• ΤΑΜΕΙΟ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ: «Εγγυητική» για τα πακέτα στους ομίλους η επίσπευση των αντιλαϊκών προαπαιτούμενων
• 3ο ΦΟΡΟΥΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗ: «Οι χορτάτοι μιλούν στους πεινασμένους για τις μεγάλες εποχές που θα 'ρθουν»
• ΓΕΡΜΑΝΙΑ: «Στροφή» στην παραγωγή όπλων εξετάζει και η «Volkswagen»...
• ΠΑΖΑΡΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ ΣΕ «ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΕΤΑΙΡΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ»: Υψηλές προσδοκίες για την «εντυπωσιακή» τουρκική πολεμική βιομηχανία

Eurokinissi

Στις συναντήσεις που είχε προ ημερών κλιμάκιο της Κομισιόν με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών και υπηρεσιακούς παράγοντες, προκειμένου να ελεγχθεί η πορεία υλοποίησης του Ταμείου, επισήμαναν: «H Ελλάδα πρέπει να επιταχύνει τις διαδικασίες απορρόφησης των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης, καθώς δεν θα δοθεί παράταση στην τελική προθεσμία του Αυγούστου του 2026 για υποβολή αιτημάτων χρηματοδότησης».

Ούτε λίγο ούτε πολύ αυτό σηματοδοτεί ένα νέο αντιλαϊκό κρεσέντο, αφού τους 18 μήνες που απομένουν μέχρι τη λήξη του προγράμματος η κυβέρνηση θα πρέπει να καλύψει 240 ορόσημα, προκειμένου οι επιχειρηματικοί όμιλοι να μασουλήσουν τα υπόλοιπα 16 δισ. ευρώ (με τη μορφή επιδοτήσεων και φθηνών τραπεζικών δανείων) που απομένουν. Σύμφωνα με τον Κοστέλο, η αναθεώρηση του προγράμματος μέχρι το Πάσχα είναι η τελευταία ευκαιρία, ώστε να απενταχθούν ή να τροποποιηθούν έργα και προγράμματα που δεν έχουν ελπίδες να προχωρήσουν και να αντικατασταθούν με άλλα.

Οπως συμφωνήθηκε στον έλεγχο, η Ελλάδα εντός του 2025 μπορεί να διεκδικήσει 9,3 δισ. ευρώ (από την 6η και την 7η δόση), ενώ σε εκκρεμότητα βρίσκονται 500 εκατ. ευρώ (από την 5η δόση). Ο στόχος είναι τα τελευταία κονδύλια (περίπου 6 δισ. ευρώ από τον συνολικό προϋπολογισμό των 36 δισ. του ΤΑΑ) που δικαιούται η Ελλάδα να εκταμιευθούν με την τελευταία δόση τον Ιούνιο του 2026.

Ανάμεσα σε άλλα, τα «προαπαιτούμενα» που βρίσκονται μπροστά είναι: Η θεσμοθέτηση ταχύτερων ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για την εκκαθάριση των «κόκκινων» δανείων. Η ολοκλήρωση του Κτηματολογίου σε ποσοστό 95%, μαζί με τη δημιουργία δύο κεντρικών γραφείων. Οι συμβάσεις ανάθεσης για τα νέα κέντρα Πρωτοβάθμιας Υγείας. Η σύμβαση για το έργο THΟRAX, που αφορά την ηλεκτρονική ασφάλεια και τις επικοινωνίες των ΕΔ. Οι συμβάσεις για την αναβάθμιση περιφερειακών λιμένων. H έγκριση στρατηγικού σχεδίου για την ανάπτυξη υπεράκτιων ανεμογεννητριών.

Από τη μέχρι τώρα πορεία του Ταμείου Ανάκαμψης επιβεβαιώνονται όλα εκείνα για τα οποία μόνο το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει τον λαό. Οτι δηλαδή το Ταμείο Ανάκαμψης είναι «λεφτόδεντρο» για το κεφάλαιο και υπερμνημόνιο για τον λαό, αφού η εκταμίευση κονδυλίων για τις μεγάλες επιχειρήσεις συνδέεται άμεσα με τους ρυθμούς της αντιλαϊκής πολιτικής. Επιβεβαιώνεται, επίσης, από την πορεία των εκταμιεύσεων ότι παρά το αντεργατικό - αντιλαϊκό ντελίριο της κυβέρνησης, με τη συναίνεση και των άλλων κομμάτων, παρά τα προκλητικά κίνητρα που δίνουν οι επενδυτικοί νόμοι και το Ταμείο Ανάκαμψης για ψηφιακές και «πράσινες» επενδύσεις, παρά το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος των επιχορηγήσεων περνάει μέσα από κυβερνητικά προγράμματα «αναβάθμισης» κτιρίων με «πράσινες» προδιαγραφές, η σχετικά χαμηλή απορροφητικότητα των κονδυλίων συνολικά στην ΕΕ και ειδικότερα στη χώρα μας προκαλεί προβληματισμό στα αστικά επιτελεία για το τι πραγματικά συμβαίνει στην οικονομία.

Οπως όλα δείχνουν, η «πράσινη μετάβαση», ως πεδίο επένδυσης συσσωρευμένων κεφαλαίων, που θα απομάκρυνε παροδικά τον κίνδυνο μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης, εξαντλεί τη δυναμική της και τα ποσοστά κέρδους δεν κρίνονται ικανοποιητικά από τους ομίλους - επενδυτές, παρά το τζάμπα χρήμα και την αντεργατική παλέτα που τους δίνει το κράτος.

Με αυτήν ακριβώς τη λογική, μέχρι το Πάσχα αναμένεται να υπάρξει αναθεώρηση του προγράμματος, ώστε να απενταχθούν ή να τροποποιηθούν έργα και προγράμματα που δεν προχωρούν και να αντικατασταθούν με άλλα. Η αναθεώρηση σχεδιάζεται για επενδύσεις της τάξης των 500 εκατ. ευρώ και προχωρά με ταχύτατους ρυθμούς. Θυμίζουμε ότι τους τελευταίους 14 μήνες έγιναν δύο αναθεωρήσεις του προγράμματος, αλλά παρά τις κινήσεις με διορθώσεις σε στόχους και ορόσημα, σχεδόν τα δύο τρίτα εξ αυτών βρίσκονται σε εκκρεμότητα...

Σύμφωνα με πληροφορίες, σίγουρη φαίνεται ότι είναι η απένταξη των ηλεκτρικών ταξί από το πρόγραμμα, λόγω της χαμηλής ανταπόκρισης των ιδιοκτητών ταξί. Το πρόγραμμα «Πράσινα Ταξί», συνολικού προϋπολογισμού 40 εκατ. ευρώ, αφορά στην αντικατάσταση παλαιών, ρυπογόνων οχημάτων ταξί με νέα, αμιγώς ηλεκτρικά. Οι ιδιοκτήτες ταξί επιδοτούνται με 22.500 ευρώ (17.500 η επιδότηση για αγορά και 5.000 για την απόσυρση), και στόχος του υπουργείου είναι να καλυφθούν 1.770 ταξί. Παρ' όλα αυτά, έχουν ανταποκριθεί μόνο 34 ιδιοκτήτες ταξί...

