Μέχρι σήμερα αυτή η πλειοψηφία όχι μόνο δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα για το άθλιο εργασιακό καθεστώς, αλλά στηρίζει με κάθε τρόπο την εργοδοτική ασυδοσία. Κατεβαίνει ακόμη και σε κοινά ψηφοδέλτια με διευθυντικά στελέχη μεγάλων επιχειρήσεων. Σε κάθε περίπτωση, δε χρειάζεται να μας λένε συνεχώς ότι είναι το «μακρύ χέρι» της εργοδοσίας, το ξέρουμε. Αλίμονό τους όμως, όταν θα κληθούν να απολογηθούν στους εργαζόμενους, που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν.
Σχεδόν, τα δύο τρίτα των Ρώσων θεωρούν αδύνατο να καταπολεμηθεί η διαφθορά στη χώρα τους, δείχνει σφυγμομέτρηση, η οποία δόθηκε προχτές στη δημοσιότητα. Μάλιστα, το 31% των Ρώσων δηλώνει ότι η διαφθορά έχει διαποτίσει τη ρωσική κοινωνία, σύμφωνα με την έρευνα της υπηρεσίας σφυγμομετρήσεων VTsIOM που έγινε σε δείγμα 1.600 Ρώσων, με αφορμή την πρώτη επέτειο από την ίδρυση συμβουλίου κατά της διαφθοράς από τον πρόεδρο Πούτιν και τις μεγαλόστομες υποσχέσεις του τελευταίου, για την καταπολέμησή της.
Προφανώς, δεκαπέντε χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και την παλινόρθωση του καπιταλισμού, οι Ρώσοι δε «γεύονται» μόνο τους καρπούς του δεύτερου, αλλά και αρχίζουν να βγάζουν κάποια πρώτα συμπεράσματα...
Η κυβέρνηση της ΝΔ, ακολουθώντας την τακτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, εμφανίζεται άτεγκτη κι αδιάλλακτη προς τους αγρότες, αρνούμενη να ικανοποιήσει τα αιτήματα που της έθεσαν οι «δικοί» της αγροτοσυνδικαλιστές και τα οποία είναι επιμέρους - αφορούν μόνο το βαμβάκι και μόνο μιας περιοχής - και δεν κοστίζουν ιδιαίτερα. Ο προκλητικός κυβερνητικός «τσαμπουκάς» επιχειρεί να στείλει μηνύματα σε πολλούς αποδέκτες:
Ο πρωθυπουργός φαίνεται αποφασισμένος να μην κάνει «ρούπι» πίσω από αυτή την πολιτική και είναι χαρακτηριστικό ότι - όπως αναφέρουν πληροφορίες - στη διάρκεια της σύσκεψης με τους βουλευτές και τους αγροτοσυνδικαλιστές της Λάρισας και της Μαγνησίας στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, τρεις φορές του τηλεφώνησε ο Β. Μπασιάκος αναζητώντας «νέες οδηγίες» και τρεις η απάντηση ήταν:! χύουν ό,τι είπαμε, μην δίνεις τίποτα...
Μπροστά στην κυβερνητική αναλγησία κι αδιαλλαξία, η μικρομεσαία αγροτιά δεν έχει άλλη επιλογή, παρά να οργανώσει καλύτερα κι αποτελεσματικότερα τον αγώνα της, συσπειρώνοντας και κινητοποιώντας όλους τους αγρότες, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και κομματικών προτιμήσεων και διασφαλίζοντας την αγωνιστική συμπαράσταση και συμπαράταξη της εργατιάς και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Κι αυτό ακριβώς προσπαθεί να κάνει το συνεπές αγροτικό κίνημα, προετοιμάζοντας, με εντατικούς ρυθμούς, την πανελλαδική, παναγροτική κινητοποίηση, που έχει εξαγγελθεί για τις 31 Γενάρη. Διότι - όπως φώναζε και συνεχίζει να φωνάζει, με την «αιώνια ντουντούκα» του, ο γνωστός Καρδιτσιώτης αγροτοσυνδικαλιστικής της ΠΑΣΥ Β. Γάκης - «στα μπλόκα της αγροτιάς, θα σπάσει της κυβέρνησης ο τσαμπουκάς».
Αυτή η κινητοποίηση της ΠΑΣΥ μπορεί και πρέπει ν' αποτελέσει σταθμό και, ταυτόχρονα, αφετηρία νέων αγώνων, με στόχο την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής και με προοπτική τη ριζική αλλαγή των σημερινών συσχετισμών δύναμης, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, για την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής, υπέρ των συμφερόντων των μικρονοικοκυραίων της υπαίθρου και προς όφελος του λαού και του τόπου.
Το ΚΚΕ, όπως, ευθαρσώς και σαφώς, δήλωσε, από τη Λάρισα, η Αλέκα Παπαρήγα, στηρίζει ολόθερμα και ολόπλευρα τη μικρομεσαία αγροτιά στον «νυν υπέρ πάντων» αγώνα της.
