απασχολούμενων στα «πεντάμηνα» σε παλιότερη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ

Η αρχική πρόσκληση είχε γίνει τον περασμένο Δεκέμβρη, όμως την περασμένη βδομάδα η νέα διοίκηση του ΟΑΕΔ προχώρησε σε τροποποίηση των όρων εφαρμογής του προγράμματος.

Στόχος της τροποποίησης ήταν η αύξηση του αριθμού των «ωφελούμενων» ανέργων, αυτών δηλαδή που θα ενταχτούν στο πρόγραμμα. Ετσι, ενώ η αρχική πρόσκληση αφορούσε 7.000 ανέργους, ο ΟΑΕΔ υπολογίζει πως με τους τροποποιημένους όρους θα φτάσουν τους 11.018. «Ωφελούμενοι του προγράμματος είναι όλοι όσοι υπέβαλαν αίτηση και είναι επιλέξιμοι με βάση τους όρους της πρόσκλησης», αναφέρεται στη νέα πρόσκληση που εξέδωσε ο Οργανισμός.

Πριν δούμε τι αλλάζει και τι μένει ίδιο σε σχέση με την υλοποίηση του προγράμματος του ΟΑΕΔ, υπενθυμίζουμε σύντομα το περιεχόμενο και τους βασικούς του άξονες: Πρόκειται για πρόγραμμα που παρέχει σε ανέργους «υπηρεσίες συνεχιζόμενης επαγγελματικής κατάρτισης». Περιλαμβάνει ορισμένες ώρες θεωρητικής κατάρτισης και στη συνέχεια πρακτικής άσκησης των «ωφελουμένων» σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα. Οι άνεργοι αμείβονται με ένα «εκπαιδευτικό επίδομα» από τον ΟΑΕΔ.

Αντίστοιχα προγράμματα, τύπου «voucher», έχουν εφαρμοστεί πολλές φορές τα τελευταία δύο χρόνια με πρόσχημα την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων. Σήμερα, ωστόσο, μετά από μια σειρά ανάλογες δράσεις, από τις οποίες έχουν περάσει δεκάδες χιλιάδες άνεργοι, η ανεργία συνεχίζει να καλπάζει, με ποσοστά ιδιαίτερα υψηλά στους νέους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το Γενάρη, το ποσοστό της ανεργίας στους νέους 15 - 24 ετών αγγίζει το 50,1%, ενώ υπολογίζεται σε 34,1% στις ηλικίες 25 - 34 ετών, σε γενικό ποσοστό ανεργίας της τάξης του 25,7%. Αυτό που αλλάζει, και μάλιστα προς το χειρότερο, είναι οι όροι με τους οποίους εργάζονται οι νέοι, αλλαγή στην οποία τα συγκεκριμένα προγράμματα έχουν τη δική τους συμβολή.

Στην πράξη, ο ΟΑΕΔ με μια διαφορετική κατανομή του ίδιου προϋπολογισμού, ύψους 45 εκατ. ευρώ, επιχειρεί να «στριμώξει» στο πρόγραμμα (άρα και «κάτω από το χαλί») το μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ανέργων. Ετσι, αποφάσισε τη μείωση της συνολικής διάρκειας του προγράμματος σε 600 συνολικά ώρες για κάθε άνεργο, από 1.040 ώρες που προέβλεπε η αρχική πρόσκληση.

Παράλληλα με τις ώρες του προγράμματος, μειώνεται όμως και το «εκπαιδευτικό επίδομα» το οποίο λαμβάνουν οι άνεργοι για τη συμμετοχή τους, σε 2.400 ευρώ, από 3.120 ευρώ. Τόσο στην αρχική όσο και στην τροποποιημένη πρόσκληση, το επίδομα των «ωφελούμενων» ισοδυναμεί με άθλια αμοιβή: Η πρόσκληση του περασμένου Δεκέμβρη προέβλεπε αμοιβή ύψους τριών ευρώ την ώρα, την οποία η τροποποιημένη πρόσκληση αύξησε σε τέσσερα ευρώ την ώρα.

