Αυτή είναι η πορεία, χρόνια τώρα, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Εχουν την ίδια ουσιαστικά πολιτική. Εκπροσωπούν τα ίδια ακριβώς ταξικά συμφέροντα. Και η μόνη ουσιαστική μεταξύ τους διαφορά βρίσκεται στην περιζήτητη κουτάλα της εξουσίας. Γι' αυτή «τσακώνονται». Γι' αυτή γίνονται οι κοκορομαχίες, οι κορόνες και οι μομφές. Κι όλ' αυτά έχουν αποδειχθεί στην πράξη και, μάλιστα, πολλές φορές. Αλλη μια απόδειξη προστίθεται τις μέρες αυτές, με τη συζήτηση στη Βουλή, σχετικά με την πρόταση μομφής του ΠΑΣΟΚ. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες, οι νέοι και οι νέες, ιδιαίτερα όσοι πολλοί βασανίζονται καθημερινά, ζώντας στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα, έχουν την ευθύνη των ανάλογων αποφάσεων.

Περιζήτητη έχει γίνει η «Συντονιστική Επιτροπή των Πανεπιστημιακών Κινήσεων» ή, αλλιώς, η κίνηση των «1.000». Πρώτος έσπευσε να τη δικαιώσει ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Αλαβάνος, που δήλωσε τις προάλλες ότι οι προτάσεις της «κινούνται σε μια κατεύθυνση να ξεπεραστεί η σημερινή κρίση σε άλλη βάση, δηλαδή στο να συζητήσουμε θέματα με βάση τις προτάσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας, του φοιτητικού κινήματος». Μετά πήρε σειρά η υπουργός Παιδείας, η οποία, μετά τη συνάντηση που είχε την Πέμπτη με τους εκπροσώπους της κίνησης, αισθάνθηκε την υποχρέωση να ευχαριστήσει δημόσια τους «1.000», για την υποστήριξη που παρέχουν στην πολιτική της κυβέρνησης. Και προχτές πήρε τη σκυτάλη ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος, μιλώντας στη Βουλή, είπε τα εξής: «Εμείς τρία χρόνια τώρα προτείναμε έναν άλλο δρόμο στο χώρο της Παιδείας, έναν τρίτο δρόμο που ούτε εκθειάζει τον άκρατο γραφειοκρατικό κρατισμό ούτε αφήνεται έρμαιο στις ορέξεις της ελεύθερης αγοράς. Σήμερα, αυτός ο τρίτος δρόμος εκφράζεται από χίλιους ακαδημαϊκούς».

Ψάξτε εσείς, τώρα, να βρείτε, ποιοι είναι οι «νεοφιλελεύθεροι» και ποιοι οι «αντινεοφιλελεύθεροι», ποιες οι δήθεν μεγάλες και αγεφύρωτες διαφορές τους και τι εκπροσωπεί ο καθένας τους...

Η (πολλή) συζήτηση για το εμβόλιο κατά του καρκίνου της μήτρας φάνηκε «γενναιόδωρη» καθώς άφησε σε δεύτερο φόντο τη «φαρμακερή» τιμή των 555 ευρώ και επικεντρώθηκε αν θα καλυφθεί ή όχι απ' τα ασφαλιστικά ταμεία. Επίσης δεν έγινε εκτεταμένη συζήτηση - πρωτίστως μεταξύ των επιστημόνων - σε ποιες ηλικίες θα πρέπει να χορηγηθεί το εμβόλιο, ώστε να δημιουργηθεί το επιδημιολογικό ανάχωμα στον καρκίνο. Ακόμη θα ήταν ενδιαφέρον να ακουστούν γνώμες για την εκτίμηση της αποτελεσματικότητας του ίδιου του εμβολίου.

Μόνο το ΚΚΕ διατύπωσε - από πολιτικής άποψης - σαφή θέση, που εκτέθηκε και στη Βουλή κατά τη διάρκεια συζήτησης σχετικής Επίκαιρης Ερώτησης: Σε περίπτωση που τεκμηριώνεται επιστημονικά η αποτελεσματικότητα ενός εμβολίου, αυτό πρέπει να χορηγείται δωρεάν στις κατηγορίες του πληθυσμού που το χρειάζονται και το κόστος να το πληρώνει αποκλειστικά το κράτος.

Το υπουργείο Υγείας έχει συγκροτήσει μια επιτροπή, η οποία θα εισηγηθεί στην Επιτροπή Εθνικών Εμβολιασμών, αν θα ενταχτεί το εμβόλιο στο πρόγραμμα εμβολιασμών που θα σημάνει και την κάλυψη απ' τα ασφαλιστικά ταμεία - δηλαδή έμμεσα απ' τους ασφαλισμένους.

Πάντως, την περασμένη Κυριακή, παρουσιάστηκε σε συνέδριο στη Θεσσαλονίκη έρευνα της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (Τομέας Οικονομικών της Υγείας) με την οποία διερευνήθηκε η εκτίμηση νέων γυναικών 16 - 25 χρονών για το πιθανό κόστος της τιμής καθώς και την προθυμία τους να το πληρώσουν. Η συντριπτική πλειοψηφία εκτίμησε ότι η μέση τιμή - για την οποία και εκδήλωσαν πρόθεση να πληρώσουν - θα πρέπει να κυμανθεί στα 180 ευρώ.

