Τη ...μάχη της ανεργίας πρέπει να κερδίσει η χώρα μας, το προσεχές διάστημα, σύμφωνα με το κεντρικό άρθρο του «Οικονομικού Ταχυδρόμου». Και πώς θα επιτευχθεί αυτό; Μα, φυσικά, με τη «γενναία μείωση των φορολογικών συντελεστών στα κέρδη των επιχειρήσεων», έτσι ώστε «να αυξηθούν οι ιδιωτικές επενδύσεις, για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας». Ταυτόχρονα, «πιθανόν θα χρειαστεί για τον ίδιο λόγο και μείωση των ασφαλιστικών εισφορών». Με μια κουβέντα, τα δίνουμε όλα στους βιομήχανους και όλα αυτά στο φόντο της ταξικής συναίνεσης της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ (κάτι που αναφέρεται τουλάχιστον τρεις φορές στο άρθρο)! Γι' αυτό και είναι απαραίτητη η απάντηση των εργατών μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ, με την ενίσχυση του ταξικού πόλου της εργατικής τάξης. Μπας και κοπούν τα χαμόγελα των βιομηχάνων και των κονδυλοφόρων τους...
Επειδή πολλά και διάφορα λέγονται τον τελευταίο καιρό, για την ΕΕ, το ευρωπαϊκό κεκτημένο, το ευρω-ενωσιακό δίκαιο κλπ. Επειδή, παρά τις τελευταίες εξελίξεις, σχετικά με το «σχέδιο Ανάν», αρκετοί επιμένουν στην καλλιέργεια ευρω-αυταπατών και ευρω-προσδοκιών χωρίς αντίκρισμα. Επειδή, σε προχτεσινό άρθρο του στα «Νέα», ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης καμαρώνει, για μια ακόμη φορά, επειδή φέρει ακέραια την εγκληματική ευθύνη του εγκλωβισμού του Κυπριακού (και όχι μόνον...), στις Συμπληγάδες της ΕΕ και, μάλιστα, σε άμεση συνάρτηση με τη διεύρυνση και μελλοντική πορεία της τελευταίας. Επειδή, στην ίδια κατεύθυνση κινούνται οι πολιτικές, τόσο της νυν κυβέρνησης, όσο και του ΣΥΝ. Επειδή, τέλος, όπως όλα δείχνουν, στο μέλλον θα ενταθούν ακόμη περισσότερο οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, κυρίως μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ, αλλά και εντός της ευρω-ένωσης και θα εκφραστούν έντονα και στο σκέλος της διεύρυνσης (βλέπε ενταξιακή πορεία Τουρκίας).
Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, προτείνουμε στους παραπάνω, να διαβάσουν ένα βιβλίο. Οχι, δεν τους προτείνουμε κάποιο κομμουνιστικό βιβλίο. Αυτό, έτσι κι αλλιώς, δε θα το διάβαζαν. Το βιβλίο «Θεωρία του Πολέμου» του Παναγ. Κονδύλη τους προτείνουμε. Και για να τους κεντρίσουμε το ενδιαφέρον, τους παραθέτουμε κι ένα επίκαιρο - σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό - απόσπασμα στο διπλανό σχόλιο.
«Η ΕΕ μην μπορώντας να δώσει στην Τουρκία όλα όσα επιθυμεί, θα επιδιώκει να την κατευνάσει με ελληνικά έξοδα, πιέζοντας δηλαδή την Ελλάδα να δεχτεί τις τουρκικές αξιώσεις στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Αν αυτό πράγματι συμβεί, όπως φοβούμαι εντονότατα, τότε θα δούμε μια ακόμη από τις τραγικές εκείνες ειρωνείες τις οποίες τόσο συνηθίζει η Ιστορία. Ενώ δηλαδή η Ελλάδα προσανατολίστηκε ψυχή τε και σώματι στην "Ευρώπη" για να διασφαλιστεί από τον τουρκικό κίνδυνο, ακριβώς ο ευρωπαϊκός της προσανατολισμός θα μεταβληθεί σε όργανο de facto μετατροπής της σε δορυφόρο της Τουρκίας. Η τουρκική επιρροή θα ασκείται πάνω στην Ελλάδα όχι άμεσα, αλλά - κάπως μετριασμένη - μέσω των ευρωπαϊκών και των αμερικανικών αγωγών, και δεν αποκλείεται η ελληνική πλευρά, ανίσχυρη και αναζητώντας παρηγόριες ή εκλογικεύσεις, ν' αρχίζει κάποτε να θεωρεί και η ίδια τις υποχωρήσεις έναντι της Τουρκίας ως αυτονόητο μέρος και αυτονόητο καθήκον του "εξευρωπαϊσμού" της - αφού μάλιστα οι "πολιτισμένοι άνθρωποι", που έχουν ξεπεράσει τους "εθνικιστικούς αταβισμούς", δεν ξεκινούν πολέμους για πράγματα τόσο απαρχαιωμένα μέσα στον εκλεπτυσμένο μας κόσμο, όσο είναι δα τα κυριαρχικά δικαιώματα» (Παναγιώτη Κονδύλη «Θεωρία του Πολέμου» εκδόσεις «Θεμέλιο»).