Κατά τα άλλα, η λογική του προγράμματος παραμένει ίδια. Για παράδειγμα, ο σκοπός της δράσης περιγράφεται με τον ίδιο τρόπο, τόσο στην αρχική πρόσκληση όσο και στη μερικώς τροποποιημένη: «Η δράση διασφαλίζει τις αναγκαίες προϋποθέσεις ένταξης των ωφελουμένων στην αγορά εργασίας, μέσω της απόκτησης και βελτίωσης των επαγγελματικών τους δεξιοτήτων, με παράλληλη θεωρητική κατάρτιση και πρακτική άσκηση σε πραγματικές συνθήκες εργασιακού περιβάλλοντος και την προσαρμογή των επαγγελματικών τους δεξιοτήτων στις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας».

Με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων μέσα από την κατάρτιση και την επανακατάρτισή τους για την ενίσχυση της «απασχολησιμότητάς» τους, καθώς και την «εξοικείωση των καταρτιζομένων με τις πραγματικές συνθήκες εργασίας στο χώρο της παραγωγής», μετατρέπουν τους ανέργους σε «τζάμπα» εργαζόμενους για τις επιχειρήσεις.

Σε ό,τι αφορά τους «ωφελούμενους» της δράσης που ξεκινά τις επόμενες μέρες, αναμένεται να βρεθούν μπροστά στα ίδια προβλήματα που αντιμετώπισαν χιλιάδες άνεργοι που πήραν μέρος σε ανάλογα προγράμματα «Επιταγής Εισόδου» στο παρελθόν.

Σοβαρό ζήτημα είναι η μεγάλη καθυστέρηση στην πληρωμή τους, καθώς η καταβολή εκπαιδευτικού επιδόματος γίνεται τμηματικά σε δύο δόσεις. Η πρώτη δόση αντιστοιχεί σε 480 ευρώ και καταβάλλεται μετά από την ολοκλήρωση των 120 ωρών της θεωρητικής κατάρτισης. Η δεύτερη δόση, ύψους 1.920 ευρώ, πρόκειται να καταβληθεί, σύμφωνα με την πρόσκληση, μετά από την ολοκλήρωση της πρακτικής άσκησης.

Με άλλα λόγια, οι νέοι θα δουλεύουν με αμοιβή το «εκπαιδευτικό επίδομα» της τάξης των τεσσάρων ευρώ την ώρα, δε θα πληρώνονται όμως κάθε μήνα. Στο τέλος του προγράμματος θα καταβάλλεται το συνολικό ποσό, σε όσους έχουν καταφέρει να φτάσουν έως το τέλος. Επιπλέον, το ποσό του «επιδόματος» επιβαρύνεται με μια σειρά κρατήσεις και φόρους. Ετσι, στην πράξη, οι άνεργοι θα πάρουν τα 2.400 ευρώ όχι μόνο καθυστερημένα, αλλά και πετσοκομμένα.

Οσον αφορά την ασφαλιστική τους κάλυψη, αυτή περιορίζεται μόνο στην ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη. Τέλος, αν κάποιοι από τους ανέργους που εντάσσονται στο πρόγραμμα δικαιούνται επίδομα από τον ΟΑΕΔ, θα πρέπει τώρα να το... ξεχάσουν: «Για όσο χρόνο διαρκεί η κατάρτιση επιδοτούμενων ανέργων, αναστέλλεται η καταβολή του επιδόματος ανεργίας από τον ΟΑΕΔ, ενώ το χρονικό διάστημα της κατάρτισης συνυπολογίζεται στο χρόνο επιδότησης της ανεργίας τους, σύμφωνα με τους όρους της παρούσας», αναφέρει χαρακτηριστικά η πρόσκληση.