Ακόμα, σύμφωνα με πληροφορίες, θα απενταχθεί ο αγωγός σύνδεσης του συστήματος δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα στον Πρίνο. Το έργο προέβλεπε τη χρησιμοποίηση των παλιών κενών «πηγαδιών» εξόρυξης πετρελαίου του Πρίνου ως χώρο αποθήκευσης CO₂, με ρυθμό αποθήκευσης ως τρία εκατομμύρια τόνους CO₂ ετησίως. Οι ρύποι θα προέρχονταν από σταθμούς παραγωγής Ενέργειας, μονάδες καύσης αποβλήτων, διυλιστήρια, εγκαταστάσεις παραγωγής πλαστικών, λιπασμάτων, τσιμέντου κ.λπ.

Στον σχεδιασμό προβλέπεται και η απένταξη του έργου «Αρδευτικό Σύστημα Αλμωπαίου μέσω ΣΔΙΤ», για το οποίο έχει ματαιωθεί η διαγωνιστική διαδικασία λόγω μη υποβολής προσφορών.

Τα έργα που αναμένεται να ενταχθούν είναι: Η «δημιουργία ενός ολοκληρωμένου συστήματος για την αντιμετώπιση της αυθαίρετης δόμησης», το στέγαστρο Καλατράβα στο Ολυμπιακό Στάδιο.

Οσο τα αντιλαϊκά μέτρα υλοποιούνται αδιαλείπτως και αντίστοιχα τα λαϊκά νοικοκυριά «δεν μπορούν ν' αναπνεύσουν», τόσο αυξάνονται οι ...θετικές αξιολογήσεις της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας από διάφορους οίκους. Τελευταίος ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης DBRS, ο οποίος αναβάθμισε το αξιόχρεο του ελληνικού Δημοσίου στη βαθμίδα BBB με σταθερή τάση, από BBB low με σταθερή τάση. Αυτή η αναβάθμιση είναι η δεύτερη εντός της επενδυτικής βαθμίδας, έπειτα από εκείνη του γερμανικού οίκου Scope τον περασμένο Δεκέμβρη.

Βέβαια, αυτή η «αναβάθμιση», μόνο θετικά στοιχεία δεν έχει για τον λαό, μιας και αποτυπώνει το πώς η κυβέρνηση πετυχαίνει τη συνεχιζόμενη υπεραπόδοση στους δημοσιονομικούς στόχους, με τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα, τη φοροληστεία δηλαδή και ταυτόχρονα το πώς υλοποιεί μια σειρά αντιλαϊκά προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης. Επίσης, σύμφωνα με τους οίκους, «Οι ελληνικές τράπεζες έχουν δείξει βελτίωση στα θεμελιώδη μεγέθη τους, είναι πιο ανθεκτικές και σε θέση να παρέχουν πιστώσεις στην οικονομία, ακόμη και μετά την ολοκλήρωση του Ταμείου Ανάκαμψης (Next Generation EU). Αυτό συνοδεύεται από τη μείωση του δείκτη μη εξυπηρετούμενων δανείων κοντά στον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Τουτέστιν, οι πλειστηριασμοί και το γεγονός ότι χιλιάδες νοικοκυριά είναι φεσωμένα και φτύνουν αίμα για να ξεχρεώσουν, έχει δώσει ανάσες στις τράπεζες που δεν πληρώνουν ούτε ένα ευρώ φόρο από το 2012...

Και η συγκεκριμένη έκθεση εξάλλου («Επανεξετάζοντας την Περιφερειακή Ελκυστικότητα», αποτέλεσμα συνεργασίας που ανέπτυξε το προηγούμενο χρονικό διάστημα ο ΟΟΣΑ με την περιφερειακή αρχή) όπως αναλύθηκε από την εκπρόσωπο του Οργανισμού, Gwendaline Jossec (Senior Economist & Policy Analyst, OECD), δεν χωράει παρερμηνείες αφού πουθενά δεν χωράνε οι λαϊκές ανάγκες στους «κοινωνικοοικονομικούς δείκτες» των οποίων η βελτίωση μπαίνει ως στόχος. Συγκεκριμένα, η έκθεση θέτει έξι βασικούς άξονες: 1. την αξιοποίηση του λιμένα Αλεξανδρούπολης «ως επενδυτικού και εμπορικού κέντρου», 2. την ενίσχυση της διασύνδεσης με την Ευρώπη, ειδικά στον αμυντικό τομέα, 3. φορολογικά κίνητρα για στοχευμένες επενδύσεις, 4. την προσέλκυση και διατήρηση ανθρώπινου δυναμικού μέσω εκπαίδευσης και ευκαιριών απασχόλησης, 5. την ανάπτυξη τουρισμού ως μοχλό οικονομικής ανάπτυξης και 6. την ενίσχυση της διακυβέρνησης και της τοπικής αυτοδιοίκησης για αποτελεσματικότερη λήψη αποφάσεων. Καμία φυσικά απάντηση δεν δόθηκε και στο Φόρουμ για το γιατί οι στόχοι αυτοί που έχουν προωθηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια, βύθισαν τον λαό της περιοχής σε μεγαλύτερη φτώχεια και τον έβαλαν στο επίκεντρο μεγάλων κινδύνων.

Το «γιατί η περιοχή δεν προσελκύει επενδύσεις παρά τις δυνατότητές της» ανέλυσαν από τη σκοπιά τους η Λουκία Σαράντη, πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδος, και ο Γεώργιος Μυλωνάς, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της «Alumil». «Το πρώτο και πιο σημαντικό πρόβλημα είναι οι υποδομές, γιατί ανάπτυξη βιομηχανίας χωρίς υποδομές δεν μπορεί να υπάρξει», είπε η Λ. Σαράντη. «Σε όμορες ανταγωνιστικές χώρες, οι ράγες του σιδηροδρόμου φτάνουν μέχρι τις εγκαταστάσεις των βιομηχανιών», πρόσθεσε και ανέφερε ότι «η Αλεξανδρούπολη έχει ένα λιμάνι που δεν εξυπηρετεί τις επιχειρήσεις, οι φορτοεκφορτώσεις είναι μία μικρή Οδύσσεια». Παράλληλα, επεσήμανε την κακή ποιότητα των δικτύων, τόσο δεδομένων όσο και ηλεκτρικής ενέργειας. «Με τον βροχερό καιρό υποφέρουμε από βυθίσεις στα εργοστάσια», είπε χαρακτηριστικά. Ειδική συζήτηση έγινε για τη Βιομηχανική Ανάπτυξη της περιοχής. Τα προβλήματα που δημιουργούν οι ελλιπείς υποδομές και το υψηλό ενεργειακό κόστος περιέγραψε ο Στέλιος Κακουλίδης, Group Innovation Officer στον όμιλο «Πλαστικά Θράκης». «Εδώ τα πάντα είναι δύσκολα, θα σου βγει η πίστη ό,τι και να κάνεις», είπε χαρακτηριστικά. Οπως εξήγησε, η απουσία σιδηροδρόμου σημαίνει ότι ο όμιλος πρέπει να φέρνει εκατοντάδες φορτηγά από όλη την Ευρώπη για να εξάγει τα προϊόντα του, αφού το 88% του τζίρου προέρχεται από εξαγωγές κυρίως σε Ευρώπη και Β. Αμερική.

