Ο «Ριζοσπάστης» σήμερα συζητά με τον Ανδρέα Κοράκη, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, και την Ηρώ Κοτσαμπά, μέλος του Γραφείου Περιοχής Αττικής, γι' αυτήν τη νέα καμπάνια. Παραθέτουμε τη συνέντευξη:

-- Το ΚΣ της ΚΝΕ ανακοίνωσε την καμπάνια του «Οδηγητή» για το 2025. Τι επιδιώκετε με την πρωτοβουλία αυτή;

Α. Κοράκης: Επιδιώκουμε ο «Οδηγητής» να φτάσει τη νέα χρονιά σε χιλιάδες νέους αναγνώστες, να συμβάλλει στη μαχητική προβολή της πολιτικής, της ιδεολογίας και των θέσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στη νεολαία. Με τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία θέλουμε να πετύχουμε ο «Οδηγητής» να αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινής παρέμβασης, μελέτης και αξιοποίησης από κάθε μέλος της ΚΝΕ στη σχολή, στο σχολείο, στους χώρους δουλειάς. Θεωρούμε πως η παρέμβαση κάθε ΟΒ και μέλους της ΚΝΕ με τις θέσεις του Κόμματος, την προσπάθεια οργάνωσης αγώνων και διεκδίκησης, την αντιπαράθεση με την αστική ιδεολογία, δημιουργεί σημαντικές δυνατότητες στη συσπείρωση περισσότερων νέων δίπλα της. Ακριβώς σε αυτήν τη δυνατότητα θέλουμε να συμβάλει η αναβάθμιση και αξιοποίηση του «Οδηγητή», ως όπλο στη διαπαιδαγώγηση με τα βασικά στοιχεία και «τις εικόνες της οργανωμένης ζωής», σε ανθρώπους που συμπορεύονται μαζί μας στην καθημερινή πάλη.

Ο στόχος της αύξησης της διακίνησης του «Οδηγητή» ανταποκρίνεται στις μεγάλες δυνατότητες που έχει δημιουργήσει η δράση της ΚΝΕ, η επιρροή και το κύρος του ΚΚΕ όλο το προηγούμενο διάστημα. Γι' αυτό μπαίνουν ήδη φιλόδοξα πλάνα διακίνησης για το νέο τεύχος του Γενάρη από τις Οργανώσεις. Εξάλλου, η βελτίωση της μελέτης και της αξιοποίησής του συνδέεται άμεσα με την προσπάθεια της επεξεργασίας και εξειδίκευσης της πολιτικής του ΚΚΕ στον χώρο δράσης μας, την άνοδο της ικανότητας του καθενός μας στην αντιπαράθεση με την κυρίαρχη ιδεολογία, οικοδόμησης μαζικής ΚΝΕ σε κάθε χώρο νεολαίας.

-- Πώς προετοιμάζονται οι Οργανώσεις για την έναρξη της καμπάνιας; Τι κλίμα επικρατεί στα μέλη και στους φίλους της ΚΝΕ;

Η. Κοτσαμπά: Στις Οργανώσεις και στους φίλους της ΚΝΕ στην Αττική επικρατεί κλίμα ανυπομονησίας και προσμονής για το νέο αναβαθμισμένο τεύχος του «Οδηγητή». Υπάρχει μεγάλος ενθουσιασμός, που εκφράζεται και στην πράξη με την προετοιμασία που γίνεται για την υποδοχή του νέου φύλλου και για να εξασφαλιστεί η πλατιά διακίνησή του από τις Οργανώσεις. Ηδη από σήμερα που ανοίγουν πάλι τα σχολεία και τα πανεπιστήμια η αφίσα με το νέο τεύχος υπάρχει σε όλους τους χώρους, ενώ παράλληλα κανονίζονται ραντεβού με τους φίλους της ΚΝΕ, με μαθητές, φοιτητές και νέους εργαζόμενους για το Σάββατο έτσι ώστε να προμηθευτούν τον «Οδηγητή» όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Επιπλέον, οι Οργανώσεις προετοιμάζονται για πλατιά πανεξόρμηση το Σαββατοκύριακο 11 - 12 Γενάρη σε όλη την Αττική, σε χώρους νεολαίας στο κέντρο της Αθήνας αλλά και σε κάθε γειτονιά, στις φοιτητικές εστίες και σε χώρους δουλειάς έτσι ώστε το νέο φύλλο του «Οδηγητή» να φτάσει σε κάθε γωνιά της Αττικής.

Α. Κ.: Σε σχέση με την προετοιμασία και «υποδοχή» του νέου τεύχους δίνουμε βάρος στο πώς θα γίνει γεγονός σε όλη την κλίμακα της Οργάνωσης αλλά και τους φίλους της, στους χώρους μόρφωσης. Το κρίσιμο, πέρα από την προπαγάνδα και την ενημέρωση των φίλων της ΚΝΕ, αφορά το τι κάνουμε σήμερα και τις επόμενες μέρες κάθε μέλος και στέλεχος της Οργάνωσης. Με τη συμμετοχή όλων μας στις πανεξορμήσεις του Σαββατοκύριακου στις γειτονιές και στα στέκια νεολαίας, την πλατιά διακίνηση του φύλλου από τη Δευτέρα έξω από κάθε σχολείο, χώρους κατάρτισης, τη μαζική ενημέρωση με προφορικές ανακοινώσεις και εξόρμηση μέσα στα μαθήματα στα πανεπιστήμια κ.α. Η επιτυχία όμως θα κριθεί από τον καθένα μας, στον βαθμό που θα «βάλουμε στο χαρτί» συγκεκριμένα και αναλυτικά τους νέους και τις νέες που θα απευθυνθούμε για να τους δώσουμε τον «Οδηγητή»: Σε όλους όσοι βρεθήκαμε μαζί στις μάχες του προηγούμενου διαστήματος, στους χιλιάδες ψηφοφόρους του Κόμματος, στους νέους που δώσαμε τη μάχη για την αλλαγή των συσχετισμών σε χώρους Εκπαίδευσης, στους νέους που απεργήσαμε μαζί.

-- Το νέο φύλλο ανακοινώθηκε πως θα έχει αφιέρωμα με τίτλο «Σε έναν κόσμο που φλέγεται, νικητές θα είναι οι λαοί». Γιατί έγινε αυτή η επιλογή και γιατί είναι χρήσιμο σε έναν νέο σήμερα;

Η. Κ.: Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που η μάχη για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα καθημερινά φουντώνει τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς σε όλο τον πλανήτη, οι ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις κλιμακώνονται και γενικεύονται. Σε αυτές τις συνθήκες πολλοί νέοι που μιλάμε καθημερινά αναρωτιούνται γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, τι μπορούν οι ίδιοι να κάνουν, ποια είναι η διέξοδος από τον πόλεμο κ.λπ. Το αφιέρωμα του «Οδηγητή» έρχεται λοιπόν να δώσει κάποιες πρώτες απαντήσεις σε αυτές τις ανησυχίες, να βοηθήσει στην καλλιέργεια ταξικού κριτηρίου απέναντι σε όλα όσα συμβαίνουν, να φωτίσει τη μοναδική διέξοδο που υπάρχει από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Φυσικά, το αφιέρωμα από μόνο του δεν εξαντλεί τη συζήτηση αυτή, αλλά σίγουρα δίνει τις πρώτες απαντήσεις σε αυτά που απασχολούν πάρα πολλούς νέους σήμερα.