Εκδήλωση με θέμα «Η προστασία υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Τα καθήκοντα των σωματείων» οργανώνουν επτά κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία την Τρίτη 21 Απρίλη, στις 6.30 μ.μ., στην αίθουσα του Συνδικάτου Οικοδομών Αθήνας (Βερανζέρου 1, πλατεία Κάνιγγος, 2ος όροφος). Η πρωτοβουλία ανήκει στα εξής σωματεία: Ενωση Ελεγκτών Λογιστών Περιφέρειας Αττικής, Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας, κλαδικό Σωματείο Χρηματοπιστωτικού, Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής, Σωματείο Εργαζομένων «Forthnet - Νetmed» και Σωματείο Εργαζομένων «360 Connect». Στην εκδήλωση θα υπάρξει παρουσίαση με slides από τον καθηγητή ΤΕΦΑΑ Κώστα Μπουντόλο, ομιλία από τον ειδικό γιατρό Εργασίας Σπύρο Δρίβα και παρέμβαση από την Εύη Γεωργιάδου, μηχανικό Ασφαλείας. Θα ακολουθήσουν παρεμβάσεις από τα σωματεία.

Eurokinissi

Από τις κινητοποιήσεις εργαζόμενων και κτηνοτρόφων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΔΩΔΩΝΗΣ

Η ΔΩΔΩΝΗ λανσάρεται ως η απάντηση στη «δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας», ως μια «υγιής επιχείρηση» που ασκεί τάχα «κοινωνική πολιτική» υπέρ των παραγωγών και των εργαζομένων, με τη στήριξη μάλιστα των τελευταίων. Αυτό που κρύβεται, βέβαια, είναι η σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν - ακόμη πιο έντονα μετά από την ιδιωτικοποίηση - εργαζόμενοι και μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι, εξισώνοντας τα διαμετρικά αντίθετα ταξικά συμφέροντα που αντικειμενικά υπάρχουν στην καπιταλιστική οικονομία.

Η γαλακτοβιομηχανία ΔΩΔΩΝΗ είναι μια μεταποιητική βιομηχανική μονάδα, στην οποία παραδίδουν το γάλα χιλιάδες παραγωγοί απ' όλη την Ηπειρο και δουλεύουν εκατοντάδες εργαζόμενοι. Κατέχει σημαντικό μερίδιο στην παγκόσμια αγορά φέτας, με εξαγωγική δραστηριότητα σε αρκετές χώρες. Εχει τεχνογνωσία, έμπειρο εξειδικευμένο προσωπικό, σύγχρονες κτιριακές εγκαταστάσεις και εξοπλισμό. Ηταν δηλαδή «μαγαζί γωνία», «φιλέτο» για τον κάθε επιχειρηματία που ήθελε να επενδύσει, αφού τηρούσε όλες τις προϋποθέσεις για κερδοφορία (φτηνή εργατική δύναμη και πρώτη ύλη, τεχνογνωσία, κτιριακές εγκαταστάσεις και σύγχρονο εξοπλισμό, μεγάλο δίκτυο αγοράς).

Σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, επιταχύνθηκε και ολοκληρώθηκε η ιδιωτικοποίηση, προκειμένου να βρουν διέξοδο τα λιμνάζοντα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια. Η πολιτική άλλωστε της ΕΕ, πολιτική απελευθέρωσης των αγορών και ιδιωτικοποιήσεων από τις αρχές του 1990, αυτόν το στρατηγικό στόχο εξυπηρετούσε.

Η ΔΩΔΩΝΗ δεν είναι ένα μονόπρακτο έργο που ολοκληρώθηκε μέσα σε μια νύχτα. Από τη δεκαετία του 1990 εμφανίζονται οι πρώτες απόπειρες να περάσει στα χέρια μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Οι ποσοστώσεις και η αύξηση των εισαγωγών στα γαλακτοκομικά προϊόντα, ως αποτέλεσμα της ΚΑΠ, το αλισβερίσι των ενώσεων - μετόχων της ΔΩΔΩΝΗΣ με το καπιταλιστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του, προκειμένου να ξεπληρώσουν τα χρέη, που οδήγησαν στη γιγάντωση του ποσοστού της ΑΤΕ στη γαλακτοβιομηχανία (67,7%) και τελικά η μετατροπή των Ενώσεων σε Ανώνυμες Εταιρείες, με νόμο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το 2011, επίσπευσαν την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης.