Οι καπιταλιστές, όταν αγωνιούν μιλώντας για «υποδομές», προφανώς δεν εννοούν την ανάγκη για αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά ή αντιπυρικά έργα στην περιοχή για να μην καίγεται π.χ. η Δαδιά και η Αλεξανδρούπολη, ούτε για να «φτιαχτούν» οι ράγες του σιδηρόδρομου ώστε να μην έχουμε άλλα «Τέμπη», αλλά για όλα εκείνα τα έργα που σε αντίθεση με τα πρώτα είναι «επιλέξιμα» από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις γιατί συμβάλλουν στις «ράγες» της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των ομίλων. Αλλωστε, όταν η κυβέρνηση εγκαινίαζε τη σιδηροδρομική σύνδεση Αλεξανδρούπολη - Ορμένιο, με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να σιγοντάρει μιλώντας για την αναγκαιότητα να υπάρχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, ώστε να μπορέσει «ο ελληνικός σιδηρόδρομος να επεκταθεί, να συνδεθεί με λιμάνια», αυτό ακριβώς είχαν στο μυαλό τους: Τα βαγόνια των πολεμικών αναγκών του ΝΑΤΟ και τις ράγες της καπιταλιστικής κερδοφορίας, με άλλα λόγια τα κέρδη και όχι τις ζωές.

Στο θέμα της Ενέργειας αναφέρθηκε εκτενώς και ο Γ. Μυλωνάς. «Εμείς που έχουμε μία ενεργοβόρα βιομηχανία παραγωγής αλουμινίου, προσπαθούμε να πάρουμε άδεια για να τοποθετήσουμε φωτοβολταϊκά στο εργοστάσιο και δεν μπορούμε, γιατί ο χώρος έχει καταληφθεί από τους επαγγελματίες της Ενέργειας. Αυτό είναι ένα τραγικό πρόβλημα. Ζητάμε τουλάχιστον οι βιομηχανίες της περιοχής να έχουν προτεραιότητα στην επενδύσεις σε ΑΠΕ», είπε, δίνοντας και μια ακόμη διάσταση στους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς, προσθέτοντας ότι «η παροχή Ενέργειας στη Βόρεια Ελλάδα είναι πολύ κακής ποιότητας και η Θράκη είναι ενεργειακά προβληματική για τη βιομηχανία. Στο δικό μας εργοστάσιο στη Θράκη, οι εγκαταστάσεις για τη σταθεροποίηση της Ενέργειας είναι μεγαλύτερες από τα μηχανήματα του εργοστασίου, κάτι που έχει και υψηλό κόστος».

Ο Γ. Μυλωνάς αναφέρθηκε επίσης στον νέο αναπτυξιακό νόμο, που όπως εκτίμησε δεν θα είναι αποτελεσματικός, καθώς περιλαμβάνει ως κριτήριο αυξημένες προσλήψεις. «Για να κάνεις προσλήψεις, πρέπει να φέρεις εργαζόμενους από έξω, άρα να τους πληρώσεις καλά. Αν είσαι βιομηχανία, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είσαι υψηλής παραγωγικότητας, άρα να έχεις τεχνολογία. Ομως, αν έχεις τεχνολογία, δεν χρειάζεσαι πολύ προσωπικό», εξήγησε, περιγράφοντας μια σειρά από αντιφάσεις που βρίσκονται στο DNA του καπιταλιστικού συστήματος και προκύπτουν ως αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης και της συνεχούς έντασής της.

Σε επιμέρους συζήτηση, όσον αφορά τον ενεργειακό ρόλο της περιοχής, μερικά από τα βασικά θέματα ήταν το τι θα γίνει με τα απορρίμματα, το φυσικό αέριο, την αποθήκευση στον Πρίνο και το LNG στην Αλεξανδρούπολη. Η Κατερίνα Σάρδη, Managing Director & Country Manager της Ελλάδας για την Energean, την εταιρεία που παράγει πετρέλαιο και έχει δρομολογήσει την επένδυση για τη δημιουργία μονάδας αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα στον Πρίνο αναγνωρίζοντας την ύπαρξη ρίσκου, δεδομένου ότι μιλάμε για ένα project που βρίσκεται 4 χλμ. κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, υπερασπίστηκε την επένδυση στην περιοχή, αναφέροντας πως «πρόκειται για τον μοναδικό γεωλογικό σχηματισμό που είναι κατάλληλος για την αποθήκευση του διοξειδίου του άνθρακα». Τέλος, ο Κωνσταντίνος Σιφναίος, VP & Managing Director στην «Gastrade S.A.», η οποία διαχειρίζεται τον σταθμό LNG στην Αλεξανδρούπολη, χαιρέτισε την έναρξη της εμπορικής λειτουργίας του έργου, ενώ αναφέρθηκε στη στρατηγική του, η οποία είναι κυρίως εξαγωγική, και εξήγησε ότι μετατρέπει την Ελλάδα σε χώρα εισόδου, αναβαθμίζοντας τον ενεργειακό ρόλο της Αλεξανδρούπολης. Διευκρίνισε, δε, ότι το 50% του LNG είναι αμερικανικής προέλευσης.

Την ίδια ώρα που «αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ' το τραπέζι» μιλούν για Ενέργεια, ο λαός της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης «απολαμβάνει» μια από τις πρώτες θέσεις σε όλη την ΕΕ στην ενεργειακή φτώχεια! Οι επενδύσεις γίνονται κατά βάση για εξαγωγή Ενέργειας και δεν αφορούν την κάλυψη των αναγκών του λαού, ενώ ο ισχυρισμός ότι η μεγέθυνση του ποσοστού της συμμετοχής των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα της χώρας συμβάλλει στην ενεργειακή αυτονομία και την ενεργειακή ασφάλεια είναι ψευδεπίγραφες και προκλητικές. Ο λαός της περιοχής το γνωρίζει αυτό από πρώτο χέρι, αφού καλείται να χρυσοπληρώνει τα τέλη των ΑΠΕ με τα οποία οι «επενδύσεις» αποκτούν τελικά αυτό το «χαμηλό οριακό κόστος» μόνο για τα μονοπώλια της Ενέργειας.