Επιπλέον, σε αυτές τις συνθήκες και η ίδια η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ αξιοποιούν τους προπαγανδιστικούς τους μηχανισμούς, που έχουν πάρει φωτιά. Προσπαθούν να πείσουν και να εγκλωβίσουν τη νεολαία στους σκοπούς τους και στα συμφέροντα που εξυπηρετούν, που φυσικά είναι εκ διαμέτρου αντίθετα με την ασφάλεια του λαού. Απέναντι, λοιπόν, στην προπαγάνδα τους για το δήθεν «εθνικό συμφέρον», για τα «οφέλη» και την «ασφάλεια» που εξασφαλίζει η Ελλάδα με τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, χρειάζεται η νεολαία να χτίσει ταξικά αντανακλαστικά, να μην τσιμπάει και να μπορεί να αποκαλύπτει τον ρόλο που παίζουν τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και όλες οι προηγούμενες όσο και η ΕΕ και το ΝΑΤΟ σε όλες αυτές τις εξελίξεις. Σε αυτό συμβάλλει αποφασιστικά το αφιέρωμα που θα έχει ο «Οδηγητής» του Γενάρη.

Α. Κ.: Συμπληρωματικά χρειάζεται να σκεφτούμε το εξής: Απέναντι στα καθημερινά «πολεμικά ανακοινωθέντα» του συστήματος με διάφορους τρόπους και μέσα, στον ορυμαγδό εξελίξεων που αξιοποιείται για να καλλιεργήσει τη λογική «σοκ και δέος», στους διάφορους «μονόδρομους» που προβάλλουν στο αστικό πολιτικό σύστημα δημοσιολόγοι και άλλοι, αντιτάσσουμε τη μάχη για την αλήθεια. Οι πραγματικές αιτίες των ιμπεριαλιστικών πολέμων αποτελούν γροθιά στο σύστημά τους που δίνεται από τον καθένα μας όσο μελετάμε και αξιοποιούμε στην καθημερινή μας παρέμβαση και ευελπιστούμε ότι και το συγκεκριμένο αφιέρωμα θα είναι όπλο στα χέρια κάθε μέλους της ΚΝΕ.

-- Τι έχει να «δώσει» ο «Οδηγητής» σε κάποιον νέο άνθρωπο που τον παίρνει για πρώτη φορά;

Η. Κ.: Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί ένα «όπλο» απέναντι στην ημιμάθεια, στην προπαγάνδα, στη διαστρέβλωση που καλλιεργούν τα αστικά έντυπα μέσα ενημέρωσης. Αυτό συμβαίνει γιατί μέσα από τις σελίδες του «Οδηγητή» ένας νέος σήμερα μπορεί να βρει απαντήσεις σε όσα τον ανησυχούν και τον προβληματίζουν, μπορεί να δει ότι υπάρχουν και άλλοι σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και του εξωτερικού με τις ίδιες ανησυχίες, που μέσα από τη δράση τους φωτίζουν ότι υπάρχει άλλος δρόμος, μπορεί να φτάσει πιο κοντά στην αλήθεια.

Οταν ένας νέος σήμερα παίρνει στα χέρια του τον «Οδηγητή», στην ουσία διαμορφώνει έναν δεσμό με την ΚΝΕ, με την επαναστατική Νεολαία του ΚΚΕ, γιατί μέσω του «Οδηγητή» έρχεται σε επαφή με τις θέσεις μας για μια σειρά από ζητήματα που αφορούν τις εξελίξεις γύρω μας, αλλά και για διάφορα άλλα θέματα που σχετίζονται με την Τέχνη, τον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό, κοινωνικά φαινόμενα κ.λπ. Ακόμα και νέοι στον περίγυρο της Οργάνωσης που μπορεί να είναι διστακτικοί να προμηθευτούν τον «Οδηγητή», φαίνεται ότι όταν κάτσουμε μαζί τους και τον ξεφυλλίσουμε θα βρουν πάντα κάποιο άρθρο που θα τους τραβήξει το ενδιαφέρον, που θα θέλουν να μάθουν περισσότερα. Ετσι, ο «Οδηγητής» για κάποιον που θα τον πάρει πρώτη φορά σημαίνει ότι θα γνωρίσει ακόμα καλύτερα την Οργάνωσή μας, την ΚΝΕ, που αναπόσπαστο στοιχείο της αποτελεί διαχρονικά ο «Οδηγητής».

Α. Κ.: Αποτελεί, κατά τη γνώμη μας, το μοναδικό έντυπο νεολαίας που «μιλά» για τα προβλήματα και τους αγώνες των νέων και αναδεικνύει τη διέξοδο από τη σκοπιά της εργατικής τάξης. Αφουγκράζεται τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της νεολαίας και μέσα από τις σελίδες του δίνει απαντήσεις σε όσα την απασχολούν. Σε αντίθεση με τη διαστρέβλωση και παραπληροφόρηση των αστικών ΜΜΕ, ο «Οδηγητής» ενημερώνει και διαφωτίζει για τα προβλήματα της νεολαίας και τις αιτίες τους, προβάλλει τις διεκδικήσεις και τις ανάγκες των νέων, είναι σύντροφος στον αγώνα.

• Συνέντευξη με αφορμή τη νέα καμπάνια του ΚΣ της ΚΝΕ για τον «Οδηγητής»
• Συνέντευξη παρουσίασης της Ορχήστρας της ΚΝΕ
• Αποσπάσματα από τις ομιλίες σε εκδήλωση σωματείων εκπαιδευτικών για τον αγώνα ενάντια στην αντιδραστική «αξιολόγηση»
• Ωρα αγώνα ενάντια στις διαγραφές φοιτητών

Η εκδήλωση ξεκίνησε με χαιρετισμό εκ μέρους του Συμβουλίου Περιοχής από τον Ηρακλή Ευαγγελινού, μέλος του Γραφείου Περιοχής, ο οποίος επισήμανε ότι το νέο έτος βρίσκει την ΚΝΕ ακόμη πιο έτοιμη να βγει μπροστά στο πλάι του Κόμματος στη διαφώτιση του λαού και της νεολαίας για την απεμπλοκή της χώρας μας από ιμπεριαλιστικούς πολέμους, αναδεικνύοντας την ανάγκη αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής που φέρνει μόνο δεινά, φτώχεια και πολέμους για τους λαούς, παλεύοντας για την ανατροπή της. Οπλο στη διαφώτιση της νεολαίας είναι οι αποφάσεις του Κόμματος αλλά και η αναβαθμισμένη έκδοση του «Οδηγητή», οργάνου του ΚΣ της ΚΝΕ, με εμπλουτισμένο περιεχόμενο που σηματοδοτείται από τη μεγάλη καμπάνια που προκήρυξε το ΚΣ της ΚΝΕ. Υπογράμμισε ότι η ΚΝΕ με το άνοιγμα των χώρων εκπαίδευσης, με τον «Οδηγητή» στο χέρι θα πρωτοστατήσει στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της νεολαίας.