Στο αποτέλεσμα της έρευνας δόθηκαν διάφορες ερμηνείες. Ετσι κι αλλιώς, όμως - όπως σημείωναν οι ερευνητές - η εκτίμηση του κόσμου έχει μεγάλη σημασία στην εκπόνηση πολιτικών παρεμβάσεων. Αλλωστε, πρόσθεταν, ο κόσμος έδειξε πολύ υψηλό αισθητήριο, καθώς στην Αμερική το εμβόλιο πωλείται στην ελεύθερη αγορά κάτω απ' τα 200 δολάρια. Σωστά, οι εκάστοτε κυβερνώντες, όπως και οι μεγαλοβιομήχανοι, θέλουν να ξέρουν πόση ακόμη καταλήστευση αντέχουν τα λαϊκά στρώματα...

Ποιος θα μιλούσε για το θέμα αυτό εάν δεν είχαν μεσολαβήσει όλα εκείνα που το έχουν υπονομεύσει στη συνείδηση της κοινής γνώμης; Το ζήτημα δεν είναι η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, αλλά να τεθεί φραγμός στις κραυγαλέες καταχρήσεις του. Αυτά έγραφε ο Στ. Λυγερός, στο πρωτοσέλιδο σχόλιο της προχτεσινής «Καθημερινής».

Η αλήθεια, όμως, δεν είναι αυτή. Τα όσα έχουν υπονομεύσει το πανεπιστημιακό άσυλο στη συνείδηση της κοινής γνώμης αποτελούν το πρόσχημα και, ταυτόχρονα, το «δώρο» των όποιων «γνωστών αγνώστων» και των διαφόρων «μηχανισμών» στους κυβερνώντες και την κυρίαρχη πολιτική γενικότερα. Αδιαμφισβήτητη γι' αυτό απόδειξη το γεγονός πως το πανεπιστημιακό άσυλο - η ελεύθερη, δηλαδή, διακίνηση ιδεών, η ελεύθερη συνδικαλιστική και πολιτική δράση - υπονομεύεται και χτυπιέται αρκετά χρόνια τώρα από το δικομματισμό και τις κυβερνήσεις του. Η συστηματική υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων, η κατάργηση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των πανεπιστημιακών, τα ευρωενωσιακά και ΝΑΤΟικά προγράμματα εξαγοράς και αλλοτρίωσης των συνειδήσεων, η εντεινόμενη συνεχώς «διασύνδεση» των πανεπιστημίων και των πανεπιστημιακών με τις επιχειρήσεις, αποτελούν ορισμένα μόνο στοιχεία της συστηματικής αυτής υπονόμευσης. Η πολιτική αυτή είναι ο πραγματικός εχθρός του πανεπιστημιακού ασύλου. Εκτός και πιστεύει κανείς ότι μπορεί ο όποιος πανεπιστημιακός να συλλογάται ελεύθερα, όταν, ταυτόχρονα, είναι γραμμένος στο μισθολόγιο του όποιου κεφαλαιοκράτη...

Κατά πολλούς, η Ουάσιγκτον, βλέποντας ότι, λόγω των ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, δεν μπορεί να εντείνει άμεσα και δραματικά την πίεση κατά της Τεχεράνης, με αφορμή το πυρηνικό της πρόγραμμα, φαίνεται να επιλέγει νέες τακτικές. Μία από αυτές είναι και η, σχεδόν, καθημερινή αναφορά Αμερικανών αξιωματούχων σε «εμπλοκή του Ιράν στην ιρακινή βία». Αν και ουδέποτε παρουσιάστηκαν αποδείξεις, οι Αμερικανοί επιμένουν ότι «Ιρανοί πράκτορες εξοπλίζουν και εκπαιδεύουν σιίτες παραστρατιωτικούς» και ότι «έχουν συλλάβει αρκετούς από αυτούς».

Η Τεχεράνη, πάντως, εκτός από το να αρνείται κατηγορηματικά κάθε εμπλοκή της στο Ιράκ, προχωρεί συστηματικά σε ελιγμούς όσον αφορά το πυρηνικό της πρόγραμμα. Αφού ο κύριος διαπραγματευτής της Αλί Λαριτζάνι ζήτησε «χρόνο για να εξεταστεί η πρόταση της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας για "πάγωμα" της διαδικασίας εμπλουτισμού ουρανίου με αντίστοιχο "πάγωμα" της επιβολής κυρώσεων», μόλις την Παρασκευή, επιτράπηκε και η τοποθέτηση καμερών στις πυρηνικές εγκαταστάσεις όπου πρόκειται να λάβει χώρα η διαδικασία εμπλουτισμού.

Το «Στοίχημα» είναι μια αληθινή ιστορία του Μακρονησιού. Το Μακρονήσι με τη σειρά του είναι μια αληθινή ιστορία των αγώνων του λαού μας. Οταν οι απροσκύνητοι καταδιωκόμενοι από το κράτος των προσκυνημένων πήραν τα βουνά. Και όσοι δεν πρόφτασαν ή δεν μπόρεσαν, σύρθηκαν στις εξορίες και τις φυλακές, στους τόπους των μαρτυρίων και των εκτελέσεων. Αν το Μακρονήσι έμεινε στην ιστορία ως το σύμβολο των σωματικών και ψυχικών μαρτυρίων που δοκίμασαν οι ανδρείοι της λευτεριάς, ο Τατάκης έμεινε ως το σύμβολο του Μακρονησιού, ο κορυφαίος του χορού των ανδρείων που έβαλαν στοίχημα με το θάνατο. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».