Αντίστοιχα, οι επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον και τη ζωή των κατοίκων είναι προφανείς. Η άναρχη τοποθέτηση ανεμογεννητριών στα βουνά, στο Δέλτα του Εβρου σε περιοχή NATURA (!), τα υπεράκτια αιολικά πάρκα στη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα σε Αλεξανδρούπολη και Σαμοθράκη κ.ά. αποδεικνύουν ότι τα κέρδη των μονοπωλίων δεν μπορούν να συνυπάρχουν με την προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας της ζωής των κατοίκων.

Την ίδια στιγμή, η Μονάδα Αποθήκευσης και Επαναεριοποίησης Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (FSRU) αντιμετωπίζει από τα τέλη Ιανουαρίου - επίσημα - έως σήμερα τεχνικό πρόβλημα εξαιτίας του οποίου έχει διακοπεί η λειτουργία αεριοποίησης του αποθηκευμένου LNG, με αποτέλεσμα να μην τροφοδοτεί με φυσικό αέριο το Εθνικό Σύστημα Φυσικού Αερίου, αυξάνοντας τον κίνδυνο μεγάλου βιομηχανικού ατυχήματος.

Ανάμεσα σε άλλες παρεμβάσεις, ο Λεωνίδας Μπακούρας, γενικός διευθυντής της «Μεταλλεία Θράκης ΑΕ», τόνισε την ανάγκη «αποδαιμονοποίησης» της εξόρυξης στην Ελλάδα, υπογραμμίζοντας ότι η χώρα διαθέτει σημαντικό ορυκτό πλούτο, κυρίως στη Θράκη. Παρουσιάζοντας τα περιβόητα «ανταποδοτικά οφέλη» και τις θέσεις εργασίας που θα προκύψουν από την επένδυση της «Eldorado Gold» στη Θράκη, αναφέρθηκε επίσης στην «Ευρωπαϊκή Οδηγία για τα κρίσιμα μέταλλα», που προβλέπει πως η Ελλάδα πρέπει να συμβάλει κατά 10% έως το 2030.

Ωστόσο, σήμερα υπάρχει η ζωντανή εμπειρία των εργαζομένων που αμείβονται με μισθούς πείνας, στον Νέστο ασφαλίζονται με εργόσημο, στα Πετρέλαια απολύονται, ενώ στα λατομεία παίζουν τη ζωή τους κορόνα - γράμματα λόγω της ανυπαρξίας μέτρων υγείας και ασφάλειας, με νωπές τις μνήμες του πρόσφατου εργατικού «ατυχήματος» με νεκρό εργαζόμενο στα λατομεία της Νέας Μάκρης. Αντίστοιχα, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο του Πρίνου τα εκμεταλλεύεται η «Ενεργειακή», εταιρεία που απέλυσε ομαδικά τους έμπειρους και εξειδικευμένους εργαζομένους της. Τα μάρμαρα σε Καβάλα, Δράμα και Θάσο τα εκμεταλλεύονται μια χούφτα εταιρείες, που τα προορίζουν κυρίως για εξαγωγή. Ο ζεόλιθος στα Πετρωτά Εβρου αποφέρει μεγάλα κέρδη στους μετόχους της εταιρείας που συστήθηκε ως «λαϊκής βάσης», αλλά λειτουργεί όπως όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις. Η γεωθερμία της περιοχής έχει καταλήξει στα νύχια μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, όπως στο Εράσμιο Ξάνθης και στον Νέστο Καβάλας.

Τέλος, τις «αναπτυξιακές παρεμβάσεις» με οδηγό τα ΝΑΤΟικά σχέδια παρουσίασε ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Χρήστος Σταϊκούρας, κι ενώ ο λαός της περιοχής, όπως αποκάλυψε μόλις χτες ο «Ριζοσπάστης», βρίσκεται στο στόχαστρο τεράστιων κινδύνων από το συνεχές πήγαινε - έλα των «ΝΑΤΟικών εξπρές» που μεταφέρουν κατά εκατοντάδες οχήματα, πυρομαχικά και κάθε είδους υλικά χωρίς κανέναν έλεγχο.

Συγκεκριμένα, ο υπουργός τόνισε τη σημαντική πρόοδο στο έργο αναβάθμισης του σιδηροδρομικού άξονα και τη σύνδεση του λιμένα Αλεξανδρούπολης με τον σιδηρόδρομο και την Ευρώπη μέσω Βουλγαρίας, Ρουμανίας και άλλων χωρών, που ενισχύεται με την υλοποίηση του ευρωπαϊκού διαδρόμου «Τρεις Θάλασσες». Επιπρόσθετα, σημείωσε ο υπουργός, υποβλήθηκε και νέα πρόταση τον περασμένο μήνα, που εκτίμησε ότι θα εγκριθεί τον φετινό Ιούνιο για άλλα 326 εκατ. ευρώ για το τμήμα Αλεξανδρούπολη - Πύθιο. «Ευελπιστούμε ότι φέτος θα έχουμε όλη τη χρηματοδότηση για τον σιδηροδρομικό άξονα Αλεξανδρούπολη - Ορμένιο», σημείωσε εκτιμώντας ότι θα υπογραφεί στο τέλος του 2025, ενώ η διάρκεια του έργου θα είναι 4 χρόνια.

Ανήγγειλε επίσης νέα σιδηροδρομική γραμμή Νέα Καρβάλη - Τοξότες: Με 193,2 εκατ. ευρώ από το Connecting Europe Facility. Το έργο βρίσκεται στη φάση δημοπράτησης, με τον μειοδότη να έχει κατακυρωθεί. Η υπογραφή της σύμβασης αναμένεται το α' εξάμηνο του 2025, με χρόνο κατασκευής 3,5 χρόνια.

Την πενταετία 2020 - 2024 οι εισαγωγές όπλων από τα ευρωπαϊκά κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ υπερδιπλασιάστηκαν, η Ουκρανία έγινε ο μεγαλύτερος εισαγωγέας όπλων στον κόσμο, ενώ οι πωλήσεις αμερικανικών εξοπλισμών εκτοξεύτηκαν.

Καθώς τα ευρωπαϊκά κράτη εισέρχονται με όλο και πιο γρήγορους ρυθμούς σε «οικονομία πολέμου» και οι κίνδυνοι για τους λαούς αυξάνονται, οι μονοπωλιακοί όμιλοι βλέπουν μια τεράστια ευκαιρία για νέα πεδία κερδοφορίας για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά τους και επενδύουν μαζικά στην παραγωγή εξοπλισμών.

Το σχέδιο «ReArm Europe», που παρουσίασε την περασμένη βδομάδα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μπορεί να «ξεκλειδώσει» στρατιωτικές δαπάνες έως και 800 δισ. ευρώ από τα κράτη - μέλη, διοχετεύοντας τον ιδρώτα των λαών της Ευρώπης στα μονοπώλια της πολεμικής βιομηχανίας...