Στη συνέχεια ο Ιάσονας Φανός, Γραμματέας του Συμβουλίου Περιοχής, απένειμε τα βραβεία για την ετήσια άμιλλα στρατολογίας της ΚΝΕ στην Αττική, στις Οργανώσεις της Υγείας από την ΠΟ ΑΕΙ, των Νοτιοδυτικών Συνοικιών, των Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής και της ΑΕΝ Ασπροπύργου.

Ακολούθησε η κοπή της πίτας, όπου το πρώτο κομμάτι πήρε εκ μέρους της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟ Αττικής ο Μανώλης Ραπανάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος του Γραφείου Περιοχής της ΕΠ της ΚΟ Αττικής και το κομμάτι εκ μέρους του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ πήρε ο Γραμματέας του Θοδωρής Κωτσαντής.

Η εκδήλωση συνεχίστηκε με φαγητό, ποτό και χορό υπό τους παραδοσιακούς ρυθμούς του συγκροτήματος «Banda Calda».

Η εκδήλωση έγινε παραμονές της πανεργατικής απεργίας της 20ής Νοέμβρη, στον ιστορικό χώρο του Μαράσλειου Διδασκαλείου, όπου δίδαξαν μεγάλες μορφές της Παιδαγωγικής και του Εκπαιδευτικού Κινήματος. Με αυτήν την αναφορά καλωσόρισε τους συμμετέχοντες ο πρόεδρος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης ΕΚΠΑ, Κωνσταντίνος Σκορδούλης, και μετέφερε την κατηγορηματική αντίθεση της Σχολής Επιστημών Αγωγής στην «αξιολόγηση» και στις διώξεις. Μίλησε για την «επίθεση που δέχεται σήμερα η Εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες» και επεσήμανε ότι ο αγώνας των εκπαιδευτικών «είναι καθοριστικός για το μέλλον, και σε επαγγελματικό επίπεδο και στο κατά πόσο οι ελεύθερες φωνές θα μπορούν να είναι ορατές στο μέλλον».

Την αντίθεση και του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης ΑΠΘ στην «αξιολόγηση» εξέφρασε ο πρόεδρός του, Περικλής Παυλίδης. Μίλησε για τις προεκτάσεις του αγώνα των εκπαιδευτικών, τον οποίο χαρακτήρισε «κοινωνικά σημαντικό, διότι αφορά άμεσα τις συνθήκες υλοποίησης του έργου τους και τις συνθήκες εκπαίδευσης και μόρφωσης των μαθητών και μαθητριών, τον σκοπό και το περιεχόμενο της Εκπαίδευσης».

Μεταξύ άλλων σημείωσε πως η κυβέρνηση μέσω της «αξιολόγησης» - σχολικών μονάδων και ατομικής - επιχειρεί να χρεώσει στους εκπαιδευτικούς τα προβλήματα της Εκπαίδευσης και να απενοχοποιήσει την κυρίαρχη πολιτική, ότι «η αξιολόγηση αλλάζει συνολικά το σχολείο», στην προοπτική του «αυτόνομου» σχολείου. Επίσης ότι οι εκπαιδευτικοί καταπιάνονται με εξαιρετικά πολύπλοκο και μη μετρήσιμο έργο, που είναι δυναμικό για να είναι αυθεντικό, ενώ είναι σε πολλές πλευρές απρόβλεπτο και χαρακτηρίζεται από διαρκείς προκλήσεις. «Στο εκπαιδευτικό έργο, σε όλες τις βαθμίδες, και πιο έντονα στις πρώτες, εμπλέκονται και το επηρεάζουν όλες οι συνθήκες ζωής των παιδιών», οπότε είναι ένα ζήτημα τι ακριβώς θα «αξιολογηθεί» στο έργο των εκπαιδευτικών και τι θα χρεωθεί σε αυτούς.

Οπως ανέφερε σε άλλο σημείο ο ομιλητής, «η "αξιολόγηση" των εκπαιδευτικών δημιουργεί ένα καθεστώς διαρκούς ενοχοποίησης για τις επαγγελματικές τους ικανότητες, στη λογική των αφεντικών που θέλει τους μισθωτούς ανασφαλείς, υπό αμφισβήτηση», ενώ καταλήγοντας τόνισε ότι ο αγώνας αυτός έχει ήδη σημειώσει επιτυχία, ενάντια σε έναν πολύ ισχυρό πολιτικό συνασπισμό που στηρίζει αυτήν την πολιτική.

Τη σύνδεση των «ανομολόγητων στόχων» της «αξιολόγησης» με την εδραίωση του σχολείου της ΕΕ ανέδειξε ο Ανδρέας Καργόπουλος, γενικός γραμματέας της ΟΛΜΕ. Οπως είπε, στόχος δεν είναι ούτε η αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου, ούτε η «ενδυνάμωση» των εκπαιδευτικών, αλλά να τους καθυποτάξουν, ώστε να αποδεχτούν και να υπηρετήσουν το σχολείο της «αυτονομίας», της έντασης των ταξικών φραγμών, της υποβάθμισης και ταξικής διαφοροποίησης, της εντατικοποίησης και ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων που φτάνουν μέχρι τις απολύσεις, την απαξίωση του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού με μαζικές παραιτήσεις. Επιπλέον, σημείωσε, στους στόχους της «αξιολόγησης» περιλαμβάνεται η συναίνεση και ενεργή συμμετοχή του εκπαιδευτικού στην προετοιμασία των αυριανών εργαζόμενων, πέρα από το γνωστικό επίπεδο και στο επίπεδο της συνείδησης. «Να υμνούν την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, να αναπαράγουν την προπαγάνδα, τις ανακρίβειες και τις επιστημονικές ακροβασίες», να βρίσκονται απέναντι στους αγώνες των μαθητών, όποιος ξεστομίσει «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» μαζί με τους μαθητές να οδηγείται στο πειθαρχικό. Απέναντι στα παραπάνω, τόνισε, «η Ιστορία του εκπαιδευτικού κινήματος είναι τεράστια. Οι δεσμοί μας με τους μαθητές έχουν σφυρηλατηθεί σε δύσκολες συνθήκες. Θα δίνουμε τη μάχη στις τάξεις να αντιληφθούν την απελευθερωτική δύναμη της γνώσης - σύμφυτο το καθήκον να διαπαιδαγωγήσουμε με τη στάση μας κόντρα στη συντήρηση και στο σκοτάδι που προσπαθούν να μας φέρουν».