Βέβαια, η καπιταλιστική «κρατικοσυνεταιριστική» ΔΩΔΩΝΗ εφάρμοσε αντιλαϊκά μέτρα που διατηρήθηκαν και επεκτάθηκαν με την πώληση στο νέο ιδιοκτήτη. Συγκεκριμένα, «πάγωσε» τις τιμές παραγωγού, προχώρησε ακόμη και σε μειώσεις τιμών παραγωγού στο αγελαδινό γάλα κατά 6 λεπτά του ευρώ, διατηρούσε την εργασιακή και πολιτική ομηρία των εργαζομένων όπου το 80% περίπου ήταν συμβασιούχοι, προχώρησε σε απολύσεις.

Αυτή την απατηλή «διέξοδο», την επιστροφή δηλαδή στην καπιταλιστική «κρατικοσυνεταιριστική» ΔΩΔΩΝΗ, συστήνουν σαν «εναλλακτική» σε εργαζόμενους και παραγωγούς οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Καλλιεργούν αυταπάτες ότι μ' ένα τέτοιο «μοντέλο», σε συνθήκες μονοπωλιακού ανταγωνισμού και διεθνοποιημένης ελεύθερης αγοράς, η ΔΩΔΩΝΗ μπορεί τάχα να λειτουργήσει προς όφελος των εργαζόμενων και του λαού.

Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα ως κυβέρνηση συνεχίζει στον ίδιο δρόμο των ιδιωτικοποιήσεων, αλλάζοντας το όνομά τους σε «κοινοπραξίες συμβάσεων παραχώρησης», βάζει ζήτημα να ανοίξει ο φάκελος του διαγωνισμού για την αγορά της ΔΩΔΩΝΗΣ, επειδή διαφωνεί - όπως λέει - με το χαμηλό τίμημα. Κατά τα άλλα, όλα «μέλι - γάλα».

Η εταιρεία ρωσικών συμφερόντων που επικράτησε στο διαγωνισμό για την αγορά της ΔΩΔΩΝΗΣ αξιοποίησε την κρίση και βάθυνε περισσότερο την εκμετάλλευση των εργαζομένων και των παραγωγών. Χρησιμοποίησε γι' αυτό το θεσμοθετημένο αντεργατικό οπλοστάσιο, που επεκτάθηκε με τα μνημόνια (σπάσιμο της ενιαίας τιμής παραγωγού και μείωση των τιμών για το μικρό και μεσαίο παραγωγό, απλήρωτο γάλα 2 μηνών, κόψιμο του «πριμ εκκαθάρισης», επέκταση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου με 2μηνες και 3μηνες συμβάσεις, μειώσεις των μισθών έως και 10% στο μόνιμο προσωπικό, απολύσεις).

Μετά απ' όλα αυτά, πριμοδοτήθηκε από πάνω με αδιάθετο εμπόρευμα αξίας 45 εκ. ευρώ, κάνοντας έτσι πιο γρήγορα την απόσβεση των 21 εκ. ευρώ που διέθεσε για να αγοράσει τη γαλακτοβιομηχανία.

Σήμερα, για να προστατέψει τα συμφέροντα και τα κέρδη του, ο επιχειρηματικός όμιλος καταφεύγει στην τρομοκρατία και τον εκφοβισμό, με στήριγμα και το εργοδοτικό σωματείο (ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚΕ) που αποδέχεται αδιαμαρτύρητα τις εργοδοτικές αξιώσεις, δεν οργανώνει την πάλη των εργαζομένων και έχει πρωτοστατήσει ουκ ολίγες φορές στην απεργοσπασία. Η εργοδοσία απαγορεύει επί της ουσίας τη συνδικαλιστική παρέμβαση μέσα στο εργοστάσιο, ενώ παλιότερα απαιτούσε να μη συνδικαλίζονται οι παραγωγοί που διαμαρτύρονταν για το απλήρωτο γάλα. Ετσι διασφαλίζει την «εργασιακή ειρήνη», για την οποία επιχαίρει το δημοσίευμα της περασμένης Κυριακής...