Η «πίτα» είναι μεγάλη και είναι χαρακτηριστικό ότι όμιλοι που δραστηριοποιούνται σε άλλους κλάδους της βιομηχανίας μετατρέπουν τις γραμμές παραγωγής τους, ώστε να τις προσαρμόσουν στα νέα δεδομένα της πολεμικής παραγωγής...

Μετά την υποχώρηση της ευρωπαϊκής αγοράς στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, ο μεγαλύτερος όμιλος αυτοκινητοβιομηχανίας της Ευρώπης, η γερμανική «Volkswagen», προχωρά τα τελευταία χρόνια σε μείωση της παραγωγής της στη Γερμανία και μεταφορά της σε άλλες χώρες (Κίνα κ.α.), χιλιάδες θέσεις εργασίας έχουν περικοπεί ή σχεδιάζεται να περικοπούν.

Ακολουθώντας τη λεγόμενη «zeitwende» (αλλαγή εποχής) και τη στροφή σε θεόρατες στρατιωτικές δαπάνες, η «Volkswagen» δηλώνει τώρα ότι εξετάζει το ενδεχόμενο να «αναβιώσει» τις γραμμές παραγωγής της για να κατασκευάζει εξοπλισμό για τον γερμανικό στρατό, ως μέρος των προσπαθειών της Ευρώπης να «επανεξοπλιστεί»...

Ο Χριστιανοδημοκράτης νικητής των εκλογών στη Γερμανία, Φρ. Μερτς (CDU), προετοιμάζει μαζί με τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD) ένα πρωτοφανούς αξίας «ειδικό Ταμείο για την Αμυνα», ύψους 500 δισ. ευρώ και επιπλέον 400 δισ. ευρώ για ανάπτυξη της βιομηχανίας και εκσυγχρονισμό των υποδομών. Γι' αυτόν τον λόγο θα απαιτηθεί και συνταγματική αναθεώρηση για χαλάρωση του «φρένου χρέους».

Χθες η απερχόμενη γερμανική Βουλή πραγματοποίησε την πρώτη ανάγνωση της πρότασης CDU/CSU και SPD, καθώς και των «αντίπαλων» σχεδίων των Πρασίνων και των Φιλελευθέρων (FDP), για ενίσχυση των «αμυντικών» δαπανών. Η δεύτερη και η τρίτη ανάγνωση αναμένονται την ερχόμενη Τρίτη, και θα ακολουθήσει ψηφοφορία για την ίδρυση του Ταμείου των 500 δισ. ευρώ και για τη χαλάρωση του «φρένου χρέους».

Με δεδομένο ότι σχεδόν 1 τρισ. ευρώ ετοιμάζεται να διοχετευτεί για πολεμικούς σκοπούς, η κατασκευή στρατιωτικού εξοπλισμού θα μπορούσε να προσφέρει «ένα νέο πεδίο επιχειρήσεων» για τις αυτοκινητοβιομηχανίες που «πασχίζουν» μέσα στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, τονίζει στην εφημερίδα «Telegraph» ο επικεφαλής οικονομολόγος στο Κέντρο για την Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση, Σ. Τορντουάρ.

Γερμανικοί όμιλοι όπως οι «Rheinmetall» και «KNDs Group» έχουν ανακατασκευάσει εργοστάσια ανταλλακτικών αυτοκινήτων για να παράγουν όπλα, βλέποντας τους ορίζοντες που ανοίγονται, και οι οικονομολόγοι εκτιμούν ότι τα εργοστάσια αυτοκινήτων είναι σε θέση να αντισταθμίσουν την κατάσταση, αυξάνοντας την ικανότητα παραγωγής όπλων.

«Δεδομένης της τρέχουσας γεωπολιτικής κατάστασης, αυτό που βλέπουμε τώρα στη Γερμανία και στην Ευρώπη είναι οι σωστές αποφάσεις. Πρέπει να επενδύσουμε περισσότερο για να είμαστε και πάλι ασφαλείς», σημείωσε ο διευθύνων σύμβουλος της VW, Ολ. Μπλούμε, ενώ πρόσθεσε ότι η VW θα μπορούσε να εξετάσει το να κατασκευάζει στρατιωτικό εξοπλισμό - π.χ. οχήματα - στα εργοστάσια που υπολειτουργούν.

«Το κάναμε στο παρελθόν», ανέφερε χαρακτηριστικά, καθώς η «Volkswagen», που ιδρύθηκε από τις Αρχές της ναζιστικής Γερμανίας το 1937, παρήγαγε τεράστιες ποσότητες στρατιωτικών αυτοκινήτων για τον γερμανικό στρατό κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο...

Η «Rheinmetall» πρωτοπορεί σε αυτήν τη «στροφή» και εκμεταλλεύεται κάθε «ευκαιρία» που παρουσιάζεται για να αυξήσει την ικανότητα παραγωγής της.

Οταν π.χ. πέρυσι 900 εργαζόμενοι στην αυτοκινητοβιομηχανία έχασαν τη δουλειά τους, ο όμιλος προσέλαβε πολλούς από αυτούς σε ένα νέο εργοστάσιο πυρομαχικών στην Κάτω Σαξονία.

Σχεδιάζει να μετατρέψει τα εργοστάσια στο Βερολίνο και στο Νόις από την κατασκευή ανταλλακτικών αυτοκινήτων στην παραγωγή οβίδων.

Τα εργοστάσια της «Rheinmetall» δουλεύουν νυχθημερόν, επτά μέρες την εβδομάδα, σε τρεις 8ωρες βάρδιες.

Ο όμιλος είναι ήδη ο μεγαλύτερος παραγωγός πυρομαχικών της Ευρώπης για άρματα μάχης και πυροβολικό. Πέρυσι παρήγαγε 600.000 οβίδες πυροβολικού και σκοπεύει να φτάσει τα 1,1 εκατ. μέχρι το 2027.

«Τα 100 δισ. ευρώ ακούγονται σαν ένα τεράστιο ποσό, αλλά στην πραγματικότητα χρειαζόμαστε 300 δισ. ευρώ για να παραγγείλετε όλα όσα χρειάζονται», είχε σχολιάσει χαρακτηριστικά ο διευθύνων σύμβουλος της «Rheinmetall», Αρμιν Πάπεργκερ, στο άκουσμα της δημιουργίας «ειδικού Ταμείου Αμυνας» το 2022, από τον τότε καγκελάριο Ολ. Σολτς (SPD).

Η «Rheinmetall» είναι η μεγαλύτερη πολεμική βιομηχανία στην ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης, η οποία σύντομα αναμένεται να έχει τον μεγαλύτερο στρατιωτικό προϋπολογισμό προϋπολογισμό της Ευρώπης, αν περάσει στη Βουλή η πρόταση Χριστιανοδημοκρατών - Σοσιαλδημοκρατών.