«Μπορεί το υπουργείο Παιδείας να έχει τον μηχανισμό των διώξεων, των απειλών, όμως εμείς έχουμε τη δύναμη του δίκιου, της επιστήμης, της παιδαγωγικής, τη δύναμη που παίρνουμε από τον ίδιο τον ρόλο μας. Και αυτή θα νικήσει», τόνισε ο πρόεδρος της ΔΟΕ, Σπύρος Μαρίνης, μιλώντας για τον αγώνα που δίνουν εδώ και τέσσερα χρόνια οι εκπαιδευτικοί. Αναφέρθηκε στην αντιπαράθεση των εκπαιδευτικών με την επιδίωξη των ηγεσιών του υπουργείου Παιδείας να επιβάλουν με διάφορα νομοθετήματα το λεγόμενο αυτόνομο, κατηγοριοποιημένο και επιχειρηματικό σχολείο. Με αυτόν τον αγώνα, υπογράμμισε, δόθηκε μορφή σε αυτήν την αντιπαράθεση με το περιεχόμενο, μέσα από μορφές συλλογικές. «Μέσα από τα σωματεία, αποφασίσαμε ότι αυτά τα σχέδια πρέπει να ακυρωθούν στο σήμερα».

«Αυτός ο αγώνας, παρά τις δυσκολίες, μέσα από αντιφάσεις και τα μπρος - πίσω που αποτυπώνουν και τον συσχετισμό στον κλάδο, έχει καταφέρει σημαντικά αποτελέσματα. Γιατί έχει σε μεγάλο βαθμό καθυστερήσει τα σχέδια της κυβέρνησης, έχει απονομιμοποιήσει και στη συντριπτική πλειοψηφία του κλάδου, των εργαζομένων, των γονιών, τις στοχεύσεις της "αξιολόγησης".

Αυτός ο αγώνας παραμένει ανοιχτός, με ορίζοντα νίκης, παρά τις προβλέψεις από πολλές πλευρές ότι ο κλάδος θα "τα μάζευε". Τίποτα δεν έχει κριθεί. Αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι επιβλήθηκε από τον ίδιο τον κλάδο, τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, που στις κρίσιμες καμπές πήραν την ευθύνη με τη συμμετοχή τους ιδιαίτερα στις μαζικές Γενικές Συνελεύσεις του Μάρτη, έδωσαν εντολή μέσα από την ψήφο τους και την αποφασιστικότητά τους αυτός ο αγώνας να συνεχιστεί, και έτσι δέσμευσαν και τις Ομοσπονδίες, κάτι που αποτυπώθηκε στην απόφαση της ΔΟΕ. Θεμέλιος λίθος του αγώνα, η συμμετοχή σε μια απεργιακή κινητοποίηση και μια στάση εργασίας που δεν έχουν προσβληθεί δικαστικά. Αυτή είναι και η βασική κάλυψη που δίνει συνέχεια και προοπτική», επεσήμανε.

Για την κλιμάκωση της πίεσης από πλευράς του υπουργείου, ο Σπ. Μαρίνης σημείωσε πως αποδεικνύει ότι αποτυγχάνει να περάσει με άλλους τρόπους αυτά τα σχέδια και στοχεύει στην αποσυσπείρωση και τρομοκράτηση, και πως με συναίσθηση των δυσκολιών οι εκπαιδευτικοί προσπαθούν να αντιμετωπίζουν τις πιέσεις μαχητικά στα σωματεία. Οπως είπε χαρακτηριστικά, «έχουμε μία βεβαιότητα: Οτι αν κυριαρχήσει, αν εμπεδωθεί, αν γίνει κανονικότητα αυτό το σχέδιο της "αξιολόγησης" - κατηγοριοποίησης - απαξίωσης του παιδαγωγικού έργου, το μέλλον είναι πολύ πιο βαρύ από την απειλή ενός πειθαρχικού. Δεν θα χωράμε στις ανάγκες των μαθητών μας. Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια που θα καθορίσει την αναγκαιότητα να συνεχίσουμε».

Στις νομικές - πολιτικές προεκτάσεις του νομοθετικού πλαισίου για την «αξιολόγηση» αναφέρθηκε ο δικηγόρος Ιορδάνης Προυσανίδης. Με αφορμή τις διώξεις και τις προσφυγές του υπουργείου στα δικαστήρια ενάντια στις απεργίες και κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, ανέπτυξε την ιδιαίτερη σημασία που έχει το «υπηρεσιακό καθήκον» για τον εκπαιδευτικό, ο οποίος καλείται πρώτα και κύρια να υπακούσει στην παιδαγωγική επιστήμη και έρχεται αντιμέτωπος με κυρώσεις. Θύμισε πως οι νόμοι υπηρετούν συγκεκριμένη πολιτική και τα δικαιώματα «είναι γράμμα κενό αν δεν υπερασπιστούμε το περιεχόμενό τους». Εθεσε παράλληλα το ζήτημα του κατά πόσον συνδέεται η νομοθέτηση (και) των διατάξεων για την «αξιολόγηση» με τη σύγχρονη αντιμετώπιση της γνώσης, ενώ μίλησε για το δικαίωμα των εκπαιδευτικών να υπερασπιστούν την αξιοπρέπειά τους, αλλά για την ευθύνη της πολιτείας, η οποία δεν έχει εξασφαλίσει στα σχολεία την πληρότητα σε εκπαιδευτικό προσωπικό και υποδομές και τώρα εκφράζει τάχα την ανάγκη του απολογισμού.

Ολόκληρες οι εισηγήσεις στην εκδήλωση είναι διαθέσιμες για παρακολούθηση στη διεύθυνση https://youtu.be/r0a75mTv2Us.

Η Ορχήστρα με τον Τεό Λαζάρου επί σκηνής, στην εκδήλωση της ΚΝΕ τον περασμένο Νοέμβρη στο ιστορικό κτίριο του Πολυτεχνείου

-- Πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία μιας ορχήστρας της ΚΝΕ και πώς δουλέψατε για να στηθεί αυτό το σχήμα;

Πέτρος Γκιώνης: Είχαμε συζητήσει πολλές φορές στην Επιτροπή Πολιτισμού του ΚΣ της ΚΝΕ ότι υπάρχει ανάγκη να έχουμε ένα μόνιμο μουσικό σύνολο, μία μικρή ορχήστρα. Θέλαμε να έχουμε ένα σχήμα που να μπορεί να συμβάλει, μέσα από τη μελέτη και την επαφή με τις συνθέσεις και τους κύκλους τραγουδιών των συνθετών και των ποιητών μας, στην πολιτιστική μας δραστηριότητα στον τομέα της μουσικής. Ηδη μουσικοί, μέλη της ΚΝΕ, από τις Οργανώσεις της Αττικής, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συνεργάζονταν γι' αυτό τον σκοπό, ένα σχήμα με μία πιο σταθερή σύνθεση μουσικών υπήρχε.