Ο σκοτικής καταγωγής μελετητής του Σεφέρη (στο παρελθόν έγραψε μια μονογραφία και αρκετά δοκίμια για τη σεφερική ποίηση, πεζογραφία, δοκιμιογραφία), επί δέκα χρόνια ερευνούσε και μελετούσε ένα τεράστιο γραπτό υλικό (ημερολόγια, πολιτικά κείμενα, αλληλογραφία, σημειώσεις του ποιητή και το συγκροτημένο από τον ίδιο αρχείο του, άλλα αρχεία, εργογραφίες, κριτικογραφίες, μαρτυρίες Ελλήνων και ξένων για τον ποιητή, κ.ά.), αλλά και ταξίδεψε σε όσους τόπους έζησε και έδρασε ο άνθρωπος, ο διπλωμάτης και ποιητής Σεφέρης. Ο Ρόντρικ Μπήτον χειρίστηκε και ανασύνθεσε το τεράστιο αυτό υλικό, δημιουργικά, ευσύνοπτα, εύγλωττα, παραστατικά, με λογοτεχνική δεξιοτεχνία. Αυτή είναι η σημαντικότερη πτυχή του έργου του. Η άλλη πτυχή είναι ότι ο βιογράφος αναδεικνύει το διχαστικό βάσανο του Σεφέρη: «Υπήρξα υπηρέτης δυο αφεντάδων», έγραφε ο Σεφέρης, αναφερόμενος στο πάθος του για την ποίηση και στα δημοσιοϋπαλληλικά του καθήκοντα. Ο Μπήτον εξετάζει τις ιδεολογικές αντιλήψεις και δράσεις του διπλωμάτη Σεφέρη, και ταυτόχρονα το ιστορικοπολιτικό πλαίσιο κάθε εποχής, αποτολμώντας και αξιοσημείωτα ορθές επικρίσεις για το ρόλο της Αγγλίας, (λ.χ. στα Δεκεμβριανά). Το βιβλίο (749 σελ. περιλαμβάνει παραρτήματα με συντομογραφίες και «πηγές», σημειώσεις, ευρετήρια ονομάτων και τόπων και φωτογραφιών).
Αν τυχόν και «ναι» ψηφίζαν
το νησί δε θα το ορίζαν,
άλλοι θα 'χαν τα ηνία
ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Βρετανία,
χώρα θα 'ταν Μπανανία!
***
Αν τυχόν το «ναι» και βγάζαν
στο λαιμό θηλιά θα βάζαν,
γκάφα θα 'καναν μεγάλη
κι από αύριο ή την άλλη
θα χτυπούσαν το κεφάλι!
***
Αν τυχόν και «ναι» είχαν ρίξει
τους ασκούς θα 'χαν ανοίξει
κι απ' του ανέμου τη δίνη
θα 'χε αρχίσει, κατά σμήνη,
ο λαός το «ναι» να φτύνει!
Σύμφωνα με τους περιορισμούς απελευθέρωσής του, ο Βανούνου δεν έχει διαβατήριο, δεν επιτρέπεται να πλησιάσει σε αεροδρόμια, λιμάνια ή μεθοριακούς σταθμούς ή να μιλά σε ξένους υπηκόους. Ο ίδιος υποστήριξε ότι δεν έχει τίποτε να αποκαλύψει αλλά το ισραηλινό ΥΠΕΞ εκτιμά ότι γνωρίζει πολλά στοιχεία, «που αν αποκαλυφθούν μπορεί να βλάψουν την ισραηλινή ασφάλεια».
Ο Βανούνου εργαζόταν, στις αρχές της δεκαετίας του '80, στις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Ντιμόνα, από όπου έφυγε για την Ευρώπη με πολλά αποδεικτικά και φωτογραφικά στοιχεία. Συνελήφθη από πράκτορες της Μοσάντ με τη βοήθεια μιας γυναίκας. Εντούτοις, είχε, ήδη, προλάβει να δώσει στη βρετανική εφημερίδα «Sunday Times» αποδείξεις για την ύπαρξη ισραηλινού πυρηνικού οπλοστασίου, οι οποίες δημοσιεύτηκαν τον Οκτώβρη του 1986.
Το Ισραήλ, παρά τα στοιχεία που έχουν έκτοτε δει το φως της δημοσιότητας, αρνείται να επιβεβαιώσει ότι διαθέτει πυρηνικό πρόγραμμα και, κατά συνέπεια, να υπογράψει τη συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών, παρά τις αλλεπάλληλες παραινέσεις της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας. Εννοείται, ότι στην περίπτωση αυτή, η Ουάσιγκτον ούτε καν έχει θίξει το ζήτημα, παρά την «εκπληκτική εγρήγορση» που επιδεικνύει για πολύ πιο αμφισβητήσιμα ζητήματα που αφορούν σε άλλες χώρες...