Η στατιστική του θανάτου είναι αμείλικτη. Ο Νοέμβρης που μας πέρασε καταγράφηκε στην ιστορία της κατοχής στο Ιράκ ως ο πιο αιματηρός μήνας για τα αμερικάνικα στρατεύματα, αφού συνολικά αναγνωρίστηκαν 137 νεκροί, έναντι 135 τον Απρίλη του 2004, που κρατούσε μέχρι τότε τα πρωτεία. Συνολικά, μέχρι και προχτές, στις 666 μέρες του πολέμου και της κατοχής έχουν σκοτωθεί 1.517 (1.521 κατά το CNN) στρατιώτες όλων των χωρών που συμμετέχουν στις δυνάμεις της «συμμαχίας των προθύμων». Κατά μέσον όρο 2,28 άνδρες του στρατού κατοχής σκοτώνονται καθημερινά από την ιρακινή αντίσταση, ενώ μόνον οι τραυματισμένοι Αμερικάνοι στρατιώτες υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τις 20.000.
Η ιρακινή αντίσταση όχι μόνο δεν κάμφθηκε, ύστερα από τη σύλληψη του Σαντάμ Χουσεΐν (όπως ισχυρίζονταν τότε τα γεράκια των ΗΠΑ), ή μετά τη σφαγή της Φαλούτζα, παρά τις προσδοκίες των Αμερικανών και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών. Αντίθετα, μέρα με τη μέρα, δείχνει να δυναμώνει και να πετυχαίνει καίρια πλήγματα στο συμμαχικό στρατό κατοχής, αλλά και στους Ιρακινούς που συνεργάζονται μαζί του. Το πρώτο δεκαήμερο του Γενάρη καταγράφηκαν ήδη 15 νεκροί Αμερικανοί και η χρονιά μόλις ξεκίνησε...
Πολλοί και σημαντικοί σκηνοθέτες έχουν γυρίσει ταινίες με θέμα τα παιδιά και με παιδιά. Παρότι από τις 25 ταινίες του χαρακτηριστικότερου εκπροσώπου της «νουβέλ βαγκ» μόνον τέσσερις αφορούν στα παιδιά, ο Τρυφώ θεωρείται «ο κορυφαίος κινηματογραφιστής της παιδικής ηλικίας». Αυτό δεν οφείλεται μόνο στο τεράστιο, ιδιοφυές ταλέντο του. Οφείλεται και σε άλλα. Στα τραυματικά παιδικά και εφηβικά βιώματά του (ορφάνια, εγκλεισμός σε αναμορφωτήριο, αγώνας για την επιβίωσή του). Στο ευτύχημα να συναντήσει, έφηβος ακόμα, έναν φωτισμένο άνθρωπο του κινηματογράφου, τον Αντρέ Μπαζέν, που του στάθηκε σαν πατέρας. Στις προοδευτικές κοινωνικές ιδέες του. Στην αγάπη, στο σεβασμό και την πίστη του ότι τα παιδιά είναι η ελπίδα του αύριο. Στην έγνοια του για τα παιδιά που δυστυχούν από ορφάνια, φτώχεια και από στυγνούς εκμεταλλευτές. Γι' αυτό το «υπέδαφός» του και για τον υποδειγματικό τρόπο του να καθοδηγεί παιδιά - ηθοποιούς αλλά και να «καθοδηγείται» από την αγνότητα, ευαισθησία και αλήθεια τους, είναι που ο Δ. Σπύρου αγάπησε τον άνθρωπο και δημιουργό Τρυφώ, και βέβαια επηρεάστηκε από τις ταινίες του «Τα παλιόπαιδα», «Τα τετρακόσια χτυπήματα», «Ενα αγρίμι στην πόλη» και «Το χαρτζιλίκι», στις οποίες επικεντρώνεται η μελέτη του.
Ο τζιχάντ εναντίον των ναρκωτικών, για τον οποίο μιλούσε ο Καρζάι -- μια δήλωση που ο δυτικός τύπος αναπαράγει σε κάθε σχετική αναφορά -- φαίνεται πως... αναβάλλεται. «Τουλάχιστον έως τις βουλευτικές εκλογές», κατά την εφημερίδα Los Angeles Times: Οι κυβερνητικοί - μαριονέτες των Αμερικανών στο Αφγανιστάν καλούν να μην προχωρήσει το σχέδιο αεροψεκασμών α λα Κολομβία, διότι «θα αποθαρρυνθούν οι ψηφοφόροι» --στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι που τους ορίζουν με την ωμή ισχύ των όπλων. Σαφώς...
Το υπό κατοχήν Αφγανιστάν, όπου ο εμφύλιος συνεχίζεται αδιαλείπτως, έχει καταστεί «κράτος ναρκεμπόρων» και η αντιμετώπιση του προβλήματος εμφανίζεται «αδύνατη». Η εικόνα κάθε άλλο παρά πρωτοφανής είναι...