Βλέποντας, λοιπόν, τη δυνατότητα ξεκινήσαμε να οργανώνουμε τη δημιουργία της ορχήστρας. Προσκαλέσαμε περισσότερους νέους μουσικούς να συμμετέχουν, συζητήσαμε με όσους, ήδη, ασχολούνταν για τον χαρακτήρα του εγχειρήματος κ.λπ. Εχει σημασία πως ήρθαμε σε επαφή με τον μουσικό Τεό Λαζάρου και το συγκρότημα «Ρωμιοσύνη», για να συζητήσουμε πάνω στο θέμα του ρεπερτορίου και τις απαιτήσεις της λειτουργίας ενός τέτοιου σχήματος. Με τη βοήθεια του Τεό Λαζάρου, που έχει τη μουσική επιμέλεια του συγκροτήματος, ξεκινήσαμε τις πρόβες.

Η ορχήστρα «επίσημα» άρχισε να λειτουργεί τον Ιανουάριο του 2024. Συναντιέται σταθερά κάθε βδομάδα για πρόβα, ανεξάρτητα από το εάν υπάρχει κάποια άμεση συναυλία κ.λπ. Εχει ως «έδρα» της το Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας «Μάνος Λοΐζος», ουσιαστικά λειτουργεί ως εργαστήρι μουσικής μελέτης. Με τη φετινή έναρξη του προγράμματος του Στεκιού Πολιτισμού δώσαμε τη δυνατότητα να εγγραφούν και νέοι. Εχουμε στόχο, ακριβώς, επειδή λειτουργεί ως εργαστήρι, να φτιάξουμε μελλοντικά κάποια μουσική βιβλιοθήκη. Να συγκεντρώσουμε από παρτιτούρες και ενορχήστρωσες, μέχρι άλλο υλικό, να διαμορφώσουμε δηλαδή μία υποδομή για τη μελέτη στη μουσική. Στην πορεία του έτους που ολοκληρώθηκε, η ορχήστρα δούλεψε πάνω σε συγκεκριμένο ρεπερτόριο, στο πολιτικό και λαϊκό τραγούδι.

-- Από τι όργανα αποτελείται το σχήμα και υπάρχουν περιορισμοί ή προϋποθέσεις για να συμμετάσχει κάποιος;

Π.Γ.: Στην ορχήστρα όλοι όσοι συμμετέχουν είχαν συγκεκριμένη επαφή με τη μουσική από πριν. Βοήθησε ότι οι περισσότεροι είχαν και ωδειακές σπουδές στα μουσικά όργανα. Επιδιώκουμε, όμως, το σχήμα μέσα από τη λειτουργία του να εμπλουτίζει, να αναβαθμίζει τη μουσική γνώση όσων συμμετέχουν. Σίγουρα σε ό,τι αφορά την κατανόηση του ρεπερτορίου, της ιστορίας του κάθε τραγουδιού και της μουσικής. Για να συμμετέχει κάποιος, πρέπει να έχει επαφή με τη μουσική, να μπορεί να ανταποκριθεί, σε κάποιο βαθμό, στην πρόβα. Η εκμάθηση μουσικών οργάνων είναι πολύ απαιτητική, δεν την υποτιμούμε. Γι' αυτό στην ορχήστρα όπως λειτουργεί δεν μπορεί να έρθει κάποιος που πρώτη φορά ξεκινάει... «πιάνει» το όργανο. Υπάρχουν βέβαια νέοι, που ενώ δεν έχουν κλασικές σπουδές στη μουσική, με την προσωπική ενασχόληση και τριβή έχουν αποκτήσει ένα καλό επίπεδο και συμμετέχουν.

Τεό Λαζάρου: Αυτήν τη στιγμή η ορχήστρα αποτελείται σταθερά από ντραμς, κρουστά, πιάνο, κιθάρες, μπουζούκια, μπάσο και φωνές. Ανάλογα με το τι ετοιμάζουμε, μπορεί να ενταχθούν και κάποια πνευστά όργανα, γενικά επιδιώκουμε να την εμπλουτίσουμε με πνευστά, άλλα έγχορδα.

-- Πάνω σε τι έργα δουλεύετε και τι σας εμπνέει για αυτή τη συλλογική προσπάθεια;

Τ.Λ.: Η ορχήστρα δουλεύει κυρίως πάνω στην ελληνική έντεχνη μουσική. Η έντεχνη μουσική στην Ελλάδα, όπως διαμορφώθηκε, εντάσσεται ουσιαστικά στην κλασική μουσική. Αξιοποιεί τη μουσική παράδοση και την ανασυστήνει με στοιχεία λαϊκής και παραδοσιακής ελληνικής μουσικής. Για παράδειγμα με την ένταξη του μπουζουκιού σε συμφωνικά έργα.

Το ρεπερτόριο που δουλεύουμε είναι συνθετών όπως ο Μ. Θεοδωράκης, ο Χρ. Λεοντής, ο Μ. Λοΐζος, ο Γ. Μαρκόπουλος, ο Θ. Μικρούτσικος κ.ο.κ. Δουλεύουμε πάνω στο πολιτικό και το λαϊκό τραγούδι, δίνουμε έμφαση στην επαφή και με το αντάρτικο τραγούδι - αυτό που έπαιξε καθοριστικό ρόλο τη δεκαετία του 1940 στην Ελλάδα, συνδέθηκε με το ΕΑΜικό κίνημα και τον ΕΛΑΣ, με τον ΔΣΕ κ.λπ. Η κληρονομιά τού «πολεμάμε και τραγουδάμε» πιστεύουμε είναι ζωντανή και επίκαιρη γιατί η μουσική μπορεί να δώσει την ηθική ανάταση, να συμβάλλει στην αγωνιστική στάση που είναι και σήμερα απαραίτητη στους αγώνες της νεολαίας και του λαού. Στην Ελλάδα υπάρχει μουσική παράδοση που δέθηκε με το εργατικό - λαϊκό κίνημα, την ιστορία του. Ευρύτερα μουσική που αγκάλιασε το πλατύ συναίσθημα του λαού μας, τις αγωνίες, τις χαρές, τις λύπες του. Είναι σημαντικό πως το ρεπερτόριο που δουλεύουμε είναι συνδεδεμένο σε πολύ μεγάλο βαθμό με την ελληνική ποίηση του 20ού αιώνα, την ποίηση που μελοποιήθηκε. Με αυτόν τον τρόπο ερχόμαστε σε επαφή με το έργο μεγάλων συνθετών και μεγάλων ποιητών.