Οπως ανακοίνωσε την Τετάρτη, αναμένει ότι οι πωλήσεις της το 2025 θα αυξηθούν κατά 25% - 30%, εν μέσω προσδοκιών για «παραγγελίες μεγάλου όγκου από στρατιωτικούς πελάτες» που θα μπορούσαν να κερδίσουν περαιτέρω ώθηση από το πρόγραμμα «ReArm Europe».

Η εταιρεία ανέφερε άλμα 36% στις ενοποιημένες πωλήσεις το 2024, με τις πωλήσεις στον τομέα της «άμυνας» να αυξάνονται κατά 50%.

Υπό ανάπτυξη είναι ένα νέο κύριο άρμα μάχης για την Ευρώπη, που ονομάζεται «Panther» και το οποίο θα χρησιμοποιήσει τεχνητή νοημοσύνη για χτυπά τους στόχους.

Πάντως, σύμφωνα με ανάλυση του «Bloomberg Intelligence» ενδέχεται να χρειαστούν πάνω από δέκα χρόνια προκειμένου τα ευρωπαϊκά κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ να «επανεξοπλιστούν», μετά από δεκαετίες σχετικά χαμηλών δαπανών.

Τα 15 μεγαλύτερα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ ίσως χρειαστεί να αυξήσουν τις επενδύσεις τους κατά 340 δισ. έως 720 δισ. δολάρια ετησίως, όπως αναφέρουν οι αναλυτές στην έκθεσή τους.

«Με βάση τα διδάγματα από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, οι ανάγκες του ευρωπαϊκού ΝΑΤΟ περιλαμβάνουν τουλάχιστον 200 δισ. δολάρια σε τεθωρακισμένα και αεροσκάφη από εταιρείες όπως η "BAE Systems", η "Airbus", η "Boeing", η "Saab" και η "General Dynamics"», τονίζει ο επικεφαλής αναλυτής Τζ. Φέργκιουσον.

Σύμφωνα με την έκθεση οι αλυσίδες εφοδιασμού πιέζονται ήδη από την υπάρχουσα ζήτηση, ενώ ο κλάδος αντιμετωπίζει επίσης έλλειψη εκπαιδευμένου προσωπικού για την κάλυψη μελλοντικών αναγκών.

Η πολεμική προετοιμασία των κρατών της Ευρώπης και η στήριξη των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων οδήγησαν την τελευταία πενταετία σε αλματώδη αύξηση των εισαγωγών όπλων των ευρωπαϊκών κρατών - μελών του NATO, κατά 105% σε σύγκριση με την προηγούμενη πενταετία (2015 - 2019), όπως δείχνει η έκθεση του SIPRI.

Οι ΗΠΑ προμήθευσαν το 64% αυτών των όπλων (από 52% την περίοδο 2015 - 2019).

Τώρα η ΕΕ θέλει να αντιστρέψει αυτήν την τάση και να ενισχυθούν οι ευρωπαϊκοί όμιλοι της πολεμικής βιομηχανίας, μέσω και της πρωτοβουλίας «ReArm Europe».

Η Ουκρανία έγινε ο μεγαλύτερος εισαγωγέας όπλων στον κόσμο και οι ΗΠΑ εδραίωσαν περαιτέρω τη θέση του μεγαλύτερου εξαγωγέα (43% του παγκόσμιου συνόλου), ακολουθούμενες από τη Γαλλία.

«Η διατλαντική σχέση στις αγοραπωλησίες όπλων έχει βαθιές ρίζες. Οι εισαγωγές από τις ΗΠΑ αυξήθηκαν και τα ευρωπαϊκά κράτη - μέλη του NATO παρήγγειλαν σχεδόν 500 μαχητικά αεροσκάφη και διάφορα άλλα όπλα από τις ΗΠΑ», σημειώνει ο βασικός ερευνητής της μελέτης.

Η Γαλλία δεν εξαρτάται τόσο από τις ΗΠΑ, σημείωσε ο ερευνητής στο Γαλλικό Πρακτορείο, όμως άλλες μεγάλες χώρες, όπως η Ιταλία και η Βρετανία, αγοράζουν αεροσκάφη χαμηλής παρατηρησιμότητας F-35 ή συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας «Patriot» από τους Αμερικανούς, με άλλα λόγια συστήματα δύσκολο να υποκατασταθούν, τουλάχιστον άμεσα. Ολλανδία, Βέλγιο και Δανία εξαρτώνται πολύ περισσότερο από τους αμερικανικούς εξοπλισμούς.

Σε κάθε περίπτωση, για πρώτη φορά έπειτα από 20 χρόνια η Ευρώπη μετατράπηκε στον μεγαλύτερο πελάτη των ΗΠΑ: Σε αυτήν αναλογούσε το 35% των αμερικανικών εξαγωγών όπλων την περίοδο 2020 - 2024, ξεπέρασε δηλαδή την Εγγύς Ανατολή (33%). Πάντως, το κράτος που είναι ο μεγαλύτερος πελάτης της αμερικανικής βιομηχανίας όπλων παρέμεινε η Σαουδική Αραβία.

«Με το 43% των παγκόσμιων εξαγωγών όπλων» οι ΗΠΑ έχουν «τετραπλάσιο μερίδιο σε σχέση με τον δεύτερο μεγαλύτερο εξαγωγέα, τη Γαλλία», αναφέρει το SIPRI.

Η Γαλλία πάντως διπλασίασε τις εξαγωγές της στην Ευρώπη σε σύγκριση με την περίοδο 2015 - 2019, κυρίως λόγω των πωλήσεων μαχητικών αεροσκαφών «Rafale» στην Ελλάδα και στην Κροατία και των προμηθειών όπλων στην Ουκρανία.

Η Ινδία παραμένει ο μεγαλύτερος πελάτης της Γαλλίας (28% των γαλλικών εξαγωγών). Οι γαλλικές εξαγωγές στην Ινδία έχουν ποσοστό σχεδόν διπλάσιο από όλα τα ευρωπαϊκά κράτη μαζί (15%).

Η Ρωσία είναι ο 3ος μεγαλύτερος εξαγωγέας όπλων στον κόσμο, όμως η υποχώρηση των εξαγωγών της (-64%) επιταχύνθηκε μετά την εισβολή στην Ουκρανία. Επιπλέον, υπέστη τις συνέπειες των ευρωατλαντικών κυρώσεων και των πιέσεων των ΗΠΑ σε «συμμάχους» τους να μην προμηθεύονται ρωσικό οπλισμό.