Αυτή είναι η... «κοινωνική πολιτική» υπέρ των εργαζομένων, των φτωχών αγροτοκτηνοτρόφων και του λαού, όσο τα κλειδιά της οικονομίας τα κρατούν τα μονοπώλια. Οσο η παραγωγή σχεδιάζεται και οργανώνεται με κριτήριο το κέρδος του κεφαλαίου και όχι τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση της ΔΩΔΩΝΗΣ, οι εξαγωγές και η άνοδος των πωλήσεων δε συνοδεύονται - και πώς θα μπορούσαν άλλωστε - από επαναφορά των απωλειών που είχαν τα προηγούμενα χρόνια στα εισοδήματά τους εργαζόμενοι και παραγωγοί, πόσο μάλλον από επανάκτηση των δικαιωμάτων τους.

Ο επιχειρηματικός όμιλος δικαίως επιχαίρει, αφού φαίνεται πως ανοίγονται χρυσοφόροι ορίζοντες, ότι η επένδυση στη ΔΩΔΩΝΗ «πιάνει τόπο» και δείχνει ότι μπορεί να αποφέρει μεγάλα κέρδη, επιβεβαιώνοντας τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες της μονάδας, που όμως υποτάσσονται στην κερδοφορία του ιδιώτη - επενδυτή.

Στην αντίπερα όχθη, αναδεικνύονται και μέσα από το παράδειγμα της ΔΩΔΩΝΗΣ οι συνέπειες που έχει για εργαζόμενους και παραγωγούς η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις, που κλείνουν και ανοίγουν, επενδύουν και χρηματοδοτούνται από το αστικό κράτος καταπώς βολεύει την κερδοφορία τους.

Οι εργαζόμενοι στις μεταποιητικές βιομηχανικές μονάδες, μαζί με τη φτωχή αγροτιά, δεν πρέπει να «τσιμπήσουν» στα κελεύσματα για ταξική συνεργασία, να θεωρήσουν τις επενδύσεις ως το «μάννα εξ ουρανού» που θα τους βγάλει από τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν, ως απάντηση στην κρίση που θα δώσει ώθηση στην οικονομία και θα επαναφέρει τάχα δικαιώματα και κατακτήσεις.

Και στην περίπτωση της ΔΩΔΩΝΗΣ αποδεικνύεται ότι δεν μπορούν να συμφιλιωθούν τα αντίθετα ταξικά συμφέροντα κεφαλαίου και εργασίας. Δεν υπάρχουν καπιταλιστές επενδυτές που είναι «πατριώτες», που σκέφτονται τάχα τον τόπο τους. Η μόνη τους έγνοια και αγωνία είναι για το πώς θα ορθοποδήσουν τα κέρδη τους, για το πώς θα κάνουν μπίζνες με τις λαϊκές ανάγκες, όπως είναι η διατροφή.

Οι εργαζόμενοι έχουν συμφέρον να παλέψουν μαζί με τους αγροτοκτηνοτρόφους για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, που υπηρετεί το λαό και όχι τα μονοπώλια. Να βάλουν εμπόδια στα παλιά και νέα μέτρα, των προηγούμενων και της σημερινής συγκυβέρνησης. Να διεκδικήσουν αποκατάσταση όλων των απωλειών και δικαιωμάτων που χάθηκαν στην κρίση, κατάργηση όλων των αντεργατικών αντιλαϊκών νόμων. Μισθούς και δικαιώματα, αγροτικό εισόδημα και συντάξεις που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες.

Να αντισταθούν μαζί στο βίαιο ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων. Να αγωνιστούν για μια άλλη αγροτική ανάπτυξη, στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού, που θα στηρίζεται στην κοινωνικοποίηση της γης και των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, στον παραγωγικό συνεταιρισμό και στις κρατικές αγροτικές μονάδες, διασφαλίζοντας σύγχρονους μισθούς και δικαιώματα για τους εργαζόμενους, σταθερή δουλειά και εισόδημα για τους μικρομεσαίους παραγωγούς, επαρκή φθηνά και υγιεινά προϊόντα για το λαό.

Ο «Ριζοσπάστης» ζήτησε από δυο εργάτριες που συμμετείχαν στην απεργία του 1976 να περιγράψουν τα γεγονότα της εποχής, όπως τα βίωσαν. Το κείμενο που ακολουθεί είναι της Χριστίνα Τσεντούρου και της Μαρίας Κεφαλληνού.