Π.Γ.: Είναι το ίδιο το περιεχόμενο της μουσικής που μας εμπνέει. Είναι σημαντική, βέβαια, η συλλογική λειτουργία, ότι συναντιόμαστε στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας, είμαστε μέρος της ευρύτερης προσπάθειας που κάνει η ΚΝΕ στην παρέμβασή της στον πολιτισμό. Σκεφτείτε πως οι πρόβες γίνονται στο studio του Στεκιού Πολιτισμού, στο κτίριο της Τροίας 36. Ακριβώς από πάνω μας βρίσκεται το πιάνο του Μάνου Λοΐζου, τα άλλα όργανά του, μετά από την ευγενική προσφορά της οικογένειάς του στην ΚΝΕ. Ετσι εμπνεύστηκε άλλωστε και η μετονομασία του Στεκιού με το όνομα του μουσικοσυνθέτη, για να τον τιμήσουμε. Πάνω βρίσκεται το πιάνο και εμείς στην ακριβώς κάτω αίθουσα μαθαίνουμε, παίζουμε τα τραγούδια του Μ. Λοΐζου. Ολο αυτό «δίνει» κάτι στην προσπάθεια που κάνουμε...

Μας εμπνέει ο σκοπός για τον οποίο υπάρχει η ορχήστρα. Κερδίζουμε και εμείς που συμμετέχουμε. Δεν είναι και λίγο πράγμα να παίζεις στο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», στον ιστορικό χώρο του Πολυτεχνείου προς τιμήν του τεράστιου αγώνα, του ξεσηκωμού της νεολαίας και του λαού τότε. Ο στόχος να συμβάλλουμε στην πολιτική και πολιτιστική δραστηριότητα της ΚΝΕ μέσα από την ορχήστρα μάς κινητοποιεί, θέλουμε να αναβαθμίζουμε το αποτέλεσμα που πετυχαίνουμε. Μας απασχολεί να συμβάλλουμε μέσα από τη μουσική στη γνωριμία της νεολαίας με το καλό και ποιοτικό τραγούδι, με τη μουσική που έχει να δώσει πολλά, πολλές φορές και γι' αυτό μένει στο περιθώριο, στις μάχες και τους αγώνες που δίνουμε σήμερα.

-- Σας έχουμε δει έως τώρα σε μια εμφάνιση στον Περισσό με τραγούδια αφιερωμένα στην ΕΠΟΝ και μια στο Πολυτεχνείο με τραγούδια της αντιδικτατορικής πάλης. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Π.Γ.: Η ορχήστρα είχε προετοιμάσει και αφιέρωμα στον Μάνο Λοΐζο, θα παιζόταν στο 50ό Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή». Δυστυχώς οι καιρικές συνθήκες της ημέρας που ήταν προγραμματισμένο δεν το επέτρεψαν. Το ρεπερτόριο και το αφιέρωμα, όμως, είναι έτοιμα, όποτε θα τα παρουσιάσουμε με κάποιο τρόπο το επόμενο διάστημα.

Φέτος επίσης θα ασχοληθούμε με δυο πολύ μεγάλους συνθέτες στους οποίους οφείλει πολλά - τα περισσότερα - η ελληνική μουσική. Τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μάνο Χατζιδάκι. Η αφορμή δόθηκε γιατί το 2025 συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννησή τους. Η Επιτροπή Πολιτισμού του ΚΣ σχεδιάζει και εκδήλωση με ανάλογο θέμα στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας «Μάνος Λοΐζος» το επόμενο διάστημα. Σίγουρα μας ενέπνευσε και η μεγάλη συναυλία που έκανε η ΚΕ του Κόμματος «Ο Μάνος Χατζιδάκις στα χρόνια της θύελλας». Γενικά το Επιστημονικό Συνέδριο με θέμα «Η λογοτεχνία στα χρόνια της θύελλας», που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2024, θα μας βοηθήσει σε αυτή την κατεύθυνση, αφού καταπιάνεται σε μεγάλο βαθμό με την ποίηση που μελοποιήθηκε από τους δυο συνθέτες, ήταν η εποχή για το ξεκίνημα και των δύο.

Τ.Λ.: Ο Μίκης και ο Μάνος είναι τεράστια μεγέθη της μουσικής. Φέτος είναι η αρχή, θα δώσουμε συνέχεια σε αυτή τη δουλειά με στόχο να παρουσιάσουμε μελλοντικά με ολοκληρωμένο τρόπο κάποιο κύκλο κ.λπ. Σε πρώτη φάση υπάρχει η σκέψη να ασχοληθούμε με το ρεπερτόριο από το έργο «Μαγική Πόλη», όπου συνεργάστηκαν οι δυο συνθέτες στη μουσική της και το αποτέλεσμα είναι μοναδικό.

Η «Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας» απευθύνεται με κάλεσμα αγώνα στους φοιτητές και τις φοιτήτριες μέσα στις σχολές αλλά και στην κοινωνία, τη συναίνεση της οποίας προσπαθεί να αποσπάσει η κυβέρνηση, δηλώνοντας πως «δεν θα αφήσουμε να διαγραφούν οι προσπάθειες και οι θυσίες εμάς και των οικογενειών μας! Με τους φοιτητικούς συλλόγους μπορούμε να αφήσουμε τον νόμο στα χαρτιά», τονίζει η ΠΚΣ και παραθέτει ερωτήσεις και απαντήσεις γύρω από το θέμα των διαγραφών ως εξής:

• «Τι προβλέπει ο νόμος; Απλά "βάζει τάξη" στις λίστες των εγγεγραμμένων στα Πανεπιστήμια;

Καθορίζει "ανώτατο όριο φοίτησης" για όλους τους φοιτητές στα ν+2 ή ν+3 έτη με τις πρώτες διαγραφές να σχεδιάζονται για τον Σεπτέμβρη 2025.

Δεν πρόκειται για μια "εκκαθάριση" του μητρώου των πανεπιστημίων από όσους εισήχθησαν στα ΑΕΙ την προηγούμενη χιλιετία ή όσων έχουν παρατήσει τις σπουδές τους. Αφορά όσους ήδη σπουδάζουν και ισχύει αναδρομικά. Δηλαδή όσους εισήχθησαν στις σχολές από το 2018 και πριν, ακόμα και φοιτητές που είναι 24 χρονών!

Οι διαγραφές απειλούν ενεργούς φοιτητές! Οπως αποκαλυπτικά τονίζουν σε κοινή ανακοίνωσή τους οι πρόεδροι Μαθηματικών τμημάτων, πάνω από το 50% όσον πήραν πτυχίο μεταξύ 2023-'24 θα είχαν διαγραφεί με βάση τον νόμο.