Η Ινδία (38% των ρωσικών εξαγωγών την πενταετία 2020 - 2024) στρέφεται ολοένα και περισσότερο σε άλλες χώρες, ενώ η Κίνα (17%) ενίσχυσε τη δική της βιομηχανία.

mustafakmc

Από την πρόσφατη συνάντηση του Ρ. Τ. Ερντογάν με τον πρωθυπουργό της Πολωνίας, η οποία έχει αυτό το 6μηνο την προεδρία της ΕΕ

Η συνάντηση οργανώθηκε με ζητούμενο οι δύο πλευρές να «ανταλλάξουν εις βάθος απόψεις» για τις τρέχουσες περιφερειακές και παγκόσμιες εξελίξεις, περιλαμβανομένων φυσικά όσων «τρέχουν» ειδικά γύρω από τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και τις διατλαντικές σχέσεις, σύμφωνα πάντα με την επίσημη ενημέρωση.

Είχε προηγηθεί η πρόσφατη συμμετοχή της Τουρκίας στη συνάντηση Ευρωπαίων ηγετών στο Λονδίνο, στις 2 Μάρτη, για μια «συμμαχία προθύμων» η οποία, πέρα από τη στρατιωτική στήριξη της Ουκρανίας έναντι της Ρωσίας, αφορά και ευρύτερα τη συζήτηση για τη λεγόμενη «ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας», την πολεμική προετοιμασία των ευρωπαϊκών κρατών του ΝΑΤΟ σε συνθήκες που εντείνονται οι αντιθέσεις εντός του ευρωατλαντικού άξονα.

Σε ένα τέτοιο φόντο, στα παζάρια με την Τουρκία, πέρα από τη γεωστρατηγική της θέση και το μεγάλο μέγεθος του στρατού της, βαραίνει και η σημαντική ανάπτυξη της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας.

Πριν λίγες μέρες η γαλλική εφημερίδα «Le Monde» φιλοξένησε εκτενές δημοσίευμα με τίτλο «Η εντυπωσιακή ανάδειξη του εξοπλιστικού τομέα στην Τουρκία», σημειώνοντας μια σειρά πλευρές για την εκτόξευση των στρατιωτικών δαπανών στη χώρα, αλλά και το βάρος που ρίχνει η Αγκυρα στην πολεμική βιομηχανία, για τη γεωπολιτική αναβάθμιση της Τουρκίας.

Τα τελευταία χρόνια η εξάρτηση των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων από ξένες εταιρείες έχει μειωθεί στο 30% (από 70% μέχρι πριν κάποια χρόνια).

Σήμερα η τουρκική πολεμική βιομηχανία αριθμεί περίπου 2.000 εταιρείες, με συνολικό εργατικό δυναμικό άνω των 100.000 και εξαγωγές σε περίπου 170 χώρες...

Η «Le Monde» παρέθετε μάλιστα τα πιο πρόσφατα στοιχεία της διεθνούς κατάταξης «Global Firepower» για τη στρατιωτική δυναμική των χωρών, που αξιολογεί τις Ενοπλες Δυνάμεις της Τουρκίας ως τις 9ες πιο ισχυρές στον κόσμο, μπροστά από εκείνες δυνάμεων όπως η Ιταλία (κατατάσσεται 10η), το Πακιστάν (11ο), η Γερμανία (14η) και το Ισραήλ (15ο).

Δεν είναι τυχαίο ότι οι στρατιωτικές δαπάνες σήμερα έχουν εκτοξευτεί ετησίως στα 60 δισ. δολάρια, ενώ πριν λίγες δεκαετίες ήταν στα 5 δισ. δολάρια.

Ακόμα, η εφημερίδα αναφερόταν εκτενώς στις «υπερσύγχρονες κεντρικές εγκαταστάσεις» του τουρκικού ομίλου «Baykar» στην Κωνσταντινούπολη, σημειώνοντας ότι ο μέσος όρος ηλικίας των 4.000 εργαζομένων της είναι 29 ετών.

Τέλος, τόνιζε πόσες «περγαμηνές» διαθέτουν μια σειρά τελευταία αποκτήματα της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας, όπως τα μαχητικά μη επανδρωμένα τηλεκατευθυνόμενα «UCAV's Baykar», που χρησιμοποιήθηκαν σε όλους τους πολέμους των τελευταίων ετών, από τη Λιβύη μέχρι το Ναγκόρνο Καραμπάχ και την Ουκρανία.

Ειδική αναφορά κάνει η γαλλική εφημερίδα στη χρήση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών «Baykar TB2» στη σύγκρουση στην Ουκρανία, προσθέτοντας ότι το αεροσκάφος «είναι παρόν σε 30 χώρες - Αιθιοπία, Μάλι, Μπουρκίνα Φάσο, Μαρόκο» κ.λπ.

«Δεν υπάρχει τίποτα που να μην παράγεται στην Τουρκία», επισημαίνει η «Le Monde» και τονίζει ότι «τώρα η τουρκική αμυντική βιομηχανία κερδίζει έδαφος και στη Δυτική Ευρώπη». Θυμίζει δε ότι τον περασμένο Δεκέμβρη το πορτογαλικό Πολεμικό Ναυτικό παρήγγειλε δύο πλοία ανεφοδιασμού στην τουρκική εταιρεία STM.

Χαρακτηριστική είναι και η συμφωνία που ανακοινώθηκε στις 6 Μάρτη, ανάμεσα στην τουρκική «Baykar» και στον ιταλικό κολοσσό «Leonardo», να αναπτύξουν από κοινού παραγωγή για να εκμεταλλευτούν την ευρωπαϊκή αγορά.

Πρόσφατα είχε καταγραφεί και η συμφωνία για επένδυση της «Baykar» στην «Piaggio Aerospace Company», στη Γένοβα της Ιταλίας.

Στις 10 Μάρτη το Κέντρο Ανάλυσης για την Ευρωπαϊκή Πολιτική (Center for European Policy Analysis - CEPA), που εδρεύει στην Ουάσιγκτον αλλά διαθέτει παραρτήματα σε Βρυξέλλες και Λονδίνο, με φόντο την «κινητικότητα» που αύξησε στα ευρωπαϊκά επιτελεία το παζάρι της κυβέρνησης Τραμπ με Ρωσία και ευρύτερα, σημείωνε: «Αντιμετωπίζοντας μια πρόκληση ασφαλείας που ενδεχομένως έχει υπαρξιακές διαστάσεις για την ίδια, η Ευρώπη πρέπει να θέσει γρήγορες ερωτήσεις και να βρει άμεσες λύσεις. Μπορεί να μην αρέσει σε όλους, δεδομένης της ιστορίας των διμερών προβληματικών σχέσεων, αλλά η ήπειρος έχει μια λύση που την κοιτάζει κατά πρόσωπο - την Τουρκία».

Το Κέντρο υποστήριζε ότι «η Τουρκία διαθέτει απαντήσεις για μια ευάλωτη Ευρώπη» και ότι «θα μπορούσε να υπάρξει ένα ιστορικό "ταίριασμα" ανάμεσα στην αμυντική βιομηχανία και τις στρατιωτικές ικανότητες της Τουρκίας και σε μια ευρωπαϊκή ήπειρο που έχει επειγόντως ανάγκη από στρατεύματα και όπλα».