«Η απεργία ξέσπασε αυθόρμητα και απροετοίμαστα, με αφορμή την απόλυση ενός συναδέλφου. Ομως κάθε προετοιμασία που χρειαζόταν για να συνεχιστεί η απεργία έγινε βήμα - βήμα από τους κομμουνιστές που δουλεύαμε στο εργοστάσιο, με τη συμμετοχή των απεργών.

Μέρα παρά μέρα γινόταν Γενική Συνέλευση των απεργών με συνεχείς αποφάσεις για την περιφρούρηση της απεργίας και την εξασφάλιση της αλληλεγγύης. Αλλες ομάδες ενημερώναμε τα γύρω εργοστάσια και τις βιοτεχνίες (καπνεργοστάσιο, τυπογραφεία, ξυλουργεία, υφαντουργεία κ.λπ.) και άλλες ομάδες τα σπίτια της γειτονιάς.

Μέσα στο δίμηνο της απεργίας εκατοντάδες εργαζόμενοι μας συμπαραστάθηκαν: Από το καπνεργοστάσιο με τσιγάρα για τους απεργούς, από τα εργοστάσια με χρήματα που μάζευαν κάθε Σάββατο που υπήρχε πληρωμή, ο διπλανός φούρναρης καθημερινός συμπαραστάτης, όπως και οι κάτοικοι της γειτονιάς. Τα βράδια ομάδες απεργών επισκεπτόμασταν τις μπουάτ της Πλάκας (Λημέρι, Ταμπούρι, Απανεμιά κ.ά.). Σταματούσε το πρόγραμμα, μιλούσε ένας απεργός και ενώ συνέχιζε το πρόγραμμα ΟΛΟΙ οι θαμώνες συνέβαλαν στο απεργιακό μας ταμείο.

Από αυτό το ταμείο χρήματα έπαιρναν με προτεραιότητα όσοι είχαν οικογένειες και οι σπουδαστές που έμεναν μόνοι τους στην Αθήνα.

Με αυτή τη μεγάλη πολύπλευρη αλληλεγγύη η απεργία κατάφερε να κρατήσει.

Οταν το κράτος αποφάσισε να ξεμπερδέψει με τους απεργούς (γυναίκες κυρίως) και να σταθεί αλληλέγγυο στον εργοδότη, παρέταξε απέναντί μας εκτός από τους αστυνομικούς και πυροσβεστικές αντλίες που έριχναν νερό κατευθείαν στα μάτια, ώστε να γίνουμε "ανίκανοι" να αντισταθούμε και να μας συλλάβουν.

Δύο κλούβες γεμάτες απεργούς που τραγουδούσαν. Μας πήγαν στην Ασφάλεια στη Μεσογείων.

Σταθήκαμε όρθιοι όχι μόνο γιατί ατσαλωθήκαμε αυτό το διάστημα, αλλά και γιατί πίσω μας δεκάδες αυτοκίνητα, γεμάτα εργάτες και κατοίκους, οι οικογένειές μας, μας ακολουθούσαν και παρέμειναν οι περισσότεροι έξω από την Ασφάλεια μέχρι την απελευθέρωσή μας.

Αξίζει να αναφέρουμε δύο περιστατικά αυτής της φάσης του αγώνα:

Ενας απεργός φοβήθηκε και έφυγε την ώρα της σύγκρουσης. Τον βρήκαμε κάτω από την Ασφάλεια να μας περιμένει.

Επίσης, ένας απεργός (μέλος της ΚΝΕ) που είχε 100 δραχμές στην τσέπη του άφησε τις 50 δραχμές στη μία κλούβα και πήγε στη δεύτερη να αφήσει τις άλλες 50 δραχμές για ό,τι χρειαστούν οι απεργοί.

Το δίκιο του αγώνα, η σχεδιασμένη παρέμβασή μας σε δεκάδες χώρους δουλειάς που βοηθούσαν και άλλοι εργαζόμενοι, η συνεχής και πολύπλευρη αλληλεγγύη, ήταν η βάση για να συνεχιστεί για τόσο μεγάλο διάστημα - χωρίς ιδιαίτερες απώλειες - ο αγώνας και εμείς να βγούμε ατσαλωμένοι».

Στο εργοστάσιο δούλευαν περίπου 230 εργάτες, στην πλειοψηφία τους γυναίκες. Από αυτούς, οι 80 δούλευαν στο πλεκτήριο, οι 120 στο κοπτήριο - ραπτική και οι 30 στην αποθήκη. Οι απολύσεις συναδέλφων τους για συνδικαλιστικούς λόγους, τα χαμηλά μεροκάματα και οι άθλιες συνθήκες εργασίας ήταν οι βασικοί λόγοι που ξεκίνησαν τον αγώνα τους. Και σε αυτήν την απεργία, το αστικό κράτος ανέλαβε να καταστείλει τον αγώνα των εργατών, να κάμψει την αγωνιστική τους διάθεση.

Στο φύλλο του «Ριζοσπάστη» στις 27 Γενάρη 1976 γίνεται αναφορά στις συνθήκες εργασίας: Αποπνικτική ατμόσφαιρα, συνεχής ορθοστασία, σκόνη και χνούδι παντού. Φαρμακείο δεν υπήρχε, ούτε εξαεριστήρες και θέρμανση.

«Οσοι δουλεύουν στην αποθήκη - σημειώνεται στο σχετικό ρεπορτάζ - όπου είναι οι πρώτες ύλες και τα έτοιμα (νήματα, υφάσματα, πλεκτά), υποφέρουν από την υγρασία που έχει ο χώρος, με αποτέλεσμα νέες εργάτριες να πάσχουν από ρευματισμούς.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες εργάζονται 25 περίπου ανήλικοι που το μεροκάματό τους είναι 120-150 δραχμές παρά την ύπαρξη της κλαδικής συλλογικής σύμβασης που καθορίζει 190 δρχ. τα μεροκάματα των ανηλίκων και μαθητευομένων. (...) Χώροι υγιεινής όπως τουαλέτες, αποδυτήρια, νιπτήρες, λουτρά δεν υπάρχουν. Ούτε και το εστιατόριο λειτουργεί».

Τα αιτήματα των εργατών και εργατριών ήταν να επαναπροσληφθούν οι τρεις συνάδελφοί τους που απολύθηκαν για τη συνδικαλιστική τους δράση, αύξηση αποδοχών 25%, βελτίωση των συνθηκών δουλειάς. Η συμμετοχή στην απεργία ήταν σχεδόν καθολική.

Τη συμπαράστασή τους εξέφρασαν από την αρχή η Κομματική Οργάνωση Κολωνού του ΚΚΕ, η ΚΝΕ Κολωνού, η ΕΣΑΚ Αθήνας, η Δημοκρατική Κίνηση Νέων Περιστερίου, το Σωματείο Ετοίμων Ενδυμάτων και Εσωρούχων, το Σωματείο Οδηγών και Εισπρακτόρων κ.ά.

Η εργοδοσία προσπάθησε να σπάσει την απεργία, πιέζοντας με διάφορους τρόπους τους εργάτες να γυρίσουν στη δουλειά. Ο «Ριζοσπάστης» έγραφε στις 30 Γενάρη 1976: «Η εργοδοσία με διάφορους τρόπους προσπαθεί να τρομοκρατήσει τους απεργούς και να σπάσει την απεργία. Στέλνει αυτοκίνητα σε σπίτια εργατών, όπως οι ίδιες καταγγέλλουν, για να τις πάνε για δουλειά».

Στο ίδιο ρεπορτάζ, μια νεαρή εργάτρια είχε πει: «Κουβέντα καλή δεν ακούμε. Μόνο βρισιές και προσβολές. Μια συναδέλφισσα πήγε να ζητήσει αύξηση, όπως δόθηκε και στις άλλες που δούλευαν μαζί. Η γυναίκα του εργοδότη κ. Χαραλαμπίδη την έδιωξε λέγοντάς της ότι είναι αγράμματη (!) Επίσης ασκείται πίεση να εντατικοποιήσουμε τη δουλειά μας, για να αυξάνεται η παραγωγή, χωρίς να παίρνουμε το παραμικρό πριμ, παραπάνω από το βασικό μεροκάματο».

Μια άλλη ανήλικη εργάτρια πρόσθεσε: «Γράψτε κάτι και για μας τις ανήλικες. Είμαστε αρκετές εδώ μέσα, δεκάδες. Εγώ παίρνω 650 δραχμές τη βδομάδα, δηλαδή ούτε 110 δραχμές τη μέρα, ενώ κάνω όλες τις δουλιές, όπως και οι ενήλικες».

Καθώς η εργοδοσία δεν μπόρεσε να σπάσει την απεργία, την κατάσταση ανέλαβε το αστικό κράτος. Στις 12 Φλεβάρη έστειλε αστυνομικές δυνάμεις. Το Σάββατο 14 Φλεβάρη έγινε η αναμενόμενη επέμβαση. Ο «Ριζοσπάστης» στις 15 Φλεβάρη έγραφε για τα γεγονότα της προηγούμενης μέρας:

«Από το πρωί οι εργάτες είχαν δημιουργήσει "αλυσίδα" αποκλείοντας τους απεργοσπάστες στην είσοδο του εργοστασίου. Ο δήμαρχος Περιστερίου κ. Δημ. Φωλόπουλος κι ο συνδικαλιστής της ΕΣΑΚ Κώστας Παπανικολάου προσπάθησαν να αποτρέψουν την επίθεση της αστυνομίας που είχε στο μεταξύ καταφθάσει έξω από το "ΤΡΙΚΟΠΙ". Μίλησαν επίσης με τους εργοδότες σε μια προσπάθεια να βρεθεί ικανοποιητική λύση στα εργατικά αιτήματα.

Σε λίγο κατέφθασαν τα οχήματα της πυροσβεστικής και άρχισε η διαδικασία για τη "δυναμική" εξόρμηση της αστυνομίας. Στο μεταξύ από τα διπλανά εργοστάσια είχαν βγει στο δρόμο οι εργάτες που με κάθε τρόπο έδειχναν τη συμπαράστασή τους στους συναδέλφους τους του "ΤΡΙΚΟΠΙ". Η τελευταία φάση της χθεσινής αστυνομικής εξόρμησης, γράφτηκε όταν ο εισαγγελέας κ. Μπλέτσας προειδοποίησε τους απεργούς να απομακρυνθούν. Οι αστυνομικοί εξόρμησαν, ενώ την ίδια στιγμή οι κλούβες γέμιζαν από απεργούς».

Επίσης, σε άρθρο στην πρώτη σελίδα του «Ριζοσπάστη», στις 17 Φλεβάρη 1976, σημειώνεται: «Η επέμβαση της αστυνομίας έγινε ακριβώς τη στιγμή που η επιχείρηση είχε ετοιμάσει τον απεργοσπαστικό μηχανισμό της από άεργους και άνεργους για να κάμψει την αντίσταση των απεργών και να διατηρήσει καθηλωμένα τα μεροκάματα που δίνει (200 δρχ. στις γυναίκες που αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία του προσωπικού και 219 στους άντρες)».

Για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης, ο «Ριζοσπάστης» σημείωνε ακόμα ότι οι τιμές των βασικών ειδών διατροφής και των υπηρεσιών «αυξήθηκαν τον τελευταίο καιρό από 30% μέχρι και 70%. Η κυβέρνηση όμως εξακολουθεί να θεωρεί "κοινωνικές αταξίες" και "αναρχικές εκδηλώσεις" κάθε κινητοποίηση των εργαζομένων για αύξηση των αποδοχών τους».

Παρά την επέμβαση των δυνάμεων καταστολής αλλά και την προκλητική αδιαφορία που επέδειξαν η ΓΣΕΕ και το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, οι εργάτες συνέχισαν τον αγώνα τους. Η απεργία έληξε με τους εργάτες να αποσπούν αυξήσεις 13%, ενώ η επαναπρόσληψη των απολυμένων θα κρινόταν στο δικαστήριο.