Είναι fake news ότι υπάρχουν 333.741 "αιώνιοι φοιτητές". Σκόπιμα τσουβαλιάζονται όσοι δεν φοιτούν εντός της διάρκειας που η κυβέρνηση κρίνει ως "ενεργή" (ν+2 ή ν+3), ακόμα και σε σχολές που οι μέσοι όροι αποφοίτησης είναι μεγαλύτεροι.

Τα χιλιοειπωμένα περί "αιώνιων φοιτητών" και άλλα ψέματα αποτελούν το προπέτασμα καπνού για να καταφέρουν τη συναίνεση της κοινωνίας, κρύβοντας ότι πρόκειται για ένα άδικο και ταξικό μέτρο.

• Ποιος ευθύνεται για την επιμήκυνση της διάρκειας σπουδών;

Ολοι οι φοιτητές και φοιτήτριες θα ήθελαν γρήγορα να πάρουν το πτυχίο τους. Το υπαρκτό ζήτημα της καθυστέρησης στην ολοκλήρωση των σπουδών τους σχετίζεται με τους όρους σπουδών σήμερα, με την ανύπαρκτη στήριξή τους.

Η διαχρονική πολιτική των κυβερνήσεων ευθύνεται...

Που 1 στους 2 φοιτητές εργάζονται για να αντεπεξέλθουν στο γιγάντιο κόστος σπουδών, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αφοσιωθούν στις σπουδές τους.

Που η φοιτητική μέριμνα είναι ανύπαρκτη και οδηγεί όσους δεν φοιτούν στον τόπο μόνιμης κατοικίας τους να "παλεύουν" τις σπουδές από απόσταση ή και να τα παρατάνε.

Που κυριαρχεί η υποστελέχωση, με μαθήματα να ξεκινούν στα μέσα του εξαμήνου γιατί στηρίζονται σε έκτακτο διδακτικό προσωπικό, άλλα δεν προσφέρονται ή αλλάζουν ανάλογα με τους διαθέσιμους καθηγητές.

Που δεν "χωράνε" όλοι στις λίστες εργαστηρίων λόγω ανεπάρκειας υποδομών και προσωπικού καθυστερώντας ολόκληρα εξάμηνα.

Που δεν υπάρχουν ειδικά μέτρα στήριξης των εργαζόμενων φοιτητών αλλά και διπλές εξεταστικές.

Που τα ελάχιστα μέλη ΔΕΠ δεν επαρκούν για την εκπόνηση των διπλωματικών εργασιών.

Που η εξεύρεση της υποχρεωτικής πρακτικής άσκησης είναι ατομική υπόθεση των φοιτητών και η αναμονή καθυστερεί τη λήψη του πτυχίου.

Που δεν υπάρχουν υποδομές ψυχολογικής υποστήριξης.

Που υποβαθμίζεται η αξία των πτυχίων με αποτέλεσμα σε σχολές με μεγάλη ανεργία και ετεροαπασχόληση να είναι έντονο το φαινόμενο της έλλειψης κινήτρου για ολοκλήρωση των σπουδών.

Που συχνά το περιεχόμενο της παράδοσης των μαθημάτων και τα θέματα των εξετάσεων είναι αναντίστοιχα, με αποτέλεσμα μεγάλα ποσοστά αποτυχίας στις εξεταστικές.

Οι φοιτητές δεν είναι "λιμνάζοντες" αλλά αβοήθητοι!

Η ευθύνη για όλα αυτά βρίσκεται στη διαχρονική πολιτική ΕΕ - κυβερνήσεων που γεμίζουν εμπόδια τις σπουδές των φοιτητών και θέλουν να διαγράφουν όσους σκόνταψαν.

• Δεν θα πρέπει να υπάρχει ένα όριο φοίτησης;

Ο καθορισμός ανώτατης διάρκειας φοίτησης δεν έχει καμία σχέση με την αντιμετώπιση των αιτιών που ευθύνονται για τις δυσκολίες των φοιτητών να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, αντίθετα τους προσθέτει έξτρα άγχος και εμπόδια.

Καμία έρευνα δεν αποδεικνύει ότι ο "φόβος της διαγραφής" θα συμβάλει στην ολοκλήρωση των σπουδών, αλλά περισσότερο θα αποτελεί παράγοντα παραίτησης από την προσπάθεια ολοκλήρωσής τους.

Ερευνες που διεξάγουν τα ΑΕΙ επιβεβαιώνουν ότι οι κοινωνικές - οικονομικές δυσκολίες σε συνδυασμό με την έλλειψη μέριμνας και ακαδημαϊκής στήριξης έχουν κεντρικό ρόλο στην καθυστέρηση ολοκλήρωσης των σπουδών που εκφράζεται από τα πρώτα έτη σπουδών.

Αν η κυβέρνηση ήθελε να τα αντιμετωπίσει, θα υλοποιούσε τις διεκδικήσεις των Φοιτητικών Συλλόγων και θα στήριζε ολόπλευρα τους φοιτητές για να αποφοιτούν νωρίτερα.

• Δεν προβλέπονται μέτρα για όσους χρειάζεται να παρατείνουν τις σπουδές τους;

Οσα προβλέπονται δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα. Η κατάσταση για να αντιστραφεί απαιτεί γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης και μέτρα πραγματικής στήριξης.

Η δήθεν "διευκόλυνση των εργαζόμενων φοιτητών" και ο... εξαναγκασμός της "μερικής φοίτησης" είναι κοροϊδία. Προϋποθέτει απόδειξη τουλάχιστον 20 ωρών εβδομαδιαίας εργασίας όταν στους φοιτητές κυριαρχεί η μαύρη - ανασφάλιστη δουλειά. Επίσης όποιος ενταχθεί στη ρύθμιση δεν μπορεί να δηλώσει περισσότερα από τα μισά μαθήματα (π.χ. σε ένα εξάμηνο με 5, μπορεί μόλις 2)! Ετσι, παραμένει το όριο φοίτησης χωρίς κάποια διευκόλυνση.

• Γιατί θέλουν να εφαρμόσουν τις διαγραφές;

Οσοι φοιτητές έχουν ξεπεράσει το όριο φοίτησης ούτε "καταλαμβάνουν θέσεις" (οι εισακτέοι δεν σχετίζονται με το πόσοι είναι εγγεγραμμένοι), ούτε "κοστίζουν" στο κράτος, αφού δεν τους παρέχεται κάτι.

Βάρος για τα πανεπιστήμια δεν είναι οι φοιτητές, αλλά η πολιτική της κυβέρνησης που τα αφήνει να ασφυκτιούν στην υποχρηματοδότηση και τις συνέπειες από τις προτεραιότητες της επιχειρηματικής λειτουργίας τους.

Κυβέρνηση και ΕΕ στοχεύουν στη μαζική παραγωγή αποφοίτων διαφόρων κατηγοριών - επιπέδων εκπαίδευσης, ώστε να διαμορφώνονται "δεξαμενές" εργαζομένων με πιστοποιημένα προσόντα, για να διαλέγουν οι εργοδότες.

Ετσι, επειδή ο "χρόνος είναι χρήμα" και κέρδος από την εκμετάλλευση... ζητούμενο είναι η ταχύτητα αποφοίτησης για να παράγονται απόφοιτοι σε επαρκή αριθμό και όσοι δεν τα "καταφέρνουν", να στρέφονται "μια ώρα αρχύτερα" σε δομές κατάρτισης.

Αυτό απασχολεί τις... "αξιολογήσεις" τους. Δεν είναι τυχαίο ότι οι διαγραφές σχεδιάστηκαν πρώτη φορά το 2007 (κυβέρνηση ΝΔ) και ψηφίστηκαν το 2011 ("Νόμος Διαμαντοπούλου" - ΠΑΣΟΚ)».

Σοβαρές αντιρρήσεις για την πρόβλεψη του νόμου - πλαίσιο για τις διαγραφές φοιτητών προβάλλουν πολλά συλλογικά όργανα πανεπιστημιακών, παρουσιάζοντας εμπεριστατωμένα επιχειρήματα.

Στο πλαίσιο αυτό ο Ενιαίος Σύλλογος ΔΕΠ (ΕΣΔΕΠ) του ΑΠΘ σημειώνει μεταξύ άλλων ότι η εφαρμογή των σχετικών διατάξεων του νόμου - πλαίσιο «θα οδηγήσει στη διαγραφή 333.790 φοιτητών σε πανελλαδικό επίπεδο, αριθμός που αντιστοιχεί στο 48% του συνόλου των εγγεγραμμένων προπτυχιακών φοιτητών στη χώρα. Η αντίστοιχη εφαρμογή στο ΑΠΘ θα οδηγήσει στη διαγραφή 39.210 φοιτητριών και φοιτητών, που αντιστοιχεί στο 51% του συνόλου των εγγεγραμμένων προπτυχιακών φοιτητών», σύμφωνα με στοιχεία της ΕΘΑΑΕ και της ΕΛΣΤΑΤ.

«Η συζήτηση περί διαγραφών των φοιτητριών/τών», συνεχίζει ο ΕΣΔΕΠ, «πέρα από κοινωνικά ανάλγητη και ταξικά τιμωρητική, είναι εντελώς αποπροσανατολιστική, καθώς δεν απαντά σε κανένα από τα μεγάλα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα δημόσια ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως η χρόνια υποχρηματοδότηση και υποστελέχωσή τους, η απουσία συντήρησης και ανανέωσης των κτιριακών υποδομών και του εξοπλισμού τους, η χωρίς προϋποθέσεις και επιχειρηματικού τύπου στήριξη των ΔΕΠ στην έρευνα, και ιδίως οι τραγικές ελλείψεις στη φοιτητική μέριμνα.

Οι καθυστερήσεις στην αποφοίτηση πολλών φοιτητών/τριών σχετίζονται πρώτα και κύρια με τις συνθήκες διαβίωσης και εκπαίδευσής τους», επισημαίνει. Αναφέρει ότι πολλοί φοιτητές αναγκάζονται να δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές αυξάνοντας το ποσοστό των φοιτητών που εξαναγκάζονται σε παράταση των σπουδών τους (από 44,8% επί του συνόλου το 2021 σε 48,0% το 2023). «Επιπλέον, για την καθυστέρηση στις σπουδές δεν είναι μικρή η ευθύνη της πολιτείας που δεν εξασφαλίζει τις απαραίτητες φοιτητικές εστίες», επισημαίνει ο ΕΣΔΕΠ, κάνοντας λόγο για φοιτητές που ουσιαστικά σπουδάζουν εξ αποστάσεως και προσθέτει ότι «ο περιορισμένος αριθμός θέσεων για πρακτική και εργαστηριακή άσκηση των φοιτητών καθώς και η υποστελέχωση σε μέλη ΔΕΠ για επίβλεψη και εκπόνηση των υποχρεωτικών πτυχιακών διπλωματικών εργασιών καθιστούν σε πολλές περιπτώσεις πρακτικά αδύνατη την ολοκλήρωση των σπουδών εντός των προβλεπόμενων χρονικών ορίων».

Η εφαρμογή του άρθρου για τις διαγραφές των φοιτητών, όπως λέει ο Ενιαίος Σύλλογος ΔΕΠ Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του ΕΚΠΑ, «θα προκαλέσει άνευ λόγου σοβαρά προβλήματα στην ακαδημαϊκή λειτουργία διότι ο νόμος αντιμετωπίζει ενιαία έναν πολύ μεγάλο αριθμό ετερογενών φοιτητών. Χωρίς εξαιρέσεις και προσαρμογές δεν μπορούν να διαγραφούν αυτομάτως πάνω από 300.000 φοιτητές. Δεν μπορεί είτε κάποιος χρωστά 1 μάθημα είτε 40 μετά τον Σεπτέμβρη, να διαγράφεται. Αυτό είναι άδικο για αυτούς που έφτασαν κοντά στο τέλος γιατί δεν τους αναγνωρίζει την προσπάθεια», σημειώνει ο Σύλλογος και ζητά να δοθεί χρόνος σε όσους μετά τη δημοσίευση του νόμου προσπάθησαν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους αλλά δεν τα κατάφεραν ακόμη. «Μακροχρόνια το πρόβλημα μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά μόνον αν αυξηθεί ο αριθμός των διδασκόντων ώστε να έχουν άμεση επαφή και γνώση των φοιτητών και των προβλημάτων (μαθησιακών, κοινωνικών, προσωπικών) που τους οδηγούν σε αποτυχίες», τονίζει.

Αντίστοιχα ο Ενιαίος Σύλλογος ΔΕΠ του ΠαΔΑ σημειώνει μεταξύ άλλων ότι «το φαινόμενο της μεγάλης απόκλισης μεταξύ της θεωρητικής και της πραγματικής διάρκειας των σπουδών δεν καταγράφεται μόνο στην Ελλάδα αλλά διεθνώς, και οι πολιτικές αντιμετώπισης δεν περιλαμβάνουν τη διαγραφή των φοιτητών αλλά τη στήριξή τους. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, μόλις το 39% των φοιτητών αποφοιτά στον θεωρητικό χρόνο σπουδών, ενώ το ποσοστό αυτό αυξάνεται στο 67% μετά από 3 έτη». Ο Σύλλογος επισημαίνει, όπως και άλλοι Σύλλογοι, ότι οι λεγόμενοι «λιμνάζοντες» φοιτητές δεν επιφέρουν επιπλέον δημοσιονομικό κόστος.