Πέρα από εκτιμήσεις για το πώς μια συνεργασία ΕΕ - Τουρκίας θα εξυπηρετούσε και γεωστρατηγικά συμφέροντα της Αγκυρας (με το σκεπτικό ότι θα την ανησυχούσε πως «μια πλήρης ρωσική νίκη θα επέτρεπε στο Κρεμλίνο να ανανεώσει τη σχεδόν αυτοκρατορική του προσπάθεια να κυριαρχήσει στη Μαύρη Θάλασσα και στον Νότιο Καύκασο και να εξουδετερώσει την Ουκρανία, περιοχές όπου η Τουρκία έχει ουσιώδη συμφέροντα»), το CEPA διαπίστωνε ότι «είναι η αμυντική της βιομηχανική παραγωγή που θα επιτρέψει στην Αγκυρα να κάνει ακόμα μεγαλύτερη διαφορά», καθώς «η Ευρώπη πλέον δηλώνει ανοιχτά ότι πρέπει να αυξήσει τη στρατιωτική της βιομηχανική παραγωγή, αλλά αναγνωρίζει ότι αυτό απαιτεί κάποια χρόνια για να καρποφορήσει».

Και συνέχιζε: «Η Τουρκία μπορεί να παράσχει λύσεις για να αντιμετωπιστεί το μεγάλο χάσμα. Διαθέτει έναν τεράστιο και αποτελεσματικό τομέα μεταποίησης, με αληθινή ισχύ στην αμυντική παραγωγή, την ικανότητα να παράγει άρματα μάχης, οχήματα και πυρομαχικά πεζικού - συμπεριλαμβανομένων βλημάτων 155 χιλιοστών - σε μεγάλη κλίμακα. Ακόμα, η χώρα έχει εξελίξει και συνεχίζει να εξελίσσει ζωτικές στρατιωτικές τεχνολογίες, συμπεριλαμβανομένων παγκόσμιας κλάσης ικανοτήτων σε drones, όπου το ευρωπαϊκό αμυντικό σύμπλεγμα υστερεί σημαντικά».

«Η Τουρκία» - επισημαίνει το CEPA - «διαθέτει το μεγαλύτερο χερσαίο στρατιωτικό δυναμικό από τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ, με σχεδόν 400.000 στρατεύματα εδάφους, που διπλασιάζονται αν περιληφθούν και οι εφεδρείες. Διαθέτει πάνω από 2.000 βασικά άρματα μάχης, σχεδόν τα μισά από όσα τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ συνολικά, ενώ οι ναυτικές της δυνάμεις έχουν κρίσιμο έλεγχο και ρόλο πάνω στις θαλάσσιες οδούς της Μαύρης Θάλασσας».

Τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία διαπιστώνουν κι άλλα προτερήματα σε μια στενότερη στρατιωτική συνεργασία με την Τουρκία, καθώς «ενώ οι περισσότερες χώρες στην περίοδο μετά τον Ψυχρό Πόλεμο επικεντρώθηκαν σε ειρηνευτικές αποστολές, οι τουρκικές Ενοπλες Δυνάμεις ισορρόπησαν κατάλληλα ανάμεσα στη διατήρηση των τακτικών τους πολεμικών ικανοτήτων ενώ συνέβαλαν παράλληλα στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και σε ειρηνευτικές αποστολές», όπως τόνιζε ο πρόσφατα αποστρατευμένος Τούρκος στρατηγός Γιαβούζ Τουρκγκενσί σε ανάλυσή του στο «Atlantic Council», στα τέλη Φλεβάρη, με τίτλο «Στην ενίσχυση της αρχιτεκτονικής της στην Ασφάλεια, η Ευρώπη δεν πρέπει να μειώσει τον ρόλο της Τουρκίας».

Στην πραγματικότητα, η Αγκυρα «διαφημίζει» τις «πολεμικές ικανότητες» που έχουν αναπτύξει οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις μέσα από τις στρατιωτικές επεμβάσεις της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή και στη Λιβύη.

Ο Τουρκγκενσί - που έχει υπηρετήσει και στην αντιπροσωπεία της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ - σημείωνε χαρακτηριστικά ότι «οι τουρκικές Ενοπλες Δυνάμεις (TAF), οι οποίες συμμετέχουν στις προσπάθειες αντιμετώπισης περιφερειακών συγκρούσεων και συνεχίζουν να εκτελούν σημαντικά καθήκοντα στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, έχουν σημαντική εμπειρία μάχης και υψηλή επιχειρησιακή ετοιμότητα (...) Αυτή η εμπειρία μπορεί να είναι χρήσιμη όχι μόνο για το ΝΑΤΟ, αλλά και για την Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας της ΕΕ (CSDP, αν αυτή διευρυνθεί και σε συμμάχους εκτός ΕΕ), καθώς η Ρωσία αποτελεί πρόκληση για την ασφάλεια στην Ευρώπη».

Επιπλέον, η τουρκική «αμυντική» βιομηχανία - συνέχιζε ο ίδιος - «κατάφερε να αντιδράσει γρήγορα στις εμπειρίες μάχης της TAF, που έχει σχεδιάσει ένα σύστημα αμυντικού σχεδιασμού», μέσω του οποίου με βάση τα ειδικά χαρακτηριστικά της κάθε στρατιωτικής δύναμης καθορίζονται και «οι επιχειρησιακές απαιτήσεις» κάθε αποστολής, ενώ ταυτόχρονα «οι φορείς της αμυντικής βιομηχανίας καθορίζουν την απαραίτητη (για παραγωγή) τεχνολογία...».

Την ίδια στιγμή φυσικά, η τουρκική αστική τάξη είναι πανέτοιμη να παζαρέψει μια σειρά άλλα «πλεονεκτήματα: τη γεωπολιτική της θέση, τον ρόλο της στο ενεργειακό σύστημα, τις ευκαιρίες παραγωγής μορφών ανανεώσιμης ενέργειας, την πρόσβαση σε στρατηγικές διαδρομές μεταφοράς, τις υποδομές και τον νεαρό της πληθυσμό», ενώ η συγκεκριμένη ανάλυση κατέληγε: «Η Τουρκία έχει αποκτήσει σημαντική εμπειρία στην επίλυση κρίσεων. Αυτή προέρχεται από τις προσπάθειες για την αντιμετώπιση κρίσεων στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή, στα Βαλκάνια και το Κέρας της Αφρικής. Υποστηριζόμενη από αυτή την εμπειρία, η Τουρκία διαθέτει την ικανότητα και τη δυνατότητα να συμβάλει στις παγκόσμιες προσπάθειες για την ειρήνη και τη σταθερότητα. Αυτή η ικανότητα μπορεί να είναι μια άλλη σημαντική συμβολή στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας».